Περί διακρίσεως

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Φαντασθείτε κάποιον που ξυπνάει ένα πρωί και βλέπει το δεξί χέρι πολύ μεγαλύτερο απ΄ το αριστερό του, όπως του Καραγκιόζη και δεν καταλαβαίνει τη διαφορά απ΄ το κανονικό. Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορούμε να πούμε ότι γνωρίζει το σώμα του και την αρμονία του. Το αντίθετο συμβαίνει. Αυτός αγνοεί το σώμα του κι ό,τι υπάρχει στο σώμα του το βλέπει κανονικό, ακόμα και το μη κανονικό.

Κάπως έτσι θα καταλάβουμε γιατί στην εποχή αυτή, πολύς κόσμος θεωρεί κανονική κάθε δυσαρμονία. Την εποχή αυτή άνοιξε το πνεύμα τις πύλες του τόσο σ’ αυτούς που κατέχουν τη διάκριση των πνευμάτων όσο και στους αδαείς.

Μην πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, γράφει ο Απόστολος Πέτρος στην επιστολή του. Πώς λοιπόν θα διακρίνουμε τα πνεύματα; Με ποιο κριτήριο; Όσο είμαστε νήπιοι εξερευνούμε την σωματική μας υπόσταση, για να την γνωρίσουμε. Όταν γινόμαστε ενήλικοι, συνειδητοποιούμε ή δεν συνειδητοποιούμε , ότι εκτός από την σωματική μας υπόσταση, διαθέτουμε και πνευματική υπόσταση και αναλόγως αναζητάμε ή όχι, το μέτρο, με το οποίο θα «μετρήσουμε» τον εαυτό μας.

Με αυτό το μέτρο γνωρίζουμε το πνεύμα μας και την αρμονία του. Για να μην πιστεύουμε σε κάθε πνεύμα. Η πίστη μας ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεάνθρωπος, είναι ο θησαυρός μας. Έχουμε τον θησαυρό, γράφει ο Απόστολος Παύλος, κρυμμένο εν οστρακίνοις σκεύεσι".