'' Πτωχός ειμί εγώ και πένης''

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

      Αλαζονεία σημαίνει να θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο απ' τους άλλους και ανάλογα να συμπεριφερόμαστε. Η αλαζονεία είναι τυφλότητα ως προς την αληθινή φύση της αγάπης. Δεν βλέπουμε τα δώρα του Θεού ως δώρα και τα θεωρούμε ως αποκτήματα δικά μας. Το να σκέφτεται κανείς έτσι , δείχνει ότι αγνοεί την αληθινή φύση του Θεού.Ο Θεός είναι αγάπη (χωρίς ανταπόδοση). Αν αγαπάμε περιμένοντας ανταπόδοση, δεν είμαστε μαθητές του Χριστού. Έτσι κάνουν αυτοί που δεν πιστεύουν στην ανιδιοτελή αγάπη. ''Μη δανείζετε ελπίζοντας να σας επιστρέψουν το δάνειο''.

      Στον μύθο του Προμηθέα υπάρχουν πολλά ψυχολογικά στοιχεία της σύγχρονης ζωής.  Μελετώντας τα μυθικά πρόσωπα που συνδέονται μαζί του μπορείς να μπεις στο νόημα του μύθου.  Ένα από τα μυθικά αυτά πρόσωπα που συνδέονται με τον μύθο του Προμηθέα είναι η Πανδώρα, που ονομάστηκε έτσι γιατί έλαβε δώρα από όλους τους θεούς.  Ο Ήφαιστος την έπλασε εκ γης και ύδατος και της έδωσε ωραιότατη μορφή παρθένου όμοια με τις θεές. Της έδωσε επίσης ανθρώπινη φωνή και δύναμη. Η Αθηνά της δίδαξε τα γυναικεία έργα. Η Αφροδίτη της χάρισε τη χάρη και την τέχνη να φροντίζει το σώμα της. Ο Ερμής της έδωσε θάρρος και πονηριά. Κι όμως απ' την Πανδώρα προήλθαν όλα τα κακά!

     Το ερώτημα είναι γιατί απ΄ την Πανδώρα προήλθαν όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Τί σημαίνει ο αρχαίος αυτός μύθος που θέλει να προέρχεται όλη η δυστυχία του κόσμου από ένα πλάσμα προικισμένο με όλα τα δώρα του Θεού;

      Θα καταλάβουμε το μύθο του Προμηθέα, αν δούμε τις συνέπειες της αλαζονείας. Αν δούμε πού μας οδηγεί η αλαζονεία. Η αλαζονεία, κατά τον Τόμας Μέρτον, είναι τυφλότητα ως προς την αληθινή φύση της αγάπης:  Δεν βλέπουμε τα δώρα του Θεού ως δώρα και τα θεωρούμε αποκτήματα δικά μας.
 Το να σκέφτεται κανείς έτσι δείχνει ότι αγνοεί την αληθινή φύση του Θεού.

     Ένα από τα επακόλουθα της αλαζονείας είναι η φιληδονία, με την έννοια της σύγκλισης όλων των παθών και όλων των αισθήσεων προς το ''εγώ'' του ανθρώπου. ''Η αλαζονεία και  ο εγωισμός επιδρούν το ένα στο άλλο μέσα σ'  ένα φαύλο κύκλο, αυξάνοντας το ένα τη δυνατότητα του άλλου
να καταστρέψει τη ζωή μας. Κατά μια άποψη η αλαζονεία είναι απλώς ένα είδος υπέρτατης και απόλυτης υποκειμενικότητας ,που βλέπει όλα από τη σκοπιά του ατομικού ''εγώ'' , που έγινε κέντρο του σύμπαντος . (....) Αν είμαι το κέντρο του σύμπαντος  μου ανήκουν όλα. Μπορώ να κλέψω , να κοροϊδέψω και να κακομεταχειριστώ τους άλλους. Έχω το δικαίωμα να πάρω για τον εαυτό μου οτιδήποτε θέλω και κανένας δεν πρέπει να μου αντισταθεί.

     Η ταπεινοφροσύνη, λοιπόν, είναι απαραίτητη, αν θέλει ο άνθρωπος να αποφύγει να ενεργεί σ'  όλη του τη ζωή σαν μωρό παιδί. Το να μεγαλώσει κανείς σημαίνει να γίνει πραγματικά ταπεινός, να απαλλαγεί από την ψευδαίσθηση  ότι είναι το κέντρο όλων κι ότι οι άλλοι υπάρχουν για να μου εξασφαλίσουν άνεση και ευχαρίστηση.'' (Τόμας Μέρτον, Ο Καινούριος άνθρωπος, Εκδ.Καλός Τύπος)

 

   

   
         

1.  

Εφάρμοσε παντού τον τρόπο της Τέχνης!

"Τί ψάχνεις να βρεις;"

Λαρισινά
δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

                                                            "Τί ψάχνεις να βρεις;"

                                                                           "Ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις"
                                                                                                             Ψαλμός 45ος

     Η χθεσινή μέρα ήταν μια διδακτική μέρα για μένα. Τελείωσε με αυτά τα λόγια που μου είπε κάποτε ένας γέρος στο τέλος μιας διάλεξης, "τί ψάχνεις να βρεις;". Είχα ρωτήσει τον ομιλητή, μια που ήταν καθηγητής της θεολογίας, αν προσεύχεται και θύμωσε. Μου είπε "ζεις στο Μεσαίωνα".  "Σας ρώτησα, αν προσεύχεστε" του είπα , "επειδή  βάλατε την Ορθοδοξία στο ίδιο τσουβάλι με τις θρησκείες. Και βέβαια θα πείσετε τους κυβερνώντες να καταργήσουν το μάθημα των θρησκευτικών για να το αντικαταστήσουν με τη θρησκειολογία, η οποία διδάσκει ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο ".
     Βγαίνοντας , λοιπόν, από το Χατζηγιάννειο, με περίμενε στα σκαλιά κάποιος άγνωστος σε μένα γέρος, που μου είπε με φωνή που έδειχνε κούραση και απογοήτευση μαζί, "τί ψάχνεις να βρεις;". Με αυτήν την ιδέα του τί ψάχνω να βρω, έφερα στο νου μου τα γεγονότα της χθεσινής ημέρας, γυρίζοντας το βράδι στο σπίτι μου, ύστερα από το γαμήλιο γλέντι συγγενικού μου προσώπου.
     Τη νύχτα είδα ένα όνειρο που δεν είναι άσχετο με αυτά που σκεφτόμουν την ημέρα. Αυτό που δεν μπορούμε να το  σκεφτούμε ή να το νιώσουμε , το βλέπουμε συνήθως στο όνειρο. Βλέπω , λοιπόν, ότι κάποιος βρίσκεται σε μια αλάνα, μόνος, και περιμένει ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, που έρχονται προς αυτόν, για να τους μιλήσει.
      Τί ήταν αυτό που δεν μπορούσα να σκεφτώ ή να νιώσω και το είδα στον ύπνο μου; Κάτι επίσης που πρέπει να πούμε για τα όνειρα είναι πως όλα όσα βλέπουμε είναι εικόνες του εαυτού μας.  |Αυτός που περίμενε μόνος το πλήθος για να του μιλήσει, είναι μια εικόνα του εαυτού μου, όπως και το πλήθος που πηγαίνει σε κάποιον να του μιλήσει είναι επίσης μια εικόνα του εαυτού μου. Το ίδιο κι ο γέρος που κάνει την ερώτηση, "τί ψάχνεις να βρεις" είναι μια εικόνα του εαυτού μου, αφού η ενθύμησή του προκάλεσε το όνειρο.
        Εγώ όμως ξέρω και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι , είτε το ξέρουμε είτε όχι , όλοι ψάχνουμε το Θεό.  Κι αφού το ξέρω, γιατί είδα αυτό το όνειρο; Μήπως το ερώτημα αυτό ήρθε σε μένα επειδή αφορά στα πρόσωπα για τα οποία πονάω, όπως πονάω για τον εαυτό μου, εννοώ τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου;
        Αναρωτιέμαι, νοιάζεται η σημερινή κοινωνία και ειδικότερα η Εκπαίδευση, αν οι νέοι έχουν πίστη στο Θεό, να τους στηρίξει σε ένα κόσμο που φθείρεται διαρκώς, τόσο ο ίδιος ΄όσο κι οι επιθυμίες του; Μπορεί το χρήμα να δώσει στους νέους ένα ικανοποιητικό νόημα ζωής; ΄.Ηρθαμε σ΄ αυτόν τον κόσμο για να μαθαίνουμε να πληρώνουμε τους τραπεζίτες;
      Το μεσημέρι παραβρέθηκα σ΄ ένα γάμο. Στο γαμήλιο γλέντι τρεις κοπέλες από τη Δράμα χόρεψαν με τόσο ωραίο τρόπο, που εμένα μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια.  Ένιωθα ότι ο χορός των τριών κοριτσιών μεταμόρφωνε τη σάρκα σε σώμα αξιαγάπητο και αξιοσέβαστο ως εικόνα του Θεού  και ως ναό του Αγίου Πνεύματος.
      Αν βλέπουμε το γυναικείο σώμα ως αντικείμενο που προκαλεί τη γενετήσια ορμή, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε κανένα σημείο αναφοράς στο Θεό , απ΄ τον Οποίο προέρχεται, όπως λέει η |Εκκλησία μας , "παν δώρημα τέλειον".
      Η χθεσινή μέρα όμως , δυστυχώς για μένα, δεν τέλειωσε με αυτήν την μεταμορφωτική συγκίνηση του θαυμάσιου χορού των τριών κοριτσιών από τη Δράμα, στο γαμήλιο γλέντι. Το δυσάρεστο νέο, πως κρατικοί υπάλληλοι ενέργησαν χωρίς διάκριση σε βάρος νέου επιχειρηματία, με προβληματίζει , πόσο ακόμα εχθρικό μπορεί να γίνει το κράτος, όταν η εξουσία ασκείται αυτόνομα, ως να  είναι το κράτος αυτοσκοπός και όχι μέσον για την καλή ποιότητα ζωής των πολιτών του.
     Όταν ο Χριστός ανακρινόταν από τον θρασύδειλο και υποκριτή  Ρωμαίο Πιλάτο, του είπε, πως η εξουσία του είναι δοσμένη από το Θεό και πρέπει να ασκείται, όπως αρέσει στο Θεό. Αυτά τα λόγια του Κυρίου δίνουν το μέτρο που η εξουσία πρέπει να τηρεί προς τους πολίτες!
     

   

« Ε, πατριώτη…»

Του Μόσχου Εμμανουήλ  Λαγκουβάρδου

Έχουμε καλούς τρόπους , στην εποχή μας ή δεν έχουμε και το φέρσιμό μας είναι αγροίκο; Αν κρίνει κανείς απ΄ το γενικό βλοσυρό ύφος μάλλον ισχύει το δεύτερο. Η καλή διάθεση και η προσήνεια είναι σπάνια.

Αφορμή να κάνω αυτές τις σκέψεις μου έδωσε το ταξίδι μου με το πρωινό τραίνο για τη Θεσσαλονίκη, με το οποίο ο κόσμος ταξίδευε στοιβαγμένος στους διαδρόμους. Στριμωγμένος σε κάποιο κάθισμα προσπαθούσα να βρω την κατάλληλη λέξη για να μιλήσω με το διπλανό επιβάτη που είχε πιάσει όλο το χώρο, τεντώνοντας τα πόδια του προς το μέρος μου. Η κατάλληλη λέξη θα έδειχνε τη φιλική μου διάθεση και θα προδιέθετε τον άνθρωπο αυτόν να ακούσει αυτό που ήθελα να του πω.

Αν και μεγαλώσαμε σε πόλεις δεν έχουμε την ευχέρεια της προσέγγισης προς τους άλλους που σου δίνουν οι καλοί τρόποι ,σε μια δεδομένη στιγμή
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κατηγορούμε κάποιον «χωριάτη»! Οι χωρικοί και καλούς τρόπους ξέρουν για να επικοινωνούν μεταξύ τους και προσηνείς και φιλόξενοι είναι .

Οι χωρικοί ,όπως τους γνώρισα, όταν παιδί ακόμα ζούσα στο χωριό , θεωρούν τους άλλους ,ανάλογα με την ηλικία τους ,ως πατέρες και μητέρες, αδερφούς και αδερφές, γιους και θυγατέρες. Η προσηγορία «γιε μ’» στη Δυτική Μακεδονία και στην Ήπειρο είναι γνωστή στο πανελλήνιο, όπως και άλλες παρόμοιες , των Κρητικών π.χ. «σύντεκνε.» ή των Κερκυραίων «ψυχή μου.» κ.ά..

Οι σημερινοί νέοι , ακόμα και ενήλικες ,αγνοούν κάθε ευπροσήγορη έκφραση και προσπαθούν να καλύψουν την άγνοιά τους με μια χυδαία λέξη…Λέξεις που για μας δεν λένε τίποτα (μπάϊ, ο κέϊ κ.α. ) έχουν τη θέση κραυγών όπως γίνεται με τα ζώα που συνεννοούνται με τις κραυγές.


Μια παρόμοια ιστορία μου θύμισε τη λέξη που έψαχνα να βρω, για να μιλήσω χωρίς να προσβάλω τον συνταξιδιώτη μου στο τραίνο. Η ιστορία αυτή συνέβη πριν ένα αιώνα . Μου τη διηγήθηκε ο φίλος και συνάδελφός μου Γιάννης , όπως την άκουσε από κάποιο γέρο συγχωριανό του:

« Το ’12 ,» είπε ο γέρος , «υπηρετούσα στρατιώτης . Μια μέρα μας πήγαιναν κάπου με το τραίνο. Όταν ήρθε η ώρα να γευματίσουμε βγάλαμε όλοι ό,τι είχαμε για φαγητό. ‘Ενας στρατιώτης δίπλα μου είχε πιάσει όλο το χώρο και δεν έμενε καθόλου χώρος και για μας. “-Ε, πατριώτη, μάζεψε τα ποδάρια σου, να φάμε κι εμείς”, του λέμε, αλλά εκείνος δεν έδωσε σημασία και τον πλακώσαμε στο ξύλο.»

Πρέπει να είναι εξοργιστικά αναίσθητος κανείς, να μην του προκαλεί η ανάμνηση της πατρίδας καμιά αίσθηση! Στο άκουσμά της μαλακώνει κι η πιο σκληρή καρδιά ! Θυμάσαι την ιδιαίτερη πατρίδα σου, τον τόπο όπου έζησες τα παιδικά σου χρόνια, που τραγούδησες τα πρώτα σου τραγούδια , που ένιωσες τους πρώτους σου έρωτες…Ακόμα κι οι καρδιές των σκληροτράχηλων Βαβυλωνίων κατακτητών της Ιερουσαλήμ μαλάκωσαν , βλέποντας τους αιχμάλωτους Ισραηλίτες να κλαίνε, στην ανάμνηση της πατρίδας τους. «Στους ποταμούς της Βαβυλώνος εκεί καθόμασταν και κλαίγαμε καθώς θυμόμασταν τη Σιών….Αν σε ξεχάσω Ιερουσαλήμ να παραλύσει το δεξί μου χέρι. Η γλώσσα μου ας κολλήσει στο λαρύγγι μου, αν δε σε θυμηθώ, αν δεν σε βάλω, Ιερουσαλήμ, πάνω από όλες τις χαρές μου.» (Ψαλμ. 137).


Η λέξη «πατριώτης» και κάθε άλλο όνομα συγγενικό με την πατρίδα, ξυπνάει τη νοσταλγία , ένα συναίσθημα τόσο δυνατό, που μπορεί να διαρκέσει με την ίδια ένταση για ολόκληρη τη ζωή. Παράδειγμα ο Οδυσσέας του Ομήρου! Ο Όμηρος ονόμασε τους συντρόφους του Οδυσσέα που ξέχασαν την πατρίδα τους και χάθηκαν , «νήπιους», δηλαδή μικρά παιδιά, που εξαιτίας της άγνοιας της γλώσσας αδυνατούσαν να επικοινωνήσουν με τους άλλους.
(Οδύσσεια, ραψ.α,στ.8)

(Ελευθερία)

ΠΗΓΗ:FORUM

tasos88

18-02-2008, 15:30

Ωραίο κείμενο...Ελπίζω να κάνεις και κανά copyright στα κείμενα που γράφεις!!!

Theo-doros

19-02-2008, 19:06

"Ζεστό" το κείμενο σου. Μας πήρες πίσω στο χρόνο ,στο<12> με την ιστοριούλα του γέρου. Βλέπεις ο γέρος απαντά και στο αρώτημα σου ...αν έχουμε στην εποχή μας καλούς τρόπους.....Οι κακοί και οι καλοί τρόποι είναι
"διαχρονικοί" . Και το 12 και το 21 και 500 προ Χριστόν και στο μέλλον οι άνθρωποι, μάλλον οι χαρακτήρες ήταν και θα είναι οι ίδιοι.
Τόξερες θαρρώ.....αλλά έψαχνες θέμα για να γράψεις!!!!
Γράφε' εμείς, που δεν μας γνωρίζεις , σε διαβάζουμε και αν θες , μας προβλημάτησες με το κείμενο σου, όχι γιατί μας θύμησες ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αλλά ότι εμείς οι άλλοι πρέπει να προσαρμοζόμαστε, να "μαζεύουμε" τα πόδια μας για να πατούν οι έξυπνοι και ακόμα να τους ανεχόμαστε με καλοσύνη και ,,,ας τους να νομίζουν ότι θέλουν. Δεν χάνουμε και τίποτε.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
''Τί έμαθες; Ό,τι έπαθα'' 

-Θα σου πω εγώ τί να κάνεις, για να μη φοβάσαι τίποτα. Θα κάνεις το και το και το, είπε αναλύοντας με κάθε λεπτομέρεια τί έπρεπε να κάνει ο άνθρωπος.

-Πώς θα τα κάνω όλα αυτά, για να μην φοβάμαι; 

-Θα σε γελάσω. Θα βρεις κάποιον που τα εφήρμοσε στην πράξη και πέτυχε. 
Αυτός θα σου δείξει πώς να τα κάνεις όλα αυτά, για να μην φοβάσαι. 

Οι άγιοι, δεν λένε μόνο τί να κάνεις, αλλά λένε και πώς να το κάνεις. Οι άγιοι ούτε λένε, ούτε γράφουν κάτι που δεν το δοκίμασαν οι ίδιοι στον εαυτό τους.

Τέτοιους Αγίους Πατέρες είχαν οι γενεές που προηγήθηκαν από τη δική μας γενεά, που μαθαίνει από τα βιβλία και συγχέει τις γνώσεις και τις πληροφορίες με τη Γνώση και την μυστική εμπειρία.

Μυστική, όχι γιατί είναι απόκρυφη σαν τον ασιατικό αποκρυφισμό που εφαρμόζει η ελίτ του χρήματος, (τέκτονες), αλλά γιατί μεταδίδεται μόνο από εμπειρία σε εμπειρία. Με αυτήν την έννοια η Ορθόδοξη Παράδοση ονομάζει το απαύγασμα της Θεολογίας της ''ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ''!

ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ;

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

Δείτε τί φαίνεται ότι κάνουν μερικά ιστολόγια, και πείτε μου, πώς λέγεται αυτό, παρακολούθηση, κατασκόπευση, σπεκουλάρισμα, προγραφή; Τί από όλα αυτά ή όλα αυτά μαζί και κάτι άλλο που εμφανίζεται πρώτη φορά και δεν έχει όνομα;

Μια κατάσταση ανελευθερίας έχει τα όργανά της για να μαθαίνει τις αντιδράσεις του κοινού. Τα όργανά της αναλαμβάνουν να δώσουν τις πληροφορίες επάνω στις ενέργειες που πρόκειται να λάβει η κατάσταση αυτή.

Π.χ. η κατάσταση επιδιώκει να μειώσει τους μισθούς τόσο που να μην μπορεί κανείς να ζήσει. . Θέλει να ξέρει, λοιπόν, τί θα κάνουν οι Έλληνες σε περίπτωση που η κατάσταση μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις τόσο που να μην μπορεί κανείς να ζήσει αυτός κι η οικογένειά του.

Τα ιστολόγια που είναι όργανα της κατάστασης γράφουν πως μελετάται η μείωση των αποδοχών τους ώστε να είναι αδύνατο να επιβιώσει κανείς. και ρωτούν: ''είναι δυνατόν να μελετώνται τέτοια μέτρα και να μην εξεγείρεται κανείς'';

Την εποχή του Χριστού, το ρόλο αυτό τον έπαιζαν εκείνοι που υπό το πρόσχημα ότι θέλουν να γνωρίσουν τη διδασκαλία του Ιησού, πλησίαζαν τον Κύριο και δημοσίως έκαναν διάφορες υποκριτικέ ερωτήσεις, με τον πονηρό σκοπό αφενός να Τον παγιδέψουν με τα λόγια και αφ΄ ετέρου να σφυγμομετρήσουν τις αντιδράσεις του κοινού.

Το πονηρό πνεύμα σε κάθε εποχή χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, διότι είναι οργισμένο και κουφό. Ο Δαβίδ ξεσκεπάζει την υποκρισία αυτών που εμφανίζονται δήθεν ότι ενδιαφέρονται για την δικαιοσύνη και για την αλήθεια, ενώ με την καρδιά και με το νου  επεξεργάζονται την αδικία:

''Ει αληθώς άρα δικαιοσύνην λαλείτε; ευθείας κρίνετε οι υιοί των ανθρώπων; και γαρ εν καρδία ανομίαν εργάζεσθε εν τη γη.... θυμός αυτοίς κατά την ομοίωσιν του όφεως, ωσεί ασπίδος κωφής και βυούσης τα ώτα αυτής...εξουδενωθήσονται ωσει ύδωρ διαπορευόμενον ....και ερεί άνθρωπος. ει άρα εστί καρπός τω δικαίω, άρα εστίν ο Θεός ο κρίνων αυτούς εν τη γη." (|Ψαλμ.57)

( Είναι  αληθινά και δίκαια αυτά που λέτε; Κρίνετε με δικαιοσύνη; ... έχετε θυμό μέσα σας όπως τα φίδια και μοιάζετε με την ασπίδα την κουφή που κλείνει τ΄ αυτιά της έτσι κλείνετε τ΄ αυτιά σας για να μην ακούσετε την αλήθεια.... Θα σβήσουν, θα περάσουν, θα εξαφανιστούν σαν το νερό, που τρέχει γρήγορα και δεν επιστρέφει.... Και τότε κάθε άνθρωπος θα πει: πράγματι υπάρχει για τον δίκαιο αμοιβή . Πράγματι εδώ στη γη υπάρχει Θεός που κρίνει.)

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΥ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το σύνδρομο του κοντού δεν έχει σχέση με τους κοντούς, αλλά με αυτούς που τους ενοχλεί το ανάστημά τους, μια που το ανάστημα δεν μπορούν να το αλλάξουν. Το σύνδρομο του κοντού έχει αυτός που δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που τον ενοχλεί στον εαυτό του, ούτε μπορεί να πάψει να τον ενοχλεί. 

Το σύνδρομο του κοντού είναι οργισμένο και κουφό. Δεν θέλει ν' ακούσει. Δεν ακούει τα λόγια του Κυρίου ''ειρήνην την εμήν διδωμι υμίν''.

Μπορούμε να αλλάξουμε τους ανθρώπους, να αλλάξουμε τους τόπους, τους ρόλους μας , αλλά δεν μπορούμε , αν δε βρούμε την ειρήνη με τον εαυτό μας, να αλλάξουμε το σύνδρομο του κοντού. Όπου κι αν πάμε το κουβαλάει μαζί μας.

Ο Καβάφης περιέγραψε το σύνδρομο του κοντού ως εξής:

"Δεν έχει πλοίο για σε , δεν έχει οδό
όπως τη ζωή σου χάλασες εδώ
σε όλη τη γη τη χάλασες. ''

Σύνδρομο του κοντού λοιπόν έχουμε όλοι , ώσπου να βρούμε την ειρήνη με τον εαυτό μας. Αν δεν έχουμε βρεί την ειρήνη, ό,τι και να μας δώσει ο Θεός, δεν μας ευχαριστεί. Λέμε στον εαυτό μας: Καλό είναι αυτό, αλλά με το να είμαι κοντός, αυτό δεν είναι ούτε θα είναι ποτέ ένας ικανοποιητικός ρόλος για μένα.''

Το σύνδρομο του κοντού δεν το ενοχλούν οι άλλοι, το ενοχλεί ο ίδιος ο εαυτός του. Οι άλλοι απλώς παίζουν το ρόλο του κομπάρσου, για να εκδηλωθούν τα αποτελέσματα του να μην είναι κανείς σε ειρήνη με τον εαυτό του.

Ο Δαβίδ μιλάει, επίσης, για κάτι ανάλογο με το σύνδρομο του κοντού, στον 57ο ψαλμό του, και το παρομοιάζει με το κουφό φίδι, που θυμώνει, που δεν ακούει, ακόμα κι όταν του τραγουδάς, για να του δώσεις χαρά. '' ουκ εισακούσεται φωνής επαδόντων, Ότι βρίσκει κανείς το μπελά του μαζί του. Και καταλήγει να αναρωτιέται,"άρα εστίν ο Θεός κρίνων αυτούς εν τη γη''.

Η αγάπη της απλότητας

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η αγάπη της απλότητας είναι η αγάπη του μέτρου και της αρμονίας. Το άμορφο, το άκομψο, το ασουλούπωτο δεν ήταν ποτέ αγαπητό στους Έλληνες που όταν το συναντούσαν το περιγελούσαν και το χλεύαζαν. Μόνον οι χαζοί ήταν άκομψοι και ασουλούπωτοι. Αυτοί που δεν ήξεραν την αξία του μέτρου, του ρυθμού και της αρμονίας γιατί δεν τους έκοβε το μυαλό.
Ο κόσμος που αγαπάει την απλότητα ξέρει την ομορφιά του απλού, του λιτού και γενικά της ζωής στα ανθρώπινα μέτρα γιατί την διδάχθηκε από την οικογένεια, το σχολείο και της Εκκλησία. Πολλοί όμως εγκαταλείφθηκαν από την Παιδεία. Αυτοί παρασύρθηκαν κι ακολουθούν ξενόφερτους τρόπους κυρίως τον Αμερικανικό ο οποίος επειδή προέρχεται από ένα χαρμάνι λαών και εθνών είναι ρευστός, απροσδιόριστος και απρόβλεπτος.
Αυτός ο κόσμος που αγαπάει την απλότητα κουράστηκε από την απουσία του μέτρου κι από την ακαλαισθησία της εποχής μας . Πάντοτε η διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και στους άλλους λαούς ιδίως στους Ασιάτες ήταν αισθητή, αλλά δεν την συναντούσε ο Έλληνας στον τόπο του. Στην εποχή μας η διαφορά και οι αντιθέσεις επιβλήθηκαν στον τόπο του. Αυτή είναι η αιτία που οι Έλληνες νιώθουμε σήμερα αποκομμένοι απ΄ τις ρίζες μας και ζούμε με την πίκρα του ξενιτεμού, σαν να είμαστε εξόριστοι στην πατρίδα μας.
Μια τέτοια εποχή ήταν και η Αλεξανδρινή εποχή. Οι Έλληνες είχαν αναμιχθεί με αλλόφυλους και αλλοεθνείς. Την ατμόσφαιρα αυτή της ανάμιξης του Ελληνικού πνεύματος της λιτότητας με το πνεύμα της απολυταρχίας και της υπερβολής των ασιατικών λαών και των βαρβάρων λαών της Δύσης ζούμε τώρα και εμείς αυτή τη δύσκολη και «ανοικονόμητη» εποχή.
Όσο πιο πολύ αγωνίζεσαι, ευγενικέ αναγνώστη, να βρεις λίγη ησυχία και να νιώσεις λίγη ψυχική γαλήνη άλλο τόσο η ζωή σου γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη. Αλλά μήπως δεν ήταν έτσι από τα αρχαία χρόνια; Διαβάστε τα λόγια αυτά του Ξενοφώντος για να δείτε πόσο φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα: « Την ώρα που οι άλλοι αγοράζουν ακριβά τα αντικείμενα των απολαύσεών τους, εγώ προμηθεύομαι χωρίς δαπάνη τις χαρές της ψυχής, που είναι άπειρα πιο καθαρές»
Πάντοτε οι Έλληνες αγαπούσαν την απλότητα και την λιτότητα και λυπούνταν όταν την έχαναν. Η ζωή τους και τα έργα τους είχε την αίσθηση του μέτρου. Δεν ήθελαν να υπερβαίνουν τα μέτρα του ανθρώπου. Αγαπούσαν τη ζωή και τη φιλοσοφία στα ανθρώπινα μέτρα.. Η ανάγκη αυτή για την απλότητα ανταποκρίνονταν στο σεβασμό του ανθρώπου ως πρόσωπο. Σ’ αυτό τον σεβασμό στηρίχθηκε η δημοκρατία.
Η ίδια διαφορά υπάρχει και σήμερα ανάμεσα στο Ελληνικό πνεύμα όπως εξακολουθεί να ζει στην Ορθόδοξη Παράδοση και στο πνεύμα των ξένων προς τον Ελληνισμό εθνών, που αγνοούν την αξία του ανθρώπου ως πρόσωπο. Η περιφρόνηση του σεβασμού του ανθρώπου ως πρόσωπο σήμερα , αύριο θα είναι περιφρόνηση της ίδιας της ζωής. Έτσι γίνεται με τους φτωχούς λαούς που πεθαίνουν από την πείνα , ενώ οι πλούσιοι λαοί αντί να μοιράζουν τον πλούτο τους κατασκευάζουν νέα όπλα για να τον φυλάξουν καλύτερα .

H ΦΙΛΙΑ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η φιλία αξίζει περισσότερο απ’ την οικονομία!Είναι ωραίο να νιώθεις πως ο κόσμος έχει τη διάθεση να είναι φίλος και να ζει ανάμεσα σε φίλους. Πολλοί πιστεύουν πως η φιλία είναι πιο δυνατή κι από τον έρωτα. Αλλά πώς γινόμαστε φίλοι; Στην αρχή βέβαια έχουμε την διάθεση να είμαστε φίλοι. Οι αρχαίοι θεωρούσαν δοκίμιο της φιλίας την πίστη. Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη οι φίλοι ο ένας στον άλλο, δεν έχουμε φιλία.
Τώρα και στη χώρα μας ζούμε όπως την εποχή του Τσαουσέσκου ή των άλλων κομμουνιστών στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε κλίμα αμοιβαίας καχυποψίας. Ας θέλουμε τουλάχιστον να είμαστε φίλοι.
Είπα σε κάποιον φίλο μου πως πιστεύω πως είναι καλύτερα να έχεις φίλους παρά χρήματα και μου απάντησε πως δίχως χρήματα ούτε φίλους έχεις. Ο φίλος μου εννοούσε την ψευτοφιλία. Οπωσδήποτε δεν πίστευε ότι οι αληθινοί φίλοι προσβλέπουν στα χρήματα. Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γινώσκεις, πίστευαν οι αρχαίοι. Όταν είσαι στην ανάγκη θα φανούν οι αληθινοί φίλοι.
Το κακό είναι ότι ο υπαρκτός καπιταλισμός, όπως ονομάζει την παρούσα κατάσταση ο κωμικός Χάρυ Κλυνν, δεν κλέβει μόνο τα χρήματα από τους φτωχούς, κλέβει και την πίστη και τη σοφία και κάθε αρετή. Όπως έκαναν οι αποικιοκράτες στους φτωχούς λαούς της Αφρικής και της Ασίας, που δεν τους έπαιρναν μόνο τον φυσικό πλούτο της χώρας τους, αλλά διέλυαν και τις κοινωνίες τους.
Ο Απόστολος Παύλος δεν στενοχωριόταν που δεν είχε που να μείνει ή που ήταν στη φυλακή. Όλα αυτά που στενοχωρούν εμάς, δεν τα υπολόγιζε καν. Αν έχουμε, έλεγε, διατροφές και σκεπάσματα, να αρκούμαστε σ’ αυτά. Οι μόνες δυσκολίες που ήταν γι’ αυτόν αληθινές ήταν τα εμπόδια στο να κηρύσσει το λόγο του Θεού. Μια φορά την ώρα που κήρυττε τον χτύπησαν τόσο πολύ που νομίζοντας ότι πέθανε, τον πέταξαν έξω από τα τείχη της πόλης, στα σκουπίδια. Αυτός όμως πήγε πάλι εκεί όπου κήρυττε και συνέχισε το κήρυγμα!
Μπορούμε άραγε να έχουμε άλλα εξίσου σημαντικά ενδιαφέροντα εκτός από το ενδιαφέρον μας για την οικονομία; Θα ήθελα να μπορούσαμε. Αλλά σκέφτομαι πως οι βιοτικές ανάγκες μοιάζουν ανυπέρβλητες. Όταν το σπίτι σου στάζει κι είναι τόσο υγρό που δεν μπορείς να μείνεις χωρίς να κινδυνέψει η υγεία σου κι η ζωή σου, όταν δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις χρήματα, όταν υπάρχουν παιδιά, πώς να έχεις άλλα ενδιαφέροντα, ώστε οι δυσκολίες αυτές να μην είναι αληθινές για σένα;
Πώς φτάνουμε σ’ αυτό το σημείο. Έχουμε πετάξει τη σαβούρα των ψευτοαναγκών; Γνωρίζουμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες. Και στον πόλεμο πολλές οικογένειες δεν είχαν ούτε σπίτι, ούτε διατροφές και σκεπάσματα και επέζησαν. Γιατί δεν μπορούμε σήμερα να κάνουμε το ίδιο, σαν να είμαστε σε πόλεμο; Είμαστε σε πόλεμο. Ο εχθρός είναι «εντός των τειχών».
Το ευαγγέλιο δεν γράφει για την οικονομία. Μήπως απευθύνεται στους πλούσιους; Το ευαγγέλιο είναι αυστηρό με τους πλούσιους. Η επιβίωση δεν εξαρτάται από την οικονομία. Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με το ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που εκπορεύεται από το στόμα του Θεού. Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτόν τον καιρό τα έργα των συγγραφέων που επέζησαν στις απάνθρωπες συνθήκες του εγκλεισμού τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Όλοι τους αποδίδουν το ότι επέζησαν στο ενδιαφέρον τους να κρατήσουν το πνεύμα τους ελεύθερο και στο να πιστεύουν σε κάτι μεγαλύτερο από την βιολογική επιβίωση. Και βέβαια αξίζει να διαβάζει κανείς κάθε μέρα το Ευαγγέλιο. Το Ευαγγέλιο εξυμνεί τη φιλία! Ο Κύριος αποκαλούσε τους μαθητές Του φίλους!

ΛΗΣΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΛΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

Δυο φορές υπήρξα θύμα ληστείας. Και τις δυο φορές οι ληστές άρπαξαν βιβλία. Την πρώτη φορά έσπασαν με σιδερένια γροθιά το τζάμι του αυτοκινήτου μου, ενώ βρισκόμουν μέσα σ΄ αυτό και μου πήραν την τσάντα με την Αγία Γραφή , στην έκδοση septuaginta. 

"Σταθείτε να σας δώσω χρήματα", τους φώναξα καθώς απομακρύνονταν με την μοτοσυκλέτα τους αναπτύσσοντας μεγάλη ταχύτητα, αλλά δεν με άκουσαν και μπήκαν στο αντίθετο ρεύμα πορείας , με κίνδυνο να τους παρασύρει μια νταλίκα. Ο οδηγός της ξαφνιάστηκε τόσο πολύ! Η σειρήνα της νταλίκας ακουγόταν μέχρι που έσβησε σιγά σιγά λόγω της απόστασης. Τέτοια τρομάρα πήγε ο οδηγός της απ΄ τους ληστές, που του έκοψαν ξαφνικά το δρόμο.

Τη δεύτερη φορά με λήστεψαν παίρνοντας το τελευταίο βιβλίο μου, "Το Τραγούδι του Κυνηγού" Εκδόσεις των Φίλων '' !

Και μια φορά έπεσα θύμα κλοπής. Οι κλέφτες διέρρηξαν την αποθήκη μου και μου πήραν μερικά χάρτινα κιβώτια που περιείχαν βιβλία με διάφορους τίτλους και εκδότες!

Τέτοιες ληστείες και κλοπές θαρρώ μόνο στην Ελλάδα του πολιτισμού συμβαίνουν και πουθενά αλλού στον κόσμο!

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ;

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Με ενδιαφέρει να ξέρω πως είναι το πνευματικό σώμα. Ο λόγος που με ενδιαφέρει είναι ότι πιστεύω ότι το πνευματικό σώμα αρρωσταίνει και εν συνεχεία εκδηλώνεται στη σάρκα. Η αρρώστια έχει τις ρίζες της στο πνευματικό σώμα. Ακόμα και η επιστήμη έχει δεχθεί πως οι περισσότερες αρρώστιες είναι ψυχοσωματικές. Εγώ πιστεύω πως ό,τι εμφανίζεται στο σώμα υγεία ή αρρώστια εμφανίζεται πριν στο πνευματικό σώμα.

Το πνευματικό σώμα είναι ένα είδος αρχιτεκτονικού σχεδίου. Με βάση αυτό το Άγιο Πνεύμα επιδιορθώνει τις βλάβες του φυσικού σώματος. Το Άγιο Πνεύμα ζωοποιεί και αναζωογονεί τα πάντα. Ένα δέντρο π.χ. πληγώνεται κάποιου και το Άγιο Πνεύμα επουλώνει την πληγή με βάση το αρχιτεκτονικό σχέδιό του.

Συνάντησα κάποιον γνωστό μου διαζευγμένο με τρία παιδιά, δύο από τον πρώτο του γάμο και ένα από τον δεύτερο. Με τα παιδιά του πρώτου του γάμου είπε,πως δεν έχει καμιά επικοινωνία εξαιτίας της πρώην.

Ήθελα να το πω να διαβάσει την μικρούλα επιστολή του Ιακώβου στο σημείο που γράφει " εύχεστε υπέρ των εχθρών σας ίνα ιαθήτε". Δεν του το είπα γιατί δεν θα το διάβαζε. Του τόχω πει άλλες φορές.

Ο γνωστός μου έγινε αφορμή να θυμηθώ την επιστολή του Ιακώβου. Σκέφτηκα πως ο Θεός μου στέλνει ένα φάρμακο, γιατί κάτι που με στενοχώρησε θέλει το ανάλογο φάρμακο.

Σκέφτομαι ότι αυτό που , με στενοχωρεί είναι το φάρμακο. Δεν μ΄ αρέσουν οι αρρώστιες. Δεν θα αφήσω τίποτα να εγκαταστήσει κάποια αρρώστια στο πνευματικό μου σώμα. Το πνευματικό σώμα πρέπει να το έχω καθαρό. Και ομόνος τρόπος είναι να προσεύχομαι υπέρ αυτού που με στενοχώρησε.

Ο Απόστολος Παύλος είναι αυστηρός. Να προσεύχεσαι λέει υπέρ αυτού που σε στενοχωρεί και θα του βάλεις ένα κανίσκι αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του.

Ούτε αυτό το θέλω. Θέλω να προσεύχομαι για το καλό του και για το δικό μου καλό, αφού η προσευχή υπέρ των εχθρών είναι η καλύτερη θεραπεία.

-Να προσεύχεσαι υπέρ της πρώην, είπα στο γνωστό μου.
-Τί να λέω;
-Να λες: '' Κύριε, όση λύπη μου έδωσε, τόση χαρά να τη δώσεις, Αμήν"
Να λες αυτά τα λόγια και να τα πιστεύεις, όχι ως υποκριτής.

Όσον αφορά τον έρωτα, ένα σπουδαίο θέμα, στο οποίοι οι πάντες υποκρινόμαστε, είναι πως αυτός που έχει επίγνωση και προσέχει το πνευματικό σώμα, αυτός αγαπάει με καθαρή συνείδηση.

Είναι δυνατή μια τέτοια αγάπη, που ο Παστερνάκ στον Δόκτορα Ζιβάγκο, την ονομάζει "Πνοή αιωνιότητας''!

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ;

  Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Με ενδιαφέρει να ξέρω πως είναι το πνευματικό σώμα. Ο λόγος που με ενδιαφέρει είναι ότι πιστεύω ότι το πνευματικό σώμα αρρωσταίνει και εν συνεχεία εκδηλώνεται στη σάρκα. Η αρρώστια έχει τις ρίζες της στο πνευματικό σώμα. Ακόμα και η επιστήμη έχει δεχθεί πως οι περισσότερες αρρώστιες είναι ψυχοσωματικές. Εγώ πιστεύω πως ό,τι εμφανίζεται στο σώμα υγεία ή αρρώστια εμφανίζεται πριν στο πνευματικό σώμα.

Το πνευματικό σώμα είναι ένα είδος αρχιτεκτονικού σχεδίου. Με βάση αυτό το Άγιο Πνεύμα επιδιορθώνει τις βλάβες του φυσικού σώματος. Το Άγιο Πνεύμα ζωοποιεί και αναζωογονεί τα πάντα. Ένα δέντρο π.χ. πληγώνεται κάποιου και το Άγιο Πνεύμα επουλώνει την πληγή με βάση το αρχιτεκτονικό σχέδιό του.

Συνάντησα κάποιον γνωστό μου διαζευγμένο με τρία παιδιά, δύο από τον πρώτο του γάμο και ένα από τον δεύτερο. Με τα παιδιά του πρώτου του γάμου είπε,πως δεν έχει καμιά επικοινωνία εξαιτίας της πρώην.

Ήθελα να το πω να διαβάσει την μικρούλα επιστολή του Ιακώβου στο σημείο που γράφει " εύχεστε υπέρ των εχθρών σας ίνα ιαθήτε". Δεν του το είπα γιατί δεν θα το διάβαζε. Του τόχω πει άλλες φορές.

Ο γνωστός μου έγινε αφορμή να θυμηθώ την επιστολή του Ιακώβου. Σκέφτηκα πως ο Θεός μου στέλνει ένα φάρμακο, γιατί κάτι που με στενοχώρησε θέλει το ανάλογο φάρμακο.

Σκέφτομαι ότι αυτό που , με στενοχωρεί είναι το φάρμακο. Δεν μ΄ αρέσουν οι αρρώστιες. Δεν θα αφήσω τίποτα να εγκαταστήσει κάποια αρρώστια στο πνευματικό μου σώμα. Το πνευματικό σώμα πρέπει να το έχω καθαρό. Και ομόνος τρόπος είναι να προσεύχομαι υπέρ αυτού που με στενοχώρησε.

Ο Απόστολος Παύλος είναι αυστηρός. Να προσεύχεσαι λέει υπέρ αυτού που σε στενοχωρεί και θα του βάλεις ένα κανίσκι αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του.

Ούτε αυτό το θέλω. Θέλω να προσεύχομαι για το καλό του και για το δικό μου καλό, αφού η προσευχή υπέρ των εχθρών είναι η καλύτερη θεραπεία.

-Να προσεύχεσαι υπέρ της πρώην, είπα στο γνωστό μου.
-Τί να λέω;
-Να λες: '' Κύριε, όση λύπη μου έδωσε, τόση χαρά να τη δώσεις, Αμήν"
Να λες αυτά τα λόγια και να τα πιστεύεις, όχι ως υποκριτής.

Όσον αφορά τον έρωτα, ένα σπουδαίο θέμα, στο οποίοι οι πάντες υποκρινόμαστε, είναι πως αυτός που έχει επίγνωση και προσέχει το πνευματικό σώμα, αυτός αγαπάει με καθαρή συνείδηση.

Είναι δυνατή μια τέτοια αγάπη, που ο Παστερνάκ στον Δόκτορα Ζιβάγκο, την ονομάζει "Πνοή αιωνιότητας''!

Δημοσιεύτηκε 1 minute ago από τον χρήστη Μόσχος Λαγκουβάρδος

  

ΜΙΑ ΠΝΟΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου  

Λένα πως το δηλητήριο του σκορπιού θεραπεύεται με το δηλητήριο του σκορπιού. 

Κάπως έτσι δεν είναι το εμβόλιο; Πολεμάνε το δηλητήριο με το ίδιο το δηλητήριο. Μαθαίνουν τον οργανισμό να αντιστέκεται με δόσεις του δηλητηρίου που δεν θα τον αρρωστήσουν, ώστε να μπορέσει να αντιστέκεται σε δόσεις του ίδιου δηλητηρίου
που θα τον αρρωστούσαν , αν δεν ήταν προετοιμασμένος.

Κάπως έτσι δεν είναι ο λεγόμενος μυθριδατισμός; Έτσι έκανε , νομίζω, ο Μυθριδάτης με τα δηλητήρια.

Ο Μυθριδάτης εφάρμοσε αυτή τη μέθοδο για να μην τον δηλητηριάσουν οι εχθροί του. Δεν ξέρω τί έγινε τελικά. Έπεσε θύμα των εχθρών του ή έπεσε θύμα των ίδιων των πειραματισμών του;

Ο διάβολος είναι βρώμικο και σκοτεινό πνεύμα που δεν αρέσει στο Θεό. ΈΤσι βρώμικο και σκοτεινό κάνει και το πνεύμα του ανθρώπου, αν ο άνθρωπος δεν ξέρει και δεν μπορεί να αμυνθεί στις επιθέσεις του. Του υποβάλει σκέψεις και πράξεις οι οποίες δεν αρέσουν στον Θεό. Για να αντισταθούμε πρέπει να κάνουμε μαζί του πόλεμο πνευματικό, πόλεμοι πνεύμα με πνεύμα.

Ο διάβολος είναι πνεύμα και πολεμάει την οντότητά μας την πνευματική, γιατί είμαστε πνεύματα μέσα σε σώματα, πλασμένα απ΄ το Θεό ως κατοικίες του Κυρίου Ιησού.

Δεν έχουμε να πολεμήσουμε με σάρκες και αίματα, αλλά με τις αρχές και τις εξουσίες του αιώνος τούτου του σκότους, λέει ο Απόστολος Παύλος.

Δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με το διάβολο. Δεν μπορούμε να φυλάξουμε το πνεύμα μας από τον μολυσμό του διαβόλου, μολύνοντάς το σε μικρές δόσεις.

Δεν μπορούμε διότι ενώ τη μικρή όπως και τη μεγάλη δόση του δηλητηρίου δεν τη θέλουμε, τη δόση της αμαρτίας (ακόμα κι όταν είναι μικρή σαν μυρμηγκάκι, τη θέλουμε γιατί έχει μια απολαβή για μας την οποία επιθυμούμε.

Άρα πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να ανταλλάξουμε την μια απολαβή η οποία δεν είναι αρεστή στο Θεό, με μια άλλη απολαβή, η οποία είναι αρεστή στο Θεό και είναι εξίσου ή και περισσότερο ελκυστική.

Να πούμε δηλαδή στο πνεύμα, να πάρε αυτό το γλυκάκι που είναι το ίδιο ή και περισσότερο ηδονικό, και δεν σε μολύνει και άφησε αυτό το γλυκάκι που σε μολύνει, δηλαδή την αμαρτία.

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ: ΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΒΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΞΙΣΟΥ Η ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ΑΠΟΛΑΒΗ , Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ.

Το ερώτημα είναι, υπάρχουν απολαβές που αρέσουν στο Θεό, εξίσου ή και περισσότερο ηδονικές από τις απολαβές που δεν αρέσουν στο Θεό;

Ο αόρατος πόλεμος συνίσταται λοιπόν στην διαρκή προσοχή, για να διακρίνουμε τις διάφορες επιθυμίες, αν είναι αρεστές στο Θεό ή όχι.

Δεύτερη διάκριση εξίσου σπουδαία είναι να ανταλάσσουμε την απολαβή την οποία μέσω της φαντασίας μας υπόσχεται ο διάβολος, με μια επιθυμία εξίσου ή πιο ελκυστική , η οποία αρέσει στο Θεό.

Ένας φίλος μου , μου έλεγε πως  η επιθυμία της σάρκας είναι πιο δυνατή από την επιθυμία για κάτι πνευματικό.

Δεν ήξερα τί να του απαντήσω για να του αποδείξω ότι δεν ισχύει αυτό που πιστεύει.
Σήμερα , θα του απαντήσω με την εξής ερώτηση. Θα μπορούσε να εκδηλώσει μια σαρκική επιθυμία του μπροστά σε ένα  πρόσωπο που αγαπάει και σέβεται; Οπωσδήποτε όχι , διότι η επιθυμία της σάρκας μπροστά στο σεβασμό, που είναι μια εκδήλωση του πνεύματος, υποχωρεί και εξαφανίζεται.

Ο Μπορις Παστερνάκ , ο συγγραφέας του Δόκτορα Ζιβάγκο, περιγράφει τον έρωτα του Ζιβάγκο με τη Λάρα,  ως μια ''πνοή αιωνιότητας''!

"Κατηγορούσε τον ουρανό που τον είχε εγκαταλείψει, ενώ ο ουρανός μ΄ όλη την απεραντοσύνη του κατέβαινε στο προσκέφαλό του και δυο μεγάλα κάτασπρα ως τους ώμους γυναικεία χέρια απλώνονταν επάνω του. Τα μάτια του θόλωσαν από χαρά και ο γιατρός βυθίστηκε σε μια άβυσσο ευτυχίας, όπως βυθίζεται κανείς σε λιποθυμία...Ο έρως τους ήταν μεγάλος ,μα όλος ο κόσμος αγαπάει χωρίς να δίνει προσοχή στο μεγαλείο αυτού του αισθήματος."

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κάποτε είναι ανάγκη να εμβαθύνουμε στην έννοια του σώματος και στην έννοια της σάρκας για να κατανοήσουμε τη σημασία που έχει το προσωπικό στοιχείο στον έρωτα. 

Μόνο με την προσωπική εμπειρία μαθαίνει κανείς τί είναι σώμα και τί είναι σάρκα. 

Μόνο νύξεις μπορούμε να κάνουμε για να δείξουμε γιατί πρέπει να ξέρουμε τί είναι το σώμα και τί είναι η σάρκα.

Στη Θεία Κοινωνία μεταλαμβάνουμε σώμα και του αίμα Χριστού . Σε κάποιο σημείο το Ευαγγέλιο μιλάει για τη σάρκα του Κυρίου. Ο λόγος είναι να γίνει ξεκάθαρο ότι λέγοντας σώμα ο Κύριος εννοεί το πραγματικό σώμα.

Το σώμα διαφέρει από τη σάρκα, όπως διαφέρει το σώμα του ανθρώπου από το σώμα του ζώου και όπως διαφέρει ο ίδιος ο άνθρωπος από το ζώο.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο που γνωρίζει τον εαυτό του, ενώ το ζώο είναι απρόσωπο που εννοείται ότι δεν έχει αυτογνωσία, ούτε αναρωτιέται ποιο είναι. Σ' αυτό ακριβώς σημείο, στο "εγώ είμαι", που δεν αλλάζει, παρά τις αλλαγές του σώματος βρίσκεται η διαφορά του ανθρώπου από το ζώο, που δεν έχει αυτό που μένει όταν όλα αλλάζουν, δηλαδή ουσία, ή αλλιώς υπόσταση.

Αν αγαπούμε ως σώμα τον άνθρωπο του άλλου φύλοι, δεν θα τον κάνουμε φετίχ, δηλαδή αντικείμενο σεξουαλικής προσκόλλησης, . Αυτό σημαίνει ότι αγαπούμε τον άλλον ως σώμα, (ναό του πνεύματος). Αν τον κάνουμε φετίχ σημαίνει ότι αγαπούμε τον άλλον ως σάρκα, δηλαδή ως απρόσωπο, ως αντικείμενο για την ικανοποίησή μας.

Ο άνθρωπος είναι σώμα και όχι σάρκα, είναι αυτοσκοπός. Κανένας άνθρωπος δεν είναι μέσον για εξυπηρέτηση κάποιου σκοπού!

Η ανύψωση του σώματος του ανθρώπου στο επίπεδο του πνεύματος είναι το απαύγασμα της ορθόδοξης πνευματικότητας.

"Κάποιοι λένε ότι είναι άθεοι, αλλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.. Δεν υπάρχει. Ακόμα και ο διάβολος πιστεύει και φρίττει. , αλλά αρνειται να πράξει το καλό. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πιστεύει στο Θεό και δεν υπάρχει ορθολογικό ον πάνω στη γη που να μη λαχταρά τη ζωή με όλη του την καρδιά." Γέρων Θαδαίος της Βιτόβνιτσα).

Στον Ησαϊα διαβάζουμε τα εξής: "εγώ γαρ ειμι Κύριος ο αγαπών δικαιοσύνην και μισών αρπάγματα εξ αδικίας. και δώσω τον μόχθον αυτών δικαίοις και διαθήκην αιώνιον διαθήσομαι αυτοίς. και γνωσθήσεται εν τοις έθνεισι το σπέρμα αυτών και τα έκγονα εν μέσω λαών. πας ο ορών αυτούς επιγνώσεται αυτούς ότι ούτοι εισι σπέρμα ηυλογημένον υπό Θεού και ευφροσύνη ευφρανθήσονται επί Κύριον. Αγαλλιάσθω η ψυχή μου επί τω Κυρίω. ενέδυσε γαρ ιμάτιον σωτηρίου και χιτώνα ευφροσύνης, ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω.

ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ!

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μόνο αυτό που λέγεται με αγάπη θα ακουστεί. 

Και μόνο αυτό που γράφεται με ειλικρίνεια θα διαβαστεί. 

Αν δημοσιεύεις κάτι προσέχοντας να μην τυχόν δυσαρεστηθεί κανείς, 
κανείς δεν αξίζει και να το διαβάσει! 

Ο Τύπος βρίσκεται τώρα σε δύσκολη θέση: Αν γράφει όπως παλιά, κρατώντας τις "ισορροπίες," και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα αφάγωτη, το διαδίκτυο θα τον αχρηστέψει. 

Ήδη οι νέοι δε διαβάζουν πια τις εφημερίδες.

ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΈΦΣΚΙ έλεγε, όταν αγαπώ την ανθρωπότητα δεν αγαπώ τον άνθρωπο.

Το ίδιο ισχύει στη λατρεία. Όταν λατρεύω το απόλυτο, δεν αγαπώ κανέναν, ούτε τον εαυτό μου.
Ο Οδυσσέας όταν ήταν δέσμιος του Κύκλωπα που συμβολίζει τον εγωισμό ήταν ο κανένας.

-Ποιος είσαι; τον ρώτησε ο Κύκλωπας.
-Είμαι ο κανένας, είπε.

Όταν όμως ελευθερώθηκε ξαναβρήκε τον εαυτό του. Είμαι ο Οδυσσέας, αυτός που σε τύφλωσε, είπε, ο γιος του Λαέρτη!

Κάτω από τη λατρεία του απολύτου η αξία του ανθρώπου είναι ''λιγότερη από σκόνη''. Έτσι λέγονται ακόμα και σήμερα κάποιοι άνθρωποι στις χώρες όπου επικρατούν οι λατρείες του Απολύτου.

Αυτές τις ξεπερασμένες ιδέες προβάλλει παντού η παγκοσμιοποίηση ως δήθεν νέες ιδέες!

"ΑΛΛΑ ΡΥΣΑΙ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ" (ΑΛΛΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        "Αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού." Πώς μας καθαρίζει ο Θεός από το πονηρό; Ο συνηθισμένος τρόπος είναι με παθήματα (πειρασμούς, δοκιμασίες). Τη δυσάρεστη αυτή εργασία αναλαμβάνει ο υπηρέτης Του, ο  σατανάς.

      Γι'  αυτό ζητάμε να μας απαλλάξει ο Θεός από τον οδυνηρό αυτόν καθαρισμό με τα παθήματα
και να μας δώσει καρδιά καθαρή δια της μετανοίας. ( Ρύσαι  με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου....Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου).

     Πώς μας βλέπει ο Θεός για να μας καθαρίσει από  το πονηρό; Τι ακριβώς βλέπει εξετάζοντας καρδίας και νεφρούς;

    Μας το λέει ο Κύριος με την παραβολή του εργοδότη που δίνει την ίδια πληρωμή σε όλους τους εργάτες ακόμα και σ'  αυτούς που εργάστηκαν την τελευταία ώρα! Με ποιο σκεπτικό δίδει την ίδια αμοιβή;

    Ο Θεός βλέπει την προαίρεση του ανθρώπου τί είδους είναι. Υπάρχουν  δύο ειδών προαιρέσεις,
της ιδιοτέλειας και  της ανιδιοτέλειας. Οι προαιρέσεις της ιδιοτέλειας είναι αυτή του δούλου που  εργάζεται από το φόβο της τιμωρίας του αφέντη και αυτή της προσδοκίας του μισθωτού για τον μισθό του.

     Η προαίρεση της ανιδιοτέλειας είναι η προαίρεση του φίλου που προσφέρει τη φιλία του χωρίς να περιμένει ανταπόδοση.

    Αυτός που δεν περιμένει ανταπόδοση έχει καρδιά καθαρή από λογισμούς. Αυτός βρίσκεται στο τρίτο στάδιο, στο στάδιο της θεώσεως ή της αδιάλειπτης προσευχής!

ΘΑ ΄ΘΕΛΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

Θά θελα να μιλήσω με κάποιον για πολεοδομία. Ποιος ενδιαφέρεται; Ένας Θεός ξέρει τί υποφέρουμε που ζούμε σε πόλεις τέρατα. 

Ένα θέμα μπορεί να είναι αυτό: πώς επηρεάζει τη διάθεσή μας και την σωματική και ψυχική μας υγεία το απαίσιο περιβάλλον των πόλεων στις οποίες ζούμε. 

Αν ήμουν σκυλάκι θα συνήθιζα στο κλουβί μου. Είμαι άνθρωπος και δεν δέχομαι να είμαι παθητικός θεατής σε ό,τι με αφορά άμεσα εμένα και τα παιδιά μου! 

Ακόμα και στη σχέση μας με το Θεό πρέπει να ζητήσεις αυτό που θέλεις για να το λάβεις. Αιτείτε και δοθήσεται υμίν. Κρούετε και ανοιγήσεται. 

Γιατί μένουμε παθητικοί. Τί έχουμε να φοβηθούμε; Μήπως να μην πέσουμε στα χέρια ληστών;

Αν ήμουν πολεοδόμος θα πρότεινα στο δήμαρχο ένα καινούριο σχέδιο για μια ολοκαίνουρια πόλη. 

Αν ήμουν αρχιτέκτονας θα πρότεινα έναν καινούριο ρυθμό για καινούρια όμορφα κτίρια.

Αν ήμουν σεισμολόγος θα ενημέρωνα τον κόσμο, πού να πάνε σε καιρό σεισμού και από ποιές οδούς διαφυγής , τώρα που έχτισαν ακόμα και στα προαύλια των σχολείων.

Με το να είμαι ένας απλός άνθρωπος σε μια σύγχρονη πόλη μαθαίνω να υπομένω.

 

Η ΤΡΙΠΛΗ ΑΝΑΒΑΣΗ !

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

" Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄ εσόπτρου εν αινίγματι." (Α΄Κορινθίους, κεφ.13,11)


Όταν είμαστε σαρκικοί άνθρωποι δεν πιστεύουμε στη συμπόνια και στα ανώτερα αισθήματα. Ως σαρκικοί μιλάμε, ως σαρκικοί φρονούμε, ως σαρκικοί συλλογιζόμαστε. Δεν πιστεύουμε στην αγάπη των φίλων και των αγαπημένων προσώπων. Είμαστε σκεπτικιστές. Στηριζόμαστε στα χρήματα. Με αυτά θα εξαγοράσουμε κάποιο χέρι βοηθείας. Αν είμαστε φτωχοί πέφτουμε στην κατάθλιψη, αν δεν πιστεύουμε στο Χριστό.

Όταν αρχίζουμε να εμπιστευόμαστε στα ανώτερα αισθήματα, καταργούμε τα του σαρκικού ανθρώπου.Η πίστη στο Χριστό μας βοηθάει να μην απελπιστούμε καθώς έχουμε το νου μας στην κόλαση του σαρκικού ανθρώπου.

Όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Θεό, δεν περιμένουμε τα πάντα από τον άνθρωπο. Γινόμαστε ενεργητικοί για το Χριστό. Προσπαθούμε να αρέσουμε στο Θεό. Η θήλησή μας να αρέσουμε στο Θεό δεν μας αφήνει να δειλιάσουμε. Όπως εμείς προσπαθούμε να είμαστε αρεστοί στο Θεό, έτσι και ο Θεός θα μας φυλάξει, τους φίλους του.

Η τριπλή αυτή ανάβαση μοιάζει με ανάβαση σε τρίκορφο βουνό.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Να κάνουμε χρήση των ελευθεριών όσο υπάρχουν. Οι ελευθερίες δεν είναι αυτονόητες. Κερδίζονται με διαρκή αγώνα. Αν μπορείς να εκφράζεις τη γνώμη σου , να την εκφράζεις. Κι αν μπορείς να ομολογείς την πίστη σου να την ομολογείς. Άλλοι έδωσαν και τη ζωή τους για την ομολογία και για την ελεύθερη έκφραση της γνώμης!

Διηγείται η κόρη του διάσημου Γάλλου σκηνοθέτη Φρανσουά Τρυφώ, το εξής περιστατικό με τον πατέρα της. Βγήκαν μαζί για να πάνε στον κινηματογράφο. Στο δρόμο ο Τρυφώ την αγκάλιασε και της είπε, ότι την αγαπάει.

"Εγώ δεν είπα τίποτα" λέει η κόρη του Τρυφώ θλιμένα. "Θεώρησα ότι ήταν αυτονόητο ότι τον αγαπώ. Δεκαπέντε μέρες αργότερα ο πατέρας μου πέθανε!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ !

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

  Άδικα  φοβούμαστε το θάνατο. Ο άνθρωπος , το πνεύμα του ανθρώπου, δεν πεθαίνει. Δεν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, αλλά μόνο μεταξύ ευτυχισμένης ύπαρξης και δυστυχισμένης. Θα μου πείτε και σαν δεν πεθαίνει το πνεύμα, ποιο είναι το κέρδος αφού το σώμα πεθαίνει;

Οι υλιστές αμφισβητούν και την ύπαρξη του πνεύματος. Πώς υπάρχει το πνεύμα, αφού ο εγκέφαλος που δημιουργεί τις σκέψεις καταστρέφεται με το θάνατο του σώματος; 

Κατ΄ αρχήν ο εγκέφαλος δε δημιουργεί, αλλά συγκρατεί σκέψεις. Ο εγκέφαλος είναι για το πνεύμα όπως είναι τα αισθητήρια όργανα για το σώμα. Δε δημιουργούν τα αισθητήρια όργανα τις αισθήσεις , αλλά συγκρατούν τις αισθήσεις.

Ωστόσο το θέμα μας δεν είναι αν ο θάνατος του σώματος εξαφανίζει τη ζωή του ανθρώπου ή αν ο άνθρωπος εξακολουθεί να ζεί και μάλιστα με μεγαλύτερη διαύγεια και μετά το θάνατο του σώματος, επειδή αυτό για μας είναι λυμένο ότι η ζωή δεν τελειώνει με το σωματικό θάνατο. Το θέμα μας είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν πεθαίνουν, όπως όλοι οι άλλοι.

Ο Κύριος είπε "είναι τινές των ώδε εστηκότων οίτινες ου μη γεύσονται θανάτου." (Είναι μερικοί από αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευτούν ποτέ το θάνατο). Όλοι οι άνθρωποι θα ήθελαν να μη νιώσουν την πίκρα του θανάτου, το είδος αυτό της απέραντης μοναξιάς, όταν όλοι είναι με το μέρος της ζωής και κανείς δεν συνοδεύει αυτόν που του έλαχε να πεθάνει. Μερικοί όμως ενδιαφέρονται περισσότερο από τους άλλους γι΄ αυτήν την ώρα και προετοιμάζουν τον εαυτό τους. Οι φιλόσοφοι π.χ. ανήκουν στην κατηγορία αυτή. Λένε μάλιστα πως φιλοσοφία είναι η διαρκής σπουδή του θανάτου. Αυτοί οι άνθρωποι φροντίζουν να βρουν ένα τρόπο να μην νιώσουν τη δειλία του θανάτου. Ο Άγιος Αυγουστίνος έλεγε: "Και βέβαια θα πεθάνουμε, αλλά όχι τώρα ακριβώς".

Τα καλά νέα του Ευαγγελίου είναι πως μαζί με τον αναστάντα Χριστό ανασταίνεται και ο άνθρωπος που πιστεύει σ΄Αυτόν. Ο Χριστός ξεπλήρωσε επάνω στο σταυρό που δέχτηκε για τις αμαρτίες μας, για μας το ύστατο χρέος του θανάτου. Δεν είναι ανάγκη να το πληρώσουμε για δεύτερη φορά εμείς. Μέσα στο σκεπτικισμό τους οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν πρέπει να απελευθερωθούν κάποτε από αυτόν. Ως τώρα τους τελευταίους αιώνες η ανθρωπότητα έδωσε εμπιστοσύνη στην επιστήμη γιατί πίστεψε ότι ο άνθρωπος θα θεραπεύσει τα προβλήματα που την βασανίζουν, ακόμα και τα άλυτα, αλλά διαψεύστηκε, γιατί με το μυαλό δεν λύονται όλα τα προβλήματα.

  Μέχρι τώρα,   ο κόσμος δοκίμασε να βρει λύσεις με το μυαλό. Τώρα ήρθε ο καιρός ο άνθρωπος να εμπιστευτεί την καρδιά του και να αγαπήσει το Χριστό! 

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Αν
κοιτάξεις

μέσα
στα μάτια
των ανθρώπων,

ένα,
το δεξί,

δείχνει
αυτό
που
θα
γίνουμε,

ελεήμονες

και
το
άλλο,

το
αριστερό

δείχνει
αυτό
που
είμαστε,

κριτές!

--

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Μέγας Αλέξανδρος άκουσε οπωσδήποτε τον Αριστοτέλη να του μιλάει για τον Ηράκλειτο. Τα λόγια του σκοτεινού φιλοσόφου, "να ελπίζεις στο ανέλπιστο", τον εντυπωσίασαν και τον έκαναν να σκεφτεί επάνω σ΄ αυτό.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήξερε πώς ο Δαρείος ήταν βέβαιος για τη νίκη, με την αριθμητική υπεροχή του στρατού του. Ήξερε επίσης τί σκέφτονταν γι΄ αυτόν και για το στρατό του οι Πέρσες. Δεν περίμεναν ούτε άμυνα να προβάλουν. Δεν περνούσε από το μυαλό τους η σκέψη ότι οι Έλληνες είχαν σκοπό να τους επιτεθούν για να τους νικήσουν!

Ο Δαρείος δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Αλέξανδρος ήλπιζε στο ανέλπιστο. Ήταν νέος αλλά δεν ήταν τρελός. Αν κι οι κατάσκοποι κάτι υποψιάστηκαν και προσπάθησαν να το μεταδώσουν στο Δαρείο, αλλά κανείς δεν κατάλαβε.

-Δαρείε, του είπαν. Πώς θα νικήσουμε αυτούς τους ανθρώπους;
-Τί εννοείς;
-Αυτοί δεν νοιάζονται για τον πόλεμο. Αυτοί λούζονται και στολίζονται, σαν να ετοιμάζονται να πάνε σε γιορτή
!
Τί σκέφτηκε άραγε ο Δαρείος, ακούγοντας τους κατασκόπους του; Ίσως
τα λόγια τους ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο τη βεβαιότητά του για τη νίκη.

Αυτή ήταν η υπεροχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ότι κανείς ούτε ο Δαρείος, ούτε ο στρατός του , δεν περίμενε αυτό που συνέβη τη μέρα της μάχης. Οι Πέρσες , από τον Δαρείο, μέχρι τον τελευταίο οπλίτη, έβλεπαν κιόλας με τη φαντασία τους, τον στρατό τους , το ιππικό, τα δρεπανηφόρα άρματα, τους ελέφαντες, τους χιλιάδες οπλίτες , να ορμούν ακάθεκτοι επάνω στη λιγοστή δύναμη των Ελλήνων και να την τρέπουν σε άτακτη φυγή.

Ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε το στρατό του να τρέξει εναντίον του Δαρείου με αποτέλεσμα να ανατρέψει ακαριαία την βεβαιότητα των Περσών για τη νίκη και να προκαλέσει τον πανικό στο στρατό του Δαρείου , που τράπηκε σε άτακτη φυγή.

Ο Δαρείος νικήθηκε ολοσχερώς. Οι απώλειες του περσικού στρατού ήταν τεράστιες, ενώ οι Έλληνες θρήνησαν μόνο λίγους νεκρούς!