http://aktines.blogspot.com, Τι λείπει από την Παιδεία;

Τι λείπει από την Παιδεία;



14.04.09
Τι λείπει από την Παιδεία;
Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο.
Χριστό και Γονείς θέλουν!
Η Mary Bousted γενική γραμματέας της Association of Teachers and Lecturers(ΑΤL ) - Ένωση Καθηγητών και Δασκάλων Αγγλίας, , σε άρθρο της στην εφ. Observer επιτίθεται τους γονείς κατηγορώντας τους ότι έχουν αποτύχει στις ευθύνες τους και έτσι υπονομεύουν τα σχολεία…
Η γενική γραμματέας, αναφέρει ότι «τα περισσότερα από τα παιδιά έχουν στο σπίτι τους τηλεοράσεις, υπολογιστές και κονσόλες παιχνιδιών. Αυτό που τους λείπει είναι ενήλικες που είναι πρόθυμοι να περάσουν χρόνο μαζί τους, να ξοδέψουν την ενέργεια μαζί με τα παιδιά τους και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους κανονικά».
Στην Ελλάδα μετά από κάθε θλιβερό περιστατικό στα σχολεία(όπως το πρόσφατο στη σχολή του ΟΑΕΔ) βγαίνουν οι «υπεύθυνοι» και για να κρύψουν την ευθύνη και την πνευματική τους γύμνια αναφέρουν πάντα τα ίδια: «χρειάζεται να υπάρχουν ψυχολόγοι στα σχολεία».
Ο ψυχίατρος Νίκος Σιδέρης σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή»(12-04-09) αναφέρει: «Τα παιδιά αισθάνονται να μην έχουν γονείς, επειδή οι γονείς αισθάνονται ότι δεν επαρκούν ως γονείς. ……Υπάρχει ένα στοιχείο παραίτησης των γονιών και αίσθησης των παιδιών ότι είναι ακυβέρνητα σε έναν κόσμο ακατανόητο, όπου προφανώς αγριεύονται. Αγριεύεται η ψυχή τους, το μυαλό τους, το σώμα τους.
Τι λείπει από αυτά τα παιδιά; Γιατί ξεχειλίζουν απαισιοδοξία
Ένα παιδί δεν χορταίνει με ύλη, χορταίνει με αγάπη και η αγάπη είναι το κοινό νόμισμα στο οποίο μετατρέπονται τα πάντα στην εμπειρία του παιδιού. Ό,τι και να ζήσει ένα παιδί το μετατρέπει σε αγάπη. Αν η οποιαδήποτε εμπειρία δεν έχει αγάπη μέσα της, είναι άνευ σημασίας. Και εκτός από αγάπη, χρειάζονται και κανόνες. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι στη ζωή δεν είναι χύμα τα πράγματα, όλες οι διαδικασίες διέπονται από κάποιους κανόνες. Άλλοτε ευχάριστους, άλλοτε δυσάρεστους. Υπάρχουν παιχνίδια στα οποία επιλέγεις να μπεις και παιχνίδια στα οποία συμμετέχεις εξ ορισμού. Και τα δύο έχουν κανόνες.
Τι χάθηκε στην ελληνική οικογένεια;
Σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η ελληνική οικογένεια αντέχει ακόμη. Έχει υποστεί όμως μια απορρύθμιση. Η ελληνική οικογένεια, πέρα από ένας τόπος όπου υπήρχαν κάποια υλικά πράγματα που υποστήριζαν την επιβίωση και την ανατροφή ενός παιδιού, πέρα από τη συναισθηματική τροφή που δινόταν σε μεγάλες ποσότητες, πέρα και από την πνευματική διαπαιδαγώγηση, ήταν και το περιβάλλον όπου καλλιεργούνταν με πολύ συστηματικό τρόπο η νοηματοδότηση του κόσμου. Μέσα από τις κουβέντες και τη στάση της οικογένειας μεταδιδόταν μια κουλτούρα που επέτρεπε στον καθένα να έχει έναν κόσμο ευανάγνωστο.
Αυτό το τελευταίο στοιχείο χάνεται. Οι αναφορές που είχαν οι μεγάλοι τότε και μπορούσαν να τις μεταδίδουν στα παιδιά. Ένα ολόκληρο σύστημα που δίνει νόημα μαζί με οδηγίες κοινωνικής συμβίωσης και προκοπής. Σήμερα, η λέξη προκοπή δεν χρησιμοποιείται ούτε σε πολιτικό ούτε σε ιερατικό ούτε σε προεδρικό ούτε σε σχολικό λόγο. Όπως και οι λέξεις φιλότιμο, λεβέντης, τίμιος. Αυτά στήριζαν τους ανθρώπους τότε. Και καθώς έφυγαν αυτές οι αναφορές, βρίσκονται μικροί και μεγάλοι σε έναν κόσμο όπου δεν μοιάζει να έχει νόημα, πέρα από το ότι καλύτερα να έχεις λεφτά από το να μην έχεις».
Όλα αυτά με τα οποία μεγάλωναν τα παιδιά τα οποία «πέρα από τη συναισθηματική τροφή που δινόταν σε μεγάλες ποσότητες, πέρα και από την πνευματική διαπαιδαγώγηση, ήταν και το περιβάλλον όπου καλλιεργούνταν με πολύ συστηματικό τρόπο η νοηματοδότηση του κόσμου» είναι αυτό ακριβώς που πολεμούν οι «υπεύθυνοι» ο Χριστός και η Ορθόδοξη παράδοση.
***
Στη Μ. Βρετανία η γενική γραμματέας της Association of Teachers and Lecturers (ΑΤL ) - Ένωση Καθηγητών και Δασκάλων Αγγλίας, Mary Bousted, σε άρθρο της στην εφ. Observer επιτίθεται τους γονείς κατηγορώντας τους ότι έχουν αποτύχει στις ευθύνες τους και έτσι υπονομεύουν τα σχολεία…
Σύμφωνα με τη γενική γραμματέα της Ένωσης κ Bousted, τα παιδιά φτάνουν στο σχολείο κοινωνικά καθυστερημένα, ιδιαίτερα ανίκανα να ντυθούν μόνα τους, ανίκανα να χρησιμοποιήσουν κανονικά την τουαλέτα και ασυνήθιστα να τρώνε σε τραπέζι. Αντί, λοιπόν, οι γονείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αρκετοί από αυτούς περιμένουν από τους καθηγητές να ελέγξουν και να κατευθύνουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους.
Η Bousted, αναφέρει μάλιστα δύο παραδείγματα γονέων που κατηγόρησαν τους καθηγητές, ένας γιατί η κόρη της, 14 ετών, έμεινε έγκυος και ένας άλλος γιατί ο γιος του, 16 χρονών, κάπνιζε χασίς.
Η γενική γραμματέας, αναφέρει ότι η αιτία του φαινομένου δεν είναι η φτώχια. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά έχουν στο σπίτι τους τηλεοράσεις, υπολογιστές και κονσόλες παιχνιδιών. Αυτό που τους λείπει είναι ενήλικες που είναι πρόθυμοι να περάσουν χρόνο μαζί τους, να ξοδέψουν την ενέργεια μαζί με τα παιδιά τους και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους κανονικά.
Επίσης, σημειώνει, ότι στα σπίτια τους τα παιδιά δεν ακολουθούν κανόνες και οι γονείς περιμένουν από τους καθηγητές να τους πειθαρχήσουν.
Την ίδια άποψη διατύπωσε και η Chris Keates, γενική γραμματέας της National Association of Schoolmasters Union of Women Teachers (NASUWT ) γνωστού συνδικάτου εκπαιδευτικών στη Μ. Βρεττανία.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα. Η απάντηση όμως στο ερώτημα τι είναι ο άνθρωπος και τι χρειάζεται το παιδί για να γίνει σωστός άνθρωπος, δίνει λύση στο πρόβλημα της παιδείας.
Την απάντηση δεν θα τη δώσει ο κάθε είδους Υλισμός αλλά ο Λόγος του Θεού.
Εκεί μαθαίνει ο άνθρωπος ότι είναι παιδί του Θεού, μετοχή στην αιωνιότητα, αξία που δεν έχει αντάλλαγμα, θησαυρός που πολλοί καραδοκούν να καταστρέψουν!
Η παιδαγωγική επιστήμη μας λέει ότι η Αγωγή είναι διδακτή κι ο Λόγος του Θεού βεβαιώνει: «Και έσονται πάντες διδακτοί Θεού»(Ιωαν. 6,45).
Ασφαλώς τα μέσα της Παιδείας (κτίρια, εποπτικά μέσα, ώρες διδασκαλίας κ.α.) είναι απαραίτητα, αλλά δεν είναι αυτά που κρίνουν το έργο της Παιδείας.
Το θέμα της Παιδείας είναι πρώτα, τι διδάσκεται στον μαθητή, πως διδάσκεται, ποιοι το διδάσκουν κι ύστερα έρχονται όλα τα άλλα. Παιδεία σημαίνει ψυχή και πνεύμα. Όταν αυτά λείπουν, τα πλούσια μέσα δεν ωφελούν.
Ο μαθητής πάει στο σχολείο, για να διδαχθεί κι όχι να διδάξει. Γι΄αυτό στο σχολείο υπάρχει ο μαθητής και υπάρχει κι ό δάσκαλος. Ο πρώτος για να διδαχθεί κι ο δεύτερος για να διδάξει.
Συνήθως ό θόρυβος γύρω από την έλλειψη μόνο υλικών μέσων γίνεται για να κρύψει την πνευματική γύμνια μας. Αναλυτικό πρόγραμμα και διδακτικό προσωπικό είναι τα κλειδιά της Παιδείας. Μορφωμένος δεν είναι αυτός που ξέρει γράμματα, αλλά αυτός που έχει ήθος. Άνθρωπος με την ηθική και όχι με τη βιολογική έννοια.
Η Παιδεία πρέπει να δίνει και ήθος και γνώσεις. Αν δώσουμε μόνο Εκπαίδευση (επάγγελμα) και δεν δώσουμε Παιδεία (ήθος) αποτύχαμε.
Ένα σχολείο που αφήνει άδεια την ψυχή των νέων στερώντας τους ιδανικά και αξίες και περιφρονώντας την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία την οποία προσπαθεί να αντικαταστήσει με ξεπερασμένα συνθήματα, δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους νέους.
Γι ΄ αυτό εγκληματούν όσοι πολεμούν τα Θρησκευτικά και την Ιστορία.
Πηγή : http://aktines.blogspot.com/2009/04/blog-post_12.html
Τελευταία ανανέωση ( 15.04.09 )