Μόσχος Λαγκουβάρδος, Μια απάντηση για τη βία

Έτσι βλέπω κι εγω τα πράγματα,αγαπητέ φίλε Graficos, ως προς την ισορροπία που ζητάς και ως προς την έννοια της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.

Πιστεύω ότι το ζητούμενο είναι η ελευθερία και η ελευθερία είναι αδιαίρετη. Ελευθερία τόσο των διωκομένων,όσο και των διωκτών.
Η βία είναι ένας θυματοποιητικός μηχανισμός που θυματοποιεί όλους τόσο αυτούς που την υφίσανται όσο κι αυτούς που την ασκούν. Θύματα είναι όλοι της βίας. Η αίτία, κατά τον Ρενέ Ζιράρ είναι η επιθυμία.
Η κοινωνία μας δυστυχώς καλλιεργεί την επιθυμία, που προκαλεί τη βία.

Κανένας δεν έχει αναφορά στο Λόγο.
Κανένας δεν ζητάει την ειρήνη του Χριστού, γιατί προΠυποθέτει αγάπη δηλαδή τήρηση των Εντολών.

Το κυνήγι της ευδαιμονίας, όπως την εννοούν οι σημερινές κοινωνίες, εμποδίζει τη λειτουργία της δημοκρατίας και τελικά δεν θα λείπει μόνο η εσωτερική ελευθερία
του συγχρόνου ανθρώπου, θα στερηθεί και τις κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες του.

Δίχως πραγματική ελευθερία ούτε αληθινή ενότητα μεταξύ μας υπάρχει,
αυτήν που έχουμε ανάγκη για να είμαστε δυνατοί απέναντι στις επιβουλές των εχθρων μας.

Αφού εξευτέλισαν τις αξίες και εμπόδισαν την εσωτερική ελευθερία
οι εχθροί του ανθρώπου, τα πάθη μας,θα εκμεταλλευτούν την εσωτερική μας διαίρεση για να μας χειραγωγούν.

Εμείς όμως πιστεύουμε ότι κανένας δεν μπορεί να κανει δούλο αυτόν που έχει το πνεύμα του ελεύθερο.
Επίσης κανένας δεν μπορεί να βλάψει αυτόν που δε συνεργάζεται μαζί του.
Ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του όχι αυτούς που δεν του μοιάζουν.

Έίμαστε παιδιά του Θεού και όχι του Κρόνου (χρόνου).
Ο Θεός θέλει από μας να ζούμε
σ΄ αυτόν τον κόσμο, αλλά να μην είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου.

Με αυτές τις προϋποθέσεις πιστεύω ότι δεν πρέπει να μας απογοητεύει η αταξία και το χάος.

Άλλος έχει τα ηνία τα χέρια του.
Εννοείται γι΄π αυτούς που πισεόυν ότι αυτό που προέχει είναι το πνέυμα και ότι η ζωή είναι πνευματική.