Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
" Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄ εσόπτρου εν αινίγματι." (Α΄Κορινθίους, κεφ.13,11)
Όταν είμαστε σαρκικοί άνθρωποι δεν πιστεύουμε στη συμπόνια και στα ανώτερα αισθήματα. Ως σαρκικοί μιλάμε, ως σαρκικοί φρονούμε, ως σαρκικοί συλλογιζόμαστε. Δεν πιστεύουμε στην αγάπη των φίλων και των αγαπημένων προσώπων. Είμαστε σκεπτικιστές. Στηριζόμαστε στα χρήματα. Με αυτά θα εξαγοράσουμε κάποιο χέρι βοηθείας. Αν είμαστε φτωχοί πέφτουμε στην κατάθλιψη, αν δεν πιστεύουμε στο Χριστό.
Όταν αρχίζουμε να εμπιστευόμαστε στα ανώτερα αισθήματα, καταργούμε τα του σαρκικού ανθρώπου.Η πίστη στο Χριστό μας βοηθάει να μην απελπιστούμε καθώς έχουμε το νου μας στην κόλαση του σαρκικού ανθρώπου.
Όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Θεό, δεν περιμένουμε τα πάντα από τον άνθρωπο. Γινόμαστε ενεργητικοί για το Χριστό. Προσπαθούμε να αρέσουμε στο Θεό. Η θήλησή μας να αρέσουμε στο Θεό δεν μας αφήνει να δειλιάσουμε. Όπως εμείς προσπαθούμε να είμαστε αρεστοί στο Θεό, έτσι και ο Θεός θα μας φυλάξει, τους φίλους του.
Η τριπλή αυτή ανάβαση μοιάζει με ανάβαση σε τρίκορφο βουνό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου