Η μελαγχολία του σωσία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η εποχή τώρα προσπαθεί να αποκοιμίσει του νέους, για να ξεχάσουν την πατρίδα τους, τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους, με ένα λόγο, τον εαυτό τους.
Το δίλημμα να γίνεις αυτό που είσαι, ο εαυτός σου ή να γίνεις ένας σωσίας, βασανίζει όλους τους ανθρώπους ιδίως τους νέους. Ο σωσίας είναι ο τύπος που προσπαθεί να ξεχάσει τον εαυτό του. Είναι δηλαδή το αντίθετο του ομηρικού Οδυσσέα, που προσπαθεί να θυμάται τον εαυτό του και την πατρίδα του.
Ο σωσίας δεν θέλει να θυμάται, σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα που χάθηκαν επειδή δεν θυμούνταν την πατρίδα τους. «Οι νήπιοι, χάθηκαν», γράφει ο Όμηρος. Ο σωσίας είναι ένα μυθικός Προκρούστης του εαυτού του.
Στην ερμηνεία των ρόλων στο θέατρο υπάρχουν δύο τεχνοτροπίες. Στη μια ο ερμηνευτής προσπαθεί να εκφράσει τον εαυτό του μέσα απ΄ το ρόλο του. Στην άλλη ο ερμηνευτής προσπαθεί να ξεχάσει τον εαυτό του στο ρόλο του, να γίνει ένας σωσίας του ρόλου.
Τη μουσική, είπε κάποτε ο Θεοδωράκης, δεν τη γράφουμε για να ξεχάσουμε, αλλά για να θυμηθούμε. Η εποχή τώρα προσπαθεί να αποκοιμίσει του νέους, για να ξεχάσουν την πατρίδα τους, τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους, με ένα λόγο, τον εαυτό τους.
....................................................................................................

(Σχετ. στο olympio-vhma της Παρασκευής, Η γενιά του Προζάκ )

Ελληνίδες που υπερέχουν

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πάντα υπήρχαν οι γυναίκες με «τσαγανό»*, όπως τις ονομάζει ο λαός μας. Λέξη που προέρχεται από την αρχαία λέξη «άγαν», υπερβολικός, υπέροχος. ΟΙ γυναίκες αυτές υπερέχουν των ανδρών. Είναι οι Μπουμπουλίνες, είναι οι Ελληνίδες της Ηπείρου, στον πόλεμο του ’40. Είναι οι Ελληνίδες του χορού του Ζαλόγγου, είναι αυτές που η Ελληνική Ιστορία τις μνημονεύει ως πρότυπα του αγώνα για την Ελευθερία!

Σε εποχές ανελευθερίας όπως η δική μας οι Ελληνίδες με ανδρεία ψυχή, υπερέχουν των ανδρών. Αγωνίζονται για την ελευθερία. Ο φόβος δεν τις ακινητοποιεί. Παράδειγμα οι σημερινές Ελληνίδες που αντιστέκονται στη δικτατορία της νέας τάξης και υπερασπίζονται την ελευθερία της πατρίδας.

Το επίθετο «τσαγανός» το λεξικό θεωρεί ότι προέρχεται από την τουρκική λέξη «τσαγανός». Γιατί άραγε η ελληνική λέξη προέρχεται από την τουρκική «τσαγανός», και δεν προέρχεται η τουρκική λέξη από την ελληνική; Μήπως και η λέξη «άγαν», που είναι η θεματική ρίζα του επιθέτου «τσαγανός», είναι τουρκική;

"Φιλοσοφικό λεξικό"

Φιλοσοφικό λέξικο: Κυβερνησιμότητα

Μόσχου Λαγκουβάρδου

Νέος όρος χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο, μια γενική ιδέα, Σαν τα κούφια λόγια, στους Αλεξανδρινούς βασιλείς του Καβάφη. Δεν προσφέρουν τίποτε καινούριο στη ζωή. «Δουλειά για κουρασμένα μυαλά, για να τα αποκάμουν εντελώς.

Μια φορά ένας αγανακτισμένος πατέρας,αφού «είδε κι απόειδε» , από τις συχνές αναβολές του γάμου,έδωσε την αγελάδα που του έταξε στο γαμπρό , σκεπασμένη με το νυφικό πέπλο λέγοντάς του: «πάρτην, εσύ αγελάδα θέλεις, δε θέλεις γυναίκα».

Με τον καινούριο όρο της «κυβερνησιμότητας», θα μπορούσε να πει: «εσύ γυναικότητα θέλεις, δε θέλεις γυναίκα».Σ’ ένα σκωπτικό ποίημά του ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, γράφει, για κάποιον που αναρωτιόταν, «γιατί να πάρω μια γυναίκα, αφού το μόνο που θέλω, είναι «γυναικότητα;». Το ποίημα καταλήγει στο συμπερασματικό στίχο: «Κάποιος άνθρωπος,  κάποιο σπίτι».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για μετατροπή του ουσιαστικού σε γενική ιδέα, χαρακτηριστικό του κουρασμένου, αντιφατικού, διανοητικού ανθρώπου, που δεν έχει το θάρρος να υπάρξει και σκέφτεται τη ζωή, αντί να τη ζει.

«φιλοσοφικό λεξικό»

Αν μπορούσαμε να ελέγχουμε τους ήχους

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν μπορούσαμε να ελέγχουμε τους ήχους, θα άλλαζε η ζωή μας και πιθανόν να μην υπήρχαν ούτε κρίσεις ούτε εκμετάλλευση των αδυνάτων από την απληστία του πλούτου. Θα υπήρχε ειρήνη στη γη. Ο Πλάτων έλεγε "δώστε μου τους ήχους και πάρτε τους νόμους".
Λένε ότι η εικόνα του θηρίου είναι ο θόρυβος. Οι παλιοί αγιογράφοι αποδίδουν το θηρίο ως δράκο που βγάζει καπνούς και δονείται από το θόρυβο.

Επιλογή

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

  Η επιλογή είναι διάθεση της ψυχής και του πνεύματος. Είναι όπως η προδιάθεση, η πρόθεση όπως λέγεται, στα εκ προθέσεως τελούμενα ποινικά αδικήματα. Γι΄ αυτό και τα δικαστήρια ερευνούν ξεχωριστά την πρόθεση από τα αποτελέσματα. Στην προκειμένη δύσκολη κατάσταση που περνάει η χώρα μας, πολλοί θεωρούν ως επιλογή το αποτέλεσμα της επιλογής και όχι την πρόθεση. Δεν έχουμε επιλογή, λένε και νίπτουν τας χείρας των, σαν τον Πόντιο Πιλάτο στη δίκη του Χριστού.

Με αυτή την εσφαλμένη ερμηνεία της επιλογής , έχουμε αναπαυμένη τη συνείδησή μας και δεν  κάνουμε κάτι, γιατί δεν έχουμε την προδιάθεση ή την  πρόθεση να κάνουμε κάτι για να διορθώσουμε μια δυσάρεστη κατάσταση, όπως είναι η σημερινή παρακμή στον τόπο μας. Μένουμε απαθείς χάρις στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, που μας έριξε στο λήθαργο. Δεν μας ενδιαφέρει. Δεν έχουμε επιλογή. Έτσι έκανε και ο Πόντιος Πιλάτος που δεν έκανε τίποτε για να σώσει τον Ιησού, γιατί δεν είχε επιλογή

Ποιος εμποδίζει την επιλογή, δηλαδή την πρόθεση να κάνουμε οτιδήποτε για να διορθώσουμε κάτι;  Κανείς  δεν μας εμποδίζει. Κανείς δεν ξέρει την εσωτερική μας διάθεση. Μόνον ο Θεός γνωρίζει την προαίρεσή μας.  Στην προκειμένη περίπτωση, στη δική μας άθλια κατάσταση, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε την προαίρεση να κάνουμε ό,τι μπορούμε ο καθένας, δεν κάνουμε  τίποτε για αυτούς που θάρθουν και τους επιβαρύνουμε με χρέη που δεν θα ξεχρεωθούν ποτέ. Οι γενιές που έρχονται θα αντιμετωπίσουν καταστροφές, που οφείλονται στη δική μας απάθεια.

«Φιλοσοφικό λεξικό»
moschoblog.blogspot.com

Συλλαλητήριο !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θυμάμαι ότι στο Συλλαλητήριο των Αθηνών για την Μακεδονία, στάθηκα όρθιος σε ένα χώρο μικρότερο του ενός τετρ. μέτρου, επί οχτώ ώρες χωρίς να πεινάσω ή να διψάσω ή να πάω προς νερού μου. Τί δυνάμεις κρύβει ο άνθρωπος, όταν πιστεύσει σε κάτι!

Το αίσθημα που ένιωθα όλη τη νύχτα στο λεωφορείο, στην επιστροφή στη Λάρισα, ήταν η επιθυμία να αρχίσω ένα ακόμα συλλαλητήριο!

Ο φόβος του εγκλεισμού (κλειστοφοβία)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο φόβος του εγκλεισμού (κλειστοφοβία)

1. Νικάμε το φόβο που ξεκινάει από το φόβο του θανάτου, με την αγάπη του Ιησού και την προσευχή. Ζητάμε απ΄τον Ιησού να μας δώσει τη δύναμη να πατάμε επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και σε όλη τη δύναμη του εχθρού, και να μη μας βλάφτει.

2. Φερόμαστε υποθετικά, σαν να μη φοβόμαστε.

3. Δε κοιτάζουμε το φόβο κατάματα, αλλά μέσα από κάποιο είδος καθρέφτη.

4. Συνηθίζουμε αυτό που μας φοβίζει. Το κάνουμε σιγά σιγά οικείο. Γινόμαστε φίλοι μαζί του. Του λέμε, Καλώς ήρθες, σε περίμενα. Στον ανελκυστήρα π.χ. δε βγαίνουμε αμέσως έξω. Καθόμαστε λίγο, σαν να είχαμε κλειστεί για να συνηθίσουμε να παραμένουμε μέσα σαν να είχαμε κλειστεί. Να μεγαλώνουμε σιγά σιγά το χρόνο παραμονής.

Από πρακτική άποψη:
Λέμε στον συντηρητή τεχνίτη, να τοποθετήσει σύστημα απεγκλωβισμού, ώστε να μας κατεβάζει ο ανελκυστήρας στο ισόγειο και να βγαίνουμε έξω.
Επίσης για την περίπτωση εγκλεισμού λόγω διακοπής ρεύματος, να υπάρχει σύστημα φωτισμού, ώστε να μην μένουμε στο σκοτάδι.
Και άλλα θα υπάρχουν κι όταν τα μάθουμε θα τα γνωστοποιήσουμε για χάρη των φιλων μας.

«Φιλοσοφικό λεξικό»

Η κοινωνία του Χριστού δεν είναι συμβατική

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η κοινωνία του Χριστού δεν είναι συμβατική, γι’ αυτό και ο Ελληνισμός, ακόμα και πριν την ενσάρκωση του Χριστού δεν ήταν και δεν είναι συμβατός με τους άλλους λαούς, τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής που θεωρούν τις κοινωνίες τους εκ συμβάσεως ή εκ του νόμου.

Σήμερα το πρωί, πίνοντας τον καφέ μου στην καφετέρια, άκουγα θέλοντας και μη τη συζήτηση δύο νέων στο μπαρ, δίπλα μου. Η βάση της κουβέντας τους ήταν «ο καλός ανθρωπος». Το συμπέρασμά τους ήταν ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι άνθρωποι από εμάς τους Έλληνες. Η πρόθεσή τους ήταν να υποτιμήσουν έμμεσα την Ορθοδοξία. Μεταφέρω εδώ αυτολεξεί μερικές φράσεις, ενδεικτικές του πνεύματος με το οποίο μιλούσαν;

«Υπάρχουν λαοί πολύ ανώτεροι από μας. Τι πολιτισμό έχουμε εμείς; Παράδειγμα οι Μωαμεθανοί που μας άφησαν να αναπτυχθούμε. Ή οι Αλβανοί. Η Σμύρνη είχε τη μεγαλύτερη κοινότητα Ελλήνων. Θα αφήναμε εμείς τους Μουσουλμάνους να αναπτυχθούν τόσο στη χώρα μας; «
Ήταν φανερό ότι ήταν κάτοχοι της ευρωπαϊκής παιδείας, την οποία δέχθηκαν σε κάποιο πανεπιστήμιο της Δύσης. Ο καλός άνθρωπος είναι η θεωρία που αντιτείνουν οι δυτικοί στην Ορθοδοξία, ο γνωστός ανθρωπισμός το ίδιο και η παναίρεση του οικομενισμού.
‘
Ενας ξένος με ρώτησε κάποτε, ποιόν προτιμώ, τον καλό άνθρωπο ή τον καλό Έλληνα. Του απάντησα αμέσως ότι προτιμώ τον καλό Έλληνα, γιατί αν είναι καλός Έλληνας χριστιανός ορθόδοξος, θα είναι και καλός άνθρωπος, ενώ ο καλός άνθρωπος δεν είναι οπωσδήποτε και καλός Έλληνας.
Προτιμώ τον Ελληνισμό από τον ανθρωπισμό, γιατί ο Ελληνισμός περιέχει και τις όποιες αξίες περιέχει ο ανθρωπισμός. Ο ανθρωπισμός όμως δεν περιέχει τις αξίες του του Ελληνισμού, όπως τις βιώνουμε στην Ορθοδοξία.

Ο Ελληνισμός έχει τον σπερματικό λόγο του Χριστού. Οι Έλληνες δέχθηκαν τον σπερματικό λόγο του Χριστού, πριν την ενσάρκωσή του. Είναι οι προ Χριστού χριστιανοί. Η κοινωνία του Χριστού είναι εκ φύσεως. Δεν είναι συμβατική! Ο Αριστοτέλης που το έγραψε αυτό, δεν το έβγαλε απ΄ το μυαλό του, γιατί το είδε να συμβαίνει και το έγραψε.

Σημείον αντιλεγόμενον

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου.

Σημείον αντιλεγόμενον
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι σημείον αντιλεγόμενον, ο λίθος τον οποίον αποδοκίμασαν όλοι, και τώρα όλοι σκοντάφουν επάνω του. Η Αριστερά φανερά αντιμάχεται την πίστη στο Χριστό και η Δεξιά την καπηλεύεται. Αριστερά και Δεξιά είναι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, δύο όψεις της δύναμης του ισχυροτέρου.

Στην Αμερική ακόμα και σήμερα λύνουν τις διαφορές τους με τη δύναμη του ισχυροτέρου. Πάντα ο ισχυρότερος είναι ο καλύτερος και ο έχων πάντα δίκαιο. Το δίκαιον υπέρ των ισχυροτέρων γέγραπται. Η αληθινή Δημοκρατία θέτει όριο στο «δίκαιο» της βίας: όχι πλούσιοι πλουσιότεροι και φτωχοί φτωχότεροι. 

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε μόνον Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι, ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. γι΄αυτό και πολεμούνται από όλους , όσοι ομολογούν πίστη στο Χριστό και καυχιούνται για την πίστη τους,.

Η ικανότητα της επιλογής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ικανότητα επιλογής προϋποθέτει δυνατότητα εξαντικειμένισης δηλαδή αυτό που λέμε αποστασιοποίηση, την οποία δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν ταυτίζαμε τον εαυτό μας με το περιβάλλον, όπως τα ζώα. Τα ζώα δεν μπορούν να αποστασιοποιηθούν από τα πράγματα, τα θεωρούν ένα με τον εαυτό τους.

Διακρίνουμε τον εαυτό μας από τα πράγματα και τα συμβάντα, γι' αυτό μπορούμε να τα δούμε ως το υλικό της ζωής και να τα επεξεργαστούμε πνευματικά.

Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τί σημαίνουν τα λόγια του Βούδα: είναι ωραίο να παρατηρείς ό,τι είναι μπροστά σου, αλλά είναι τρομερό να είσαι ό,τι είναι μπροστά σου.

Είναι γνωστό το πείραμα με το γάϊδαρο, που έβαλαν μπροστά του δυο μπάλες άχυρο και κινδύνεψε να πεθάνει από την πείνα γιατί δεν ήξερε ποιά απ΄ τις δυο να διαλέξει.

"Φιλοσοφικό λεξικό"