Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

«Σ’ αυτόν τον φευγαλέο κόσμο που μοιάζει με όνειρο,
Το να βρεθεί κανείς στη μίζερη θέση, να κάνει μόνο
Δυσάρεστα πράγματα, είναι βλακεία.»
Τ. Γιαμαμότο

Το μεγάλο προνόμιο των ανθρώπων που γλεντούν, είναι ότι αποκτούν προοπτική για να κάνουν χιούμορ. Τίποτε δεν είναι πιο μάταιο από μια ζωή δίχως την αίσθηση του χιούμορ. Η καρδιά μας δεν είναι παράθυρο κλειστό.

-Ακολούθησέ με, είπε ο Χρίστος, για να δεις τι θα πει γλέντι και τι θα πει φιλοξενία.

Ο Άρης και ο Κώστας με την κιθάρα στο χέρι δεν δείχνουν καμία έκπληξη, για την απροσδόκητη πρόσκληση. Είναι μυημένοι στις αυθόρμητες αυτές συνάξεις των φίλων στο όμορφο σπίτι του κυρ Θανάση, στο χωριό. Η κυρία Κούλα έχει έτοιμους μεζέδες (κεφτεδάκια, ολόδροσες σαλάτες, διάφορα τυριά…). Η ρακή για την οποία δικαίως σεμνύνεται ο κυρ Θανάση ότι την παρασκευάζει ο ίδιος για τους φίλους του.

-Γι΄ αυτό είναι τόσο καλή, του λέω. Είναι φτιαγμένη με αγάπη.

-Πιες όσο θες. Την άλλη μέρα δεν θα νιώθεις βαρύς, λέει ο κυρ Θανάσης.

Ο πρόσχαρος οικοδεσπότης δέχεται τους φίλους του και τους ασπάζεται στο μάγουλο σταυρωτά. Δείχνει το μεγάλο τραπέζι δίπλα στο παράθυρο που βλέπει στον δενδρόκηπο. Η κυρία Κούλα στρώνει στη στιγμή το καθαρό τραπεζομάντιλο και φέρνει τα πρώτα πιάτα με τους μεζέδες. Ανοίγει κατόπιν το παράθυρο και ο κήπος μπαίνει στο σαλόνι.

-Ο κόσμος όλος είναι κλειστά παράθυρα, αναφωνεί ο Χρίστος, που έχει κατεβάσει μερικά ποτήρια ρακή.

-Γεια σου παγκοσμιοποίηση. Να τα γράψεις όλα αυτά και να βάλεις τίτλο «Παράθυρα κλειστά» λέει σε μένα. « Είμαστε όλοι παράθυρα κλειστά, εννοώ την καρδιά μας.»

Οι άνθρωποι πιστεύουν στη δύναμη του λόγου. Πιστεύουν ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος, αν βρει ένα καλύτερο μέλλον.

-Να τα γράψεις όλα, με παρότρυνε κάποιος πανεπιστημιακός γιατρός (Επιμελητής του Κεντρικού Νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη), όταν ως φοιτητής νοσηλευόμουν εκεί σ’ ένα θάλαμο που έφταναν έως εκεί τα βρώμικα νερά από τις τουαλέττες, όταν πλημύριζαν. Η πληγή μου είχε μολυνθεί.

Γράφουμε κείμενα με υπαινιγμούς γιατί θέλουμε ο αναγνώστης να κάνεις τις δικές του σκέψεις. Δεν είμαστε συμβατικά κοινωνικοί. Είμαστε εκ φύσεως κοινωνικοί, όπως λέει ο Αριστοτέλης. Η ανάγκη της επικοινωνίας είναι μέσα στη φύση μας. Ότι ο κόσμος υπάρχει για να μπει σ’ ένα βιβλίο, δεν είναι απλά ένα σχήμα λόγου ή μια φράση, που ακούγεται καλά. Η ίδια η ζωή ζητεί να εκφραστεί. Με συγκινεί κάθε φορά η προτροπή να γράψω, επειδή ξέρω από ποια ακαταμάχητη ανάγκη, θέλουμε να γραφτεί κάτι. Ακούμε συχνά γνωστούς και αγνώστους, να μας προτρέπουν να γράψουμε για κάποιο πράγμα. «Να το γράψεις αυτό. Να το γράψεις το άλλο». Μια μέρα στην οδό Κούμα ένας νεαρός καθώς περνούσε δίπλα μου είπε, «Γράψτα όλα».

Αυτό το όμορφο πρωινό στο χωριό Καλαμάκι, αξίζει να περάσει στη λογοτεχνία. Είναι πρωί της Κυριακής. Σιγανή, ανοιξιάτικη βροχή πέφτει επάνω στα δέντρα, στο πράσινο και στα λουλούδια του κήπου.