Η απειλή της ανυπαρξίας (απάντηση σε σχόλιο)

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Ευχαριστώ το Θεό και σας που μπαίνετε στον κόπο και βάζετε πολλές φορές τα πράγματα στη θέση τους.

Το γράψιμό μου, αγαπητέ κ. Κυπριανέ, είναι μια πνευματική υποθήκη στα παιδιά μου. Δεν θα τό ΄θελα να μην μπορούν να βγάλουν άκρη.

Ο πατέρας μου είχε σαν χόμπυ να αντιγράφει βιβλία που τον ενδιέφεραν ή και μικρές αστείες ιστορίες.

Μάταια ψάχνω να βρω μια σειρά που να λέει πώς νιώθει. Ούτε μία!
Τί κρίμα! Σκοτώθηκε όταν ήμουν τριών χρονών και δεν τον θυμάμαι.

Μια φορά συνάντησα ένα συνταξιούχο ειρηνοδίκη, που η μάνα του πέθανε στη γέννα. Δεν την είχε δει ούτε σε φωτογραφία.
Παρακαλούσε το Θεό στην προσευχή του να του δείξει τη μορφή της μάνας του στο όνειρο.
Κάποιο βράδυ είδε αυτό το όνειρο.
Είδε μια σιλουέτα ντυμένη στα μαύρα στην κορυφή ενός λόφου, που τον καλούσε.
Ανέβηκε με κομμένη ανάσα και πλησίασε στην μαυροντυμένη γυναίκα.
Τον έπιασε απ΄ τους ώμους και του είπε:"Έλα, κοίταξέ με, εγώ είμαι".

Τα μάτια του ειρηνοδίκη είχαν βουρκώσει καθώς μου διηγιόταν το όνειρό του.

Το χρωστούμε στους απογόνους μας να εκφράσουμε τον εαυτό μας. Να πούμε ποιοι είμαστε, πώς σκεφτόμαστε και πώς νιώθουμε. Η άγνοια είναι αμαρτία!

Όταν ρώτησα ένα πνευματικό φίλο πως πιστεύει στη μετά θάνατον ζωή, μου είπε: "Πιστεύω γιατί το νιώθω ως καθήκον, να προσεύχομαι γι΄ αυτούς. Αν δεν υπήρχαν δεν θα το ένιωθα."

Τα ζώα νοιάζονται για τα όμοιά τους όσο είναι ζωντανά, ακόμα και τραυματισμένα ή άρρωστα. Μόλις πεθάνουν αδιαφορούν εντελώς. Μπορούν και να φάνε το πτώμα τους.

Όταν ό άνθρωπος ταυτίζει τον εαυτό του με το σώμα του νιώθει σαν το ζώο. Θέλει το σώμα του να καεί.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο άνθρωπος δεν έχει πνεύμα, αλλά είναι μόνο σάρκα από την επιθυμία να καεί μετά το θάνατο του σώματος.

Πρόκειται για την επιθυμία της ανυπαρξίας, που είναι πέρα για πέρα εωσφορική.

Ο Διάβολος απειλεί το Θεό με την ανυπαρξία.
Δεν έχουμε την ευχέρεια να διαλέξουμε μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας. Έχουμε μόνο την ευχέρεια να επιλέξουμε μεταξύ της μακάριας ύπαρξης και της κολασμένης.
Η αυτοκτονία είναι ένα μάταιο πράγμα. Δεν μπορεί κανείς να διαλέξει την ανυπαρξία, ό,τιδήποτε κι αν κάνει το σώμα του, στάχτη ή σκόνη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Έγραψα τις σκέψεις μου αυτές ως απάντηση στο παρακάτω σχόλιο του κ. Κυπριανού:

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Του Κυπριανού Χριστοδουλίδη


ΜΛ : "Ο κόσμος συγχέει την ψυχική με την πνευματική κατάσταση. Ψυχή έχουν και τα ζώα, αλλά μόνον οι άνθρωποι έχουν πνεύμα".

Κυπριανός Χ : Ναι, υπάρχει σύγχυση. Διότι το σώμα έχει ψυχή, αλλά στερείται η ψυχή του σώματος - αν δεν το επιδιώξει ο άνθρωπος - πνεύματος. Έτσι, μένει μόνο με την ψυχή του σώματος. Εναπόκειται σ΄ αυτόν να επιδιώξει, να αποκτήσει και να αποκαλύψει, την ψυχή της ψυχής. Δεν είναι άλλη από την ψυχή του πνεύματος. Την οποία έχουμε όλοι, αλλά δεν φροντίζουμε να καθαρίσουμε την εικόνα που μας δόθηκε. Το ενδιαφέρον μας είναι μόνο η ψυχή του σώματος, μας βοηθούν οι ψυχίατροι, οι ψυχολόγοι και κάποιοι άλλοι, αλλά αυτό που επιτυγχάνουμε δεν είναι η αποκάλυψη της ψυχής του πνεύματος.

Η διαφορά ανάμεσα στον "ψυχικό άνθρωπο" και στον "πνευματικό άνθρωπο", είναι ακριβώς αυτή. Ο πρώτος έχει την ψυχή του σώματος, ο δεύτερος έχει, εκτός από την ψυχή του σώματος, και την ψυχή του πνεύματος.

Το μικρό σας δοκίμιο δεν θα έλεγα ότι στερεί τον αναγνώστη του από σημαντική, αποκαλυπτική οπωσδήποτε, βοήθεια.


Λέξεις-Κλειδιά:
Πνεύμα, ψυχή, πνευματικός άνθρωπος, ψυχικός άνθρωπος, επιθυμία της ανυπαρξίας, ταύτιση του ανθρώπου με το σώμα του, αποτέφρωση...