Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Η ψυχή του σώματος και η ψυχή της ψυχής" (Αλέξανδρος)
Για το απρόσωπο, δηλαδή για την ψυχή του σώματος, ο Δαβίδ γράφει σε κάποιο του ψαλμό: “ότι πνεύμα διήλθε εν αυτώ και ουχ υπάρξει και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού”, δηλαδή πνεύμα πέρασε από το σώμα αυτό και δεν θα υπάρξει ούτε θα γνωρίζει τον τόπο του, δεν θα έχει επίγνωση του εαυτού του. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Η ψυχή του σώματος είναι πνεύμα διερχόμενον και ουκ επιστρέφον. Όλα τα ενδιαφέροντα και οι επιθυμίες παρέρχονται μαζί με το σώμα που πεθαίνει και δεν επιστρέφουν. Παρέρχεται ο κόσμος και επιθυμία για τον κόσμο και τίποτε δε μένει για όσους ταυτίζονται με αυτόν και με τα σώματά τους.
Τα ζώα που δεν έχουν παρά μόνον την ψυχή του σώματος , όταν πεθαίνει το σώμα τους σβήνει και η ανάμνησή του και το ενδιαφέρον του γι΄ αυτό. Δεν διατηρείται καμιά ανάμνηση και κανένα ενδιαφέρον. Στάχτη και σκόνη. Ούτε σχέσεις προσωπικές φιλίας ή σεβασμός προγόνων και προσφιλών. Τα ζώα αμέσως μετά το θάνατο του σώματος αδιαφορούν παντελώς για τα σώματα των νεκρών τους. Δεν έχουν ούτε ανάμνηση, ούτε τιμή και σεβασμό για τους προσφιλείς τους. Ενδιαφέρονται για τους δικούς τους και για τα άλλα ζώα του είδους τους μόνο όσο ζει το σώμα τους. Νιώθουν χαρά ή λύπη ή συμπόνια γι΄ αυτά. Όταν το σώμα πεθαίνει δεν νιώθουν τίποτε. Η ψυχή του σώματος είναι πνεύμα διερχόμενο που φεύγει και δεν γνωρίζει πια τον τόπο του. Δεν κρατάνε κειμήλια, δεν τιμούν τους τάφους τους, δεν νιώθουν σεβασμό για τους νεκρούς τους.
Φοβούνται όταν βλέπουν το άλλο ζώο τραυματισμένο. Μόλις όμως πεθάνει δεν νιώθουν τίποτα, ούτε φόβο, ούτε λύπη, ούτε συμπάθεια γι αυτό που υπήρξε, πατέρας ή μητέρα ή φίλος.
Το πνεύμα της ψυχής (η ψυχή της ψυχής), το πνεύμα που εμφύσησε ο Θεός στον άνθρωπο είναι πρόσωπο, όπως πρόσωπο είναι και το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Ότι η ψυχή της ψυχής , το πνεύμα της ψυχής είναι πρόσωπο απόδειξη ( για όσους ζητούν αποδείξεις) είναι ότι με το πνεύμα δημιουργούμε προσωπικές σχέσεις αγάπης, φιλίας κλπ. που μένουν,που νικούν το χρόνο και το θάνατο, ενώ κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει προσωπική σχέση με το απρόσωπο. Μια προσωπική σχέση με το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος είναι αυτή που υποδηλώνουν τα λόγια, ο κολλώμενος με το πνεύμα του Θεού γίνεται ένα πνεύμα. Το ίδιο επίσης εννοούν τα λόγια, το πνεύμα προσεύχεται μέσα μας για μας με μυστικό τρόπο και μας διδάσκει πώς πρέπει να προσευχόμαστε.
Ένα παράδειγμα που δείχνει ότι είναι αδύνατο να έχουμε προσωπικές σχέσεις με το το απρόσωπο είναι αυτό. Μπορείς να δημιουργήσεις μια προσωπική σχέση με ένα μουσικό που ανταποκρίνεται στη φιλία σου, ενώ δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια προσωπική σχέση με τη μουσικότητα, γιατί η μουσικότητα δεν ανταποκρίνεται στη φιλία σου, ως απρόσωπη. Ή μπορείς να αγαπήσεις μια νέα και να σ΄ αγαπήσει και κείνη ενώ είναι αδύνατο να αγαπήσεις τη νιότη και να σ΄ αγαπήσει και κείνη, γιατί η νιότη είναι απρόσωπη και γι΄ αυτό ανίκανη να ανταποκριθεί στην αγάπη σου.
Όταν έχεις ανάγκη να πάρεις μια γυναίκα για να την αγαπάς παίρνεις μια γυναίκα και δεν παίρνεις κάτι ζωντανό, π.χ. μια γάτα ή έναν παπαγάλο, γιατί η γάτα και ο παπαγάλος δεν μπορούν να σου ανταποδώσουν την αγάπη σου όπως μια γυναίκα.
Ο Αλέξανδρος γράφει:
"Ο Διάβολος απειλεί το Θεό με την ανυπαρξία".
Και με την απουσία προσώπου!
Στη Νέα Εποχή ο Θεός θεωρείται απρόσωπος και το πρόσωπο του ανθρώπου θεωρείται ψευδαίσθηση.
"ΜΛ : "Ο κόσμος συγχέει την ψυχική με την πνευματική κατάσταση. Ψυχή έχουν και τα ζώα, αλλά μόνον οι άνθρωποι έχουν πνεύμα".
Νομίζω ότι πρέπει να διευκρινιστεί ότι αυτό που λέμε "οι άνθρωποι έχουν πνεύμα" σημαίνει έχουν πρόσωπο. Και αυτό γιατί το πρόσωπο δεν είναι πνεύμα αλλά το αποτύπωμα του Αγίου Πνεύματος.
Ο κόσμος συγχέει τη ψυχή με το πρόσωπο. Ψυχή σημαίνει ζωή.
Όσο για το πρόσωπο, αυτό είναι μυστήριο. Είναι αυτό που μας κάνει μοναδικούς και ανεπανάληπτους.
Δείτε τη παρακάτω ανάλυση:
Το "εμφύσημα" στο "πρόσωπο" του Αδάμ
http://www.oodegr.com/oode/genesis/adam5.htm
Aλέξανδρος
Λέξεις – Κλειδιά:
Η ψυχή του σώματος, η ψυχή της ψυχής, το πρόσωπο, το πνεύμα, οι προσωπικές σχέσεις, το απρόσωπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου