ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το παράπονο της κάθε τυραννίας της σύγχρονης εποχής, είναι κάπως έτσι:

"Ενενήντα εννέα στους εκατό δέχονται τα μέτρα που λαμβάνουμε. Τα ανακοινώνουμε με την τηλεόραση. Βλέπουμε χάρις στη τηλεόραση τις ανύπαρκτες αντιδράσεις τους και εν συνεχεία λαμβάνουμε τα μέτρα.

Παλιότερα δεν μπορούσαμε να ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν και λέγαμε μεταξύ μας, "αν λάβουμε αυτά τα μέτρα, θα μας κρεμάσουν" και δεν τα λαμβάναμε."

Το παράπονο αυτό, δεν νομίζω ότι είναι άδικο: Πράγματι ο κόσμος είναι ενήμερος για την προσφορά της τηλεόρασης και εξακολουθεί να την έχει στο σπίτι του, αντί στην αποθήκη ή στα σκουπίδια και συνάμα διαμαρτύρεται.

Είναι σαν τα μεγάφωνα της προπαγάνδας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, που όλη τη μέρα και τη νύχτα δεν σταματάνε να υποβάλουν στους δύστυχους κρατουμένους, τις επιταγές της δικτατορίας. Με μια διαφορά: Ότι οι κρατούμενοι δεν μπορούν να πετάξουν στα σκουπίδια τα μεγάφωνα και είναι καταδικασμένοι να τα δέχονται παθητικά.

Αναρωτιέσαι, ευγενικέ αναγνώστη, είναι μεγαλύτερη η επιβολή της τηλεθέασης από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;