Το γράψιμο είναι σβήσιμο (Άντον Τσέχωβ)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το γράψιμο είναι σβήσιμο (Άντον Τσέχωβ). Αν γράφεις και δεν μπορείς να σβήσεις ο ίδιος αυτό που γράφεις, τα λόγια σου γινονται πηγή ανησυχίας.

Οι Αρχαίοι ονόμαζαν τα προφορικά λόγια "έπεα πτερόεντα", δηλαδή "πουλιά πετούμενα", γιατί σαν τα πουλιά φεύγουν από σένα και δεν μπορείς να τα ξαναφέρεις πίσω, ενώ τα γραπτά μένουν.

Τα γραπτά μένουν Scripta manent , έλεγαν οι Ρωμαίοι, με την έννοια ότι μπορείς να τα σβησεις εσύ ο ίδιος.

Στην τρικυμία οι Μαθητές του Ιησού φοβήθηκαν και είπαν: Κύριε , σώσον ημάς, απολύμεθα (Κύριε σώσε μας, χανόμαστε). Και ο Ιησούς τους είπε: Τί δειλοι εστέ, ολιγόπιστοι; Τότε εγερθείς, γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, επετίμησε τους ανέμοις και τη θαλάσση και εγένετο γαλήνη μεγάλη.

Όταν οι μαθητές του Ιησού Πέτρος και Ιωάννης απολύθηκαν απ΄ τη φυλακή πήγαν στους άλλους Μαθητές και τους διηγήθηκαν τί είχε συμβεί, ότι τους απαγόρεψαν να μιλούν για το Χριστό. ΟΙ Απόστολοι, καθώς γράφει το Βιβλίον των Πράξεων, όταν άκουσαν τί είχε συμβεί, ομοθυμαδόν, δηλαδή με μια ψυχή προσευχήθηκαν στο Θεό, Δέσποτα, συ ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτής, ....έπιδε επί τας απειλάς αυτών και δος τοις δούλοις σου μετά παρρησίας πάσης λαλείν τον λόγον σου, ... Και δεηθέντων αυτών ....επλήσθησαν άπαντες Πνευματος Αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας. (Πράξεις Δ΄23-31)