Το πρωί κρατούσα ένα βάζο στα χέρια μου και πέρασε απ' το νου μου μια σκέψη υπερηφάνειας. Το βάζο γλίστρησε απ' τα χέρια μου και έσπασε στο δάπεδο. Στο νου μου ήρθε η φράση του Αποστόλου Παύλου, "Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής", από τον ύμνο του στην αγάπη. Η αγάπη δε ζητεί το δικό της.
Είναι δύσκολο να ζεις με την υπερηφάνεια. Είναι δύσκολο να ζεις ακόμα και με τον υπερήφανο εαυτό σου. Η υπερηφάνεια χαλάει τα πάντα. Πολλούς τους βάζει ο δαίμων της υπερηφάνειας να αυτοκτονήσουν. Θα γλύτωναν τη ζωή τους, αν ταπείνωναν τον εαυτό τους. Ακόμα και ο Ιούδας δεν θα αυτοκτονούσε, αν ταπείνωνε τον εαυτό του και ζητούσε συγχώρηση για το έγκλημά του.
Γι' αυτό η Γραφή λέει, πως όταν δεις την υπερηφάνεια στην καρδιά σου, να την βγάλεις γρήγορα έξω. Η υπερηφάνεια είναι σαν τις βατσινιές. Είναι αδύνατο να την πλησιάσεις και να μην γρατσουνιστείς. Είναι έμφυτο το να μην δέχεται κανείς με ευχαρίστηση αυτόν που βάζει τον εαυτό του πάνω από τους άλλους.
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου