Όλα όσα πρέπει να γνωρίζει ο κάθε Έλληνας για το "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ" ΖΗΤΗΜΑ

(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Posted: 28 Jan 2018 03:19 PM PST
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Το "Μακεδονικό" Ζήτημα ΔΕΝ είναι ελληνική "υπόθεση" !!! ...Είναι πανανθρώπινη και όχι εθνική υπόθεση ...Είναι πολιτισμική και όχι πολιτική υπόθεση.

Ως εκ τούτου είναι υπόθεση, η οποία κρίνεται με βάση "κρύα" επιστημονικά —και άρα αντικειμενικά— κριτήρια και όχι υπόθεση, η οποία κρίνεται με βάση το "θερμό" συναίσθημα, και άρα με υποκειμενικά πολιτικά κριτήρια ...Είναι υπόθεση, η οποία κρίνεται σε ειδικά "δικαστήρια", τα οποία απαρτίζονται από καταρτισμένους και υπεύθυνους επιστήμονες και δεν κρίνεται σε τραπέζια διαπραγματεύσεων, τα οποία απαρτίζονται από αστοιχείωτους, διεφθαρμένους και ανεύθυνους πολιτικούς.


Ζούμε σε έναν κόσμο πολιτισμένο και όχι στη Ζούγκλα. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος μας διέπεται από νόμους και κανόνες, οι οποίοι ισχύουν για όλους. Όπως σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, όταν υπάρχει παραβίαση του νόμου, τις αποφάσεις τις λαμβάνουν τα αρμόδια όργανα, έτσι συμβαίνει και στην Κοινωνία των Εθνών. Όπως σε μια περίπτωση παρανομίας ποτέ δεν καλείς τους εμπλεκόμενους να διαπραγματευτούν μεταξύ τους —επικαλούμενος τη δικαιολογία τής άμεσης εμπλοκής τους—, έτσι συμβαίνει και στην Κοινωνία των Εθνών ...Τους παραβάτες τού νόμου τους καλείς ενώπιον του νόμου και όχι ενώπιος ενωπίου με τα θύματά τους.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό για την περίπτωσή μας; Ότι, ακόμα κι αν οι ίδιοι οι Έλληνες αποφάσιζαν από μόνοι τους να "χαρίσουν" μια τέτοια ιδιότητα σε κάποιους, η Κοινωνία των Εθνών θα ήταν εκείνη, η οποία δεν θα έπρεπε να τους το επιτρέψει να το κάνουν. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε άμεσα και αυτεπαγγέλτως τα αρμόδια Διεθνή Όργανα να τους ανακαλέσουν στην τάξη, εφόσον ένα ιστορικό Ζήτημα αυτής της μείζονος σημασίας δεν μπορεί να τύχει εθνικής διαχείρισης. Ένα τόσο μεγάλο ιστορικό Ζήτημα δεν είναι ελληνική υπόθεση. Σε μια τέτοια παραβίαση του νόμου περί πολιτισμικής "κληρονομιάς" υπάρχουν τα αρμόδια όργανα, τα οποία αποφασίζουν με βάση το Δίκαιο, και αυτό ποτέ δεν τίθεται σε διαπραγμάτευση μεταξύ των εμπλεκομένων μερών.

Η πλάκα είναι ότι ο μόνος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος μπορεί να αντιληφθεί απόλυτα το "Μακεδονικό" Ζήτημα είναι ο Τραμπ. Αυτός, ο οποίος κατηγορείται για έλλειψη γνώσης και άρα κατανόησης της διεθνούς πολιτικής, είναι ο απόλυτα κατάλληλος για να κατανοήσει το "Μακεδονικό" Ζήτημα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί απλούστατα ο Τραμπ είναι πλούσιος και διάσημος εξαιτίας ενός brand το οποίο συνδέεται άμεσα με την έννοια της "γεωγραφίας". Ο Τραμπ είναι διάσημος και δισεκατομμυριούχος, επειδή πουλάει ή νοικιάζει το brand, το οποίο ονομάζεται "Tramp Towers". Ένα brand στον χώρο τού real estate, το οποίο αξίζει δισεκατομμύρια και το οποίο εδράζεται σε απλά "οικόπεδα". Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι πολύ φυσικό ένας τέτοιος μεγαλοπαράγοντας του real estate —ο οποίος κατέχει αυτό το σπάνιο brand— κατά καιρούς να είχε υπό την ιδιοκτησία του πολλά ασήμαντα οικόπεδα, τα οποία δεν εκμεταλλεύτηκε. Ακατάλληλα και άρα άνευ αξίας οικόπεδα, τα οποία είτε έχει πουλήσει είτε έχει χαρίσει είτε απλά έχει εγκαταλείψει.

Είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να ανεχθεί τον οποιονδήποτε εργολάβο βρεθεί, να χτίσει μια "παράγκα" επάνω σε κάποιοι παλιό και εγκαταλειμμένο οικόπεδο του Τραμπ και να ονομάσει την "παράγκα" αυτήν Tramp Tower, λόγω της παλιάς ιδιοκτησίας τού οικοπέδου; Είναι δυνατόν με "άλλοθι" έναν παλιό τίτλο ιδιοκτησίας ενός φτηνού οικοπέδου να σε αφήσουν να εκμεταλλευτείς ένα πανάκριβο brand; Τι γίνεται σε μια τέτοια περίπτωση; Αυτός, ο οποίος θίγεται, κάνει απλά μια καταγγελία-ενημέρωση των Αρχών για να "δέοντα". Ο άλλος, ο οποίος παρανομεί, καλείται στο δικαστήριο να λογοδοτήσει, ώστε να κριθεί εκεί η παρανομία του.

Σε καμία περίπτωση δεν έρχεται αυτός ο παράνομος εργολάβος με τον Τραμπ σε μεταξύ τους "διαπραγμάτευση". Να διαπραγματευτούν τι; Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Δεν βρισκόμαστε στη ζούγκλα, όπου ο καθένας αρπάζει με τον "τσαμπουκά" ό,τι του "γυαλίσει". Υπάρχει ο νόμος, ο οποίος απαγορεύει την "κλοπή" και με βάση αυτόν τον νόμο κρίνεται κάποιος. Η εταιρία, η οποία θίγεται, απλά απευθύνεται στη Δικαιοσύνη και από εκεί και πέρα δρομολογούνται πάγιες διαδικασίες. Σε καμία περίπτωση δεν διαπληκτίζεται η ίδια η εταιρεία με τον παραβάτη τού νόμου. Τα ανάλογα ισχύουν και με την περίπτωση του "Μακεδονικού" Ζητήματος ...Ο όρος "Μακεδονία" είναι ένα πανάκριβο και διάσημο ελληνικό brand τής παγκόσμιας ιστορίας...

...Ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος να "διαπληκτίζεται" ο ελληνικός λαός με τους Σλάβους των Σκοπίων ...Νόμοι υπάρχουν και ισχύουν για όλους ...Δουλειά των Διεθνών Οργάνων είναι —και όχι του ελληνικού λαού— ν’ ανακαλέσουν στην τάξη τούς Σκοπιανούς. Σε μια παγκόσμια κοινωνία, όπου κυρίαρχη είναι η έννοια των Πνευματικών Δικαιωμάτων, είναι αδύνατον να αφεθεί στο έλεος των αρπάγων ένα όνομα "brand", το οποίο είναι καθαρά δημιούργημα —και άρα και "κληρονομιά"— του Ελληνισμού ...Ενός ζωντανού Ελληνισμού, ο οποίος δεν αποποιείται την κληρονομιά του.

Η Κοινωνία των Εθνών πρέπει να διασφαλίσει την αλήθεια και τη νομιμότητα, γιατί στην αντίθετη περίπτωση κινδυνεύει η ίδια από τις συνέπειες της "πλαστογράφησης" της ιστορίας. Αν δεν τα διασφαλίσει αυτά, θα επέλθει το χάος ...Το χάος τού ψεύδους, της καπηλείας, της αυθαιρεσίας κλπ. ...Το χάος, το οποίο θα θέλει να "ξεφυτρώνουν" "Σαμουράι" στην Τσεχία, "Ίνκας" στην Αυστραλία, "Σάξονες" στη Μποτσουάνα και "Κέλτες" στις Φιλιππίνες ...Το χάος όλων των κατοχυρωμένων brand, τα οποία αποτελούν σήμερα το κυρίαρχο κεφάλαιο. Από αυτό το χάος, το οποίο απειλεί το σύνολο των πολιτισμών —και άρα και την ίδια την ανθρωπότητα— μας προστατεύουν η Επιστήμη, το Διεθνές Δίκαιο και βέβαια τα Διεθνή Όργανα. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ιμπεριαλιστές δεν θέλουν να επιβάλουν με τη βία την πολιτική τους στο "Μακεδονικό" και ωθούν τους ίδιους τους Έλληνες στο "λάθος" ...Ένα "λάθος", το οποίο ποτέ δεν θα το κάνουν οι Έλληνες.

Εφόσον λοιπόν οι —κατά τα άλλα συμπαθείς— γείτονές μας θεωρούν ότι "θίγονται", μπορούν ν’ αναζητήσουν και να βρουν το δίκιο" τους στα αρμόδια Διεθνή Όργανα. Μπορούν να εκθέσουν τα όποια επιχειρήματα έχουν στα όργανα αυτά. Εφόσον λοιπόν κάποιοι δηλώνουν "Μακεδόνες", που μιλούν τα "μακεδονικά", ας αναζητήσουν την αντικειμενική Επιστημονική πιστοποίηση και όχι την ελληνική συναίνεση.



ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ;

Κάποιοι από τους γείτονές μας —ευτυχώς όχι όλοι— θεωρούν ότι "δικαιούνται" να ονομάζονται "Μακεδόνες", γιατί μεγάλωσαν και έζησαν με αυτό ως δεδομένο. Όμως, για το λάθος αυτό δεδομένο δεν φταίει κανείς —και κυρίως δεν φταίνε οι Έλληνες— ...Δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που έζησαν για κάποιο διάστημα μέσα στην πλάνη και σε κάποια στιγμή έρχεται η πραγματικότητα να τους διαψεύσει. Το γεγονός ότι ένας αγράμματος και ανιστόρητος Σλάβος μπορεί σε όλη του τη ζωή να νόμιζε πως είναι Μακεδόνας, δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και αληθές ...Δεν σημαίνει ότι θα αλλάξουμε τις σταθερές τής ιστορικής Επιστήμης, απλά και μόνον για να μην τον στεναχωρή­σουμε ...Και κάποιοι άλλοι μεγάλωσαν με την πεποίθηση πως είναι "πρίγκιπες", γιατί έτσι τους αποκαλούσε η γιαγιά τους στα μικράτα τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ως ενήλικες θα μπουν στο libro d' oro των "γαλαζοαίματων". Μόλις καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίωσης, θα βγουν από την πλάνη χωρίς καμία δεύτερη σκέψη.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους φίλους γείτονές μας. Η ιστορική αλήθεια είναι απόλυτη και δυστυχώς για κάποιους δυσάρεστη. Το γεγονός ότι απλά κατοικείς σε μια γεωγραφική περιοχή, η οποία ονομάζεται Μακεδονία, αυτό δεν σε καθιστά αυτόματα και Μακεδόνα. Στην ίδια περιοχή κατοικούν κι άλλοι λαοί οι οποίοι δεν έπαθαν "μακεδονίαση" λόγω γεωγραφίας ...Κατοικούν Βούλγαροι και Αλβανοί και Σέρβοι. Όλοι αυτοί ήρθαν εκ των υστέρων στα Βαλκάνια και δεν έγιναν ποτέ Μακεδόνες, γιατί απλούστατα υπήρχαν ήδη Μακεδόνες στην περιοχή ...Μακεδόνες, με τους οποίους δεν ήθελαν να "αναμιχθούν" ...Μακεδόνες "διακριτοί", οργανωμένοι και απολύτως συντεταγμένοι. Όλοι αυτοί οι νέοι πληθυσμοί, συνυπάρχοντας για πολλούς αιώνες με τον γηγενή μακεδονικό πληθυσμό, διατήρησαν τη διαφορετικότητά τους και αυτό ακριβώς περιγράφει η εθνική τους ταυτότητα.

Ανάμεσα σε αυτούς τους νεοεισερχόμενους λαούς ήταν και οι Σλάβοι των Σκοπίων. Οι ίδιοι, γνωρίζοντας την ιστορία τους, παραδέχονται ότι κατοίκησαν την περιοχή αυτή τον έκτο αιώνα. Αυτό σημαίνει ότι "βρήκαν" στον χώρο αυτόν Μακεδόνες, και δεν ήταν τέτοιοι οι ίδιοι. Όμως, εφόσον προϋπήρχαν Μακεδόνες στην περιοχή και εξακολουθούν αποδεδειγμένα να υπάρχουν και σήμερα, δεν μπορείς να οικειοποιηθείς και —πολύ περισσότερο— να τους αφαιρέσεις τη συλλογική τους ταυτότητα. Ποιοι όμως είναι αυτοί οι πραγματικοί Μακεδόνες, οι οποίοι υπήρχαν πριν την εμφάνιση των σλαβικών φύλων και εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να υπάρχουν;

...Δεν υπάρχει πιο εύκολη απάντηση πάνω σε αυτήν την ερώτηση. Δεν υπάρχει πιο εύκολη απάντηση, γιατί οι χρόνοι κατά τους οποίους συνέβησαν τα "κομβικά" αυτά ιστορικά γεγονότα είναι απόλυτα καταγεγραμμένοι με βάση τις αρχές που δέχεται η Επιστήμη τής ιστορίας και αφορούν την περίοδο που είχε επιβληθεί στην περιοχή των Βαλκανίων ο χριστιανισμός. Μακεδόνες είναι μόνον το "ποίμνιο" της ελληνορθόδοξης Νέας Ρώμης ...Μόνον αυτοί είναι Μακεδόνες και κανένας άλλος ...Είναι αυτοί, τους οποίους "βρήκαν" στον συγκεκριμένο χώρο οι Σλάβοι των Σκοπίων και είναι αυτοί, οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν —μετά από τις ανταλλαγές των πληθυσμών— στη σημερινή ελληνική πλευρά τής μακεδονικής γης.

Μόνον οι σημερινοί Έλληνες, κάτοικοι της γεωγραφικής περιοχής που ονομάζεται Μακεδονία, έχουν το δικαίωμα να φέρουν τον τίτλο τού Μακεδόνα και κανένας άλλος ...Απολύτως ορισμένοι με βάση τα κριτήρια της ιστορίας ...Της Επιστήμης τής Ιστορίας και όχι της "μπακαλικής" τής πολιτικής. Οι Μακεδόνες, ακόμα και στις πιο "ασαφείς" περιόδους τής ιστορίας, ήταν "διακριτοί" μέσα στη Μακεδονία ..."Διακριτοί" σε κάθε πόλη και χωριό τής γεωγραφικής περιοχής τής Μακεδονίας. Μακεδόνες είναι αυτοί, των οποίων οι εκκλησίες είναι βυζαντινού ρυθμού, και κανένας άλλος ...Οι άλλοι είναι Σλάβοι ή Αλβανοί, ΚΑΤΟΙΚΟΙ της Μακεδονίας. Ειδικά οι Σλάβοι ήταν επίσης απολύτως "διακριτοί", εφόσον κι αυτοί μετά τον εκχριστιανισμό τους συνέθεσαν ειδικό "ποίμνιο" και απέκτησαν τις επίσης "διακριτές" εκκλησίες τους στα επίσης "διακριτά" χωριά τους.

Επί αιώνες όλα αυτά ήταν διακριτά και ποτέ δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα μεταξύ των πληθυσμών. Οι Εκκλησίες "χρωμάτιζαν" τους διαφορετικούς λαούς και αυτό ήταν αποδεκτό απ' όλους. Οι Μακεδόνες ήταν αυτοί, οι οποίοι "ανήκαν" πνευματικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι Σλάβοι των Νοτίων Βαλκανίων ήταν αυτοί, οι οποίοι "ανήκαν" πνευματικά στη Βουλγαρική Εξαρχία. Μακεδόνες ήταν αυτοί που προϋπήρχαν στην περιοχή και Σλάβοι ήταν εκείνοι, οι οποίοι ήταν νεοεισελθόντες στην περιοχή αυτή. Μακεδόνες ήταν αυτοί, οι οποίοι ήταν διάσπαρτοι στα Βαλκάνια και μετά την οθωμανική "κατάρρευση" συγκεντρώ­θηκαν στις λεγόμενες "Νέες Χώρες" τού ελληνικού βορρά και Σλάβοι ήταν όσοι εγκατέλειψαν τις ίδιες αυτές περιοχές και μετεγκαταστάθηκαν στις γύρω χώρες. Μακεδόνες ήταν όλοι όσοι εγκαταστάθηκαν εντός των ελληνικών συνόρων και Σλάβοι όλοι όσοι εγκαταστάθηκαν εκτός συνόρων ...Τόσο απλά, εφόσον οι ανταλλαγές πληθυσμών με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγιναν με μοναδικό κριτήριο τη θρησκεία και αυτό περιελάμβανε και ομόθρησκους του ιδίου δόγματος, οι οποίοι ανήκαν σε διαφορετικές Εκκλησίες.

Κατοχυρωμένος τίτλος τού ελληνοχριστιανικού κόσμου τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν και παραμένει ο όρος "Μακεδόνας" ...Ένα ακόμα μέλος τής οικογένειας των Ρωμιών. Τίτλος όμοιος με τους τίτλους των Ποντίων, των Κρητών, των Πελοποννησίων κλπ. ...Τίτλος γεωγραφικής προέλευσης —προερχόμενος από το δικό τους γλωσσικό και ιστορικό "ταμείο"—, ο οποίος όμως αφορούσε ένα συγκεκριμένο γένος ...Το γένος των Ελλήνων. Μόνον αν δεν υπήρχαν στη Μακεδονία αυτοί οι αυθεντικοί και άρα μοναδικοί Μακεδόνες, θα μπορούσε —εξαιτίας τής γεωγραφίας— να διεκδικηθεί από τρίτους ένας τέτοιος τίτλος, ο οποίος όμως και πάλι θα έπρεπε να "δηλώνει" την ιστορική "ασυνέχεια" σε σχέση με τον Ελληνισμό, για να μην υπάρχει πρόβλημα με την κατανόηση της ιστορικής αλήθειας.



ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ;

Κάποιοι από τους συμπαθείς γείτονές μας θεωρούν ότι μιλούν τη "μακεδονική" γλώσσα ...Κανένα πρόβλημα ...Ας πάνε λοιπόν να την κατοχυρώσουν σαν τέτοια. Υπάρχει το τμήμα παγκόσμιας γλωσσικής κληρονομιάς τής UNESCO, το οποίο εντοπίζει, μελετάει, καταγράφει, κατατάσσει και προστατεύει το σύνολο των "ζωντανών" και "νεκρών" τύπων τής ανθρώπινης "λαλιάς" ...Ουδείς αρμοδιότερος για να κρίνει την αυθεντικότητα μιας ανθρώπινης γλώσσας από αυτό το Παγκόσμιο "Όργανο". Άρα, το τι νομίζει ή δεν νομίζει κάποιος ότι μιλάει, δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει τι αναγνωρίζει η Επιστήμη τής γλωσσολογίας ως ξεχωριστή γλώσσα ...Και ο γράφων μπορεί να νομίζει ότι μιλάει τα "τραϊανίτικα", αλλά η Επιστήμη μάς διαβεβαιώνει ότι αυτά είναι ...ΑΠΛΑ ελληνικά.

Δυστυχώς γι’ αυτούς δεν υπάρχει ούτε ένας επιστήμονας της γλωσσολογίας, που να τολμήσει να "υπογράψει" ότι η βουλγαρική διάλεκτος —την οποία μιλούν οι Σκοπιανοί— είναι μια ξεχωριστή γλώσσα και μάλιστα "μακεδονική". Όπως λοιπόν δεν υπάρχει αρχαιολόγος επιστήμονας, ο οποίος να "υπογράφει" ότι ο Ερμής τού Πραξιτέλη είναι αιγυπτιακό έργο ή η σαρκοφάγος τού Τουταγχαμών περουβιανό, έτσι δεν υπάρχει περίπτωση και γλωσσολόγος να "υπογράψει" ότι η γλώσσα που μιλούν οι γείτονές μας είναι "μακεδονική". Το γεγονός ότι κάποιος αγράμματος Σλάβος τη θεωρεί "μακεδονική", γιατί αυτή ομιλείται σε κάποιες περιοχές τής ευρύτερης Μακεδονίας, έχει τόσο αξία όσο το να θεωρεί ένας αγράμματος Γάλλος την Αφροδίτη τής Μήλου γαλλική, επειδή αυτή βρίσκεται στη Γαλλία.

Η γλώσσα των συμπαθών γειτόνων μας είναι καθαρά βουλγαρική και αυτό μπορεί κάποιος να το καταλάβει ακόμα και με μια πεντάλεπτη ενασχόλησή του με το Google translator. Βάζεις όποια λέξη θέλεις στα βουλγαρικά και τη "συγκρίνεις" με τα "μακεδονικά" των Σκοπίων. Ακόμα όμως κι αν δεν ήταν αυτή η γλώσσα η βουλγαρική, δεν θα μπορούσε να είναι "μακεδονική", γιατί απλού­στατα δεν μπορεί να "εξηγήσει" τα ονόματα των "πατέρων" τού μακεδονισμού. Ονόματα όπως ..."Αλέξανδρος" ..."Φίλιππος" ..."Ολυμπιάς" ..."Ευρυδίκη" κλπ. ...Ούτε καν το όνομα της ίδιας της Μακεδονίας δεν μπορεί να "εξηγήσει" η "μακεδονική" των Σκοπίων.

Για ποιον λόγο όμως συμβαίνουν όλα αυτά τα περίεργα τα οποία βλέπουμε; Γιατί ζητούν την ελληνική αναγνώριση της γλώσσας τους; ...Αυτό γίνεται εκ του πονηρού. Θέλουν να πάνε το θέμα στη διαπραγμάτευση και άρα στο "παζάρι", για να πάρουν αυτό το οποίο η Επιστήμη αρνείται να τους δώσει, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα εκτεθεί η ίδια ανεπανόρθωτα, καθώς με τους χειρισμούς της θα απειλήσει την Παγκόσμια Πολιτισμική Τάξη. Σε έναν κόσμο, όπου συνυπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί πολιτισμοί —οι οποίοι προστα­τεύουν με όλα τα μέσα τις "κληρονομιές" τους—, θα ήταν "πραξικοπη­ματικό" η Επιστήμη να "υπογράψει" ιμπεριαλιστικά παιχνίδια και να συνδράμει σε "νόμιμες" λεηλασίες. Σε έναν κόσμο, όπου είναι "διακριτά" ακόμα και η "φέτα" σε σχέση με το "ροκφόρ" ή το "Λαμπραντόρ" σε σχέση με το "Μπουλντόγκ", δεν μπορείς να "παίζεις" με τις "κατοχυρωμένες" έννοιες, οι οποίες για το σύστημα αποτελούν την ανώτατη μορφή κεφαλαίου.

Περί αυτού πρόκειται ...Το σύστημα φοβάται να "πριονίσει" το "κλαδί" πάνω στο οποίο κάθεται το ίδιο. Όταν γίνεται κανονικός "πόλεμος" για την πιστοποίηση ενός κοινού τυριού, είναι δυνατόν να επιτραπεί επισήμως η "παραχάραξη" της ιστορικής αλήθειας; Γι’ αυτόν τον λόγο κάποιοι ξένοι, καθοδηγούμενοι από μη ορατά κέντρα εξουσίας, —και δυστυχώς με την απαραίτητη βοήθεια Ελλήνων προδοτών— προσπαθούν να λεηλατήσουν τον Ελληνισμό, χωρίς όμως να έρθουν σε σύγκρουση με την Επιστήμη και άρα χωρίς να διαταραχθεί η παγκόσμια τάξη των πολιτισμών, οι οποίοι δεν υπάρχει περίπτωση να συναινέσουν σε τέτοιου είδους εγκλήματα. Θέλουν να λεηλατήσουν το θύμα τους με την άδειά του, ώστε στη χειρότερη περίπτωση να αποτελεί αυτό ένα ακόμα ελληνικό σφάλμα μέσα στην ελληνική ιστορία.



ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΣ ΟΡΘΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΡΑΣΗΣ;

Όλα τα παραπάνω είναι εκ του πονηρού και είναι στο χέρι τού ελληνικού λαού να τα εμποδίσει στη δρομολόγησή τους. Το ελληνικό κράτος είναι απολύτως αναρμόδιο να αναγνωρίσει ξένο έθνος ή ξένη γλώσσα και άρα κακώς όλοι αυτοί οι προαναφερθέντες απευθύνονται σ’ αυτό ...Κακώς απευθύνονται στην ελληνική Κυβέρνηση, και ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ που προσπαθεί να "φωνάξει" ο ελληνικός λαός με τα συλλαλητήριά του. Αντιλαμβα­νόμαστε λοιπόν ότι έχει πραγματικά αξία να παίρνει ο λαός τον "λόγο" —ακόμα και μόνος του—, όταν υπάρχει κίνδυνος να προδοθεί από αμφιβόλου ποιότητας και αμφιβόλου πατριωτισμού Κυβερνήσεις.

Τα συλλαλητήρια σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι μόνον ο ορθός τρόπος αντίδρασης του λαού, αλλά και ο μοναδικός. Είναι απαραίτητα, γιατί με τον τρόπο αυτόν ο λαός στέλνει "μηνύματα" σ’ αυτούς που επιθυμεί. Εδώ βρίσκεται και το λεπτό σημείο. Τα "μηνύματα" των συλλαλητηρίων ΔΕΝ απευθύνονται προς τους γείτονες. Δεν είναι "τσαμπουκάδες" ή επίδειξη δύναμης απέναντι σε άλλους λαούς. Τα "μηνύματα" αυτά έχουν ως παραλήπτη την ελληνική Κυβέρνηση. Στη δική του Κυβέρνηση κάνει "τσαμπουκά" ο λαός, εφόσον με αυτήν του την ενέργεια της "υπενθυμίζει" ποιος είναι το "αφεντικό" και ποια είναι η άποψή του. Ο λαός κάνει συλλαλητήριο, όταν "βλέπει" ότι η Κυβέρνησή του δεν κάνει αυτό το οποίο κατά τη γνώμη του είναι το σωστό, είτε γιατί αυτή κάνει λάθος είτε γιατί είναι προδοτική.

Ο ελληνικός λαός με το συλλαλητήριο αυτό μπορεί να απαιτήσει το προφανές ...Να απαιτήσει την παραπομπή τού Ζητήματος στα αρμόδια όργανα της Κοινωνίας των Εθνών. ΔΕΝ δίνει εντολή σε καμία Κυβέρνηση να διαπραγματευτεί αυτό, για το οποίο αρμόδιοι ν’ αποφανθούν είναι μόνον η Επιστήμη και τα Διεθνή Όργανα. Ας φέρουν οι Σκοπιανοί τις "πιστοποιήσεις" που απαιτούνται για την περίπτωσή τους —όπως έχουν κάνει οι σύγχρονοι απόγονοι των Μάγιας ή των Ίνκας, για παράδειγμα— και η Ελλάδα θα πειθαρχήσει στις "εντολές" τής Επιστήμης. Αν δεν καταφέρουν να εξασφαλίσουν αυτές τις πιστοποιήσεις, θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα όσοι τόλμησαν και, αγνοώντας την Επιστήμη, τους αναγνώρισαν ως "Μακεδονία".

Αυτό το νόημα έχει ένα συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Η Ελλάδα πρέπει να εμφανίζεται ότι ανήκει στο "στρατόπεδο" της απολύτου νομιμότητας ...Να εμφανίζεται ότι "πειθαρχεί" στην αντικειμενικότητα της Επιστήμης και δεν διαπραγματεύεται με τη βαρβαρότητα της πολιτικής ...Να εμφανίζεται ότι υποτάσσεται στα όσα η Επιστήμη αποφαίνεται και όχι σε όσα "αναγνωρίζει" το "γυφτοπάζαρο" της πολιτικής. Η ΕΝΤΟΛΗ τού συλλαλητηρίου είναι να προχωρήσει η Κυβέρνηση στην απαίτηση των νόμιμων πιστοποιήσεων από τα αρμόδια Διεθνή Όργανα και όχι να "διαπραγματευτεί" παρανομίες (...)

Για τον ψευδο-διεθνισμό της Εκπαίδευσης!

ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ
22/1/11
Μόσχος Λαγκουβάρδος, Για το ψευδο-διεθνισμό της Εκπαίδευσης
πηγή: Ζωηφόρος
Με το ψευδο-διεθνισμό της η Εκπαίδευση δεν μαθαίνει στους νέους ν΄ αγαπούν τη γη τους. Μην ρωτήσεις κανέναν νέο για τη γη του, για την πατρίδα του. Δεν τη γνωρίζει γιατί δεν την αγαπάει.
Ρώτησε τους νέους που στερήθηκαν την πατρίδα τους, τους Ινδιάνους, τους Παλαιστίνιους, τους Κούρδους... Αγωνίζονται για να αποκτήσουν πατρίδα. Αγαπούν τη γλώσσα τους, τα τραγούδια της, τον τρόπο ζωής τους, το δεσμό με τη γη τους. Το χέρι που έφτιαξε τη γη, λέει ο αρχηγός των Ινδιάνων Σιου, Λούθηρος Όρθια Αρκούδα, έφτιαξε επίσης τον άνθρωπο για το περιβάλλον του...
Ο Χούλιο, κρατούμενος στη δικαστική φυλακή της Λάρισας ήταν χιλιανός ζωγράφος. Μετρούσε τα χρόνια που έμενε στη φυλακή ζωγραφίζοντας κάθε χρόνο ένα άλογο που ανυπομονούσε να τρέξει ελεύθερο προς την πατρίδα. Όταν βγήκε απ΄ τη φυλακή έφερε μαζί του έναν πίνακα που μου τον χάρισε. Έδειχνε εφτά άσπρα άλογα, όσα και τα χρόνια που έμεινε έγκλειστος στη φυλακή, που τρέχουν προς τα νυχτερινά βουνά της πατρίδας του.
Με το Χούλιο γίναμε φίλοι, από τότε που αυτόν και τον Νοτιοαφρικανό Γκρέγκ Σαρντίνια, άρχισα να τους επισκέπτομαι στη φυλακή, όταν έμαθα ότι ασχολούνται με την Τέχνη και το σπουδαιότερο όταν έμαθα ότι δεν είχαν κανένα δικό τους εδώ κι ότι ήταν πολύ φτωχοί. Ο Γκρέγκ έγραφε όμορφα ποιήματα και προσευχές ειδικά για μένα.
Τόσο που αγαπούσαν την πατρίδα τους, που την συνέδεαν με την ελευθερία τους. Αν δεν αγαπούσαν την πατρίδα τους δεν είχε νόημα κι η ελευθερία τους. Ίσως οι Έλληνες δεν αγαπάμε την ελευθερία μας γιατί δεν αγαπάμε την πατρίδα μας. Ο Χούλιο κι ο Γρέγκ αγαπούσαν την πατρίδα τους κι ήθελαν να ζουν εκεί ελεύθεροι. Αυτό το αίσθημα της αγάπης για την πατρίδα και για την ελευθερία γίνεται τόσο έντονο στους φυλακισμένους, ώστε οι συγγραφείς , όπως ο Σολζενίσκιν κι οι άλλοι που έζησαν σε φριχτές συνθήκες στις σοβιετικές φυλακές, γράφουν πως μόνο στη φυλακή ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Η αγάπη για την ελευθερία και για την πατρίδα του είναι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Δεν είναι χαμένος μέσα σε ένα χαώδη κόσμο, όπως εμείς που ζούμε έξω απ΄ τη φυλακή, χωρίς αγάπη για την πατρίδα και για την ελευθερία.
Πόσο μεγάλη ζημία κάνουν στις ψυχές των νέων αυτοί που διοικούν τώρα την Εκπαίδευση, με το να μη τους διδάσκουν ότι ανήκουν στη γη τους.
Το χέρι που έφτιαξε τη γη έφτιαξε επίσης τον άνθρωπο για το περιβάλλον του.
Αναρτήθηκε από ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ στις 22.1.11

ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η μορφή καθορίζει το περιεχόμενο ή το περιεχόμενο καθορίζει τη μορφή;

'Εχουμε τη μορφή μας γιατί έχουμε το αντίστοιχο περιεχόμενο ή έχουμε το περιεχόμενο γιατί έχουμε την αντίστοιχη μορφή. Με άλλα λόγια υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ μορφών και περιεχομένων ή είναι μεταξύ τους άσχετα;

Η παροιμία "το πρόσωπο είναι ο καθρέφτης της ψυχής" σημαίνει ότι υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ μορφής και ψυχής. Η άλλη επίσης παροιμία σημαίνει το ίδιο, "οία η μορφή τοιάδε η ψυχή".

Αν αληθεύει ότι η μορφή και το περιεχόμενο έχουν ουσιαστική συγγένεια μεταξύ τους, προβάλλει το ερώτημα ποιός καθορίζει τη συγγένεια αυτή; Οπωσδήποτε όχι η τύχη, όπως πιστεύει ο υλισμός!

Κατά τη Χριστιανική Διδασκαλία, όλη η δημιουργία φέρει τη σφραγίδα του Δημιουργού !

Περπατώντας στην παραλία του Ρεθύμνου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Περπατώντας στην παραλία του Ρεθύμνου, δεν έβλεπα τη θάλασσα -ο δρόμος ήταν λίγο απομακρυσμένος απ΄ τη θάλασσα- αλλά ένιωθα συνεχώς την αίσθηση της θάλασσας μέσα μου.
Έτσι γίνεται κι όταν αγαπάμε με όλη μας την αγάπη κάποιον. Η αίσθηση του σώματός του είναι μέσα μας. Δεν αγαπάμε την ιδέα του μόνο. Αγαπάμε και τη μορφή, δηλαδή το σώμα του. Ο Καβάφης θεωρεί τη μορφή πιο πολύτιμη κι από το πνεύμα του ανθρώπου.
Και το Χριστό οι Μαθητές Του, τον αγαπούσαν με όλη την αγάπη τους ως άνθρωπο τέλειο, με σώμα και ψυχή. Όχι μόνο με ψυχή. Μόνο με ψυχή τον αγαπούν αυτοί που δεν πιστεύουν στην ενανθρώπιση του Θεού, γιατί θεωρούν το σώμα του ανθρώπου, άνθρωπο βήτα κατηγορίας. Η αγάπη τους αυτή είναι αίρεση , η αίρεση του μονοφυσιτισμού.
Το ίδιο θεωρούσε κι ο Πλάτων το σώμα ως φυλακή του πνεύματος.
Στην Ανατολή ο ασκητισμός είναι σωματομάχος και προσπαθεί να εξοντώσει το σώμα και να παραμείνει μόνο η ψυχή, γι΄ αυτό το βασανίζουν και το περιφρονούν.
Κατά τη χριστιανική διδασκαλία το σώμα είναι ο ναός του πνεύματος. Αγαπάμε, λοιπόν και το σώμα στις φιλίες μας και όχι μόνο το πνεύμα. Αν η αγάπη αυτή δεν είναι αληθινή, είναι άλλο θέμα. Σημαίνει πως ούτε η αγάπη του πνεύματος είναι αληθινή. Κι όταν η αγάπη του πνευματος δεν είναι αληθινή, τότε ξεπέφτουμε στο σεξ προς πάσαν κατεύθυνσιν και στον υλισμό

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΝΗΠΤΙΚΟΥ"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το επίθετο νηπτικός προέρχεται από το ρήμα "νήφω", που σημαίνει "προσέχω". Όταν είμαστε "νηφάλιοι" σημαίνει ότι προσέχουμε. Εννοείται προσέχουμε τον εαυτό μας, δηλαδή γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Άρα για να είμαστε νηφάλιοι, όχι ταραγμένοι, να μην απωθούμε και να μην κατακρίνουμε. Η απώθηση και η κατάκριση είναι χαρακτηριστικά αυτού που δεν προσέχει τον εαυτό του κι αφού δεν προσέχει τον εαυτό του, δεν τον γνωρίζει.

Η αρχική έννοια του ρήματος "νήφω" σημαίνει απέχω από το κρασί, δεν είμαι πότης. Με την οινοποσία αυτό ακριβώς "επτυγχάνουμε" , την λήθη του εαυτού. "Πίνω για να ξεχνώ τον πόνο" ! Η λήθη αυτή είναι η απώθηση. Ό,τι είναι δυσάρεστο, το σπρώχνουμε στο υπόγειο που λέγεται υποσυνείδητο, γιατί είναι σκοτεινό. Είναι σαν ένας σκοτεινός υπόγειος διάδρομος που οδηγεί απ΄ το Ασυνείδητο στη συνείδηση. Από εκεί βέβαια όλα τα δυσάρεστα τείνουν να ανέλθουν στο φως του συνειδητού και μέχρι το κατορθώσουν η ζωή μας είναι ταραγμένη.

Αν θέλετε σίγουρα να αρρωστήσετε, γράφει κάποιος γιατρός στο βιβλίο του, να απωθείτε και να κατακρίνετε. Δηλαδή να μην είμαστε νηπτικοί. Αξιζει να πούμε τώρα, πως η Παράδοση του Ελληνικού Λαού, της Ορθοδοξίας είναι η Νήψη , γι΄ αυτό και ονομάζεται Νηπτική Παράδοση. Η Νηπτική μας Παράδοση διεκόπη από την ξενοκρατία στην Ελλάδα.

ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το παράπονο της κάθε τυραννίας της σύγχρονης εποχής, είναι κάπως έτσι:

"Ενενήντα εννέα στους εκατό δέχονται τα μέτρα που λαμβάνουμε. Τα ανακοινώνουμε με την τηλεόραση. Βλέπουμε χάρις στη τηλεόραση τις ανύπαρκτες αντιδράσεις τους και εν συνεχεία λαμβάνουμε τα μέτρα.

Παλιότερα δεν μπορούσαμε να ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν και λέγαμε μεταξύ μας, "αν λάβουμε αυτά τα μέτρα, θα μας κρεμάσουν" και δεν τα λαμβάναμε."

Το παράπονο αυτό, δεν νομίζω ότι είναι άδικο: Πράγματι ο κόσμος είναι ενήμερος για την προσφορά της τηλεόρασης και εξακολουθεί να την έχει στο σπίτι του, αντί στην αποθήκη ή στα σκουπίδια και συνάμα διαμαρτύρεται.

Είναι σαν τα μεγάφωνα της προπαγάνδας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, που όλη τη μέρα και τη νύχτα δεν σταματάνε να υποβάλουν στους δύστυχους κρατουμένους, τις επιταγές της δικτατορίας. Με μια διαφορά: Ότι οι κρατούμενοι δεν μπορούν να πετάξουν στα σκουπίδια τα μεγάφωνα και είναι καταδικασμένοι να τα δέχονται παθητικά.

Αναρωτιέσαι, ευγενικέ αναγνώστη, είναι μεγαλύτερη η επιβολή της τηλεθέασης από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;

Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό, αγαπάει το Θεό όπως γνωρίζει τον εαυτό του. Αν γνωρίζει τον εαυτό του από τις αμαρτίες του, αγαπάει το Θεό, ως πατέρα ελεήμονα. Ο Θεός γνωρίζει τις αμαρτίες του και θα τον ελεήσει, δεν θα τον απορρίψει, όπως ο πατέρας του ασώτου υιού δεν απόρριψε τον άσωτο υιό του, αλλά τον δέχθηκε με όλη του την αγάπη.

Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό ως αγάπη, γνωρίζει τον εαυτό του από την αγάπη του. Πιστεύουμε στο Θεό ότι είναι ο πατέρας μας, όπως μας δίδαξε ο Χριστός. Ο Χριστός είναι το θεμέλιο της ζωής μας. Πιστεύουμε στο έλεος του Ιησού Χριστού. Το έλεος του Ιησού Χριστού είναι το στήριγμά μας.

Πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ο πατέρας μας . επειδή γνωρίζουμε την αγάπη από τον εαυτό μας. Αγαπάμε και θέλουμε να κάνουμε στους άλλους το καλό που θέλουμε να κάνουν οι άλλοι σε μας. Άραγε πού αμαρτάνει θανάσιμα ο άνθρωπος που αγαπάει τους άλλους όπως αγαπάει τον εαυτό του; Αμαρτάνει όταν η αγάπη του δε βρίσκει ανταπόκριση.

Η πνευματική αγάπη της Ομορφιάς, όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση μετατρέπεται σε σαρκική. Δεν αγαπάμε πνευματικά και μετατρέπουμε την πνευματική αγάπη σε αισθησιακή αγάπη. Το ίδιο συμβαίνει με την πνευματική αγάπη του εαυτού μας. Δεν πιστεύουμε στην πνευματική αγάπη του εαυτού μας και η πνευματική μας αγάπη που δεν έγινε πιστευτή μετατρέπεται σε αισθησιακή για να βεβαιωθεί ότι υπάρχει. Στην πνευματική αγάπη όταν γίνει αποδεκτή, δεν χρειάζεται η βεβαίωση των αισθήσεων ότι υπάρχει. Είναι η ιδια η πνευματική αγάπη βέβαιη για τον εαυτό της και δεν έχει ανάγκη να δοκιμάσει την εμπειρία της με το σώμα.

Ποια είναι πνευματική αγάπη της Ομορφιάς; Πνευματική αγάπη είναι η αγάπη της Ομορφιάς, που είναι βέβαιη για τον εαυτό της . Όταν η αγάπη αυτή παύει να είναι βέβαιη για τον εαυτό της, γιατί δεν βρήκε ανταπόκριση και χρειάζεται την βεβαίωση των αισθήσεων του σώματος για να γνωρίζει ότι υπάρχει, τότε αγαπάμε σαρκικά. Η αποδοχή της πνευματικής αγάπης είναι η βεβαίωση ότι υπάρχει κι η απόρριψη είναι η αμφιβολία της πνευματικής αγάπης ότι υπάρχει.

Δεν βρίσκουμε πού να ακουμπήσουμε την καρδιά μας στον αφιλόξενο κόσμο μας, δεν βρίσκουμε ανταπόκριση και γι΄ αυτό πέφτουμε στις αισθήσεις του σώματος για να βεβαιωθεί η αγάπη μας ότι υπάρχει, γιατί χωρίς αγάπη δε γίνεται. Κι αν η αγάπη μας δεν μπορεί να υπάρξει με το πνεύμα , καταφεύγει στη σάρκα και σωματοποιείται. Αγαπάμε υλιστικά γιατί δεν αγαπάμε πνευματικά. Ο Θεός που γνωρίζει τις αμαρτίες μας , δεν θα μας στερήσει το μέγα έλεός Του!

ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η λέξη "κονστρουκτιβισμός" προέρχεται από τη λέξη "κονστρουκτίβερε" που σημαίνει "κατασκευάζω". Ο όρος αυτός δόθηκε σε ένα κίνημα στη γλυπτική, την εποχή του "υπαρκτο΄.σοσιαλισμού" από Ρώσσους κυρίως γλύπτες. Το κίνητρό τους ήταν να προπαγανδίσουν μια πιο στενή σχέση μεταξύ Τέχνης και Βιομηχανίας, με το να αφαιρέσουν από την Τέχνη την ιδιαιτερότητά της, ώστε να θεωρείται ένα παρακλάδι της βιομηχανίας.

Αν διαβάσετε το βιβλίο του Φιλίππ Σέπαρντ "Ο βιασμός του ανθρώπου και της Φύσης" θα φρίξετε πόσο κοστίζει στον άνθρωπο και στη Φύση η "σκευωρία", όπως την αποκαλεί ο συγγραφέας του βιβλίου, την "συμφωνία" Τέχνης, Επιστήμης, Βιομηχανίας και Εμπορίου!

Μεταξύ των θυμάτων της ανίερης συμφωνίας τους είναι οπωσδήποτε η Αρχιτεκτονική Τέχνη και Επιστήμη. Τελικά το μεγάλο θύμα είναι ο άνθρωπος γιατί κάθε φορά που κάποια μορφή του πολιτισμού υποβιβάζεται και χάνει την ανεξαρτησία της, την ακεραιότητά της και το κύρος της , εις βάρος του ανθρώπου και της ελευθερίας του αποβαίνει.

Παραθέτουμε την περιγραφή του βιβλίου στην παρουσίασή του από τις Εκδόσεις ΔΟΜΟΣ:
Είναι τόσο τρομακτικά τα αποτελέσματα από την εκμετάλλευση που έχει προκαλέσει η σύγχρονη επιστημονική γνώση, ώστε σπάνια να περνά μια μέρα χωρίς κάποια καταστροφή να πέφτει πάνω μας και στον κόσμο που ζούμε. Οι καταστροφές αυτές δεν οφείλονται απλώς σε κάποια τεχνολογική αποτυχία ή σε κακή εφαρμογή της τεχνολογίας, όπως πολλοί από εμάς αρεσκόμαστε να νομίζουμε. Αντίθετα, είναι η άμεση συνέπεια φιλοσοφικών ιδεών και προϋποθέσεων περί του ανθρώπου, της φύσης, του χρόνου, της αιτιότητας και ούτω καθεξής, πάνω στις οποίες στηρίζεται η σύγχρονη επιστήμη, αλλά και η αποκαλούμενη νεωτερική φυσική.

Σχόλιο:
Ή ο παρουσιαστής του βιβλίου δεν το διάβασε ή δεν συμφωνεί με την άποψη του συγγραφέως. Ο Φίλιππ Σέπαρντ δεν αποδίδει τον βιασμό της Φύσης και του ανθρώπου αποκλειστικά στη σύγχρονη επιστήμη και ειδικότερα στη νεωτερική φυσική, αλλά σε "σκευωρία" Επιστήμης, Βιομηχανίας και Εμπορίου και όπως φαίνεται κι απ΄ τον Κονστρουκτιβισμό και τα άλλα παρόμοια κινήματα στην Τέχνη, μεταξύ των Σκευωρών είναι και η Τέχνη της Γλυπτικής και της Ζωγραφικής , ακόμα και της Ποίησης. Και επειδή τα Κινήματα χρειάζονται κονδύλια κρατικά, μέσα στη σκευωρία συμπεριλαμβάνεται και η πολιτική.

ΓΙΑΤΙ ΑΡΕΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΤΟΛΙΤΕΣ ΟΙ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΧΝΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι κουραμπιέδες με την άχνη αρέσουν στους ανατολίτες γιατί δεν μπορείς να τους καταπιείς με μια μπουκιά γιατί θα σε πνίξει η άχνη. Τον κουραμπιέ θα τον φως με μικρές μπουκιές για να διαρκέσει η γλύκα του. Στα γλυκά η γλύκα διαρκεί όσο τρώγονται. Όταν φαγωθούν η γλύκα τελειώνει και συχνά έρχεται κορεσμός και η απέχθεια.

Στην Ορθόδοξη Ανατολή ό,τι δεν έχει διάρκεια, δεν έχει ουσία. Δεν είναι πράγμα. Είναι απλώς ένα συμβάν. Θα μπορούσε και να μην συμβεί. Μπορεί να συμβεί και να μη συμβεί. Εξαρτάται από την τύχη. Ήταν τυχερό να συμβεί ή δεν ήταν τυχερό να συμβεί.

Ενώ τα πράγματα που έχουν ουσία, διαρκούν. Κι η διάρκεια είναι πιο σημαντική. Στα πράγματα δεν αρκεί να ξέρεις να τα αποκτάς, πρέπει να ξέρεις και να τα κρατάς.

Στη Δύση που ο κόσμος τείνει να γίνει ανυπόστατος και ανούσιος, τα πράγματα δεν έχουν διάρκεια και είναι εκτεθειμένα στη φθορά. Γίνονται απ΄ την αρχή για να καταστραφούν. Το ίδιο και στον έρωτα, στις σχέσεις, στο γάμο. Ισχύουν όσο κερδίζει κανείς από αυτά. Ο κόσμος, είναι αφηρημένος, γιατί σκέφτεται για το κάθε πράγμα, τί έχει να κερδίσει από αυτό. Το ίδιο και για τους ανθρώπους και για τις σχέσεις του μαζί τους.

Αν προσέξουμε το σώμα μας, θα δούμε ότι συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, όταν δεν υπάρχει αγάπη που διαρκεί. Όταν δεν υπάρχει αγάπη που διαρκεί, αφήνεται και το σώμα και μας προδίδει. Σ' αυτό οφείλεται το 75% τοις εκατό της ανδρικής ψυχρότητας!

Μικρή προσέγγιση σε δύσκολα πνευματικά θέματα

Τού Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν και ασχολούμαι χρόνια τώρα με τα πνευματικά θέματα
δεν μπορώ να πω ότι έχω ξεκάθαρη αντίληψη γι΄ αυτά. Εννοώ τα πνευματικά θέματα που αφορούν τον εσωτερικό άνθρωπο. Ως εσωτερικό άνθρωπο εννοούμε ολόκληρη την ύπαρξη του ανθρώπου και όχι μόνο το σώμα του και τις σωματικές του λειτουργίες.

Εσωτερικός άνθρωπος και εσωτερικός κόσμος γενικότερα είναι ο κόσμος που υπάρχει , αλλά δεν φαίνεται με τα φυσικά μας μάτια ούτε γίνεται αισθητός με τις άλλες αισθήσεις του σώματος. Για τον εσωτερικό κόσμο, ο άνθρωπος , μόνος, από όλα τα αισθανόμενα πλάσματα, διαθέτει μια έκτη αίσθηση, το νου, για να νιώθει την παρουσία του εσωτερικού ανθρώπου και του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου.

Μη βλεπόμενος είναι και ο κόσμος της ψυχής, δηλαδή ο συναισθηματικός κόσμος, και σ' αυτόν έχουν πρόσβαση και τα ζώα γιατί και τα ζώα έχουν ψυχή και δεν αποκλείεται ψυχή να έχουν και τα λάχανα, όπως υποστηρίζουν μερικοί φυσιοδίφες. Ως εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου δεν εννοούμε τον ψυχικό κόσμο ή και τον νοητό κόσμο, αλλά εννοούμε τον πνευματικό κόσμο. Ψυχή έχουν τα ζώα και μπορεί και τα λάχανα, αλλά πνεύμα δεν έχουν, παρόλο που δέχονται την ενέργεια του πνεύματος, γιατί αλλιώς δεν θα είχαν ζωή.

Όταν λέμε δεν έχουν την ενέργεια του πνεύματος και μόνο δέχονται την ενέργεια , εννοούμε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ ενέργειας και ενεργήματος. Η ενέργεια είναι η δύναμη, ενώ το ενέργημα είναι το αποτέλεσμα της δύναμης. Τα ζώα έχουν τα ενεργήματα του πνεύματος , αλλά δεν έχουν την ενέργεια του πνεύματος.

Πώς το ξέρουμε αυτό; Το ξέρουμε γιατί η ενέργεια του πνεύματος γνωρίζει τον εαυτό της, ενώ το ενέργημα δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Κανένα ζώο δεν αναρωτιέται τον εαυτό του ούτε αμφιβάλλει γι΄ αυτόν. Ενώ ο άνθρωπος αναρωτιέται ποιός είναι, από πού ήρθε, που πηγαίνει και αμφιβάλλει για τον εαυτό του. Από τις αμφιβολίες γεννιέται η Πίστη, η Απιστία , η Φιλοσοφία η Επιστήμη κ.ά.

Σαν μια δοκιμή θα προσπαθήσω να δω τί ξέρω γι΄ αυτά τα θέματα για να μη μένουν μέσα μου σκοτεινά. Ο Απόστολος Παύλος έχει ξεχωρίσει τέσσερις νόμους, που διέπουν τον εσωτερικό άνθρωπο.

Η ύπαρξη του ανθρώπου , κατά τον Απόστολο Παύλο , διέπεται από αυτές τις τέσσερις δυνάμεις ή νόμους: 1.Από τη δύναμη του Θεού, 2. από τη δύναμη της συνείδησης, 3. από τη δύναμη του ασυνειδήτου και 4. από τη δύναμη της αμαρτίας.

Η δύναμη του Θεού είναι η ενέργεια του Θεού. Η δύναμη της συνειδήσεως είναι η καθαρή συνείδηση του ανθρώπου ,η οποία είναι ένα με την ενέργεια του Θεού. Η δύναμη του ασυνειδήτου είναι η δύναμη της άρνησης , δηλαδή του εκουσίου εσωτερικού σκότους (αρνητικό ασυνείδητο) και τέλος η δύναμη της αμαρτίας , είναι η δύναμη του σατανά.

ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ζωή διακρίνεται σε πνευματική και σε φυσική, σε ζωή του πνεύματος και σε ζωή του σώματος. Λέγοντας '"ζωή" εννοούμε την "αίσθηση της ζωής". Η αισθηση της ζωής είναι πνευματική. Η φυσική ζωή υπάρχει, αλλά κάθε φυσική ζωή δεν έχει και την αίσθηση ότι υπάρχει. Την αίσθηση της ζωής τη δίνει το πνεύμα.

Η ζωή του πνεύματος γι' αυτούς που βαφτίστηκαν, είναι αιώνια. Δηλαδή δεν παύει να ζει κανείς για πάντα, γιατί πέθανε γι΄ αυτόν ο Χριστός. Άρα δε χρεωστεί να πεθάνει γιατί το χρέος αυτό το ξεπλήρωσε ο Χριστός για εμάς.

Η πρακτική συνέπεια ότι δεν χρωστάμε να πεθάνουμε πνευματικά; είναι ότι δεν χάνουμε την αίσθηση ότι είμαστε εμείς, ακόμα κι αν πεθάνει το σώμα μας και πάψουν οι σωματικές λειτουργίες του.

Μόνο επειδή υπάρχει ο Χριστός είμαστε κι εμείς αληθινοί και δεν έχουμε θέση στο θάνατο. Ο θάνατος είναι σωματικός και πνευματικός. Ο σωματικός θάνατος καταστρέφει τα όργανα του σώματος και τις λειτουργίες τους, αλλά το πνεύμα δεν παράγεται από το σώμα. Το πνεύμα όπου θέλει πνέει. Δεν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο πνεύμα και στην ανυπαρξία του πνεύματος. Έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο Άγιο Πνεύμα και στο πονηρό πνεύμα. Το βάπτισμα σημαίνει την επιλογή μας του Αγίου Πνευματος.

TIMH ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου


Να αποδίδουμε τιμή στις γυναίκες ως ασθενέστερο σκεύος, γράφει ο Απόστολος Πέτρος στην πρώτη του επιστολή. Τα λόγια αυτά, για μένα, σημαίνουν ότι πρέπει να αποδίδουμε τιμή στις γυναίκες, γιατί είναι λιγότερο βίαιες από τους άντρες. Οι γυναίκες είναι πιο ήμερες , πιο απαλές, και γι΄ αυτό πιο ντελικάτες και πιο εύθραυστες! !

Αν δεν εμβαθύνουμε όπως πρέπει στα λόγια αυτά του Αποστόλου, δεν θα καταλάβουμε τί εννοούν. Νομίζουν μερικοί ότι η σύγκριση με τον άντρα γίνεται στη φυσική δύναμη και γι΄ αυτό όταν θεωρούμε τη γυναίκα λεπτεπίλεπτο σκεύος, μειώνεται γιατί είναι σαν να υπολείπεται σε αξία και σε δύναμη από τον άντρα. Ενώ κάθε άλλο, παρά τα λόγια αυτά του Αποστόλου Πέτρου γράφτηκαν για να μειώσουν την γυναίκα.

Το επίθετο "ασθενέστερος" δεν εννοεί τη δύναμη την μυική ή την δύναμη στο πνεύμα. Ακριβώς το αντίθετο εννοεί ότι η γυναίκα είναι λιγότερο βίαιη από τον άνδρα, διότι έχει ανεπτυγμένο το αίσθημά της. Η σύγκριση δεν είναι στη μυική δύναμη ή και στην δύναμη του νου. Είναι στη δύναμη της καρδιάς. Ότι η γυναίκα είναι πιο ήμερη από τον άνδρα και σ' αυτό πλησιάζει περισσότερο στα παιδιά.

Κάποτε έγραψα τα λόγια αυτά της Γαλλίδας ποιήτριας Κόμησσας ντε ΝοάΪγ, "Τη γυναίκα να την αγαπάτε πάντα. Κάτι έχει παιδικό."
Και οι φεμινίστριες παρεξηγήθηκαν, γιατί θέωρησαν ότι η ποιήτρια μείωσε τη γυναίκα.

Ο Απόστολος Πέτρος μιλάει για την καρδιά και όχι για την μυική ή την νοητική δύναμη. Στην Χριστιανική Διδασκαλία το κέντρο της δύναμης και γενικά του ανθρώπου είναι η καρδιά,

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΦΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποιος κοιτάζοντας ένα τοπίο σκεφτόταν: δεν καταλαβαίνω τι βρίσκουν αυτοί που αγαπούν τα τοπία. Τι έχω να κερδίσω κοιτάζοντας ένα ωραίο τοπίο;
Αν μόνο αυτό που είναι επωφελές μας δίνει χαρά, δεν θα νιώσουμε τη χαρά του ωραίου. Το ωραίο είναι ανιδιοτέλεια.
Η χαρά του ωραίου είναι όπως ή χαρά της παρουσίας ενός αγαπημένου προσώπου. Χαιρόμαστε γιατί νιώθουμε την αγαπημένη παρουσία.
Η παρουσία του αγαπημένου προσώπου νιώθεται με όλο το είναι μας. Είναι αίσθημά μας. Γίνεται ένα με εμάς. Δεν είμαστε εμείς και η αγαπημένη παρουσία. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου, «αυτός που αγαπάει το Θεό είναι στο Θεό». Δηλαδή αυτός που αγαπάει το Θεό, γίνεται ένα με το Θεό.
Το ίδιο ισχύει και στην αγάπη του ανθρώπου. Αυτός που αγαπάει κάποιον , τον αγαπάει με όλο του το είναι. Γίνεται ένα μαζί του. Αυτός που αγαπάει την παρουσία ενός προσώπου, χαίρεται όταν το πρόσωπο αυτό είναι κοντά του, χωρίς να περιμένει κάτι άλλο , για να χαρεί. Του αρκεί η αίσθηση της παρουσίας του. Δεν σκέφτεται, τί έχει να κερδίσει από την παρουσία αυτή.
Δεν σκέφτεται π.χ. πως αν είμαι μαζί με το πρόσωπο αυτό στην καφετέρια, μπορεί να έρθει να καθίσει στο τραπέζι μας ο νομάρχης. Άρα πρέπει να χαίρομαι που πίνω τον καφέ μου παρέα με το πρόσωπο αυτό. Είμαι χαρούμενος γιατί ελπίζω ότι θαρθεί ο νομάρχης.

Ο ΠΑΡΩΝ ΧΡΟΝΟΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το πρωί, έτσι όπως βρισκόμαστε ακόμα κάτω από την επήρεια της μέθης του ύπνου, δεν μεταφέρουμε στον παρόντα χρόνο "κακία" του παρελθόντος και του μέλλοντος χρόνου, με αποτέλεσμα να μπορούμε να χαρούμε τον παρόντα χρόνο, όπως είναι!

"Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής", λέει ο Απόστολος Παύλος. Είναι λέει αρκετή η κακία του παρόντος χρόνου, για να μην χρειάζεται να μεταφέρουμε "κακία" και από τον παρελθόντα και τον μέλλοντα χρόνο.

Ο Τόμας Έλιοτ, στα Τέσσερα Κουαρτέττα, γράφει: Ο παρελθών χρόνος και ο μέλλων χρόνος, βρίσκονται παρόντες στον παρόντα χρόνο. Βρίσκονται παρόντες στον παρόντα χρόνο, γιατί το πνεύμα μας έχασε το δρόμο. Δεν ακολουθεί πια την Νηπτική Παράδοση της Ορθοδοξίας, αυτό που εννοει ο στίχος του Σολωμού "Πάνα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου". Διακόπηκε η Ορθόδοξη Παράδοση, με την επέλαση της Δύσεως εναντίον της Ορθοδοξίας.

Μια σχετική παροιμία, την έλεγε η γιαγιά μου Βασιλική, στο χωριό και βέβαια δεν την καταλάβαινα. Είναι η παροιμία: "καινούρια μέρα , καινούριο "μιλιέτ" , (καινούρια μέρα, καινούριος κόσμος) που σήμαινε ότι κάθε μέρα έχει τη δική της "νομοτέλεια".

Βέβαια η φιλοσοφία αυτή ισχύει για τα "χρονικά πράγματα", για όσα πράγματα είναι παροδικά. Για αυτά τα πράγματα για τα οποία υπάρχει ο κατάλληλος καιρός για το καθένα.

Η φιλοσοφία αυτή δεν ισχύει για αυτά που είναι πέρα από τις διαστάσεις του χρόνου και του χώρου, για τα αιώνια πράγματα, τα ανώτερα, τα μη βλεπόμενα, τα πνευματικά. Ισχύει μόνο για τα πράγματα αυτού του κόσμου.

Δεν μπορείς να καταλάβεις το πνεύμα της ημέρας, αν δεν ζεις το παρόν, αλλά "αναμηρυκάζεις" το παρελθόν ή αν ονειροπολείς το μέλλον. Με άλλα λόγια να μη ζεις με προκαταλήψεις και με ονειροπολήσεις. Η φαντασία είναι καλή όταν δεν είναι παθητική φαντασία (ονειροπόληση) αλλά ενεργητική (δημιουργική φαντασία).

Γατί πρόδωσε ο Ιούδας;

του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο Ιούδας είναι το αρχέτυπο του προδότη. Κανένας προδότης δεν θα κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε ο Ιούδας.

-Τί έκανε ο Ιούδας;

-Ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού, για αυτό που έκανε ο ίδιος και δεν έκανε ο Ιησούς. Πρόδωσε τον Ιησού γιατί έφυγε από την Διδασκαλία Του, ενώ αυτός έφυγε από την Διδασκαλία του Ιησού. Ο Ιησούς παρέμεινε πιστός και τότε και εις τους αιώνες των αιώνων, ώστε να είναι το αρχέτυπο της Πίστης. Έκτοτε όλοι οι πιστοί ακολουθούν τον Ιησού, ενώ όλοι οι προδότες ακολουθούν τον Ιούδα.

Ότι ο Ιούδας είναι ο αρχέτυπος του προδότη φαίνεται κι από το γεγονός, ότι κανένας πατέρας δεν θα βαφτίσει το παιδί του και θα του δώσει το όνομα του Ιούδα, γιατί θα τον βαραίνει η ενοχή του Ιούδα και θα τον ακολουθεί. Κανένας πατέρας και να το θέλει, δεν θα τολμήσει να το κάνει. Καθένας που θα προφέρει το όνομά του, θα φερνει στο νου την προδοσία, όπως καθένας στην Αμερική που φέρνει στη μνημη του το όνομα του Κένεντυ και το αξίωμα του Προεδρου της Αμερικής, φέρνει στο νου του και την δολοφονία. Ο Ρόμπερτ Κένεντυ που τόλμησε να αγνοήσει το γεγονός αυτό, δολοφονήθηκε κι αυτός σαν τον Τζων Κένεντυ.

Γιατί άραγε φέρεται έτσι το Ασυνείδητο; Γιατί κατηγορεί τους άλλους, για κάτι που κάνει το ίδιο; Ασυνείδητο λέγεται το σκοτεινό, το άγνωστο, αυτό που ποτέ δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, να έχει συνείδηση του εαυτού του , γι΄ αυτό και λέγεται ασυνείδητο. Αλλά ενώ δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, μπορεί να προβάλει τον εαυτό του στους άλλους και να δει τον εαυτό του στους άλλους, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι ο εαυτός του.

Μια πράξη ή σκέψη που δημιουργεί ενοχή είναι πιο εύκολο να την δούμε στους άλλους, από το να τη δούμε στον εαυτό μας. Το φαινόμενο αυτό στη γλώσσα της ψυχολογίας, λέγεται προβολή.

Η προβολή ακολουθεί την απώθηση και ακολουθείται από την κατάκριση. Αυτός που απωθεί την ενοχή του , προβάλει κι αυτός που προβάλει κατακρίνει.

Η θεραπεία ξεκινάει από το να πάψουμε να απωθούμε την ενοχή μας -δε γίνεται να ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο, χωρίς ενοχή - και η διακοπή της απώθησης θα σταματήσει και την προβολή και την κατάκριση. Ή μπορούμε να αρχίσουμε απ΄ το αποτέλεσμα για να διορθώσουμε την αιτία: να πάψουμε να κατακρίνουμε. Αυτό μου δίδασκε η απλή, αγράμματη Ρηνιώ, όταν μού 'λεγε να δέχομαι και το κακό και να μην το απωθώ. Και τα καλά και τα κακά δεχούμενα είναι ακριβώς αυτό. Και παύουμε να κατακρίνουμε, όταν αγαπάμε αληθινά. Ποιόν να κατακρίνουμε όταν όλοι οι άνθρωποι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Κανένας δεν είναι μόνος. ο Θεός είναι μέσα σε όλους . Είδες άνθρωπο; λέει κάποιος Άγιος, είδες το Θεό σου.

Είναι δύσκολο να εξηγηθεί η προδοσία του Ιούδα. Ο λόγος που η προδοσία του Ιούδα είναι ανεξήγητη, γιατί κάθε άλλη προδοσία μπορεί να εξηγηθεί, με την δικαιολογία ότι ο προδότης δεν βρήκε φιλόξενη καρδιά να τον δεχθεί. Αλλά πιο φιλόξενη καρδιά από την καρδιά του Ιησού, που σταυρώθηκε για μας, δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει. Δεν μπορεί λοιπόν να εξηγηθεί με τίποτε η προδοσία του Ιούδα.

Το μίσος είναι αντεστραμμένη αγάπη. Η αγάπη αναποδογυρίστηκε κι έγινε μίσος. Δηλαδή όλο αυτό το μίσος και όλη αυτή η δυσκολία να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να είμαστε σε ειρήνη μαζί του, είναι αγάπη που έχασε το δρόμο της.

Γιατί άραγε χάνει το δρόμο της η αγάπη; Η αγάπη χάνει το δρόμο της και από αγάπη μετατρέπεται σε μίσος. Η χάρη, λέει ο Παύλος, -κι η αγάπη χάρη του Θεού είναι- "τρέχει και δοξάζεται". Δοξάζεται όχι με την έννοια ότι αποκτάει φήμη, αλλά με την έννοια ότι γίνεται κατανοητή, αποδεκτή, βρίσκει φιλόξενη καρδιά. Αν δε βρει φιλόξενη καρδιά βραχυκυκλώνεται και μετατρέπεται σε μίσος. Αλλά ο Ιούδας δεν μπορεί να πει ότι πρόδωσε τον Ιησού, γιατί ο Ιησούς δεν τον δέχθηκε και δεν τον έκανε μαθητή Του, αν και γνώριζε ότι θα τον προδώσει.

Ο Εχθρός ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο Εχθρός ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Ξέρει ο εργαζόμενος, ο προλετάριος, τί σημαίνει ότι ο εχθρός ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις;

Ο Εχθρός πολεμάει την Ορθόδοξη Πίστη και την Ορθόδοξη Παράδοση για να τις σβήσει από το χάρτη.

Ξέρει ο εργαζόμενος τί σημασία έχει γι΄ αυτόν να υπάρχει η Ορθόδοξη Πίστη και η Ορθόδοξη Παράδοση;

Ξέρει ποιά είναι η διαφορά να φυλάει η Πίστη και η Παράδοση την ελευθερία του ανθρώπου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο Εχθρός ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις αλλά δεν ανεβάζει και κατεβάζει Ορθόδοξη Πίστη και Ορθόδοξη Παράδοση.


Η Πίστη και η Παράδοση είναι ισχυρότερη από το νόμο. Τον νόμο τον καταργεί νεώτερος νόμος.

Ο νόμος δεν καταργεί την Πίστη και την Παράδοση. Η Πίστη και η Παράδοση καταργεί τον νόμο.

Ο Εχθρός λέει στον εαυτό του: Ας σβήσω εγώ απ΄ το χάρτη την Ορθοδοξία και την Παράδοση και ας εξαρτιούνται η ελευθερία και τα άλλα δικαιώματα από τις κυβερνήσεις και θα ιδούν τί θα γίνουν ελευθερία και δικαιώματα.

.

Πηγή:ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ – ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ