«ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ» -Μ.Λαγκουβάρδου

«Μας αγαπούν αλλά δεν μας παντρεύονται.» Με αυτά τα λόγια παρηγορούν τους εαυτού τους οι πολιτικοί που αν και έχουν πολλούς φίλους δεν κατορθώνουν να εκλεγούν. Αλλά τι σχέση έχει ο γάμος με την πολιτική; Όντως έχει σχέση , ιδίως η παθολογία του γάμου με την παθολογία της πολιτικής. Στην παθολογία του γάμου εμπίπτουν η μοιχεία ενώ στην παθολογία της πολιτικής εμπίπτει κυρίως η κλοπή και η κατάχρηση γενικά. Το ερώτημα για τη σύγχρονη πολιτική και για τους νέους πολιτικούς είναι, η μοιχεία αποποινικοποιήθηκε, θα ακολουθήσει και η αποποινικοποίηση της κλοπής και της κατάχρησης σε βάρος του δημοσίου για οσονδήποτε μεγάλο ποσό (για τα μικρά ποσά φαίνεται ότι έγινε στην πράξη);
Οι πολίτες συνήθισαν να μην αποτιμούν την πολιτική και τους πολιτικούς με την ηθική τους ακεραιότητα για τους εξής λόγους: 1) οι ηθικές αρχές αποτελούν προσωπικό δεδομένο και 2) κανείς δεν πιστεύει στις ηθικές και γενικά στις πνευματικές αρχές, διότι δεν αποδεικνύονται επιστημονικώς!

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου.ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ- Μ.Λαγκουβάρδου
(Δεν θα ’χουν τα κακά του κόσμου τελειωμό , αν δεν θα άρχουν φιλόσοφοι.)
«Εάν μη οι φιλόσοφοι άρξωσι , ουκ έσται κακών παύλα»-Πλάτων Κάποιος παραμελούσε τη γυναίκα του για χάρη της δουλειάς του. Ο πατέρας του, που ανησυχούσε για την αποξένωση των παιδιών του, συμβούλευε το γιο του να πλησιάσει περισσότερο τη γυναίκα του. «Θα της αυξήσω το επίδομα» είπε ο γιος του «και θα ’ναι ευχαριστημένη». (Ο άνθρωπος πίστευε ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με τα χρήματα!) Αλλά το ζευγάρι τελικά χώρισε και τα παιδιά τους διχάστηκαν από την πίκρα του χωρισμού. Τί έχουν να πουν τα πολιτικά κόμματα για την αποξένωση και τη διάσπαση της οικογένειας και της κοινωνικής συνοχής; (Τα τελευταία χρόνια η Εκπαίδευση περιορίστηκε στην απλή επαγγελματική κατάρτισε κι απάλειψε από τους στόχους της τη μόρφωση!) Οι πολίτες γνωρίζουν τα γινόμενα. Αναζητούν το νόημα στη ζωή. Ενώ οι πολιτικοί, εραστές των μύθων, «ουδέν ακούουν». Ένας απ΄ τους μεγαλύτερους μύθους των πολιτικών είναι ο χωρισμός των πολιτών αντί σε πλούσιους και φτωχούς, σε δεξιούς κι αριστερούς. Ο μύθος της Δεξιάς και της Αριστεράς παράταξης δείχνει ότι τα προβλήματα δεν είναι οικονομικά όπως υποκρίνεται η Αριστερά ή προβλήματα ελευθερίας, όπως επίσης υποκρίνεται η Δεξιά. Αλλά είναι προβλήματα ηθικά, διότι οι άρχοντες δεν κυβερνούν μέσω της αρετής.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Μόσχου Λαγκουβάρδου

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους νιώθουμε απέχθεια για τις τηλεοπτικές συζητήσεις. Ο σπουδαιότερος λόγος για μένα είναι η βία της τηλεοπτικής εκπομπής που άθελά σου σε μετατρέπει σε παθητικό υποκείμενο. Δεν μ΄ αρέσει η βία της τηλεοπτικής συζήτησης. Για μένα η τηλεοπτική συζήτηση είναι μια μορφή ψυχολογικής βίας.

Αυτό θα προσπαθήσω να εξηγήσω στις γραμμές που ακολουθούν. Είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει, γιατί ως υποψήφιος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές πιθανόν να κληθώ να εμφανιστώ σε κάποια τηλεοπτική συζήτηση. Τι θα απαντήσω στην πρόσκληση; Δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αν οι τηλεοπτικοί σταθμοί με παρέλειπαν. Μήπως όμως δεν θα έκανα καλά να μη δεχθώ την πρόσκληση;

Ας εξετάσω εδώ τα υπέρ και τα κατά της συμμετοχής μου σε κάποια τηλεοπτική συζήτηση. Και πρώτα το θέμα το οικονομικό. Πληρώνονται οι συζητητές ή πληρώνουν; Φαντάζομαι ότι κανείς δεν πληρώνει για να εμφανιστείς μπροστά στον τηλεοπτικό φακό και να αναπτύξεις τις απόψεις σου .

Αυτό είναι ένα θέμα. Ένα άλλο θέμα είναι η πολεμική των άλλων συζητών. Πόσο ευχάριστο είναι να εκφράζεις αυτά που πιστεύεις ,κάτω από τα πυρά των άλλων; Πώς θα ανοίξεις την καρδιά σου και θα φανερώσεις τον εσωτερικό κόσμο, όταν ξέρεις τι είδους υποδοχή σου επιφυλάσσεται;

Να λείπει το βύσσινο! Ένας τρίτος λόγος να αποποιηθώ μια ενδεχόμενη πρόσκληση σε τηλεοπτική συζήτηση είναι η ακτινοβολία των ηλεκτρονικών μηχανημάτων στην αίθουσα που θα σε βάλουν μαζί με τους άλλους για να συζητήσετε.

Είναι τόσο μεγάλη η ένταση, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι κλεισμένος σαν τον αστροναύτη στο διαστημόπλοιο. Είναι τόση η ταραχή που σε κάνει να χάνεις το μεγαλύτερο μέρος της νοημοσύνης σου. Με λειψές νοητικές ικανότητες μιλούν οι συζητητές. Είναι πράγματι οδυνηρό να χάνεις την εξυπνάδα σου και τη φρονιμάδα σου, έστω και για λίγη ώρα , κατά τη διάρκεια των τηλεοπτικών συζητήσεων.

Είμαι εντελώς απρόθυμος γι΄ αυτού του είδους τις συζητήσεις. Πώς μπορείς να παρακολουθείς τη σκέψη πέντε-έξι άλλων συζητητών μαζί; Αν δεν μπορείς να παρακολουθείς τη σκέψη αυτών με τους οποίους μιλάς, ούτε να βλέπεις τα μάτια τους, πώς θα μπορέσεις να μιλήσεις μαζί τους;

Τέλος, η εικόνα μιας ομάδας ανθρώπων, που δεν έχουν καμιά ενότητα και ομόνοια μεταξύ τους εκμηδενίζει την οποιαδήποτε αξία των απόψεων, που ακούγονται στις τηλεοπτικές συζητήσεις.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Ένα μικρό πολιτικό κόμμα πρέπει να μην κάνει όνειρα εξουσίας για να είναι ελεύθερο να κρίνει την εξουσία.Το ίδιο ισχύει και για τον πολίτη, που θέλει να βοηθήσει το κόμμα αυτό. Κανένας δεν τον υποχρεώνει να "πολιτεύεται" με τη συνηθισμένη έννοια του όρου, δηλαδή άλλα να σκέφτεται, άλλα να λέει κι άλλα να πράττει.

Μ. Εμμ. Λαγκουβάρδου, ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Πάντα στο διάλειμμα της μάχης/ έβρισκε χρόνο για τα’ αστέρια, τον ουρανό και τον επάνω κόσμο» (Λουκιανός De bello civile).

Έχασε την ιδέα που είχε για μένα ο Κρητικός φίλος μου! Απογοητεύτηκε από την ανάμιξή μου στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής στις προσεχείς εκλογές! «Γιατί το έκανες αυτό;» είπε «αφού δεν περίμενες τίποτα ούτε για τον εαυτό σου ούτε για τα παιδιά σου, σε ξέρω καλά! Εγώ δεν σου το κρύβω, θα ζητούσα ανταλλάγματα. Εσύ έχασες με αυτό που έκανες. Ο αναγνώστης σε διάβαζε και του άρεσε που δεν ήσουν προσκολλημένος πουθενά, που έγραφες όπως ένιωθες.»

Προτού δεχθώ αυτόν τον πάγο στην ραχοκοκκαλιά μου τα είχα όλα αυτά σκεφθεί . Ήξερα ότι θα δυσαρεστήσω εκείνους που πιστεύουν ότι θα πάψω να είμαι αληθινός και θα γράφω ό,τι αρέσει στον κόσμο κι ό,τι εντολή παίρνω απ΄ το κόμμα.

Εντούτοις ο φίλος μου, παρόλο που δυσαρεστήθηκε με την απόφασή μου να πολιτευθώ, δεν έπαψε, όπως είπε, να με εκτιμάει και να λέει καλά λόγια για μένα. στους φίλους του και στις παρέες του. Ο ευγενικός φίλος μου δεν ήθελε να με εξουθενώσει και με παρηγόρησε με αυτά τα συγκινητικά λόγια. Με έβαλε επίσης και ένα πάγο για τη μνεία για τις ταυτότητες ,που έκανα σε κάποιο άρθρο μου. «Εγώ είμαι Κρητικός» είπε. «Δεν υπέγραψα». Δεν εμβάθυνε στην άρνησή του να υπογράψει, ότι αφαιρώντας τα πνευματικά στοιχεία της ταυτότητας κάθε ανθρώπου, στο τέλος θα προσδιοριζόμαστε με ένα αριθμό!

Με αυτή τη στάση του , την καθόλου ενθαρρυντική ως προς την πολιτική μου πρωτοβουλία, με έκανε να σκεφθώ για το γράψιμο και για την πολιτική. Εγώ θέλω να είμαι συγγραφέας και όχι πολιτικός ή δημοσιογράφος. Όταν δέχθηκα την πρόταση να ενισχύσω το κόμμα του φίλου μου Στέλιου Παπαθεμελή, δεν πέρασε απ΄ το νου μου ότι θα επιδιώξω να αγωνιστώ για να με ψηφίσει ο κόσμος. Όλως αντιθέτως ήμουν βέβαιος ότι δεν θα με ψηφίσει κανείς. Η πρώτη μου δήλωση στην εφημερίδα «Θεσσαλική Ηχώ» ήταν αυτή η δημόσια εξομολόγηση, ότι δεν περιμένω να με ψηφίσει ο κόσμος!

Γιατί δεν περιμένω να με ψηφίσει ο κόσμος; Για το λόγο που είπα παραπάνω, ότι θέλω να είμαι συγγραφέας και όχι πολιτικός ή δημοσιογράφος. Ως συγγραφέας θέλω να γράφω όπως νιώθω, όχι όπως αρέσει σε λιγότερους ή περισσότερους αναγνώστες!

Για τον συγγραφέα αυτό είναι ίσως το πιο μεγάλο του δίλημμα. Αν γράφει με προσοχή μην δυσαρεστηθεί κανείς, κανείς δεν αξίζει και να διαβάσει το βιβλίο του.

Μια άλλη σκέψη που κάνει ασύμβατη την ιδιότητα του αληθινού συγγραφέα και του πολιτικού ή του δημοσιογράφου είναι ότι κανείς δεν νιώθει και δεν σκέφτεται όπως εκείνος. Το αίσθημα και η σκέψη του αληθινού συγγραφέα είναι μοναδική! Ποιος λοιπόν θα συμφωνήσει μαζί του και θα τον ψηφίσει, αν και ως πολιτικός εξακολουθεί να γράφει όπως σκέφτεται κι όπως νιώθει;

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου, Η ΑΛΛΗ ΠΑΡΕΙΑ

Αγαπητέ Σωτήρη,

Σε ευχαριστώ πάντοτε για τη φιλία σου!

Στρέψιμο και της άλλης παρειάς σημαίνει , αντί να ανταποδώσουμε τη βία και να τη διαιωνίσουμε, να προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν να θεραπεύσουμε τις αιτίες που την προκάλεσαν.
Παράδειγμα: Αντί η Αμερική μετά το διπλό χτύπημα των τρομοκρατών να ισοπεδώσει το Αφγανιστάν, να βοηθήσει να εξαλειφθεί η φτώχεια και η αδικία που γεννάει την τρομοκρατία στον κόσμο.

Αυτό θα πεί να στρέφεις και την άλλη παρειά!

Είναι ευκαιρία να συμβάλεις αγαπητέ φίλε, με τον ωραίο τρόπο σου στο να γίνει γνωστή στους χιλιάδες φίλους αναγνώστες σου η ορθή και εποικοδομητική αυτή
ερμηνεία της Εντολής του Χριστού, για να πάψει να εμφανίζεται σαν μια ουτοπία
! Βέβαιος ότι θα εισακουστεί και αυτή τη φορά η παράκλησή μου

Σου είμαι πραγματικά ευγνώμων
Πάντοτε φίλος σου

Μόσχος Λαγκουβάρδος

Λάρισα 26.8.07

Μ,Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Μόσχου Λαγκουβάρδου, υποψήφιου βουλετή

Όσοι πήγαμε χθες στην Εκκλησία λάβαμε ένα δυνατό μήνυμα, που αποκαλύπτει την υποκρισία της νεώτερης Ελληνικής κοινωνίας! Οι απλοί εργαζόμενοι πολίτες ωστόσο κατανοούν τι συμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου. «Είναι ίδιοι και κατηγορεί ο ένας τον άλλον». Αυτό είναι το συμπέρασμα των πολιτών. Αυτό θα ακούσεις από το στόμα του Έλληνα πολίτη παντού από άκρου εις άκρον της Ελλάδος. Ας ψηφιστούν τα μικρά κόμματα! Αν και τα μικρά κόμματα , πλην της Δημοκρατικής Αναγέννησης, δεν διαφέρουν από τα άλλα, στην νοοτροπία του υλισμού!
Οι πολίτες ξέρουν ποιος είναι ο ανώτερος άνθρωπος και ποια είναι η ανώτερη ζωή, αλλά οι φωνές οι πλάστρες έπαψαν στη χώρα! Κανένας δεν καλλιεργεί πια το αμπέλι του Θεού, τον ανώτερο άνθρωπο που φύτεψε ο Θεός μέσα στον καθένα από μας. Ο μικρός, ο ιδιοτελής άνθρωπος σαν τον κακό γεωργό του σημερινού Ευαγγελίου δέρνει, απειλεί, υβρίζει, ρίχνει λάσπη σε όποιον τολμήσει να μιλήσει για πνευματικές αξίες , για ανωτερότητα και για ανιδιοτέλεια. Αμφιοσβητεί τα πάντα εκτός απ΄ την αμφισβήτησή του , ευτελίζει τις πνεματικές αξίες.. .Δεν έχει κανένα νόημα η ζωή για τους μηδενιστές ούτε ευθύνη υπάρχει, ούτε ελευθερία, ούτε ανώτερος άνθρωπος, ούτε ενότητα, παρά μόνο το χρήμα και η διασκέδαση!
Πώς δικαιολογούνται στην καταστροφή τα δάκρια και η λύπη ; Με τι πρόσωπο προβάλλονται οι ίδιοι ως καταλληλότεροι των άλλων, ως το τέλειο κράτος, ο τέλειος ηγέτης, ο τέλειος πολίτης, το τέλειο σύστημα, η τελειότητα στον εαυτό τους;

Μόσχου Λαγκουβάρδου, Η ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ; Η ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου, υποψηφίου βουλευτή της Δημοκρατικής Αναγέννησης

Οι εκλογές θέτουν κάθε φορά το ίδιο ερώτημα στους Έλληνες ψηφοφόρους: ποιο είδος κυβέρνησης είναι το καλύτερο; Και ποιο από τα κόμματα ή τους συνδυασμούς κομμάτων μπορεί να πλησιάσει περισσότερο σ’ αυτή τη μορφή της ιδανικής κυβέρνησης.; Με λίγα λόγια, ποιος είναι καλός κυβερνήτης και πώς κυβερνάει ο καλός κυβερνήτης; Με τη βία ή με το λόγο;
Η ερώτηση αυτή δεν αρέσει στους τεχνοκράτες , στους άθεους και γενικά στους υλιστές της Δεξιάς ή της Αριστεράς. Όλοι τους δεν αναγνωρίζουν την αξία του σεβασμού του προσώπου καθώς και τις άλλες πνευματικές αξίες που απορρέουν από αυτόν. Αντιθέτως προτιμούν να θεωρούν τον άνθρωπο μια απρόσωπη οντότητα που μοιάζει με μια μηχανή! Η ερώτηση για τους τεχνοκράτες πρέπει να τεθεί γενικά και αόριστα για το ποιο κράτος είναι καλύτερο και όχι ποιος κυβερνήτης. Αλλά το κράτος δεν είναι ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο είναι μόνο μεγαλύτερο ή μικρότερο.
Από αυτήν την διαφορά στην εκτίμηση του κυβερνήτη ή της κυβέρνησης φαίνεται κιόλας από την αρχή ποια είναι η αιτία της αντικοινωνικότητας των σημερινών πολιτικών κομμάτων, που καθώς απομακρύνθηκαν απ΄ το Θεό, δεν έχουν κανένα σημείο αναφοράς προς κάτι που συγκεντρώνει τα μέλη στον ίδιο κυρίως πνευματικό αλλά και υλικό χώρο.
Τι είναι αυτό που συγκεντρώνει γύρω του τους πολίτες; Τους συγκεντρώνει το Σύνταγμα ώστε να αποτελούν κοινωνία με τη μετοχή τους στον πνευματικό του χώρο; Ένιωσε ποτέ κανείς ότι τον εκφράζουν γενικές έννοιες σαν αυτές που περιέχει ο οποιοσδήποτε νομικός χάρτης ή ηθικός κανόνας; Υπάρχει μεγαλύτερη ουτοπία από αυτήν των πολιτικών κομμάτων;
Ποια πολιτικά κόμματα θα θεραπεύσουν τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας , όταν τα ίδια τα κόμματα δεν μπορούν να θεραπεύσουν την αντικοινωνικότητά τους;

Λάρισα 24-8-2007

ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ, μ.εΜ.λΑΓΚΟΥΒΆΡΔΟΥ:ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ
Ο, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
1/ 18 Αυγούστου 2007
Μόσχου Λαγκουβάρδου, ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

Οι πολίτες συνηθίζουν να αξιολογούν τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς με ποσοτικά κριτήρια , δηλαδή από τον μεγάλο ή το μικρό αριθμό των ψήφων και όχι από τις αρχές τους και από την ικανότητά τους να κυβερνούν με δικαιοσύνη και με αρετή τον τόπο τους.
Με τα ποσοτικά κριτήρια όμως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε , πως ένα μεγάλο σε εκλογική δύναμη κόμμα νιώθει μικρό κι αδύναμο στην πράξη, ώστε αδυνατεί να κυβερνήσει τη χώρα και προσφεύγει πρόωρα στις εκλογές, για να ανανεώσει τη δύναμή του;Το ζωντανό αυτό παράδειγμα θέτει το ερώτημα, ποια είναι η πραγματική δύναμη ενός πολιτικού κόμματος. Είναι αυτή που απέκτησε με το επιτυχημένο κυνήγι των ψήφων ή είναι η ποιότητά του , δηλαδή η ικανότητα να κυβερνάει με τη συνεργασία των πολιτών , με τη δικαιοσύνη και γενικά μέσω της αρετής;
Υπάρχει κόμμα που το εμπιστεύονται οι πολίτες για το ποιόν του , για την αλήθεια του , τη δικαιοσύνη του , την αρετή του ή δεν υπάρχει κανένα; Αν δεν υπάρχει κανένα κόμμα άξιο της εμπιστοσύνης των πολιτών, ποιος ευθύνεται για την αναξιοπιστία των κομμάτων; Ευθύνονται τα ίδια τα κόμματα; Ευθύνονται οι πολίτες; Με ποια κριτήρια εν πάση περιπτώσει αποτιμούν οι πολίτες την αξία των κομμάτων και των πολιτικών; Τι σημαίνει η μεγάλη αποχή των πολιτών από την ψηφοφορία;
Η αξία των κομμάτων και των πολιτικών κρίνεται όχι μόνο απ΄ την εκλογική τους δύναμη, αλλά κυρίως απ΄ το πώς χρησιμοποιούν την εκλογική τους δύναμη. Δεν θεωρείται άξιο το κόμμα αν κυβερνάει μόνο με τη δύναμη. Το κόμμα αυτό γίνεται αλαζονικό αντί να κυβερνάει μέσω της αρετής.. Δυστυχώς τα μεγάλα κόμματα είναι ανίσχυρα να τιθασεύσουν την αλαζονεία τους. Οι πολίτες ενοχλούνται σε τέτοιο βαθμό, ώστε εμφανίζονται απρόθυμοι να ασχοληθούν με τα κοινά. Αυτό μαρτυρεί άλλωστε και η μεγάλη αποχή στις τελευταίες εκλογές.
Με το σκεπτικό αυτό το κόμμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ πρέπει να δημιουργήσει έναν «άξονα καλού», ως αντίβαρο στον ηγεμονισμό των μεγάλων κομμάτων. Αυτή πρέπει να είναι η αποστολή του. Τα μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να κυβερνήσουν μόνο με τη δύναμη χωρίς τη συνεργασία των πολιτών και αποτυγχάνουν γιατί δεν κυβερνούν μέσω της αρετής.!
(Μόσχος Λαγκουβάρδος/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ)

ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ
Ο, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

1/ 18 Αυγούστου 2007
Οι πολίτες συνηθίζουν να αξιολογούν τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς με ποσοτικά κριτήρια , δηλαδή από τον μεγάλο ή το μικρό αριθμό των ψήφων και όχι από τις αρχές τους και από την ικανότητά τους να κυβερνούν με δικαιοσύνη και με αρετή τον τόπο τους.

Με τα ποσοτικά κριτήρια όμως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε , πως ένα μεγάλο σε εκλογική δύναμη κόμμα νιώθει μικρό κι αδύναμο στην πράξη, ώστε αδυνατεί να κυβερνήσει τη χώρα και προσφεύγει πρόωρα στις εκλογές, για να ανανεώσει τη δύναμή του;Το ζωντανό αυτό παράδειγμα θέτει το ερώτημα, ποια είναι η πραγματική δύναμη ενός πολιτικού κόμματος. Είναι αυτή που απέκτησε με το επιτυχημένο κυνήγι των ψήφων ή είναι η ποιότητά του , δηλαδή η ικανότητα να κυβερνάει με τη συνεργασία των πολιτών , με τη δικαιοσύνη και γενικά μέσω της αρετής;

Υπάρχει κόμμα που το εμπιστεύονται οι πολίτες για το ποιόν του , για την αλήθεια του , τη δικαιοσύνη του , την αρετή του ή δεν υπάρχει κανένα; Αν δεν υπάρχει κανένα κόμμα άξιο της εμπιστοσύνης των πολιτών, ποιος ευθύνεται για την αναξιοπιστία των κομμάτων; Ευθύνονται τα ίδια τα κόμματα; Ευθύνονται οι πολίτες; Με ποια κριτήρια εν πάση περιπτώσει αποτιμούν οι πολίτες την αξία των κομμάτων και των πολιτικών; Τι σημαίνει η μεγάλη αποχή των πολιτών από την ψηφοφορία;
Η αξία των κομμάτων και των πολιτικών κρίνεται όχι μόνο απ΄ την εκλογική τους δύναμη, αλλά κυρίως απ΄ το πώς χρησιμοποιούν την εκλογική τους δύναμη. Δεν θεωρείται άξιο το κόμμα αν κυβερνάει μόνο με τη δύναμη. Το κόμμα αυτό γίνεται αλαζονικό αντί να κυβερνάει μέσω της αρετής.. Δυστυχώς τα μεγάλα κόμματα είναι ανίσχυρα να τιθασεύσουν την αλαζονεία τους. Οι πολίτες ενοχλούνται σε τέτοιο βαθμό, ώστε εμφανίζονται απρόθυμοι να ασχοληθούν με τα κοινά. Αυτό μαρτυρεί άλλωστε και η μεγάλη αποχή στις τελευταίες εκλογές.
Με το σκεπτικό αυτό το κόμμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ πρέπει να δημιουργήσει έναν «άξονα καλού», ως αντίβαρο στον ηγεμονισμό των μεγάλων κομμάτων. Αυτή πρέπει να είναι η αποστολή του. Τα μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να κυβερνήσουν μόνο με τη δύναμη χωρίς τη συνεργασία των πολιτών και αποτυγχάνουν γιατί δεν κυβερνούν μέσω της αρετής.!

(Μόσχος Λαγκουβάρδος/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ)

Μ.Λαγκουβάρδου,ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΙΝΟ

Μ.Λαγκουβάρδου,ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΙΝΟ
Μόλις είπα στον εκδότη της εφημερίδας "ΚΟΣΜΟΣ" που αρθρογραφούσα 403 μέρες συνεχώς,ότι είμαι υποψήφιος στη Δημοκρατική Ανανέωση του Παπαθεμελή,ανέστειλε για 30 μέρες, μέχρι τις Εκλογές, τη στήλη μου στην εφημερίδα του από δεοντολογία! Έτσι έμεινα ξαφνικά χωρίς επικοινωνία με τους ευγενικούς αναγνώστες μου. Ευτυχώς συνεχίζω να δημοσεύω στα Ρεθεμνιώτικα Νέα στο Ρέθυμνο!
Λυπήθηκα αν και δεν φάνηκε. Το βράδυ όμως ξύπνησα στις μία και μισή μετά τα μεσάνυχτα και δεν είχα ύπνο.
Κάποιος είπε ότι η ορθή σκέψη που κάνεις στο δωμάτιό σου ακούγεται μίλια μακριά χωρίς να χρειάζεται να το κουνήσεις απ΄ τη θέση σου και χωρίς να δημοσιεύεις σε στήλες εφημερίδων ή να μιλάς απ΄το ραδιόφωνο και να εμφανίζεσαι στην τηλεόραση!
Το πρωί πήγα με το Γιάννη και το Στέργιο στο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου Ολύμπου, όπου προσευχήθηκα για τη μάχη των ιδεών και του πολιτισμού και όχι για τη μάχη των εκλογών που δεν με ενδιαφέρει. Δέχθηκα να είμναι υποψήφιος στη Δημοκρατική Αναγέννηση του Παπαθεμελή επειδή το κόμμα αυτό είναι το μοναδικό Ελληνικό κόμμα που έχει χριστιανικές αρχές και στηρίζεται στο Ευαγγέλιο.
Με αυτές τις αρχές το κόμμα αυτό θα βοηθήσει την Ελληνική Βουλή να αντιληφθεί τα προβλήματα του Ελληνικού λαού με το φως του Ευαγγελίου.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

--------------------------------------------------------------------------------

Η Ελληνική κοινωνία, όπως και οι κοινωνίες του Δυτικού Κόσμου πάσχουν από δυσπεψία ενημέρωσης, αλλά δεν είναι συνειδητοποιημένες όσον αφορά τα σοβαρά προβλήματα της Παιδείας ή της Ανεργίας που τις μαστίζουν. Όχι γιατί δεν είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε τα προβλήματά μας , αλλά γιατί η Ενημέρωση κατευθύνεται από τις ίδιες δυνάμεις που ευθύνονται για τη σύγχυση στον κόσμο. Δεν είναι ο στόχος τους ο άνθρωπος, αλλά το χρήμα. Η Ενημέρωση και όταν ακόμα είναι αληθινή δεν είναι παρά γνώσεις που δεν αλλάζουν ουσιαστικά τίποτα.

Switch to full edit form

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Τί να ψηφίσουμε για την ανεργία των νέων

ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ; Μ. Εμμ. Λαγκουβάρδου

Ποιον να ψηφίσουμε, ευγενικέ αναγνώστη, για την ανεργία: Τι υπόσχονται να κάνουν για την αντιμετώπιση της ανεργίας τα πολιτικά κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς, τα μεγάλα και τα μικρά; Κάθε φορά , ιδίως στην προεκλογική περίοδο, υπόσχονται να πάρουν μέτρα για την ανεργία ,αλλά η ανεργία αντί να λιγοστεύει αυξάνεται και μαζί και τα προβλήματα που συνδέονται στο φαύλο κύκλο της.
Θα μου αντιτάξουν ότι το πρόβλημα αυτό είναι άλυτο, ότι δημιουργήθηκε απ΄ την βιομηχανική επανάσταση κι ότι κανένας πια δεν θέλει να στερηθεί το παραμικρό απ΄ τα αγαθά που του προσφέρει ο τεχνικός πολιτισμός ή να περιορίσει τουλάχιστον τις προσδοκίες του και τις επιθυμίες του. Το πρόβλημα της ανεργίας δεν θα ήταν άλυτο, αν δεν ήταν πρόβλημα ηθικό κι αν δεν έπληττε μόνο τους φτωχούς. Η ανεργία των νέων είναι πρόβλημα ηθικό (ψυχικό) και πλήττει σχεδόν μόνο τους φτωχούς! Οι πλούσιοι βρίσκουν δουλειά για τα παιδιά τους στις επιστήμες, στις τέχνες, στο εμπόριο, στη βιομηχανία οπουδήποτε. Οι φτωχοί λένε για τους πολιτικούς και για τα κόμματα: «Όποιος και να βγει για μας το ίδιο είναι!»
Έκανα μια βόλτα χθες στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης για να βρω βιβλία για την ανεργία. Με την ευκαιρία μιλούσα για το θέμα αυτό με τους νέους που εργάζονταν στα βιβλιοπωλεία. «Πάνω από όλα είναι ψυχικό πρόβλημα και όχι οικονομικό» είπε η κοπέλα που δουλεύει στο υπόγειο παλαιοπωλείο της οδού Ερμού. «Δεν γίνεται τίποτα αν αφήνουν τους νέους στη μοίρα τους. Είναι πάρα πολλά παιδιά άνεργα κι αν το σκεφτείς είναι φρίκη!» «Δεν ασχολείται κανείς με την ανεργία των νέων» είπε ο υπάλληλος ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου της Θεσσαλονίκης , που έψαχνε μια ώρα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή να βρει κάποιο βιβλίο με το θέμα της ανεργίας των νέων χωρίς να βρει κανένα! Δεν απασχόλησε κανένα η ανεργία των νέων ούτε συγγραφέα, ούτε πολιτικό ούτε επιστήμονα; Δεν υπήρξε κανείς ανάμεσά τους πατέρας ανέργου νέου; Όλα τα βιβλία που υπάρχουν είναι ειδικές επιστημονικές μελέτες που διαπραγματεύονται το θέμα από την οικονομική και τη λογιστική του άποψη, γεμάτα στατιστικούς πίνακες και λογαριασμούς, ώστε να μη βγάζεις άκρη αν δεν είσαι ειδικός!
Κάθησα λοιπόν και έγραψα αυτό το άρθρο χωρίς λογιστικά στοιχεία, σαν ένας απλός άνθρωπος που τον βασανίζει το πρόβλημα της ανεργίας των νέων. Ξέρω ότι θα μου αντιτάξουν ότι βλέπω το πρόβλημα της ανεργίας μόνο απ΄ την συναισθηματική του πλευρά. Κατά τύχη όμως τα δύο μοναδικά βιβλία που βρήκα, το βιβλίο του Μισέλ Ροκά, με τον τίτλο «Τι να κάνουμε για την αντιμετώπιση της ανεργίας» και το βιβλίο του Γκι Αζνάρ με τίτλο «Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους» καταλήγουν στην ίδια σχεδόν άποψη με εμένα, αν και χρησιμοποιούν διαφορετικό σκεπτικό απ΄ το δικό μου.
Σκέφτηκα πολύ απλά, με βάση το Ευαγγέλιο και τον Ηράκλειτο. Τα Ευαγγέλιο λέει, πως δεν θα είχαμε ανεργία, αν είμαστε όλοι πατέρες και μητέρες των ανέργων νέων, όπως είμαστε στην πραγματικότητα γιατί όλοι είμαστε μια οικογένεια.
Ο δε Ηράκλειτος λέει ,πως όταν σκεφτόμαστε σαν να είμαστε όλοι μια οικογένεια, ενωμένοι , είμαστε αληθινοί. Όταν σκεφτόμαστε διηρημένοι, ο καθένας για τον εαυτό του, είμαστε ψεύτικοι. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης. <<Είμαστε στο «εμείς» όχι στο «εγώ»>>, είπε.
Θεωρώντας το πρόβλημα της ανεργίας των νέων ηθικό (ψυχικό) , το σύνθετο αυτό πρόβλημα μπορεί να λυθεί. Το μεγάλο όμως φιάσκο της πολιτικής στη σημερινή εποχή είναι ότι και για το πρόβλημα αυτό της ανεργίας των νέων όπως και γενικά για τον πολιτισμό επαφίεται στον πατριωτισμό της Αγοράς!
(Συνεχίζεται)

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΜΙΚΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΓΑΛΩΝ

ΜΙΚΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ! Μ.Εμμ. Λαγκουβάρδου
Τι θα προσδοκούσες, ευγενικέ αναγνώστη, ψηφίζοντας το μικρό κόμμα που σε εκφράζει; Νομίζω θα προσδοκούσες να επιδιώξει αντί την άγρα ψήφων, την κατανόηση του Λόγου του Θεού από τους πολλούς! Εννοείται ότι τόσο το μικρό σου κόμμα όσο κι εσύ έχετε σημείο αναφοράς το Ευαγγέλιο, που μπορεί να μεταμορφώσει την κοινωνία μας και τη ζωή μας, ώστε να αξίζει να τη ζης! Με αυτό το σημείο αναφοράς δεν θα στοχεύατε στη νίκη των αριθμών, αλλά στη νίκη των ιδεών. Οι εκλογές ανατρέπονται από άλλες εκλογές, αλλά κανείς δεν υποδουλώνεται όσο έχει ελεύθερο πνεύμα του! Μιλώντας για τη μάχη των μικρών πολιτικών κομμάτων εναντίον των μεγάλων θα αναφερθούμε σε ιστορίες και παραδείγματα από τη σύγχρονη και την αρχαία εποχή. Οι ιστορίες με τα πολιτικά κόμματα, άλλοτε δραματικές κι άλλοτε κωμικές, εξηγούν καλύτερα την πολιτική πραγματικότητα από ότι οι θεωρητικολογίες. Μια κωμική ιστορία με τα πολιτικά κόμματα είναι αυτή. Την παραθέτουμε εδώ γιατί δείχνει την αλαζονεία ενός μεγάλου κόμματος που αγνοεί ακόμα και τους ίδιους τους συνεργάτες του, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί ποτέ σε ένα μικρό κόμμα, που έχει συναίσθηση της αδυναμίας του:
Μια φορά τα κεντρικά γραφεία ενός μεγάλου πολιτικού κόμματος απαίτησαν από κάποιον κομματάρχη τους να κάνει προπαγάνδα στην επαρχία του υπέρ της εκλογής ενός υποψηφίου, που ο κομματάρχης δεν τον εκτιμούσε καθόλου! Κατανικώντας με όση εσωτερική δύναμη διέθετε τις αντιρρήσεις του και τη δυσφορία του, ο κομματάρχης μίλησε τελικά στο καφενείο του χωριού υπέρ του υποψηφίου που αντιπαθούσε: «Εσείς να τον ψηφίσετε.» είπε. « Μην κοιτάτε εμένα που δεν πρόκειται να τον ψηφίσω!»
Ένα παράδειγμα απ΄ την αρχαία εποχή, παρμένο απ΄ την ναυτική ιστορία των Ελλήνων, νομίζω ότι έχει αναλογική ισχύ και στην πολιτική ζωή. Στη ναυμαχία της Σαλαμίνας τα μικρά πλοία των Ελλήνων κατατρόπωσαν τα μεγάλα των Περσών! Η ευελιξία των μικρών Ελληνικών πλοίων νίκησε τη δύναμη των μεγάλων Περσικών! Κάτι παρόμοιο ενδέχεται να συμβεί και στη μάχη των εκλογών μεταξύ των μικρών και των μεγάλων πολιτικών κομμάτων. Τα μικρά κόμματα υπερτερούν των μεγάλων στο σημείο της ευελιξίας , ενώ υπολείπονται στη δύναμη! Εντούτοις αυτό είναι ένα ακόμα πλεονέκτημα των μικρών κομμάτων, επειδή η μικρή τους δύναμη τα φυλάει απ’ την αλαζονεία και τις καταχρήσεις στις οποίες είναι διαρκώς εκτεθειμένα τα μεγάλα πολιτικά κόμματα.
Ο κόσμος συνήθως ψηφίζει τα μεγάλα πολιτικά κόμματα ελπίζοντας ότι με την μεγάλη δύναμή τους θα αλλάξουν τη ζωή του και θα του προσφέρουν μεγαλύτερες ανέσεις και γενικά ανώτερο βιοτικό επίπεδο! Ψηφίζοντας μικρά κόμματα θεωρεί χαμένη την ψήφο του κι αισθάνεται ενοχή! Το μικρό κόμμα που πιθανόν να μας εκφράζει δεν μπορεί να δώσει τέτοιες υποσχέσεις. Το μικρό κόμμα μπορεί μόνο, για να διαλύσει την ψευδαίσθηση της χαμένης ψήφου, να υποσχεθεί : 1) ότι θα βοηθήσει να μην διακινδυνέψει η πορεία προς τη μεγαλύτερη υλική ευμάρεια και 2) ότι θα αγωνιστεί να εμποδίσει τα μεγάλα κόμματα να διαπράττουν αδικίες και να ποδοπατούν την αξιοπρέπεια των πολιτών στην αλαζονεία τους, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους νόμους !
Τα μεγάλα κόμματα είναι η δύναμη των μηχανών στο πλοίο της πολιτικής μιας χώρας , ενώ τα μικρά είναι το πηδάλιό του. Το μικρό κόμμα θα βοηθήσει το μεγάλο να εργαστεί για να αυξήσει την ευημερία χωρίς να την διακινδυνέψει. Ψηφίζοντας το μεγάλο κόμμα, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η ψήφος μας ενισχύει το πηδάλιο του πλοίου, ενώ ενισχύει μόνο τη σαβούρα του. Τα μεγάλα κόμματα έχουν και τις μεγάλες δεσμεύσεις που προκαθορίζουν την πορεία τους ! Πώς θα ασκήσει επιρροή η ψήφος μας στα μεγάλα κόμματα, ευγενικέ αναγνώστη! Τριάμισυ εκατομμύρια υπογραφές Ελλήνων πολιτών αναμένουν ακόμη να τις λάβουν υπόψη τα μεγάλα κόμματα!
"ΚΟΣΜΟΣ"

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ;

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (11ον)
ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ;
Ευθύνεται ο τύπος για την ανεργία των νέων ιδίως όταν στο υπουργείο Παιδείας υπηρετούν ως επί το πλείστον, διάφοροι άσχετοι με το αντικείμενο της Εκπαίδευσης επαγγελματίες, όπως π.χ. μηχανικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, ψυχίατροι κ.α. ;
Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε στις λίγες γραμμές που ακολουθούν το ρόλο του εκδότη των εντύπων γενικά ( εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά κλπ.) στην ανεργία των νέων. Παραθέτουμε πριν μια μικρή ιστορία γιατί δείχνει τη σημασία που αποδίδει η Εξουσία στην Εκπαίδευση! Πρόκειται για την ιστορία ενός ξωμάχου
που έγινε υπουργός και μάλιστα υπουργός παιδείας !
Η ιστορία είναι η εξής: Μια φορά ένας βασιλιάς κυνηγούσε στο δάσος και χάθηκε. Ψάχνοντας να βρει το δρόμο του συνάντησε ένα ξωμάχο που τον φιλοξένησε στην απομακρυσμένη, φτωχική καλύβα του. Σε αντάλλαγμα της φιλοξενίας του ο βασιλιάς θέλοντας να του απονείμει ένα μεγάλο κρατικό αξίωμα τον διόρισε υπουργό παιδείας!
Γιατί αυτή η προτίμηση στο υπουργείο παιδείας; Και γιατί στην Ελλάδα σπανίως διορίζονται ως υπουργοί εκπαιδευτικοί με εγνωσμένη Ελληνική παιδεία και μόρφωση; Όλοι αυτοί οι άσχετοι με την Εκπαίδευση έχουν αποφασιστική γνώμη
επί θεμάτων της Παιδείας , της απασχόλησης και της επαγγελματικής αποκατάστασης γενικά των νέων;
(Από τα αρχαία ακόμα χρόνια , από τη νομοθεσία του Σόλωνα ακόμη ήταν υποχρεωμένη η πολιτεία να φροντίζει όχι μόνο για τη μόρφωση αλλά και για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων! ) Ποιος θα δώσει στον κόσμο μια έγκυρη απάντηση στα ερωτήματα αυτά;
Θα πρόβαλλες ίσως την αντίρρηση, ευγενικέ αναγνώστη, ότι υπάρχουν τα γνωμοδοτικά συμβούλια, στα οποία όμως μετέχουν λόγω της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας άγευστοι παιδείας! Να πώς το υπουργείο κλείνει συμφωνίες για το σχολικό βιβλίο με τους εκδότες: Δεν επιλέγει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς να τους αναθέσει να συγγράψουν. Αλλά επιλέγει την πρόταση του εκδότη, ο οποίος καταρτίζει μια ομάδα με δικά του κριτήρια! Δεν ενδιαφέρεται η ηγεσία του υπουργείου παιδείας να βρει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς, αλλά επιλέγει προτάσεις εκδοτών με τους νόμους της αγοράς!
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο εκδότης κατευθύνει το περιεχόμενο του εντύπου (εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά κλπ ) προς τον απώτερο στόχο του κέρδους. Αντί να κατευθύνει το υπουργείο παιδείας το έντυπο προς το στόχο της μόρφωσης και της επαγγελματικής αποκατάστασης των νέων, όπως θα γινόταν, αν το υπουργείο αυτό στελέχωναν εγνωσμένης παιδείας και μορφώσεως εκπαιδευτικοί εισάγει στην Εκπαίδευση τους νόμους και τη νοοτροπία της αγοράς. Έτσι καμωνόμαστε πως καταγγέλλουμε την ανεργία των νέων και οριστικοποιούμε αυτό που ισχυριζόμαστε ότι καταπολεμούμε. Πρέπει να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο για αυτό που δεν είναι εμπορικό: πρόκειται απλούστατα για το ίδιο το νόημα της ζωής μας»(Π.Μπρύκνερ).
Ένα τραγούδι της μουσικής Ποπ έχει αυτούς τους στίχους: «Κανείς δεν μας αγαπάει, δεν ξέρω γιατί/ Ίσως να μην είμαστε τέλειοι ,αλλά ο Θεός ξέρει πως προσπαθούμε./ Αλλά όλοι γύρω , ακόμα και οι παλιοί μας φίλοι μας κακολογούν./ Ας ρίξουμε τη μεγάλη βόμβα για να δούμε τι θα συμβεί…/ Η Ασία έχει υπερπληθυσμό και η Ευρώπη είναι πολύ γριά,/ Η Αφρική παραείναι ζεστή και ο Καναδάς παραείναι ψυχρός, / Και η Νότια Αμερική μας έκλεψε το όνομά μας, / Ας ρίξουμε τη μεγάλη βόμβα, / δεν θα μείνει κανείς να μας κατακρίνει. (Ράντυ Νιούμαν, ποπ τραγουδιστής, Πολίτικαλ Σάϊενς 1970)
<<ΚΟΣΜΟΣ>>

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (10ον)
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Στον αγώνα σου για την ελευθερία , για το ωραίο και για το υψηλό, δε θα βρεις καλύτερο πρότυπο από τον πατέρα και τη μητέρα! Αγαπούν το ίδιο τα παιδιά τους, τόσο το διώκτη όσο και τον διωκόμενο!
Μια φορά έβαλαν στο μάτι τα δοκίμια που δημοσίευα σ΄ ένα ηλεκτρονικό περιοδικό κάποιοι, που όπως φάνηκε αργότερα, είχαν σημαντικό πόστο στο περιοδικό αυτό. Συγκεκριμένα είχαν ως αποστολή ο ένας από αυτούς να επισημαίνει τα μη αρεστά κείμενα κι ο άλλος να γελοιοποιεί ή και να απειλεί το συντάκτη τους. Ο πρώτος ήταν ο θεωρητικός κι ο δεύτερος ο εκτελεστής. Πρέπει να παραδεχθώ ότι κι οι δυο ήταν άριστοι στη δουλειά τους, αληθινοί επιστήμονες και μάλιστα πανεπιστημιακοί! Όντως ήταν ειδικοί της πληροφορικής σε κάποιο πανεπιστήμιο! Η μέθοδος που χρησιμοποιούσαν ήταν αυτή των κεκαλυμμένων ύβρεων και των εμμέσων απειλών!
Δεν άργησα να καταλάβω ποιος ήταν ο στόχος αυτών που πλήρωναν ειδικούς να χρησιμοποιούν με τέτοιο τρόπο την επιστήμη τους στον τομέα της πληροφορικής. Ο στόχος τους , όσον κι αν δυσκολεύεται κανείς να το πιστέψει , ήταν να χειραγωγείται σε ένα απίστευτα χαμηλό επίπεδο το κοινό , που το αποτελούσαν κυρίως νέοι!
Δεν μπορώ να πω, αν το χαμηλό επίπεδο της επικοινωνίας των νέων εκείνων, που χρησιμοποιούσαν το περιοδικό, οφειλόταν εξ ολοκλήρου στην επιτυχή δράση των εν λόγω ειδικών της πληροφορικής. Για το χαμηλό επίπεδο πολλών νέων στην εποχή μας ευθύνονται οπωσδήποτε πολλοί παράγοντες, κυρίως η συνεχής κρίση στους κόλπους της Εκπαίδευσης, ο αποπροσανατολισμός του κοινού των ΜΜΕ από τα πραγματικά του προβλήματα, η παρακμή της Τέχνης κ.α.
Αλγεινή εντύπωση μου προκαλούσε το ότι κανείς από τους νέους ανθρώπους, με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις , δεν αγανακτούσε αν και ήταν ολοφάνερη η άδικη συμπεριφορά εις βάρος μου. Είχα αρχίσει να αμφιβάλω αν διασώζεται ακόμα μέσα στον άνθρωπο, στην εποχή μας, το περί δικαίου αίσθημα, που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις όταν γίνεσαι μάρτυρας μιας άδικης συμπεριφοράς.
Ο εφησυχασμός δεν οφείλεται μόνο στον σκεπτικισμό (τι έχω να κερδίσω, αν εκφράσω την αγανάκτησή μου για το άδικο;) δείχνει επίσης ότι ο σημερινός άνθρωπος έχει συνηθίσει στην ήττα . Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι το άδικο σε βάρος του άλλου είναι στην πραγματικότητα και σε βάρος του ίδιου.
Το τέλος αυτής της ιστορίας είναι πράγματι για γέλια και για κλάματα. Αυτός που διατύπωνε τις κρυφές απειλές και τις ύβρεις ( ο εκτελεστής) έδειξε πρώτος σημάδια κοπώσεως. «Ας αφήσουμε τον παππού, να γράφει ό,τι θέλει», έγραψε σε μήνυμά του προς τον θεωρητικό. «Άλλωστε κανένας δεν καταλαβαίνει τι γράφει»». «Μακάρι» σκέφτηκα όταν διάβασα το μήνυμα . Ο «παππούς» Ηράκλειτος ήταν θεληματικά σκοτεινός για να έχει ήσυχο το κεφάλι του!
Όταν τους είπα ότι γνωρίζω (γνώριζα πραγματικά) ποιοι είναι παρόλο που χρησιμοποιούν ψευδώνυμο και ποιος είναι ο στόχος τους εξαφανίστηκαν. Ζήτησαν συγνώμην και ο εκδότης δικαιολόγησε την απουσία τους ότι οφείλεται σε «τεχνικούς λόγους».
Στον αγώνα σου για την ελευθερία , για το ωραίο και για το υψηλό, δε θα βρεις καλύτερο πρότυπο από τον πατέρα και τη μητέρα. Όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις, λένε, πονάει. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου ότι η πάλη δεν είναι με σάρκα και αίμα, ο αγώνας είναι πνευματικός με τις αρχές και τις εξουσίες, με τα πνεύματα της πονηρίας.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΩΝ

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 8ον
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΩΝ
«The oppressed and the oppressor alike are robbed of their humanity. (….) For to be free is not merely to cast of one’s chains, but to live in a way that respects and enhances the freedom of others”( Nelson Mandela, Long Walk to Freedom,Έκδοση Abacus, London 1995, σελ. 751).
(Ο διωκόμενος κι ο διώκτης είναι όμοια στερημένοι από την ανθρωπότητά τους.(...)Για να είσαι ελεύθερος δεν αρκείι μόνον να πετάξεις τις αλυσίδες κάποιου ,αλλά πρέπει να ζής με ένα τρόπο που να σέβεται και να προάγει την ελευθερία των άλλων)
Πολλοί νέοι στο δυτικό κόσμο αυτοκτονούν! Πενταπλασιάστηκε ο αριθμός των νέων που έκαναν απόπειρα αυτοκτονίας τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Γιατί αυτοκτονούν οι νέοι στο δυτικό κόσμο; Ο Τσέχος συγγραφέας Κάφκα έγραψε για τη δυσκολία του νέου να βιώσει την απροσωπία της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, την οποία παρομοίασε με απρόσιτο πύργο. Ο Γάλλος φιλόσοφος Καμύ στο μυθιστόρημά του «Ο Ξένος» περιγράφει την ίδια εφιαλτική κατάσταση της αποξένωσης που επικρατεί στον απρόσωπο (και γι΄ αυτό άκαρδο) δυτικό κόσμο. Στο προαύλιο ενός μοναστηριού ένα βράδυ ένας νέος χτυπούσε το κεφάλι του στις πέτρες μπροστά στον πατέρα του και τον παρακαλούσε να τον σκοτώσει!
Το πνεύμα της απροσωπίας, που επικρατεί σήμερα σχεδόν παντού είναι αυτό που περιγράφει το Ευαγγέλιο ως πνεύμα του Αντιχρίστου, δηλαδή ως πνεύμα του πονηρού που αντί να πολεμάει κατά του προσώπου δημιουργεί υποκατάστατα του προσώπου! Με αυτόν τον τρόπο διαλύεται η ανθρώπινη κοινωνία που στηρίζεται στις αληθινές σχέσεις και υποκαθίσταται από την υπανθρώπινη κοινωνία στην οποία η μόνη σταθερή αξία είναι το χρήμα. Αυτός είναι ο λόγος που ευτελίζονται οι πνευματικής αξίες για να υποκατασταθούν από την μοναδική αξία του χρήματος. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που το πονηρό αυτό πνεύμα είναι μισητό από όλους τους λαούς της γης.
Στην δική μας Παράδοση η ζωή είναι προσωπικές σχέσεις! Ο άνθρωπος που δεν σχετίζεται με τον εαυτό του, με τους άλλους και με το Θεό υποφέρει, γιατί δεν ζη αληθινά, αλλά απλώς φυτοζωεί. Η ανθρώπινη κοινωνία , η οικογένεια και οι κοινωνικές, οικογενειακές και γενικά προσωπικές σχέσεις στον πολιτισμό μας (τόσο τον λόγιο όσο και στον λαϊκό) στηρίζονται στο πρόσωπο του ανθρώπου. Σε μας όταν με οποιοδήποτε τρόπο πληγεί το πρόσωπο του ανθρώπου, δηλαδή ο σεβασμός της ελευθερίας του , πλήττεται η κοινωνία, η οικογένεια και τελικά η ίδια η ζωή του καθενός από εμάς. Ο Αριστοτέλης όταν λέει ότι είμαστε εκ φύσεως κοινωνικά όντα, αυτό ακριβώς εννοεί. Ότι η κοινωνία μας δεν είναι συμβατική, αλλά είναι έμφυτη και οι προσωπικές μας σχέσεις δεν είναι τυπικές (υποκριτικές και ψεύτικες) αλλά είναι αληθινές και δεν μας αρκεί η τυπικότητα , αλλά η ειλικρίνεια. (Ο Αριστοτέλης δεν επινοεί ο ίδιος το γνώρισμα αυτό των Ελλήνων, αλλά το βλέπει ως μια ζωντανή πραγματικότητα! Όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι στηρίζονται στην πραγματικότητα!)
Από τα πανάρχαια ακόμα χρόνια διεξάγεται ένας ατελεύτητος, ανειρήνευτος, αδυσώπητος , αόρατος πόλεμος, εναντίον ενός ονόματος και εναντίον αυτού που αντιπροσωπεύει, ο πόλεμος εναντίον του ονόματος του Ιησού και εναντίον του σεβασμού της ελευθερίας του προσώπου του ανθρώπου. Ο σεβασμός της ελευθερίας του προσώπου του ανθρώπου όταν γίνεται κατανοητός αποκαλύπτει φανερά την αδιάλειπτη σε βάρος της επιβουλή των εχθρών της. Τότε γίνεται κατανοητό και στον πιο απλό άνθρωπο ότι η ελευθερία είναι αδιαίρετη, ότι ο σεβασμός του προσώπου του ανθρώπου είναι αδιαπραγμάτευτος και ότι οι ανθρώπινες αξίες υπάρχουν και είναι απαραβίαστες. Όταν διώκεται ένας άνθρωπος τόσο ο διωκόμενος όσον και ο διώκτης του έχουν αποστερηθεί την ανθρωπιά τους.