Μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως τα μανάρια!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως τα μανάρια, που έχουν μόνο σώματα και μόνο γι' αυτά νοιάζονται . Τα πλένουν, τα στολίζουν, τα τρέφουν , τα καμαρώνουν, τα επιδεικνύουν, τα κοινωνούν στην εκκλησία για νά 'ναι υγιή, υποχωρώντας στις συμβουλές των μητέρων τους, αλλά κανένας από τους γονείς δεν κοινωνεί μαζί τους.

Αυτό σημαίνει ότι ταυτίζουν τον άνθρωπο με το σώμα του; Είναι τόσο βέβαιοι ότι η υγεία και η ζωή δεν εξαρτάται από το πνεύμα; Η χάρη είναι μόνο για το σώμα, όπως είναι π.χ. οι βιταμίνες και δεν είναι για το πνεύμα γιατί από αυτό εξαρτάται κυρίως η υγεία και η ζωή;

Τα ελληνικά παραμύθια έχουν το ίδιο τέλος, "κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα". Εννοείται ότι αυτό ήταν το τέλος των ελληνικών παραμυθιών στο οποίο εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα.

Αντιθέτως τα κινεζικά παραμύθια έχουν την ίδια αρχή, που προϊδεάζει τα παιδιά και τους μεγάλους για το ηθικό περιεχόμενο του παραμυθιού, πράγμα που δείχνει ότι οι Κινέζοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι αυτό που προέχει είναι η χάρη: Το κινεζικό παραμύθι άρχιζε: " Αυτός που έχει δυνατό πνεύμα και ξέρει πώς να το ζει, δεν έχει θέση στο θάνατο".