ΟΙ ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στην αμερικανική κινηματογραφική ταινία «Οι φάλαινες του Αυγούστου» ο ήρωάς της που τον υποδύεται ο Βίνσεντ Πράϊς, επισκέπτεται κάποια φίλη στην εξοχική της κατοικία, που βρίσκεται σε κάποια ερημική ακτή της Ουαλίας. Πιστεύει πως μπορεί να μείνει μαζί της μια που και εκείνη είναι μόνη με την τυφλή αδελφή της, αλλά η αδελφή της φίλης του απορρίπτει την πρότασή του να μείνει μαζί τους.

Έτσι με μετρημένη λύπη στην καρδιά του, συνειδητοποιεί ότι στην πραγματικότητα δεν περίμενε τίποτε, πως ό,τι χρειαζόταν το είχε ήδη και δεν είχε ανάγκη να ξεκινάει κάθε φορά μια καινούρια αναζήτηση.

Αυτό σημαίνουν τα λόγια του «Ξόδεψα τη ζωή μου επισκεπτόμενος φίλους… Έμαθα στη ζωή μου να μην περιμένω τίποτε». Την αλήθεια αυτή την μαθαίνει ο χαριτωμένος αυτός άνθρωπος, όταν πίνει το πικρό ποτήρι της απόρριψης της φιλίας του για μια ακόμα φορά. Τότε μόνο συνειδητοποιεί ότι δεν περίμενε τίποτε. Όλη του τη ζωή την έζησε με την ψευδαίσθηση ότι περιμένει κάτι ενώ δεν περίμενε τίποτε διαφορετικό ή τίποτε επί πλέον αυτού που είχε ή αυτού που ήταν, ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος, αυτάρκης, που μπορούσε να προσφέρει τον εσωτερικό του πλούτο στους άλλους, αντί να συνεχίζει να αγνοεί την πληρότητα του εαυτού του.

Ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, που είχε κι αυτός ανάλογες εμπειρίες γιατί έζησα όλη του τη ζωή μόνος, (έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ως ερημίτης στην Κάλυμνο και στην Πάτμο)  έγραψε στο πνευματικό του ημερολόγιο τα λόγια αυτά: «Κάποτε ξεκινάμε μια αναζήτηση (ή κάνουμε μια επίσκεψη σε φίλους ή προσφέρουμε τη φιλία μας κάπου και την απορρίπτουν) και δεν ξέρουμε τί ζητάμε μέχρι να ξαναρθούμε στην αρχή».