Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Σύμφωνα με το Ιερό Ευαγγέλιο η ζωή του ανθρώπου είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Το Σύμβολο της Πίστεως αποκαλεί το Άγιο Πνεύμα «ζωοποιό» και εννοεί ότι η ζωή του ανθρώπου είναι το Άγιο Πνεύμα. Όταν φεύγει Αυτό από τον άνθρωπο, ο άνθρωπος νεκρώνεται. Η Γραφή λέει πως «ο άνθρωπος εν εικόνι διαπορεύεται» και εννοεί ότι ο άνθρωπος σχηματίζει μια εικόνα για την ζωή και για τον κόσμο και με αυτήν ζει και πορεύεται.
Η εικόνα του για τον κόσμο είναι το νόημα της ζωής του και με αυτό το νόημα γνωρίζει τον εαυτό του. Αν ξεχάσει το λόγο που ζει θα χαθεί γιατί ο κόσμος φθείρεται και η επιθυμία του μαζί. «Παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου και η επιθυμία αυτού», γιατί φθείρεται η εικόνα του κόσμου και η επιθυμία του. Ο Σωκράτης βλέπει καθαρά που καταντάει ο άνθρωπος, που αρνείται να γνωρίσει τον εαυτό του και γίνεται ένα με τον υλικό κόσμο. Δεν λειτουργεί , λέει, η δημοκρατία, αν ο πολίτης δεν αυτοσυγκρατείται.
Τι σημαίνει αυτοσυγκράτηση; Ένα παράδειγμα αυτοσυγκράτησης είναι αυτό του Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας είχε στο νου του την πατρίδα και συγκρατούσε τον εαυτό του και δεν τον άφηνε να παραδίδεται στη μοίρα του χωρίς αντίσταση. Όταν είδε ότι δεν μπορούσε να αυτοσυγκρατηθεί δέθηκε στο κατάρτι.
Ο Όμηρος που είναι ο Οδυσσέας και τα ομηρικά έργα η αυτοβιογραφία του , δεν λυπάται θυσίες και κόπους, για να διατηρεί πάντοτε ζωηρή την εικόνα της πατρίδας στην μνήμη του. Οι σύντροφοί του, που ο Όμηρος τους ονομάζει νήπιους (νήπιος είναι αυτός που δεν γνωρίζει τον λόγο που ζει, που δεν έχει νόημα η ζωή του), ζητούν απ΄ τον Οδυσσέα να τους αφήσει να ζουν στο νησί των Λωτοφάγων, δηλαδή στη λήθη. Οι Λωτοφάγοι τρέφονταν με τους γλυκούς καρπούς του λωτού που ναρκώνουν το νου και την καρδιά κι ο άνθρωπος παραδίδεται στην λαγνεία.
«Είσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου και με εμάς», λένε στον Οδυσσέα οι σύντροφοί του. Ας μείνουμε εδώ που έχουμε όλες τις υλικές ανέσεις και να μην «παλαμοδέρνομε» με τα κύματα της θάλασσας. Ας αφεθούμε στην γλυκιά ζωή κι ας ξεχάσουμε την πατρίδα.
Ο Οδυσσέας αντίθετα με τους συντρόφους του, έχει πάντα στο νου του την πατρίδα. Την βλέπει καθαρά μέσα του. Η καρδιά του είναι καθαρή από αλλότριους λογισμούς. «Και τον καπνό από τα τζάκια των σπιτιών της πατρίδας να δω να ανεβαίνει στον ουρανό κι ας πεθάνω», λέει. Τόσο μεγάλη είναι η επιθυμία του και η καθαρότητα της μνήμης του.
Το ίδιο κι ο Δαβίδ παρακαλεί το Θεό, να τον βοηθήσει να έχει καθαρή μνήμη (καρδιά) για να κατοικεί μέσα της η χάρη του Θεού, το Πνεύμα που δίνει ζωή. «Καρδίαν καθαράν κτίστον εν εμοί ο Θεός και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου» γράφει στον 50ό ψαλμό του, τον λεγόμενο ψαλμό της μετανοίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου