Δεν είναι ο Θεός εκεί!

Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου



        "Τότε εάν τις υμίν είπη Ιδού, ώδε ο Χριστός ή ώδε. μη πιστεύσητε. Εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι .... Ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από Ανατολών, και φαίνεται έως Δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Όπου γαρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί". (Ματθ.κδ΄, 13-28). 

            (Αν κάποιος σας πει "να εδώ είναι ο Μεσσίας" ή "να εκεί είναι" μην τον πιστέψετε Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες... Ο Υιός του ανθρώπου θα έρθει τόσο φανερά, όπως η αστραπή που βγαίνει στην Ανατολή και φαίνεται ως τη Δύση. Κι όπως λέει η παροιμία, όπου είναι το πτώμα εκεί θα συναχθούν και οι αετοί". 
 
           Κάποτε στη Λάρισα,  ένας έμπορος της οδού Βενιζέλου, στοίβαξε όλο το εμπόρευμά του στο μικρό μαγαζί του και δεν τον χωρούσε να μπει.  Γιατί δεν πετάς μερικά πράγματα, για να μείνει λίγος ελεύθερος χώρος και για σένα; τον ρώτησα. "Τα πήρα με αίμα", είπε.
          Όταν πήγα στην Κάλυμνο, στα καθήκοντά μου ήταν και η προανάκριση. Ο πρώτος που ανέκρινα ήταν κάποιος που αγόρασε τα παγοποιεία της Καλύμνου, λίγο πριν επεκταθεί το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος στο νησί.

         Ήρθε στο γραφείο ένας ζωηρός άνθρωπος, που κάθε άλλο παρά έμοιαζε με θύμα που το εξαπάτησαν και του έκλεψαν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Ήταν ένας ζωηρός, εύθυμος τύπος, που ετοιμαζόταν να γυρίσει στη Αυστραλία για να δουλέψει. "Θα φτιάξω ξανά την περιουσία που έχασα", είπε. Δεν ήθελε να τιμωρηθούν οι κλέφτες για να μην έχει καμιά σχέση με αυτούς και με τη μιζέρια τους.  
       Πώς αυτός ο άνθρωπος διατήρησε ακμαίο το ηθικό του;΄Ποιο λάθος κάνουν αυτοί που απελπίζονται; Ένας μικρός μύθος του Αισώπου έχει κάποιο μήνυμα επάνω σ΄ αυτό. Η αλήθεια που μας μεταφέρει ο Αίσωπος με τον μυθικό τρόπο του είναι αυτή: ότι δεν φτάνει να ξέρει κανείς τί να κάνει. Πρέπει να ξέρει και πώς θα το κάνει.
         Μια φορά, λέει ο Αίσωπος, η μαμά Αλεπού δίδασκε στα μικρά της, πώς να φυλάγονται από τους κυνηγούς. Όταν δείτε είπε, κάποιον να κρατάει όπλο, να κρυφτείτε. Κι αν το  χει  'κρυμμένο"; ρώτησε κάποιο αλεπουδάκι. " "Εσύ δε χρειάζεσαι άλλο μάθημα", είπε η αλεπού.
        Ένα δυσκολονόητο κεφάλαιο του  Ευαγγελίου είναι το εικοστό τέταρτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, στο σημείο που μιλάει για το βδέλυγμα της ερημώσεως, που προφήτευσε ο προφήτης Δανιήλ. Λέει, όταν δούμε το βδέλυγμα της ερημώσεως να στέκεται σε άγιο τόπο, τότε αρχίζει ο καιρός της μεγάλης θλίψης, που κανένας άνθρωπος δεν θα ζούσε, αν ο Θεός δε λιγόστευε τις μέρες αυτές της μεγάλης δοκιμασίας.
        Ποιο είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως σε άγιο τόπο; Το Ευαγγέλιο αφήνει στον κάθε άνθρωπο, να σκεφτεί επάνω σ΄ αυτό. Ίσως είναι μια μεταφορά μόνο για κείνους που είναι έτοιμοι να δεχθούν το πνευματικό τους περιεχόμενο. Για τον απλό πιστό φτάνει να δει την περιγραφή αυτή του Ευαγγελίου σαν μια παραβολή.
        Το ουσιαστικό της γνώρισμα είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως  σε άγιο τόπο. Μια ερμηνεία είναι πως το βδέλυγμα είναι η υπερηφάνεια. Το Ευαγγέλιο λέει σε άλλο σημείο, ότι "την υπερηφάνεια τη βδελύσσεται ο Θεός" και ότι ο τόπος ο άγιος είναι η καρδιά του ανθρώπου, η οποία πλάστηκε να είναι καθαρή για το Θεό. Ο καιρός της μεγάλης θλίψης, λοιπόν, για τον καθένα από μας είναι, όταν  την αγάπη και τη λατρεία που μας δόθηκε για το Θεό, τη χρησιμοποιούμε για τα αποκτήματα!
      "Μη βάζεις καρδιά στα πράγματα, δεν είναι ο Θεός εκεί", λέει η εσωτερική φωνή, (η φωνή της ψυχής), μα κανείς δεν την ακούει.
       Στο τρελομάγαζο της Βενιζέλου βρήκα την εικόνα του εαυτού μου. Έτσι ήταν ο εσωτερικός μου κόσμος κάποτε, ένα μικρό μαγαζί με στοιβαγμένα ένα σωρό πράγματα, που απόκτησα με αίμα.  Έτσι ήμουν κάποτε, πριν γνωρίσω τον γλυκύτατο, τον μόνο αξιαγάπητο Ιησού. Έκτοτε δεν θέλω να έχω τίποτε δικό μου, Μπορώ να ζω και χωρίς τα πράγματα. Δε βάζω καρδιά στα πράγματα.  Μη δίνεις σημασία σ΄ αυτά, λέω στον εαυτό μου, δεν είναι εκεί ο Θεός!
       

Πολυφωνικό Βορείου Ηπείρου, Μοιρολόϊ για τον Μάρκο Μπότσαρη

Πολυφωνικό Βορείου Ηπείρου

Από τα πράγματα στα νοήματα (Μια πνευματική υποθήκη του παππού μου)

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου  

      Κάποτε, ζήτησα από τη μητέρα μου να μου πει κάτι για τον παππού μου Αγγελάκη, που τον υπεραγαπώ. Η μητέρα μου ήταν δύο χρόνια κατάκοιτη κι εγώ προσπαθούσα να την βοηθήσω να κρατήσει την πνευματική της διαύγεια , με τις αναμνήσεις της από τα παιδικά της χρόνια στη Δεσκάτη Γρεβενών.

     Μια φορά, είπε η μητέρα μου, τον είπε κάποιος "φτωχό". "Δεν είμαι φτωχός", είπε ο παππούς. "Φτωχός είναι ο διάβολος".

      Αυτή η μικρή ιστορία από τον παππού μου Αγγελάκη Κοτίτσα, εκ Δεσκάτης Γρεβενών (1885-1957), όπως μου την διηγήθηκε η μητέρα μου,  είναι μια πνευματική υποθήκη, ιδίως για τον σημερινό άνθρωπο ο οποίος ζει επιφανειακά και αγνοεί το νόημα της ύπαρξής του.

     Ο παππούς μου δεν έλειπε ποτέ από την εκκλησία κι όλες οι ιστορίες, οι διδαχές, οι συμβουλές του ήταν από την διδασκαλία της  Εκκλησίας. Με μάθαινε πώς να θαυμάζω τον κόσμο ως το τέλειο δημιούργημα του Θεού, πώς να σέβομαι τη ζωή, ακόμα και στην πιο μικρή μορφή της, πώς να νιώθω συμπόνια για τους ανθρώπους και για κάθε αισθανόμενο ον.

     Στην εκκλησία αποκτάμε ένα ιδιαίτερο είδος γνώσης, διαφορετικό από εκείνο που κατέχουν οι άνθρωποι, που ζουν επιφανειακά. Η ανθρώπινη ζωή αποκτά το νόημά της χάρη στη βοήθεια του Θεού. Όποιος βρήκε το θεμέλιο της ζωής καταλαβαίνει τα σύμβολα και τις παραβολές. Όλα τα πράγματα είναι μεταφορές  γι΄ αυτόν που έχει θεμέλιο της ύπαρξής του τον Ιησού.

  Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο, πώς ένας απλός άνθρωπος , όπως είναι ο  παππούς μου Αγγελάκης μπορεί να δει το πνευματικό νόημα που έχουν τα πράγματα ώστε να μεταβαίνει από τα πράγματα στα νοήματα. Με αυτήν την έννοια ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έλεγε πως τα πράγματα είναι οι καλύτεροι οιωνοί.

      Ο παππούς εξέλαβε τη λέξη "φτωχός" με την έννοια του φτωχού σε αρετές, και βρήκε την ευκαιρία να δείξει ότι μόνο ο διάβολος είναι φτωχός από κάθε αρετή. Το ίδιο είπε κι ο αρχαίος ιστορικός Ξενοφών: "Τους ανθρώπους ουκ εν τω οίκω τον πλούτον και την πενίαν έχειν, αλλ΄ εν ταις ψυχαίς". (Οι άνθρωποι δεν έχουν τον πλούτο και τη φτώχεια στο σπίτι τους, αλλά στις ψυχές τους).

Η καρδιά μας είναι με τους μικρούς και τους αδύνατους!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

           Από μικρό παιδί, πριν ακόμα μάθω να ξεχωρίζω τις διάφορες κατηγορίες των ανθρώπων, ξεχώρισα τους αδύνατους ανθρώπους, που τους αγαπούσα όπως τους  δικούς μου, ενώ τους άλλους, τους δυνατούς, τους πλούσιους, τους φοβόμουν.
         Μετά από  έναν περίπου αιώνα ζωής -έχω προ πολλού υπερβεί το όριο του μισού αιώνος - ,  η ίδια διάκριση ισχύει. Τώρα που έμαθα ποιοι είναι οι δυνατοί, χαίρομαι γιατί ποτέ δεν ανήκαμε στην κατηγορία των δυνατών, ούτε εγώ  ούτε κανένας από τους δικούς μου.
       Η διάκριση σε δυνατούς και σε αδυνάτους ήταν η πιο σπουδαία για μένα. Οι άλλες διακρίσεις που έγιναν αργότερα δεν είχαν τόσο μεγάλη σημασία. Όπως η διάκριση  σε μεγάλους και σε παιδιά, σε άντρες και σε γυναίκες, σε νέους και γέρους, σε πλούσιους και φτωχούς, σε καλούς και σε κακούς (καλοί ήταν εκείνοι που είχαν φωτεινά, χαμογελαστά πρόσωπα, που έλεγαν αστεία, που ήταν γενναιόδωροι, που αγαπούσαν τα παιδιά, ενώ κακοί ήταν οι αγέλαστοι, αυτοί που αδικούσαν τους άλλους), Από την αρχή άκουγα τη φωνή της καρδιάς μου που συγκινούνταν στη θέα κάποιου αδύνατου ανθρώπου,

Χριστουγεννιάτικη νοσταλγία!

 Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

         Ως νοσταλγία ο κόσμος εννοεί συνήθως το αίσθημα για κάτι που δεν υπάρχει παρά μόνο στα όνειρα εκείνων που τη νιώθουν.  Πράγμα που σημαίνει πως η νοσταλγία  για τον σημερινό κόσμο , δεν είναι κάτι πραγματικό, πως  δεν αξίζει να χάνει κανείς τον καιρό του μαζί της, πως υπάρχουν άλλα πιο καυτά προβλήματα, για να αντιμετωπίσει ο σημερινός άνθρωπος.
    Δεν είναι αυτό το αληθινό νόημα της νοσταλγίας.   Η νοσταλγία έχει βαθύτερο νόημα. Τα ονόματα χάνουν το νόημά τους, επειδή τα διαστρεβλώνουν εκείνοι που θέλουν να κρατούν τον κόσμο αμόρφωτο για να τον χειραγωγούν.  Γι΄ αυτό είναι σημαντική η εμβάθυνση  στο νόημα των ονομάτων, ώστε να ανανεώνονται οι κοινωνίες και να έχουν απαίτηση για το ανώτερο επίπεδο της ζωής.
    Ο Όμηρος έγραψε την Οδύσσειά του, το πρώτο γραπτό μνημείο του πολιτισμού, με το οποίο γαλουχήθηκε η ανθρωπότητα,  με θέμα τη νοσταλγία. Ο Όμηρος  περιγράφει το ταξίδι της επιστροφής του Οδυσσέα στην πατρίδα του, το ταξίδι της επιστροφής στις ρίζες.
    Δέκα χρόνια αγωνιζόταν για να επιστρέψει την πατρίδα του μετά την καταστροφή της Τροίας. Ο Όμηρος ονομάζει νήπιους τους συντρόφους του Οδυσσέα , επειδή ήταν αδιάφοροι για την επιστροφή τους στην πατρίδα  και χάθηκαν. Ο Όμηρος δίδαξε στην  ανθρωπότητα το ενδιαφέρον του ανθρώπου για τις ρίζες του κάθε φορά που ο πολιτισμός του κινδυνεύει να καταστραφεί.
     Η νοσταλγία είναι το θέμα της ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας του Αντρέϊ Ταρκόφσκι. Μιλώντας για τη νοσταλγία, ο διάσημος Ρώσος σκηνοθέτης του κινηματογράφου , είπε: "Είμαι πεισμένος ότι βρισκόμαστε σήμερα στο χείλος  της καταστροφής του πολιτισμού μας".
     Τί να κάνουμε;  Πώς να ζούμε και να υπηρετούμε; Πώς έζησαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας; Πίστευαν στο Χριστό. Ακολουθούσαν τα διδάγματα της Εκκλησίας. Τα Χριστούγεννα γιόρταζαν την ημέρα της πληρότητας της ζωής τους. Η γέννηση του Χριστού, ο ερχομός του Σωτήρος , το ξάνοιγμα του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός ξανοίγεται ως πατέρας, ως αδελφός, ως φίλος.
     Υπάρχουν λέει ο Ταρκόφσκι κάποιοι άνθρωποι στους οποίους το αίσθημα της νοσταλγίας είναι πιο έντονο. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για προσωπικότητες  σαν του Χριστού: Εκφράζουν τη δύναμη του αδύναμου.
     Ο Ταρκόφσκι αναφερόμενος στο θέμα της ταινίας του για τη νοσταλγία είπε μεταξύ άλλων: " Η ταινία  μιλάει για την έλλειψη δυνατότητας να ζεις, για την απουσία ελευθερίας. Αν, για παράδειγμα, βάλει κάποιος όρια στην αγάπη, ο άνθρωπος θα παραμορφωθεί εντελώς. Το ίδιο αν κάποιος βάλει όρια στην πνευματική ζωή, ο άνθρωπος τραυματίζεται.....Όταν βλέπει κανείς τα όρια που μπαίνουν απ΄ τον σημερινό κόσμο σ΄ αυτή την αγάπη, σ΄ αυτό το δώρο, ο άνθρωπος πρέπει ν'  αρχίσει να υποφέρει. Ο ήρωας της Νοσταλγίας υποφέρει από την έλλειψη δυνατότητας να είναι φίλος, να είναι φιλικός μ΄ όλο τον κόσμο.
     Στην ερώτηση, τί φάρμακο θα μπορούσε να δώσει στον ήρωά του για να υπερβεί τον πόνο του ,  ο Ταρκόφσκι  είπε: "Πρέπει να πιστέψει στις πηγές του, στις ρίζες του. Να ξέρει από πού ερχόμαστε, πού πάμε, γιατί ζούμε. Δηλαδή να νιώσει βαθιά την εξάρτηση απέναντι στο Δημιουργό του. Αλλιώς , αν η σκέψη για το Δημιουργό μάς ξεφεύγει, ο άνθρωπος γίνεται ζώο.
Ο μοναδικός χαρακτηρισμός του ανθρώπου είναι το αίσθημά του της εξάρτησης, αυτή η ελευθερία που του δίνεται να νιώθει τον εαυτό του εξαρτημένο. Αυτή η αίσθηση είναι ο δρόμος της πνευματικότητας. Η τύχη του ανθρώπου συνίσταται στο να αναπτύσσει ακούραστα αυτό το δρόμο προς την πνευματικότητα.
    Η εξάρτηση είναι η μόνη ευκαιρία του ανθρώπου, γιατί η πίστη στο Δημιουργό, η ταπεινή συνείδηση ότι δεν είσαι παρά το δημιούργημα ενός ανώτερου όντος, αυτή η πίστη έχει τη δυνατότητα να σώσει τον κόσμο, Πρέπει να γεμίσει τη ζωή του από δουλειά, από ανάγκη. Αυτή η σχέση είναι απλή: μοιάζει μ΄ αυτήν που ενώνει τα παιδιά με το γονιό. Πρέπει ν΄  αναγνωρίσεις τη δύναμη, το κύρος του άλλου.
    Είναι αυτός ο σεβασμός, αυτή η δουλικότητα που δίνει στον άνθρωπο τη δύναμη να βλέπει μέσα του, που τον προικίζει μ΄ ένα βλέμμα αυτοελέγχου, το βλέμμα της ενατένισης.  Αυτό ακριβώς ονομάζουν προσευχή (στην προκειμένη περίπτωση για μένα σύμφωνα με την ορθόδοξη ιεροτελεστία) αλλά είναι επίσης η έννοια της τέχνης.... Ποτέ δεν πίστεψα  σε μια τέχνη ανεξάρτητη από τον ανώτατο Δημιουργό και δεν πιστεύω στην τέχνη χωρίς Θεό. Η έννοια της τέχνης είναι μια προσευχή, είναι η προσευχή μου. Αν αυτή η προσευχή, αν οι ταινίες μου μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους στο Θεό, τόσο το καλύτερο. Η ζωή μου θ΄ αποκτούσε τότε όλο της το περιεχόμενο, το ουσιώδες, δηλαδή "το να υπηρετείς". Αλλά δεν θα το επέβαλα ποτέ: το να υπηρετείς δε σημαίνει να κατακτάς." (Antoine de Baecque, Αντρέϊ Ταρκόφσκι, μια ξενάγηση στο έργο του, Εκδόσεις Γκοβόστης, Αθήνα 1992,Ζωοδόχου Πηγής 21, τηλ 3615 433).
    Ένας άλλος επίσης μεγάλος Ρώσσος, ο Φεοντόρ Ντοστογιέφσκι μίλησε για το αίσθημα της νοσταλγίας, ως εμπόδιο στην αγάπη.  Είναι κόλαση, είπε, όταν μπαίνουν όρια στην αγαπη, στη φιλία, στην ειλικρινή επικοινωνία και επαφή με τους άλλους. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο δυτικός κόσμος θεωρεί ως δεδομένο ότι η επικοινωνία των ανθρώπων είναι ανειλικρινής και η αγάπη ανέφικτη!
     Ο Ντοστογιέσφκι υπήρξε κατάδικος, θανατοποινίτης και του δόθηκε χάρη τη στιγμή που βρισκόταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις φυλακές της Σιβηρίας. Η νοσταλγία για έναν κόσμο που δεν θα εμποδίζει την αγάπη για όλους, υπήρξε, , όπως γράφει στο ημερολόγιό του, το πρώτο πράγμα που ένιωσε με το άκουσμα της χάρης.
 
   

Η χαρά της ελευθερίας

Πηγή: ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ

Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011

Η χαρά της ελευθερίας!

Η χαρά της ελευθερίας ακούγεται παράξενα! Τόσο έχουμε συνηθίσει στην κατάσταση ανελευθερίας που μας επέβαλε ο εχθρός στον πρωτόγνωρο οικονομικό πόλεμο που μας κάνει! Ανεμπόδιστα δηλητηριάζει την ψυχή μας με την προπαγάνδα του φόβου! Μήπως δεν μπορούμε πια να διακρίνουμε την ελευθερία απ΄τη δουλεία; Μήπως δεν ξέρουμε τί είναι αυτή η πίκρα σαν θάνατος κι αυτός ο φόβος του θανάτου;Δεν νιώσαμε ποτέ τη χαρά της ελευθερίας; Μήπως δεν έχουμε πια τη δύναμη να θαυμάζουμε τίποτε;

Κάποτε μου ζήτησε ο πατέρας μου να του πω έναν στίχο των ψαλμών που μ΄ αρέσει. Του είπα τον 107 ψαλμό του Δαβίδ που αρχίζει με το στίχο "Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη καρδία μου. άσομαι και ψαλώ εν τη δόξη μου". Ο πατέρας μου διάβασε αργά και με προσοχή τους στίχους του ψαλμού από την αρχή έως το τέλος. Κατόπιν έβγαλε το σημειωματάριό του και έγραψε τον πρώτο στίχο. Αυτό ήταν όλο. Δεν έκανε κανένα σχόλιο. Ούτε αναρωτήθηκε τί σημαίνει το "ετοίμη η καρδία μου" ή το "θα ψάλω εν τη δόξη μου".
Σημείωσε το στίχο για να τον ξαναδιαβάσει, πράγμα που σημαίνει ότι του άρεσε. Σε μένα όμως έμεινε η απορία τί ήταν αυτό που του άρεσε.

Πέρασαν από τότε δέκα χρόνια. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει κι ο μεγαλύτερος στην οικογένεια μετά από αυτόν είμαι εγώ. Καί κάτι άλλο, πρώτη φορά τώρα μετά από μισό αιώνα νιώθω πάλι τον ίδιο φόβο, που ένιωσα στα παιδικά μου χρόνια με τους πολέμους.
Σ΄ αυτήν την κατάσταση ανελευθερίας έτσι σαν μια έλαμψη ήρθε στο νου μου το βαθύτερο νόημα του ψαλμού, αυτό που έκανε τον πατέρα μου να τον αγαπήσει.

Ο ψαλμός εκφράζει τη χαρά της ελευθερίας, κάθε ελευθερίας και ιδαιτέρως για τη χαρά της ελευθερίας από το φόβο του θανάτου. Ο δημιουργός του μιλάει μέσα από τα βιώματά του για μια χαρούμενη προοπτική του τέλους του ανθρώπου. Δεν είναι το τέλος με την έννοια της διακοπής και της έλλειψης συνέχειας, αλλά με την έννοια της τελειοποιήσεως. Ο άνθρωπος δεν τελειώνει, τελειώνεται. Δεν μπορεί κανείς να προσθέσει ή να αφαιρέσει τίποτε. Είναι έτοιμος να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού! Είναι έτοιμη η καρδιά του όχι για να κλάψει ή να φοβηθεί, αλλά για να τραγουδήσει ένα καινούριο τραγούδι στο Θεό. Για να σηκωθεί το πρωί κι όπως οι άγγελοι να παίξει τη λύρα του και την κιθάρα του για το Θεό. Αυτή είναι η πιο μεγάλη του χαρά. Η πιο μεγάλη καύχησή του. Η δόξα του με ένα λόγο. Η πορεία κάτω από τη λύπη και τη σκιά του θανάτου δεν έχει να προσφέρει τίποτε στον άνθρωπο που τελειώθηκε.Τώρα υπάρχει το φως και η μουσική, η χαρά της ελευθερίας, την οποία πολλοί τυχεροί προγεύονται από αυτήν εδώ τη ζωή!

Ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου; Να πώς περιγράφει ο Απόστολος Παύλος τη ζωή του στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους: "Η καύχησις ημών αύτη εστί, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι και ειλικρινεία Θεού, ουκ εν σοφία σαρκική, αλλ΄εν χάριτι Θεού ανεστράφημεν εν τω κόσμω." (Αυτή είναι η καυχήσή μας: Η συνείδησή μας μαρτυρεί ότι συμπεριφερθήκαμε στον κόσμο με την απλότητα και ειλικρίνεια που δίνει ο Θεός, όχι με ανθρώπινη σοφία, αλλά με τη χάρη του Θεού.)

Λέει κάποια ωδή πως τα λόγια του Θεού είναι χρυσάφι που πέρασε από εφτά καμίνια.
Μέσα από τα βάσανα πέρασαν οι αγαπημένοι μας για να αποκτήσουν την εσωτερική ειρήνη και ελευθερία που λάμπει στα πρόσωπά τους με τόση γλυκύτητα. Αναφέρομαι στους αγαπημένους,γιατί σ΄ αυτούς νιώσαμε πρώτη φορά το θαυμασμό για τη χαρά της ελευθερίας. Η αγάπη για την ελευθερία αρχίζει με το θαυμασμό στα πρόσωπα που βίωσαν την ελευθερία και την ειρήνη.

Στην αρχή η ελευθερία είναι αγάπη για την ελευθερία. Η αγάπη σε συνδέει με τα πρόσωπα που έγιναν τα πρότυπά σου. Στα πρόσωπα της δικής μου ιστορίας ξεχωρίζει το πρόσωπο του παππού μου. Τον θαύμαζα γιατί δεν κατέκρινε ποτέ κανέναν. Μια φορά κάποιος έστειλε μια αναφορά στην υπηρεσία του για να τον διώξουν γιατί δήθεν ήταν άρρωστος. Ο παππούς μου το έμαθε, αλλά δεν του το είπε ποτέ. Συνέχισε να τον ευεργετεί όπως και πριν. Ένιωθε συμπόνια για όλα τα πλάσματα του Θεού. Ήταν ταπεινός, άκακος, αμνησίκακος. Ο θαυμασμός μου γι΄αυτόν εκδηλωνόταν σαν μια φλογερή επιθυμία να του μοιάσω. Το ίδιο συνέβη και με τα άλλα αγαπημένα μου πρόσωπα. Για μένα αγάπη σήμαινε θαυμασμός. Το ίδιο εξακολουθεί να σημαίνει και τώρα. Η μίμηση που χαρακτηρίζει περισσότερο την παιδική ηλικία δεν έπαψε να με διακατέχει.

Θα νιώσω κι εγώ κάποτε την εσωτερική ειρήνη του παππού μας και τη χαρά της ελευθερίας; Πιστεύω πως ό,τι καλό έρχεται σε μάς απ΄ το Θεό είναι ανταμοιβή για τους καλούς προγόνους μας. Οι προγονοί μας αγάπησαν όσο κανένας άλλος λαός στον κόσμο την ελευθερία και την ειρήνη. Είμαστε ο μόνος λαός που ακολουθούμε την Ορθόδοξη παράδοση δυο χιλιάδες χρόνια και ο μόνος λαός, που ακούει τη διδασκαλία του Κυρίου στην μητρική του γλώσσα! Έλεος γι΄ αυτούς που πολεμάνε την Ορθοδοξία και την Ελληνική γλώσσα! Δεν ξέρουν τί κάνουν!

Ποιος θα πείσει τους πολιτικούς να μην πάνε τη δανειακή σύμβαση στη βουλή; Με τη δανειακή σύμβαση η Ελλάδα υπάγεται στα αγγλικά δικαστήρια! Έχει αυτό να κάνει με την ελευθερία; Τί κομίζουν στους Έλληνες; Με τί πρόσωπο θα τους αντικρίσουν και θα ζητήσουν πάλι την ψήφο τους;

Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

Γράμμα στον Ανέστη

Αγαπητέ Ανέστη,

Μας προβληματίζει όλους, αυτόν το δύσκολο καιρό, τί θα γίνει, πώς θα εξελιχθούν
τα πράγματα, πώς θα σταματήσει αυτός ο κατήφορος απ΄ το κακό στο χειρότερο.
Τί μπορούμε να κάνουμε στην προσωπική και στην οικογενειακή μας ζωή. Επειδή
η κατάσταση αυτή επηρεάζει και τον καθένα από εμάς στις προσωπικές και στις
οικογενειακές δυσκολίες.

Από την προσωπική μου πείρα και όπως διαβάζω και το λόγο του Θεού και προσπαθώ
να ακολουθήσω το αληθινό πρότυπο κάθε ανθρώπου, τον Κύριον Ιησού Χριστό, βλέπω
ότι ο δρόμος για να ελευθερωθούμε από την αποτελμάτωση είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας.

Να σκεφθούμε ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα. Πρόσεξες ότι την αυτογνωσία χτυπάει
κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς. Επειδή η αυτογνωσία είναι το όπλο εναντίον του. Αν δεν

έχουμε αυτογνωσία ούτε ελευθερία θα αξιωθούμε να έχουμε.

Η αυτογνωσία του μέσου νεοέλληνα ως άτομο και ως σύνολο κυμαίνεται ανάμεσα στο τί
κερδίζω και τί χάνω. Αυτό είμαστε; Εμπόρευμα είμαστε που άλλοτε ανεβαίνει η τιμή μας κι
άλλοτε πέφτει;

Αναρωτιέται ο μέσος Έλληνας σήμερα ποιος είναι; Από αυτό να αρχίσουμε. Να βάλει καθένας
το ερώτημα στον εαυτό του για το ποιος είναι.

Κάθε φορά που σκέφτομαι τη βία, βλέπω πως η βία επιστρέφει σ΄ αυτόν που τη χρησιμοποιεί.
Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται γιατί με αυτό που ζει κανείς με αυτό και πεθαίνει. Αν  ζει με τη βία θα πεθάνει από τη βία. Η βία καταστρέφει
η ειρήνη του Αγίου Πνεύματος είναι δημιουργική.
Όποιος χρησιμοποιεί τη βία τρέφει ένα φαρμακερό φίδι στον κόρφο του.

Όταν σκέφτομαι τη βία, νιώθω την ανάγκη να σταματήσω και να δω ποιος είμαι. Όσο πιο καλά
συνειδητοποιώ ποιος είμαι πραγματικά, τόσο πιο ελεύθερος νιώθω.

Η οικογένεια, η Εκκλησία, το δημοτικό σχολείο με δίδαξαν ότι η αρετή είναι πολυτιμότερη από τα χρήματα.

Να σου πω ένα παράδειγμα από την Καινή Διαθήκη, συγκεκριμένα από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, Οι  Δώδεκα Απόστολοι είχαν φτάσει σε αδιέξοδο στα κοινά δείπνα των πρώτων χριστιανών γιατί δημιουργούνταν έριδες ανάμεσα στους χριστιανούς εξ Εβραίων και στους πρώην εθνικούς.

Οι Δώδεκα Απόστολοι ακολούθησαν τα λόγια του Κυρίου, θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Κάλεσαν, λοιπόν, τους μαθητές και τους είπαν.  Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο των Πράξεων: "Προσκαλεσάμενοι δε οι δώδεκα το πλήθος των μαθητών είπον: ουκ αρεστόν εστιν ημάς καταλείψαντες τον λόγον του Θεού διακονείν τραπέζαις."

Αναρωτήθηκαν οι Δώδεκα ποιοι είναι και ποια είναι η αποστολή τους. Ύστερα κάλεσαν το πλήθος των μαθητών και τους είπαν, δεν είναι αρεστό στο Θεό να εγκαταλείψουμε εμείς  το Λόγο Του , και να υπηρετούμε τους χριστιανούς στα κοινά δείπνα. Και επέλεξαν αυτούς  που θα αναλάμβαναν την αποστολή αυτή.


Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα
Μόσχος

Μονοκομματικό κράτος με πολυκομματική κυβέρνηση!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

      1. Μονοκομματικό κράτος υπάρχει όταν ο μηχανισμός του κράτους ανήκει σε ένα πολιτικό κόμμα  που έχει στόχο του την διαρκή παραμονή του στην εξουσία.

      2. Η προσφιλής μέθοδος του κόμματος για την διαρκή παραμονή του στην εξουσία είναι η γενική καχυποψία και το αίσθημα ασφαλείας , όταν οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε στο κράτος, ούτε μεταξύ τους.

      3.Όσο πιο προκλητικό είναι το μονοκομματικό κράτος τόσο καλύτερα διότι εμφανίζεται ότι είναι άτρωτο και αποτρέπει την ενότητα των πολιτών.

      4. Ακόμα κι οι κληρονομικοί  βασιλιάδες αναζητούν τους καλύτερους κάθε φορά κυβερνήτες και όχι τους ευνοούμενους του κόμματος που επέβαλε το μονοκομματικό κράτος.

     5. Οι κληρονομικοί βασιλιάδες φοβούνταν αυτούς που αποκτούσαν πολιτική ισχύ. Το μονοκομματικό κράτος δεν φοβάται κανέναν γιατί έχει παντού δικούς του ανθρώπους που το στηρίζουν.

     6. Το μονοκομματικό κράτος δεν φεύγει με την επανάσταση, αλλά με κάποια μεγάλη καταστροφή.

     7. Ποιος θα εμποδίσει το μονοκομματικό κράτος να επιφέρει τη μεγάλη καταστροφή;

     8. Το μοναδικό όπλο είναι η σκέψη, η οποία αποκαλύπτει αυτό που είναι στην πραγματικότητα, ένας μεγάλος κίνδυνος που απειλεί τη χώρα με μεγάλη καταστροφή.

     9. Οι υποστηρικτές του μονοκομματικού κράτους σωπαίνουν όχι γιατί βλέπουν τον κίνδυνο, αλλά γιατί δεν βλέπουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Όταν βλέπουν την ευκαιρία εκδηλώνονται

    10. Καλύτερα να δούμε τους μονοκομματικούς  με συμπάθεια, ως αρρώστους, όπως πράγματι είναι , παρά να καλλιεργήσουμε το μίσος εναντίον τους, επειδή αυτό τους ισχυροποιοί περισσότερο. Απόδειξη ότι θέλουν να είναι μισητοί και προκαλούν οι ΄ίδιοι το μίσος των πολιτών.

   11. Το μονοκομματικό κράτος με πολυκομματική κυβέρνηση είναι σαν ψέμα που προσπαθεί να πείσει ότι είναι αληθινό. Μοιάζει με μύθο του Αισώπου όταν δείχνει πόσο ανόητη είναι η δύναμη, όταν νομίζει ότι θα υπάρχει για πάντα,

   12. Οι πολίτες καταλαβαίνουν σιγά σιγά τις μεθόδους του πονηρού και την κατανόηση αυτή με τίποτε δεν μπορεί να την εμποδίσει το μονοκομματικό κράτος. Κάποτε δεν θα μπορεί να κρύψει πόσο πολύ επικίνδυνο είναι για τους πολίτες του. Αυτή είναι η μόνη ελπίδα ελευθερίας της Ελλάδας από την φριχτή ανελεύθερη κατάσταση που της επέβαλαν οι εχθροί της.!  Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!

Αντί ν΄ αφήσουμε τη ματαιοδοξία, αφήνουμε τον Ιησού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                                                                              Εκ του κατά Μάρκον
                                                                                        Κεφ. ΙΔ'

"....και αφέντες αυτόν πάντες, έφυγον. και εις τις νεανίσκος ηκολούθει αυτώ, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού. και κρατούσιν αυτόν οι νενίσκοι. Ο δε καταλιπών την σινδόνα, γυμνός έφυγεν απ΄ αυτών".

 (¨Ολοι τότε τον εγκατέλειψαν κι έφυγαν. Ένας νέος τον ακολούθησε περιτυλιγμένος κατάσαρκα μ΄ ένα σεντόνι, αλλά τον έπιασαν άλλοι νέοι. Αυτός όμως άφησε το σεντόνι στα χέρια τους κι έφυγε γυμνός)
                                                                     


                                                                         Άγιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος
                                                                                        τ. Α, κεφ.Δ΄

" Ουχ ορά φως ηλίου ο γεννηθείς τυφλός. ούτως ο μη οδεύων εν νήψει, ουχ ορά πλουσίως τας μαρμαρυγάς της άνωθεν χάριτος. ούτε ελευθερωθήσεται εκ πονηρών και μισητών τω Θεώ έργων τε και λόγων και εννοιών. "


 Δε βλέπει φως ηλίου ο γεννηθείς τυφλός. Έτσι κι αυτός που δεν αφήνει τη ματαιοδοξία δεν βλέπει  τη χάρη του Θεού, ούτε ελευθερώνεται  από τα πονηρά και μισητά στο Θεό έργα, και λόγια και νοήματα.

  ___________________________
Σημείωση: Αντί ν΄  αφήσουμε την ματαιοδοξία
αφήνουμε τον Ιησού

Ο Λόγος των Αγγέλων

ΠΗΓΗ; ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ

                                                Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                                                              «Ως αγαθός τω Ισραήλ ο Θεός τοις ευθέσι τη καρδία»
                                                                                                                   Ψαλμός 72

Την εορτή των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και της Συνάξεως των εννέα Ασωμάτων και ουρανίων ταγμάτων, (8 Νοεμβρίου), οι Πατέρες όρισαν να διαβάζεται στη Θεία Λειτουργία η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά, η οποία μιλάει για τη σωτηρία του ανθρώπου και αρχίζει με αυτά τα λόγια του Κυρίου προς τους μαθητές Του:

«Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί. Ο δε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με.»

(Όποιος ακούει εσάς, ακούει εμένα. Όποιος απορρίπτει εσάς, απορρίπτει εμένα. Κι όποιος απορρίπτει εμένα απορρίπτει αυτόν που με έστειλε.)

Οι Πατέρες επέλεξαν αυτήν την περικοπή για την εορτή των Αρχαγγέλων και για την Σύναξη των Ασωμάτων ουρανίων ταγμάτων γιατί ο λόγος του Θεού δόθηκε στην αρχή μέσω αγγέλων στους Πατριάρχες και στους Προφήτες του Ισραήλ. Αυτό φαίνεται άλλωστε από τον Απόστολο που αρχίζει με τα λόγια:
«Ο δι΄ αγγέλων λαληθείς λόγος».

Ο Απόστολος της εορτής είναι από το δεύτερο κεφάλαιο της επιστολής του Παύλου προς Εβραίους που αρχίζει με αυτά τα λόγια: «Αδελφοί, ει ο δι΄ αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς εκφευξώμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; Ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι δια του Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, συνεπιμαρτυρούντος του Θεού σημείοις τε και τέρασι και ποικίλαις δυνάμεσι του Πνεύματος Αγίου μερισμοίς κατά την αυτού θέλησιν»

(Αδελφοί, αν ο λόγος που δόθηκε άλλοτε μέσω αγγέλων αποδείχτηκε αληθινός, κι όσοι τον παρέβησαν ή δεν υπάκουσαν σ΄ αυτόν, δέχτηκαν την τιμωρία που τους έπρεπε, πώς είναι δυνατόν εμείς να ξεφύγουμε, αν δεν δώσουμε την προσοχή που ταιριάζει σε μια τέτοια σωτηρία; Τη σωτηρία αυτή που άρχισε να διακηρύττει ο Κύριος, μας τη βεβαίωσαν όσοι άκουσαν το λόγο του. Κι ο Θεός πρόσθεσε τη μαρτυρία του γι΄ αυτήν , με κάθε λογής θαυματουργικές ενέργειες και με τις διάφορες δωρεές των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με το θέλημά του.)

Εμείς πώς θα σωθούμε που δείξαμε τόση αμέλεια για το λόγο του Θεού;
Ο προφήτης Ασάφ στον 72ο ψαλμό του δίνει μια περιγραφή των δεινών που περιμένουν αυτούς που απορρίπτουν τον λόγο του Θεού: Ο Ασάφ στην αρχή απορεί για την ευημερία αυτών που είναι άδικοι και αλαζόνες ώσπου να κατανοήσει ότι το τέλος τους είναι τρομερό, ενώ είναι ευτυχισμένος αυτός που προσκολλάται στο Θεό. (…) «αλλά εγώ, γράφει στον ψαλμό του, είμαι ευτυχισμένος να προσηλώνομαι στο Θεό, αυτή ΄ναι η ευτυχία μου. Την ελπίδα μου απόθεσα στον Κύριο και Θεό, για να εξιστορώ τα θαυμαστά σου έργα.»

Ο Θεός στην αρχή εμπιστεύθηκε τη μόνη θεραπεία της ανθρώπινης φύσης στο Ισραήλ. Οι άγγελοι του Θεού μίλησαν στους Πατριάρχες και στους Προφήτες του Ισραήλ για τη μοναδική θεραπεία. Αλλά οι Ισραηλίτες δε δέχθηκαν το λόγο των αγγέλων και τους Προφήτες τους σκότωσαν.

Ώσπου ο Θεός έγινε άνθρωπος και δίδαξε ο Ίδιος τη διδασκαλία της σωτηρίας του ανθρώπου. Ο Κύριος πήρε τη θεραπεία από το Ισραήλ και την εμπιστεύθηκε στους Έλληνες και μέσω αυτών σε όλα τα έθνη στα οποία απέστειλε τους Αποστόλους και τους μαθητές Του να τη διδάξουν.

Από την αρχή εμφανίστηκαν οι αιρετικοί, οι οποίοι διαστρέβλωσαν τη σωτηρία και ανάγκασαν τους αληθινά πιστούς να την υπερασπίσουν και να τη διαφυλάξουν μέσα σε κανόνες που μόνο οι θεραπευμένοι μπορούσαν να κατανοήσουν και να τη διδάξουν και στους άλλους.

Τα δόγματα και οι κανόνες των Αποστόλων και των Συνόδων των Πατέρων της Εκκλησίας έχουν σκοπό να περιφρουρήσουν την αλήθεια της σωτηρίας από την διαστρέβλωση των αιρετικών.

Οι Πατέρες έκτισαν δηλαδή ένα πνευματικό φρούριο για να φυλάξουν το θησαυρό της σωτηρίας του ανθρώπου. Έτσι πέρασαν δυο χιλιάδες χρόνια κι ο θησαυρός φυλάγεται ανόθευτος στην Ορθόδοξη Παράδοση.

Στην εποχή μας όμως το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από τον θησαυρό στο φρούριο που φυλάσσει το θησαυρό τόσο από τους παραδοσιακούς όσο κι απ΄ τους μοντέρνους. Οι παραδοσιακοί παλεύουν να κρατήσουν το φρούριο όπως κατασκευάστηκε από τους Πατέρες της Εκκλησίας κι οι μοντέρνοι επιδιώκουν να το ανακαινίσουν για να εκφράζει το νεωτεριστικό τους πνεύμα. Κανείς τους όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν διαθέτει την εμπειρία της μόνης θεραπείας. Αμφότεροι είναι το ίδιο άρρωστοι όπως και εκείνοι που δεν έχουν ιδέα και δεν τους ενδιαφέρει ούτε η θεραπεία, ούτε η φύλαξή της.

Πώς θα σωθούμε λοιπόν, με τέτοια αμέλεια που δείξαμε για τη σωτηρία μας; Αναζητώντας μια απάντηση όχι από τη θεολογία και τη φιλοσοφία, αλλά από την εμπειρία των αγίων άνοιξα στην τύχη το Γεροντικό, το βιβλίο που περιέχει ιστορίες από τη ζωή και τα έργα των ασκητών της ερήμου και διάβασα τα εξής όσον αφορά την αμέλειά μας για την πνευματική ζωή:

«Ρώτησε ένας αδελφός τον αββά Ποιμένα: «Τι να κάνω που όταν πάω να κάνω την πνευματική μου εργασία με κυριεύει η αμέλεια;» Κι ο Γέροντας του είπε: «Να μην εξευτελίσεις κανέναν ούτε να τον κατακρίνεις. Κανέναν να μην κατηγορήσεις και ο Θεός θα σου δώσει ανάπαυση και η πνευματική σου εργασία θα γίνεται ήρεμα.»

Είθε να εφαρμόσουμε κι εμείς τα λόγια του Γέροντα στην πνευματική ζωή!

http://moschoblog.blogspot.com/2011/11/blog-post_09.html
Οι αναγνώστες μας είδαν επίσης:

Γράμμα σε κάποιο νέο που ζητάει τη φιλία μου

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

     

        Χαίρομαι που επικοινωνούμε! Οι λεγόμενοι ευρωπαϊστές είναι απλώς αδαείς! Δεν γνωρίζουν τη διαφορά των ορθόδοξων Ελλήνων και του δυτικού κόσμου:

       Οι δυτικοί διεκήρυξαν κατά τη Γαλλική Επανάσταση ως κοινωνικό σύνολο ότι δεν επιθυμούν να είναι το ήθος το θεμέλιο της ζωής τους. Αυτό σημαίνει ότι επιθυμούν τη δύναμη χωρίς όρια και την επιστημονική έρευνα επίσης.

      Ο τεχνικός πολιτισμός βιάζει τον άνθρωπο και τη Φύση. Σε όλους είναι γνωστή η σκευωρία επιστήμης και τεχνολογίας για το κέρδος. Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση επιδιώκει να μετατρέψει τα πάντα σε εμπόρευμα, ακόμα και τον άνθρωπο!

       Θεωρούν την κοινωνία συμβατική, την επαφή μεταξύ των ανθρώπων μη ειλικρινή (τυπική) και την αγάπη ανέφικτη! Ιδέες μηδενιστικές και άθεες!

       Με τις ιδέες αυτές διέλυσαν τις οικογένειες και τις κοινωνίες. |Στη Σουηδία απάλειψαν από τα λεξικά τους τις λέξεις πατέρας και μητέρα και τις αντικατέστησαν με το γονέας ένα και γονέας δύο. Κάπως έτσι.

      Η ιδέα που έχουν για τη ζωή είναι τουλάχιστον φτωχή! Ένας Έλληνας μαραγκός που έζησε και εργάστηκε σαράντα χρόνια σε κάποιο δυτικό κράτος δεν θέλει να τους θυμάται. Είναι ικανοί, είπε, να περιμένουν με τις ώρες στην ουρά για λίγα κέρματα!

     Σε μια γερμανική ταινία, ο γιος μιας πλούσιας οικογένειας, χρειαζόταν μερικά χρήματα για να πληρώσει κάποιο ληξιπρόθεσμο χρέος του. Πήγε στο σπίτι της πλούσιας μητέρας του, αλλά δεν τόλμησε να ζητήσει το μικροποσό που χρειαζόταν , το ίδιο έκανε και στην αδελφή του, επιτυχημένη ιατρίνα.

       Ο νέος απελπισμένος αυτοκτόνησε για λίγα χρήματα. Δεν τόλμησε να ζητήσει γιατί πίστευε ότι δεν θα του τα έδιναν; Δεν ξέρω.

       Ξέρω μόνο πως εκείνος που αυτοκτονεί, θέλει με την αυτοκτονία του, να συγκινήσει έναν αδιάφορο και άκαρδο κόσμο!

     

       

Κουκούτσι βερίκοκου....το φάρμακο κατά του καρκίνου

Κουκούτσι βερίκοκου... το φάρμακο κατά του Καρκίνου..

9

Γίνε ένας από τους χιλιάδες αναγνώστες του pentapostagma.gr: Κάνε ΤΩΡΑ εγγραφή εντελώς ΔΩΡΕΑΝ!


Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των....

Χούνζα. Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα. Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση.

Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα,του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας. Πέταγε το καλύτερο. Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό. Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο. Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα). Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17. Θυμηθείτε! τα παλικάρια των φαρμακευτικών έθαψαν την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στο πεδίο του καρκίνου και εκ. άνθρωποι θα πεθάνουν άδικα (Otto Warburg).


Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο – είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς. Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικόςErnst Krebs έκανε τα πειράματα πάνω σε ποντικούς. Η ουσία που ανεκάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε. Τι θα κάνατε εσείς και εγώ αν ακούγατε τέτοια καλό νέο; Δεν θα πηδάγατε από τη χαρά σας; Ο καρκίνος ήταν τελειωμένος. Αμ δε. Το χρήμα βασιλεύει. Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα. Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα. Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα; Θα έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν τα κέρδη τους ανέρχονται σε πολλά δις μόνο από την Ελλάδα, φανταστείτε τι γίνεται σε όλο τον πλανήτη. Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών[3].
Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος. Το ακούτε ΛΑΘΟΣ. Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν. Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.

Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς τη μεγάλη απάτη. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου. Από τις ελληνικές εφημερίδες μόνο «Το Βήμα» ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να εισέλθει στην ουσία του θέματος. Ποιος Έλληνας γνωρίζει αυτή την μεγάλη απάτη (σύμφωνα με τον Μοςς);

Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:
α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.

Επίσης η πρώτη επίσημη τονίζω επίσημη αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17. Μετά έπεσε γραμμή[4]. Ξέρετε εσείς… Γραμμή και την ακολούθησαν άπαντες. Χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!. Δεν αποδείχθηκε! Απορώ! Γιατί να μην βάζουμε ένα ερωτηματικό όταν ακούμε αυτό το μονότονα επαναλαμβανόμενο μότο των φαρμακευτικών. Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Αν λοιπόν αυτοί οι «κύριοι» έσβησαν έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι΄αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα. Αν αυτοί οι κύριοι δολοφονούν τους γιατρούς στη Χιλή κ΄αλλού, καταλαβαίνουμε όλοι πως ο πραγματικός καρκίνος για την υγεία της ανθρωπότητας βρίσκεται στα διοικητικά συμβούλια των φαρμακευτικών εταιριών.

Δεν μιλάμε βέβαια για ελληνικές μικρές εταιρίες, αλλά για σύγχρονα πολυεθνικά θηρία., που επιβάλλουν την άποψή τους με χημειοθεραπείες. Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί από τις Φαρμακοβιομηχανίες τα μαρτύρια της κόλαση: Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες, εξορκισμούς, για να φύγει ο δαίμονας καρκίνος, διαρκείς εξετάσεις που κρατούν τον άρρωστο σε διαρκή αγωνία, ανασφάλεια, φόβο πανικό, – σωστό θρίλερ. Τώρα το νικήσαμε το εξωαποδώ – δεν αναφέρουμε ούτε το όνομά του και χτυπάμε ξύλο, όταν ακούμε τη λέξη καρκίνος.

Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό – και κανείς δεν το αρνείται-, ότι προκαλούν καρκίνο. Είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου. Ο άρρωστος όμως, έκανε ότι ορίζουν η φαρμακοβιομηχανίες: Καλό για την τσέπη τους, κακό για τον άρρωστο. Μην ξεχνάτε: Τα όρια της τσέπης τους, είναι τα όρια της σκέψης τους. Κουβέντα αυτοί για τη διατροφή. Ρωτείστε ένα γιατρό αν έχει κάτι διδαχτεί για τη διατροφή στις Ιατρική Σχολές. Οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν τον ιατρικό κόσμο στο σκότος της άγνοιας για τη διατροφή και υπερήφανο για τις φαρμακευτικές του γνώσεις σε σημείο, που να υποτιμά τη διατροφή, όπως στην περίπτωση του μυλωνά.
Κανόνας Νο1:

Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.

Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.

Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.

Τρώτε αγκινάρες (πικρές).

Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.
Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσει τα πικρά βότανα ως εξής: 1) κάσσια (quassia amara) 2) γεντιανή (3) άγρια αψιθιά. 4) Φλοιός Gonolobus cocdurango, (5) Centantium pulchellum, 6) cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (τόβρίσκετε στα φαρμακεία). 7) φλούδα νερατζιού. γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus). 9) Ραδίκι. 10) κανέλα. 11) κόλιανδρος. Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως. Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.


Αν το σώμα μας έχει μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο, από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π., {όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, δεν θα πάθουμε καρκίνο; Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο κάντε κλικ εδώ για να είστε οι πιο ενημερωμένοι αναγνώστες του διαδικτύου!

9



ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_6034.html#ixzz2FJ2WcxP9

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΤΕ;

Για ποια ακριβώς υποτίμηση με τη δραχμή μας μιλάτε;

 Ένα από τα ατράνταχτα επιχειρήματα του λόμπυ του ευρώ είναι πως η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα θα έχει ως αποτέλεσμα μια μεγάλης έκτασης υποτίμηση του με ότι αυτό συνεπάγεται για το λαό.

του Στρατή Μαζίδη
 
Η παραμονή μας λοιπόν στο γερμανικό μάρκο γνωστό και ως ευρώ υποτίθεται ότι αποτέλεσε τη στρατηγική επιλογή η οποία θα μας προστάτευε από την υποτίμηση.

Η πραγματικότητα όμως έδειξε ότι το θέμα δεν ήταν η υποτίμηση ως γενική έννοια αλλά η “υποτίμηση” του λαού.

Για παράδειγμα οι κατα καιρούς οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων σε συνδυασμό με τα φοροχαρατσώματα δε συνιστούν ένα είδος υποτίμησης;

> Όταν ο βασικός μισθός από τα € 700,00 πέφτει στα κάτι παραπάνω από € 400,00 για έναν 25αρη νεοεισερχόμενη δεν είναι υποτίμηση;

> Η πτώση των τιμών των ακινήτων ακόμη και σε ποσοστό 60% (έχω χαρακτηριστικές περιπτώσεις) δεν είναι υποτίμηση;

> Το ότι 1.500.000 κόσμος πέρασε στην ανεργία και πλέον από Χ ποσό έχει € 0,00 στην τσέπη του, δεν είναι υποτίμηση;

Τώρα το λόμπυ του ευρώ αφού παραδέχεται τη δραματική κατάσταση που έχουμε περιέλθει, προειδοποιεί ότι αν πάμε στη δραχμή αυτή η υποτίμηση θα γίνει χειρότερη ομολογώντας την αστοχία της αρχικής του εκτίμησης.

Λένε μάλιστα ξεδιάντροπα ότι οι κερδοσκόποι θα κάνουν τα ευρώ τους δραχμές και θα τα πάρουν όλα για ένα κομμάτι ψωμί. Λες και με το ευρώ δεν έχουν πέσει οι τιμές στον πάτο της θάλασσας. Η μόνη διαφορά είναι ότι απλά θα τα πάρουν για ένα κομμάτι στρούντελ ή μπριός.

Εν πάση περιπτώσει όμως η δραχμή μετά από μια περίοδο έντονου κλυδωνισμού με σωστό τιμονιέρη και καλό πλήρωμα μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη και την ευημερία. 

Σίγουρα θα ακριβύνουν η Mercedes και η BMW αλλά θα γίνουν πιο προσιτά τα λεμόνια Κορινθίας, το Κασέρι Μυτιλήνης και οι πατάτες του Νευροκοπίου. 

Αυτά δηλαδή με τα οποία χορταίνει ο άνθρωπος όταν πεινάει.
πηγη

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_7955.html#ixzz2FEV1X5EL

"Παντοκράτορες" από την ανάποδη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

    Ότι υπάρχουν "παντοκράτορες" από την ανάποδη, όπως υπάρχουν αντί-χριστοι, το άκουσα για πρώτη φορά από το φίλο μου Σ.  Ο φίλος Σ. είχε την μέγιστη αρετή της διακρίσεως. Διάκριση στα πάντα και πριν από όλα στο λόγο. Όταν κάποιος πήγαινε να μιλήσει, ενώ δεν είχε λόγο δικαιοσύνης ο Σ. δεν τον άκουγε. Αν ήταν κάποιος γνωστός του, δεν του επέτρεπε να μιλήσει.
     Ο Σ. πίστευε πως δεν πρέπει να μιλάς στα ελληνικά με κάποιον που δεν γνωρίζει άριστα τα ελληνικά. Το ίδιο δεν επέτρεπε να μιλήσει αυτός που δεν είχε σημείον αναφοράς τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό ή αν μιλούσε, δεν τον άκουγε. Αν δεν ήξερες γιατί φέρεται με αυτόν τον τρόπο , τον παρεξηγούσες. Όταν όμως μάθαινες το λόγο, εκτιμούσες τον τρόπο που φερόταν σ΄ αυτούς που συνειδητά ή ασυνείδητα φέρονται ως "παντοκράτορες" από την ανάποδη. Παρακάτω θα φέρουμε με τη χάρη του Θεού , κάποιο παράδειγμα με τον οποίο εμφανίζεται ο "παντοκράτωρ" από την ανάποδη.
     Αν και είδαμε τέτοιους παντοκράτορες, όπως μας τους έδειξε ο Σ. ωστόσο αρχίζοντας να γράφουμε αυτές τις γραμμές δεν έχουμε καμία συγκεκριμένη εμφάνιση "παντοκράτορος" από την ανάποδη στο νου. Ας ελπίσουμε ότι με τη χάρη του Θεού θα μπορέσουμε με κάποιο παράδειγμα ,  να δείξουμε στον ευγενικό αναγνώστη , αυτό το είδος της πνευματικής ασθένειας.
     Όταν ακούς , λέει, κάποιον που μιλάει με σημείο αναφοράς  τον εαυτό του, αντί το Θεό,  "τρως το ασυνείδητο του άλλου στη μάπα"! Σήμερα οι Έλληνες,  "το παίζουν "παντοκράτορες" από την ανάποδη".
     Πρώτη φορά, λοιπόν, άκουσα για "παντοκράτορες" από την ανάποδη, από τον Σ.
      Επάνω στο θέμα του "παντοκράτορος" από την ανάποδη, φαίνεται ότι προβληματίστηκε ο Απόστολος Παύλος και έγραψε σχετικώς προς τους Κορινθίους στη δεύτερη επιστολή του προς αυτούς.
       Ποτέ να μην καυχιέσθε, τους λέει, σαν να κάνετε κάτι από τον εαυτό σας. Όλα να τα αποδίδετε στο Θεό. "Ο δε καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω." Ου γαρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνος εστι δόκιμος αλλ΄ ον ο Κύριος συνίστησι".
       Εμείς σήμερα δεν έχουμε ούτε τη διάκριση που είχε το πλήθος την εποχή του Ιησού. Τόσο μεγάλη είναι η πνευματική μας τύφλωση, ώστε δεν νιώθουμε για τίποτε θαυμασμό, εκτός από τον ψεύτικο θαυμασμό για τον εαυτό μας. Ψεύτικο, επειδή αγνοούμε πόσο πολύ δεν είμαστε τίποτε!
       "Και ελθών προς τους Μαθητάς, γράφει ο ευαγγελιστής Μάρκος για τον Ιησού, είδε όχλον πολύν  περί αυτούς, και Γραμματείς συζητούντας αυτοίς. Και ευθέως πας ο όχλος ιδών αυτόν εξεθαμβήθη, και προστρέχοντες ησπάζοντο αυτόν".
         Πας ο όχλος ένιωσε θαυμασμό βλέποντας τον Ιησού και "προστρέχοντες ησπάζοντο αυτόν" , πλην των Γραμματέων, οι οποίοι  καυχιούνταν για τις γνώσεις τους. Οι Γραμματείς εμφανίζονταν ως "παντοκράτορες" από την ανάποδη.
         Κάθε "παντοκράτωρ" από την ανάποδη, λέει στον εαυτό του: " εγω είμαι καλύτερος από αυτούς που πιστεύουν και ομολογούν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός". Ο Ιησούς  λέει γι΄ αυτούς που  δεν τον πίστεψαν: "Ο μη ων μετ΄ εμού κατ΄ εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ΄ εμού σκορπίζει. Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις. και ος  αν είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ. ος δ΄ αν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι" (...) "λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν εάν  ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως. εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση."
         (Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου, κι όποιος δεν συναθροίζεται μαζί μου διαλύεται. Στ΄ αλήθεια σας λέω, όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν στα τέκνα των ανθρώπων, καθώς και οι βλασφημίες σε όσους βλασφημούν. Ακόμα κι αν κάποιος προφέρει ένα λόγο εναντίον του Υιού του Ανθρώπου, θα του συγχωρεθεί. αν όμως κάποιος μιλήσει εναντίον του Αγίου Πνεύματος δεν θα του συγχωρεθεί, ούτε κατ΄αυτόν τον αιώνα ούτε κατά τον άλλον. Σας το δηλώνω, κατά την ημέρα της Κρίσεως, οι άνθρωποι θα δώσουν λογαριασμό για κάθε μάταιο λόγο που έχουν πει. Από τα λόγια σου στην ουσία θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς).



     
       
     
     
      

"Μη ελπίζετε επ΄ αδικίαν και επί άρπαγμα μη επιποθείτε" (Ψαλμός ΞΑ΄ (61) του Δαβίδ)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Το Γιωργή, στην Κάλυμνο, ήταν πολύ φτωχό. Δεν είχε ούτε τροφές , ούτε σκεπάσματα, ούτε υποδήματα. Η ανυποδησία του ήταν ο κανόνας της ασκητικής του ζωής. Με αυτήν ταπείνωνε το σώμα του, για να μπορεί να προσεύχεται. Προσφέρθηκα να του δώσω παπούτσια αλλά δεν τα δέχθηκε.  

       Με τί συντηρούνταν το Γιωργή; Κάποτε μου χάρισε ένα ξύλινο σταυρό που σκάλισε το ίδιο. Οι τσέπες του ήταν γεμάτες ξύλινους σταυρούς. Είχε σταυρούς ακόμα και κάτω απ΄  την τραγιάσκα του. Δεν νομίζω ότι τους πουλούσε. Τους σταυρούς τους σκάλιζε για τον εαυτό του και για τους φίλους του. Ζούσε από τη δουλειά του πλανόδιου μικροπωλητή. Πουλούσε φραγκόσυκα το καλοκαίρι και τους χειμερινούς μήνες πουλούσε φιστίκια. 

       Θαύμαζα το Γιωργή  για την αυτάρκειά του. Ήταν φτωχός, αλλά είχε ένα πολύτιμο θησαυρό, που τον φύλαγε σαν τα μάτια του, την αυτάρκεια. Προτιμούσε να του λείπουν ακόμα και τα απαραίτητα παρά να είναι εξαρτημένος από πράγματα.  Η ελευθερία από τα πάθη, ήταν για το Γιωργή η πιο μεγάλη αρετή . Από την ελευθερία από τα πάθη της κτητικότητας και της πλεονεξίας, εξαρτώνται όλα αυτά για τα οποία αξίζει κανείς να ζει. Δυστυχώς σήμερα οι αδαείς που κυβερνούν τον κόσμο δεν αρπάζουν μόνον πράγματα, αλλά αρπάζουν και την αρετή και τη σοφία.
        Κάποτε έλαβα ένα γράμμα του φίλου μου Κώστα από την Κάλυμνο με δυο φωτογραφίες του με το Γιωργή, που τις έβγαλε για μένα. Ο Κώστας μου έγραφε πως το Γιωργή το σκότωσε κάποιο αυτοκίνητο.
       Κοίταζα ώρα πολύ τις φωτογραφίες που έδειχναν το Γιωργή με άσπσρα μαλλιά.  Είχαν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια από τότε που έφυγα από την Κάλυμνο. Το Γιωργή είχε τέτοια έκφραση που νόμιζες ότι θα βγει απ΄ τη φωτογραφία για να σου μιλήσει. Το καϋμένο το Γιωργή, όπως προσευχόταν για μας όταν βρισκόταν εν τη ζωή, προσεύχεται τώρα στον ουρανό. 

       Προτίμησα αντί τη θεωρητικολογία της ανάλυσης των στίχων του Δαβίδ, να θυμηθώ το φίλο μου το Γιωργή, που είναι η ενσάρκωση της ακτημοσύνης και της αυτάρκειας. Και το σπουδαιότερο γιατί τον αγαπώ. Το Γιωργή δε μιλούσε. Ήταν τόσο γλυκιά και ειρηνική η παρουσία του, που κανένας δεν περίμενε να ακούσει τα λόγια του. Η φωνή του ήταν γλυκόλαλη. Ακουγόταν μόνο στις προσευχές που έκανε για τους άλλους, με  μοναδική αμοιβή, μια μπύρα, την οποία έπινε θεαματικά, ρίχνοντάς την από τη φιάλη κατ΄ ευθείαν στο λάρυγγα, όπως πίνει κανείς το κρασί μέσα απ  το φλασκί.
       Πιστεύω πως οι άνθρωποι εκτός από τις φυσικές οικογένειες ανήκουμε επίσης σε πνευματικές οικογένειες με τις οποίες ζούμε συλλογικά. Με τους πνευματικούς μας φίλους, οπωσδήποτε ανήκουμε στην ίδια πνευματική οικογένεια.
         Ο ίδιος ο Κύριος μιλάει για την πνευματική οικογένεια. "Όποιος  δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου, κι όποιος δεν συναθροίζεται μαζί μου διαλύεται." "Στ΄ αλήθεια σας λεω, όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν στα τέκνα των ανθρώπων, καθώς και οι βλασφημίες σε όσους βλασφημούν. Ακόμα κι αν κάποιος προφέρει ένα λόγο εναντίον του Υιού του Ανθρώπου, θα του συγχωρεθεί. αν όμως κάποιος  μιλήσει εναντίον του Αγίου Πνεύματος, δεν θα του συγχωρεθεί, ούτε κατ΄αυτόν τον αιώνα ούτε κατά τον άλλο. Σας το δηλώνω, κατά την ημέρα της Κρίσεως, οι άνθρωποι θα δώσουν λογαριασμό γιά κάθε μάταιο λόγο που θα έχουν πει. Από τα λόγια σου στην ουσία θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς. (.....) Ιδού η μητέρα μου και τα αδέλφια μου! Είναι αυτοί που ακούν το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν στην πράξη! Γιατί το να κάνεις το θέλημα του Θεού, τούτο σημαίνει πως είσαι αδελφός μου, πους είσαι αδελφή μου, πως είσαι μητέρα μου."






       

Η πιο αγαπημένη φράση μου!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

         Η πιο αγαπημένη φράση μου είναι η φράση "Χριστός και Παναγιά". Ίσως αυτή τη φράση χρησιμοποιούσε η μητέρα μου, όταν με κουβαλούσε, μωρό, στις πλάτες της , επάνω στα χιονισμένα βουνά της Μακεδονίας, κυνηγημένη από τους βουλγάρους , που είχαν σκοτώσει τον πατέρα μου, κι είχαν πλιατσικολογήσει το σπίτι μας, το 1944.

       Μέσα στη λαχτάρα της πιστεύω πως επαναλάμβανε την επίκληση του Χριστού και της Παναγίας σαν δύναμη και προστασία. Όταν τα μωρά σε καιρό ειρήνης άκουγαν τη φωνή της μητέρας τους να τους τραγουδάει κάποιο νανούρισμα εγώ αντί για νανουρίσματα άκουγα την επίκληση της μητέρας μου για βοήθεια και προστασία.

      "Φεύγαμε κυνηγημένοι από χωριό σε χωριό κι από βουνό σε βουνό., διηγείται η μητέρα μου.Οι άλλοι ήταν οικογένειες και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον. Εμείς είμαστε μόνοι. Δεν γνωρίζαμε τη γλώσσα. Μιλούσαν ποντιακά και βουλγάρικα. Σε κάποια χωριά δεν μας δέχονταν, γιατί δεν μπορούσες να πας από γερμανοκρατούμενα μέρη σε ιταλοκρατούμενα και το αντίθετο. Σε είχα τυλιγμένο σε μια βελέντζα. Δεν έκλαιγες καθόλου."

      Η αγαπημένη φράση μου είναι "Χριστός και Παναγιά". Ό,τι ξαφνικό να μου συμβεί έρχεται αυθόρμητα στα χείλη μου το Χριστός και Παναγιά!

      Πιστεύω ότι οι αγαπημένες φράσεις βγαίνουν κατ΄ ευθείαν μέσα από την καρδιά χωρίς να τις πολυσκεφτείς. Όσο πιο γρήγορα τόσο πιο πηγαίες είναι. Δεν περιμένεις να σκεφτείς ποια φράση αγαπάς. Έρχεταιι μόνη της.

     Όπως όταν σε φωνάζουν απαντάς αμέσως. Αν μας φωνάζουν κι εμείς αντί να απαντήσουμε αμέσως, σκεφτόμαστε, τί θέλει άραγε αυτός που μας φωνάζει, κι ύστερα απαντάμε, αυτό είναι σημάδι ότι δεν είμαστε ευθείς με τα αισθήματά μας.

Ο αδικών μισεί την ψυχή του!

Του  Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς γράφει η Αγία Γραφή. Το βιβλίο των Παροιμιών γράφει :  Ο αδικών μισεί την ψυχή του.

      Η ενοχή αυτών που καταδυναστεύουν τους λαούς τους φθείρει και τους κάνει ευάλωτους στις αρρώστιες.
   
      Οι άνθρωποι εκ φύσεως αγαπούν το Καλό και μισούν το Κακό. Ποιος μπορεί να αντέξει το μίσος χωρίς να τον βλάψει; Ένας άνθρωπος μας μισεί και χάνουμε την ηρεμία μας. Ποιος μπορεί να αντέξει να τον μισεί ένας κόσμος ολόκληρος,.
     
      Κάποιος αφρικανός πατέρας είπε σε κάποιον δυτικό δημοσιογράφο:  Εσείς με τα τρία γεύματα νομίζετε ότι δεν θα πληρώσετε το ότι τα παιδιά μας πεινούν;
     
      Η αδικία είναι αφύσικη. Οδηγεί στην αρρώστια.  Η ενοχή υποσκάπτει την υγεία αυτού που αδικεί..
       Θα μου πείτε, μα δεν νιώθει ενοχή. Έτσι νομίζει. Η ενοχή όταν μένει αθεράπευτη  ναρκώνει την ψυχή.

       Ξέρουμε από την ψυχή μας μόνο την άκρη του παγόβουνου. Η ψυχή που ελέγχει την υγεία και τη ζωή μας είναι γνωστή μόνο στο Θεό.

       Αυτό  σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου: Σ'  αυτόν που  έχει (αυτογνωσία) θα του δοθεί, από αυτόν που δεν έχει θα του αφαιρεθεί κι αυτή που νομίζει ότι έχει.

       Μόνο αυτός που δεν έχει σταλιά αυτογνωσία μπορεί για λίγο να αδικεί το λαό.  Κανείς δεν μπορεί χωρίς τη χάρη του Θεού να μείνει υγιής και να ζήσει μακρά και ευτυχισμένη ζωή.
     
       Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, είπε ο Ιησούς. Αρέσει στο Θεό οι λίγοι να νοσφίζονται την εξουσία και επιβάλουν δυσβάστακτα φορτία στους πολλούς; Αλίμονο.

       Συμφέρει, είπε ο Κύριος να δέσουν μια μυλόπετρα στο λαιμό τους και να πνιγούν παρά να σκανδαλίσουν τους φτωχούς αδερφούς του Ιησού.
   
   

Ένας αληθινός πρέσβυς της Ελλάδος!

Τους έκραξε «Γερμανικά» τους... Αυστριακούς, Ο Πρέσβης της Ελλάδος στην Ε.Ε

 ΠΗΓΗ:ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

«Άστραψε
και βρόντηξε» ο Έλληνας πρεσβευτής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 
δίνοντας
πληρωμένη απάντηση στους προκλητικούς Αυστριακούς, οι οποίοι επέμεναν
σαν να επρόκειτο για δικό τους «εθνικό θέμα», να δοθεί ημερομηνία
έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων από την Ένωση στα Σκόπια τον
ερχόμενο Ιούνιο.

Απαντώντας σε οξύτατους τόνους και μιλώντας γερμανικά, ο
Θεόδωρος Σωτηρόπουλος απάντησε στην πρόκληση «η περίοδος που η Αυστρία
υπαγόρευε τη θέλησή της στα Βαλκάνια έχει τελειώσει»! Όπως
φαίνεται όμως, οι Αυστριακοί είχαν κατορθώσει να εξοργίσουν και άλλες
χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη στάση τους, αφού σύμφωνα με τη
γαλλική εφημερίδα «Liberation», η στάση του Έλληνα πρεσβευτή δεν
εξέπληξε τους εταίρους.

Τα πνεύματα φέρονται να καταλάγιασαν με την παρέμβαση του
Γάλλου πρεσβευτή, ο οποίος προσπάθησε να ισορροπήσει τα πράγματα, σε μια
απάντηση που αναφερόταν ότι το όνομα «Μακεδονία» έχει ειδική σημασία
για τους Έλληνες που το θεωρούν ως τμήμα της πολιτιστικής και ιστορικής
τους κληρονομιάς… 

Όταν έχεις δίκιο και ξέρεις πως να το
υπερασπίζεις, πάντα υπάρχουν παριστάμενοι που δεν αφήνουν τη συζήτηση να
εκτραπεί από την προκλητική τακτική ορισμένων, για τους δικούς τους
λόγους. Κι αν νομίζουν ότι τα δεινά που βιώνει ο ελληνικός λαός (και οι
διπλωμάτες μας δεν υφίστανται και λίγα…) θα κάμψουν το ηθικό της Ελλάδας
όπου κι αν αυτή εκπροσωπείται, απλώς λανθάνουν.

Δε μένει παρά να συγχαρούμε όλοι αυτόν που ύψωσε τη φωνή του
υπερασπίζοντας την τιμή και την υπόληψη της χώρας, αντιμετωπίζοντας με
μετωπική επίθεση, αφού φάνηκε ότι τίποτε άλλο δεν μπορούσε να δουλέψει,
την απαράδεκτη και ανιστόρητη στάση μιας χώρας που δεν μπορεί φαίνεται
να ξεπεράσει τα αυτοκρατορικά της σύνδρομα. Ξέρουμε και μία ακόμα που
είναι… εντελώς στη γειτονιά μας!

Εμείς να πούμε ενα μεγάλο Μπράβο στον Ελληνα Πρέσβη ...

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_211.html#ixzz2ErFDr7jT

Ο Ιησούς αποκαλύπτει την προδοσία και τους προδότες!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


        Ο Ιησούς αποκαλύπτει την προδοσία και τους προδότες. Αν όπως λένε φταίνε τα θύματα, ο Χριστός σε τί έφταιξε και τον σταύρωσαν;
   
        Από τότε που σταύρωσαν το Χριστό κανέναν δεν ξεγελάει η υποκρισία τους.
     

       Οι φτωχοί είναι στη θέση του Χριστού.  Ο Χριστός ονομάζει τους φτωχούς  αδερφούς του. Ό,τι κάνετε σ΄ αυτούς σε μένα το κάνετε, είπε.
     
      Οι φτωχοί υποφέρουν σαν το Χριστό. Σαν το Χριστό εγκαταλείπονται από όλους.  Σαν σε ληστή επιτέθηκαν κατά του ελληνικού λαού οι εχθροί του.  Επέβαλαν δυσβάστακτους φόρους.

        "Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξυλων συλλαβείν με;" (Ληστής είμαι και βγήκατε με ξίφη και ρόπαλα να με συλλάβετε;).

       
       

ΠΗΓΗ; ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ

Μοναχός Ιωσήφ Γρηγοριάτης 

Τρίτη, 11 Δεκεμβρίου 2012

Μοναχός Ἰωσὴφ Γρηγοριάτης: Κύριε γνώρισέ μου αὐτὸν τὸν ἄγνωστο Μοναχός Ἰωσὴφ Γρηγοριάτης 1915 – 2008

"Κύριε γνώρισέ μου αὐτὸν τὸν ἄγνωστο. Ξέρω τὸ ὄνομά μου, τὴν ἡλικία μου, τὸ βάρος μου, τὸ χρῶμα τῶν μαλλιῶν μου, ὅμως τὸν ἑαυτό μου δὲν τὸν γνωρίζω. Αὐτὸς σὲ μένα τὸν ἴδιο, παραμένει κρυμμένος καὶ ἄγνωστος.

 Ἐσὺ ὅμως Χριστέ μου, ποὺ «ἐξετάζεις νεφροὺς καὶ καρδιὲς» τὸν γνωρίζεις. Ἐσὺ γνωρίζεις κάθε ἄνθρωπο ἐρχόμενο εἰς τὸν κόσμο, «ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ». Ἐσὺ κρατᾶς στὰ πλαστουργικά σου χέρια τὴν φωτογραφία τοῦ μυστικοῦ καὶ ἀγνώστου ἑαυτοῦ μου, σὲ ὅλες τὶς λεπτομέρειες.Τί δὲν θὰ ἔδινα νὰ ἀποκτήσω αὐτὴ τὴν φωτογραφία Κύριέ μου! Νὰ τὴν κρατήσω μπροστὰ στὰ μάτια μου. Νὰ δῶ ἐπὶ τέλους ποιὸς εἶμαι.

Μία μυστικὴ φωνή μου λέει πὼς δὲν θὰ ἄντεχα νὰ δῶ τὴ φωτογραφία μου αὐτή. Καὶ ἂν τὴν ἔβλεπα, πὼς δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ἀναγνωρίσω τὸν ἑαυτό μου. Γι’ αὐτὸ Κύριε εἶμαι εὐχαριστημένος ποὺ Ἐσύ, γεμάτος ἀγάπη γιὰ μένα, κρατᾶς ἀποκλειστικὰ δική σου τὴν φωτογραφία τοῦ πραγματικοῦ ἑαυτοῦ μου. Γιατί ξέρω πὼς Ἐσὺ θὰ δουλέψεις μέσα μου γιὰ νὰ ἀποκαταστήσεις τὴν πραγματικὴ εἰκόνα τοῦ ἑαυτοῦ μου καὶ νὰ τὴν παρουσιάσεις μὴ ἔχουσα σπίλο ἢ ρυτίδα ἀλλὰ ἵνα ᾗ ἁγία καὶ ἄμωμος.

Κύριε θέλω νὰ σοῦ δώσω τὴν δυνατότητα νὰ ἐπεξεργασθεῖς μέσα μου τὸν ἑαυτό μου... .......

Ἑαυτέ μου, σκάβε βαθειὰ τὸ πηγάδι τῆς αὐτογνωσίας, τῆς αὐτομελέτης. Ἐρεύνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ ζωή σου. Γίνου ἀναζητητὴς γιὰ νὰ βρεῖς μαργαριτάρια καὶ ψήγματα χρυσοῦ ἀπὸ τὸ χρυσωρυχεῖο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ . (Ματθαῖος ικ΄ 44-46).

Σκάβε καὶ ἄνοιξε τὸ χῶρο τῆς ὑπάρξεώς σου, γιὰ νὰ αὐξάνονται πιὸ πολὺ μέσα σου τὰ ἀποθέματα τῆς χάριτος τοῦ θεοῦ. Βάλε ὅλο καὶ πιὸ βαθειὰ μέσα σου «τὸν θεμέλιον…ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστὸς» (Α΄ Κορινθίους 3:2). Ἂν θέλεις νὰ ἀνέβεις «ψηλά», χαμήλωνε, σκάβε. Σκάβε ὅλο καὶ πιὸ βαθειά. Ἄνοιγε Κύριέ μου βαθειὰ τὸ πηγάδι τῆς αὐτογνωσίας καὶ τῆς ταπείνωσης.. .......

Γιατί προσεύχομαι; Ὄχι βέβαια γιὰ νὰ ἀπαριθμήσω στὸν Θεὸ τὶς ἁμαρτίες μου. Ὄχι γιὰ νὰ καυχηθῶ γιὰ τὰ ἔργα μου. Ὄχι γιὰ νὰ ἱκανοποιήσω τὴν συνείδησή μου, ὅτι δὲν παρέλειψα τὸ «καθῆκον» τῆς προσευχῆς. Ὄχι γιὰ νὰ κατακρίνω τοὺς ἄλλους «ἁμαρτωλοὺς» ποὺ συνάντησα στὸ δρόμο μου. Οὔτε γιὰ νὰ ἀρχίσω ἢ νὰ τελειώσω «θρησκευτικὰ» τὴ μέρα μου. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν πολυεύσπλαχνο Κύριο νὰ καλύψει μὲ τὸ πολὺ ἔλεός του, τὰ πολλὰ σφάλματά μου, τὰ ἀτελῆ καὶ ἐλλιπῆ ἔργα μου, τὴν ἔλλειψη ἀγάπης καὶ κατανοήσεως τῶν ἀδελφῶν μου, τὶς πολλὲς ἁμαρτίες μου.

Γιὰ αὐτὸ προσεύχομαι! Γιὰ νὰ ἀνανεώσω τὴ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη μου στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Καὶ ὅταν προσεύχομαι αἰσθάνομαι πὼς εἶμαι μπροστὰ στὸν Ἅγιο Θεό ! ". http://www.agiazoni.gr www.enromiosini.gr/

ΤΑ ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΑΠΘ

ΤΑ ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο Καθηγητής Κ. Τοκμακίδης απο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μας θέτει δέκα ερωτήματα που καλό είναι να μας προβληματίσουν, σχετικά με τις σκοπιμότητες της παγκόσμιας οικονομίας και των κέντρων που την ελέγχουν... Διαβάστε τα ερωτήματα και θα σας απαντηθούν αυτόματα πολλές απορίες, άσχετα αν αυτες δεν απαντώνται απο τους "αρμόδιους"...

Ερωτήματα που δεν απαντώνται:
Ερώτημα 1. Πώς γίνεται και ενώ το Δανία και η Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτημα 2. Πώς γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτημα 3. Πώς γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

 Ερώτημα 4. Πώς γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας "υψηλόμισθος" τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτημα 5. Πώς γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές; Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι "έπαθε" εκεί: α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό! β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν <<ψυχικά κουρασμένος>> και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών! γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές. δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

Ερώτημα 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτημα 7. Πώς γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτημα 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να "αντέχουν" να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτημα 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτημα 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους; Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα,ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Καθηγητής Κ. Τοκμακίδης
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Δεροπολίτισσα, πολυφωνικό Βορείου Ηπείρου

Η αρμονία κι η τάξη του χάους!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

ΠΗΓΗ: ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ

"Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη

εκ της παγίδος των θηρευόντων."

Ψαλμ.123

Υπάρχει τάξη στο χάος; Στο μικρό αυτό δοκίμιο παραθέτουμε μερικά παραδείγματα τάξης και αρμονίας του χάους. Ένα πρώτο ζωντανό παράδειγμα είναι το παράδειγμα της υπομονής, της αοργησίας και του φωτισμού που δείχνουμε οι Έλληνες στην τεχνητή οικονομική κρίση που μας επέβαλαν οι "σύμμαχοι" και το "κράτος" μετατρέποντας την Ελλάδα και τους Έλληνες σε πειραματόζωα!

Παράδειγμα τάξης στο χάος ήταν ο σεισμός στη Θεσσαλονίκη: Ο σεισμός στη Θεσσαλονίκη έφερε το χάος τις πρώτες μέρες. Ύστερα οι σεισμοπαθείς Θεσσαλονικείς αυτο-οργανώθηκαν. Οι δυο γιαγιές μου κάθονταν ήσυχα στη μια και στην άλλη άκρη της σκηνής, σαν να ήταν μαθημένες από πάντα στη ζωή στο χώμα. Ο πατέρας μου που δεν έχανε για τίποτε τον μεσημεριάτικο ύπνο του, ούτε στο σεισμό άλλαξε ζωή και συνέχισε την καλή συνήθειά του ξαπλωμένος κατάχαμα! Στα αφοδευτήρια σχηματίζονταν μεγάλες ουρές, όπως , καλή ώρα, γίνεται στις τράπεζες και κανένας δεν διαμαρτυρόταν.

Ένα άλλο παράδειγμα τάξης και αρμονίας του χάους είναι από το Ευαγγέλιο αυτή τη φορά: "Τω καιρώ εκείνω , εισήλθεν ο Ιησούς εις οίκον τινός των αρχόντων των Φαρισαίων σαββάτω φαγείν άρτον, και αυτοί ήσαν παρατηρούμενοι αυτόν. Και ιδού άνθρωπός τις ην υδρωπικός έμπροσθεν αυτού. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν προς τους νομικούς και Φαρισαίους λέγων. Ει έξεστι τω σαββάτω θεραπεύειν. Οι δε ησύχασαν. Και επιλαβόμενος ιάσατο αυτόν και απέλυσε. Και αποκριθείς προς αυτούς είπε. Τίνος υμών υιός ή βους εις φρέαρ εμπεσείται, και ουκ ευθέως ανασπάσει αυτόν εν τη ημέρα του σαββάτου; Και ου ίσχυσαν ανταποκριθήναι αυτώ προς ταύτα."

( Ένα σάββατο ο Ιησούς πήγε στο σπίτι κάποιου άρχοντα Φαρισαίου για να φάει κι οι Φαρισαίοι τον παρακολουθούσαν. Τότε στάθηκε μπροστά του ένας άνθρωπος που έπασχε από υδρωπικία. Ο Ιησούς πήρε το λόγο και ρώτησε τους νομοδιδασκάλους και τους Φαρισαίους: " Επιτρέπεται να γίνονται θεραπείες το σάββατο;" Εκείνοι δεν απάντησαν. Ο Ιησούς έπιασε τον άρρωστο, τον γιάτρεψε και τον άφησε να φυγει. Ύστερα τους είπε: "Ποιος από σας, όταν πέσει το παιδί του ή το βόδι του στο πηγάδι δε θα το ανασύρει αμέσως;" Και δεν μπόρεσαν να απαντήσουν.)

Οι Φαρισαίοι έχουν την υποκριτική εμφάνιση της τάξης που απορρέει από την υπακοή στο νόμο, αλλά μέσα στην ψυχή τους επικρατεί χάος. Η υπακοή στο νόμο δεν επιτρέπει την παραμικρή παράβαση. Ο νόμος απαιτεί την τελειότητα, στην οποία όμως κανείς δεν μπορεί να φτάσει. Ο Κύριος τους παρομοιάζει με τάφους που εξωτερικά είναι ασβεστωμένοι και καθαροί, αλλά μέσα τους είναι γεμάτοι βρώμα και δυσωδία.

Μια φορά στην Κάλυμνο είχα απελπιστεί γιατί έψαχνα και δεν έβρισκα σπίτι σε κάποια καλή γειτονιά και το σπουδαιότερο με θέα στη θάλασσα. Ο πνευματικός μου φίλος ο Ρομπέρτος με συμβούλεψε να μην νοικιάσω σπίτι σε καλή γειτονιά με θέα στη θάλασσα. Αν μένεις σε καλή γειτονιά με θέα στη θάλασσα, είπε, πού θα πηγαίνεις να χαρείς τη βόλτα σου;

Σκέφτομαι τώρα πως η Ελλάδα μας δεν έχει καλούς γειτόνους, αλλά όλες οι ελπίδες κι οι προσδοκίες είναι ανοιχτές μπροστά της, φτάνει να βρεθούν οι άνθρωποι με γενναία καρδιά που θα εργαστούν για το καλό της και όχι για την αρχομανία και τη φιλαργυρία τους.

Βρεθήκαμε από τις αμαρτίες μας οι Έλληνες στην τελευταία θέση. Πολλοί απελπίζονται. Σαν να μην μπορούν να καταργηθούν οι ηλίθιοι νόμοι κι οι διεστραμμένες συμφωνίες . Στο χάος έχουμε την ελπίδα μας στο Θεό. Ο Κύριος ζει. Στηριζόμαστε στον Κύριο και ανακαλύπτουμε μια νέα προοπτική.

Μερικά ευεργετικά αποτελέσματα του χάους σαν παραδείγματα τάξης και αρμονίας του χάους:

1ον. Οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά στο Θεό.

2ον. Οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλον.

3ον. Παύει ο εξευτελισμός και η περιφρόνηση των γέρων που φεύγουν από

τα γηροκομεία και ενώνονται με τα παιδιά τους.

4ον. Ο κόσμος γυρίζει στα χωριά και υπάρχει ελπίδα να αναζωογονηθεί η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία κ.α. αν οι άρχοντες που κυβερνούν τον τόπο αντιληφθούν ποιο είναι το συμφέρον της χώρας κι αν τους αφήσουν εκείνοι που τους κατευθύνουν.

5ον. Η τάξη και η αρμονία του χάους είναι φανερή όταν σε περιόδους φτώχειας αντί να απελπιζόμαστε κοιτάζουμε μέσα μας και αναθεωρούμε τη ζωή μας. Η φτώχεια όταν είναι θεληματική είναι μια οδός σωτηρίας.

6ον. Μια τάξη και αρμονία του χάους επίσης είναι η απάντηση στο δίλημμα του σημερινού ανθρώπου να ακολουθήσει τη θεληματική φτώχεια και τον αναχωρητισμό ή την παραφροσύνη.

"Εργάζεσθε μη την βρώσιν την απολλυμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον", λέει το Ευαγγέλιο.