Οι νέοι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι νέοι δεν βοηθιούνται να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Συνήθως το περιβάλλον τους δίνει αξία σε εξωτερικά πράγματα, ομορφιά, γνώσεις, χρήματα, φήμη.

Με την αγνωσία της πραγματικής αξίας τους, οι νέοι υποτιμούν τον εαυτό τους και δυσκολεύονται να τον αγαπήσουν .

Ο Σολωμός στον ¨Πόρφυρα" περιγράφει τη γνώση του εαυτού, με αυτά τα λόγια: "Άστραψε φως και γνώρισεν ο νιος τον εαυτό του."

Στην ταινία "Φθινοπωρινή Συμφωνία" ο σκηνοθέτης Ίγκμαρ Μπέργκμαν, βάζει στο στόμα της νεαρής ηρωίδας του, τα λόγια αυτά: "Αν μ' αγαπήσει κάποιος όπως είμαι, ίσως τολμήσω να δω κι εγώ όπως είναι τον εαυτό μου .

Φρίκη και θεάματα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κανένα απ΄ τα φριχτά εγκλήματα που γίνονται για να τα δείξει η τηλεόραση δεν θα γινόταν, αν δεν υπήρχαν τηλεθεατές να τα δουν.

Κανένας αρχαίος μονομάχος δεν θα πέθαινε στην αρένα , αν δεν υπήρχαν θεατές που απολάμβαναν το θέαμα.

Κανένας χριστιανός δεν θα γινόταν τροφή στα λιοντάρια χωρίς τους θεατές στα αρχαία αμφιθέατρα.

Καμιά φρικωδία δεν θα γινόταν θέαμα, αν λειτουργούσε η δημοκρατία.

ΟΙ ΜΥΘΟΙ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι μύθοι είναι δημιούργημα των αρχόντων. Απόδειξη πρώτον ότι οι μύθοι κρύβουν την ωμότητά τους, και δεύτερον ότι οι άρχοντες ενώ είναι διώκτες αυτών που αποκαλύπτουν την ωμότητα των μύθων και των καθεστώτων που τους δημιουργεί ( Διώξεις Προφητών, Αγίων Μαρτύρων, Πατέρων της Εκκλησίας κ.α. ) εμφανίζονται οι ίδιοι ως θύματα.

Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα τόσο από την Ιστορία όσο κι απ΄ τους ίδιους τους μύθους. Παραδείγματα από την ιστορία είναι οι φοβεροί διωγμοί των Ρωμαίων αυτοκρατόρων εναντίον των χριστιανών . Από τη μυθολογία ενδεικτικά αναφερόμαστε στο γνωστό μύθου του ξυλοκόπου και του λιονταριού.

Στο μύθο του ξυλοκόπου και του λιονταριού, το φανερό νόημα είναι ότι οι πληγές του σώματος κλείνουν, ενώ η πληγή από τα πικρά λόγια δεν κλείνει ποτέ. Η κρυμμένη ωμότητα είναι ότι οι ισχυροί (τα λιοντάρια) δεν γίνονται ποτέ παιδαγωγοί και μάλιστα με εκούσιον πάθος, όπως αυτό του λιονταριού του μύθου.

Το χοντρό ψέμα του μύθου δείχνει την ωμότητά του εμφανίζοντας τον άρχοντα ως μάρτυρα,που θυσιάζεται για την Παιδεία του λαού και μάλιστα εκουσίως, ενώ η αλήθεια είναι εντελώς αντίθετη, ότι ο άρχοντας καταδιώκει τους Μάρτυρες που αποκαλύπτουν την βία τόσον του ιδίου όσον και των μύθων του.

Δικανική αντίληψη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Δικανική αντίληψη σημαίνει ότι πάνω από όλα είναι η δικαιοσύνη, εκείνη που διακρίνει σε δίκαιο και σε άδικο, σε δικαίους και αδίκους, σε καλούς και σε κακούς. Ακόμα και στην οικογένεια αυτό που προέχει είναι το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.Δικανική αντίληψη των πραγμάτων έχει ο δυτικός κόσμος.

Η αντίληψη αυτή συνάδει με την βουλησιαρχία του δυτικού κόσμου. Όταν η ζωή θεωρείται κυνήγι της ευτυχίας, χωρίς να ελευθερωθούμε πρώτα από την ιδιοτέλεια , αυτό που μένει , για να αποφύγουμε τις αιώνιες συγκρούσεις είναι να αναζητάμε ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Ποιος τηρεί το Νόμο και ποιος δεν τον τηρεί.

Η δικανική αντίληψη οδηγεί κατ΄ ευθείαν στην υποκρισία. Είναι η ίδια η υποκρισία. Διότι κανένας άνθρωπος δεν είναι δίκαιος, αφού κανένας δεν τηρεί όλες τις διατάξεις του Νόμου. Όταν λοιπόν βρίσκω άδικο στον διπλανό μου, ξεχνώ το άδικο το δικό μου.
Εντελώς αντίθετη είναι η αντίληψη της Ορθοδοξίας. Δεν ζητάμε απ΄ το Θεό τη δικαίωση, αλλά το έλεος, δηλαδή την υπέρτατη αγάπη.

Διάβασε την παραβολή του πονηρού δούλου στο Ευαγγέλιο. Στην παραβολή του πονηρού δούλου φαίνεται καθαρά η υποκρισία αυτών που κατηγορούν τους Έλληνες ορθοδόξους ότι είναι κλέφτες, ψεύτες, τεμπέληδες κ.ά.

Για τους ορθοδόξους δεν είναι ο προορισμός του ανθρώπου η δικαίωση, αλλά η ελευθερία. Η ζωή χωρίς ελευθερία, δεν είναι ζωή είναι θάνατος. Αυτό σημαίνουν τα λόγια των αγωνιστών της Ελευθερίας, "Ελευθερία ή Θάνατος"!

ΥΠΑΡΞΙΣΜΟΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ είναι ένας απ΄ τους κορυφαίους εκπροσώπους του υπαρξισμού. «Ο υπαρξισμός πρεσβεύει ότι βάση της φιλοσοφίας δεν θα έπρεπε να είναι το γενικό και το αφηρημένο, αλλά η συγκεκριμένη και προσωπικά προσδιορισμένη ύπαρξη του ανθρώπου (...)

«Εκείνο που προέχει είναι να στραφεί κανείς ευθέως και αποκλειστικώς στην ίδια την ύπαρξή του και να την κατανοήσει.» (Θεοδόση Πελεγρίνη, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Έκδ.Ελληνικά Γράμματα)

Κατά τον Χάιντεγκερ ο άνθρωπος είναι «ον προς θάνατον»

--Τι θα γίνει με εμένα, εννοώ με την πίστη μου, με ρωτάει το πρωί ένας γνωστός μου, στη βόλτα στο Φρούριο.. Δεν έχω πίστη.
-Γιατί δε ζητάς απ΄ το Θεό να σου δώσει πίστη, όπως εκείνος ο πατέρας, που ζητούσε πίστη απ΄ το Χριστό , για να γίνει καλά το παιδί του; «Κύριε, πιστεύω, βοήθει μοι τη απιστία.»;
-Δεν ζητάω.
-Μήπως δεν θέλεις να έχεις πίστη;
-Γιατί δεν θέλω;
-Ίσως γιατί από την απιστία προσδοκάς περισσότερες απολαβές , παρά από την πίστη.
-Ποιες απολαβές;
-Ο Τζακ Κέρουακ π.χ. έλεγε πως για να πιστέψει στο Χριστό, έπρεπε να κόψει το κρασί.
-Το έκοψε;
-Δεν το έκοψε. Πέθανε απ΄ το κρασί στα 42 του χρόνια. Δεν χρειάζεται να γίνεις υπαρξιστής για να καταλάβεις, πως από αυτό που ζει κανείς προς θάνατον, από αυτό και πεθαίνει.

Για ποιό πράγμα θα θέλαμε να μας θυμούνται;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Είναι χαρά να σε θυμούνται. Να βγαίνεις έξω από το σπίτι σου με την γλυκιά απαντοχή να συναντήσεις ανθρώπους που θα χαρούν να σε δουν κι εσύ θα χαρείς να τους ιδείς. Να ταξιδεύεις σε μέρη όπου υπάρχουν άνθρωποι που σε θυμούνται με αγάπη.

Τα λόγια ενός πλανώδιου λαχειοπώλη της Λάρισας ηχούν στ΄ αυτιά μου: "Ο Θεός με ξέρει. Έχει ετοιμάσει εκεί πάνω ένα τόπο για μένα". Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος λέει πως τη διαμονή μας κοντά στο Θεό, την αποκτούμε από εδώ με τις αρετές.

Να μη μας θυμάται κανείς. Να μη θέλει κανείς να κοιτάξει στα μάτια μας, αυτό είναι ολοκληρωτικός θάνατος. "Κανείς δε θα θελήσει να κοιτάξει στα μάτια σου, γιατί έχεις πεθάνει για πάντα", θρηνεί ο ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στο Θρήνο του για τον φίλο του , τον ταυρομάχο Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας.

Ο Τόμας Σάνκαρα, ο αγαπημένος του λαού του πρόεδρος της Μπουργκίνα Φάσο, ήθελε να τον θυμούνται ως έναν άνθρωπο, που η ζωή του βοήθησε την ανθρωπότητα. Τον σκότωσαν και τον έθαψαν σαν το σκυλί στ΄ αμπέλι. Ο τάφος του είναι χαμένος σε έρημο, αφιλόξενο τόπο. Οι άνθρωποι φοβούνται να τον επισκεφθούν.

Ο Τόμας Σάνκαρα γνώριζε ότι θα τον σκοτώσουν. Αποδέχθηκε το μαρτύριο γιατί πίστευε πως για να βοηθήσει την ανθρωπότητα αξίζει και να πεθάνει.Ο κόσμος θα τον θυμάται ως έναν άνθρωπο που η ζωή του βοήθησε την ανθρωπότητα. Κανένας όμως δεν θα θελήσει να θυμάται το αποτρόπαιο έγκλημα κι αυτούς που το διέπραξαν.