Πνευματικές και σωματικές ηδονές

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η πνευματική ηδονή διαφέρει απ΄ τη σωματική. Μια αισθητή διαφορά είναι ότι η πνευματική ηδονή διαρκεί , ενώ η σωματική τελειώνει με την ικανοποίηση. Παράδειγμα η πνευματική ηδονή της πραότητας ή της καθαρής συνείδησης είναι δίχως τέλος. Αντίθετα η σωματική ηδονή π.χ. από τη γεύση ενός γλυκίσματος σταματάει όταν τελειώνει το γλύκισμα.

ΜΙα άλλη διαφορά είναι ίδια με τη διαφορά μεταξύ του πικρού καφέ και της γλυκιάς σοκολάτας. Ο καφές είναι πικρός στην αρχή και μετά σου αφήνει μια γλυκιά γεύση που διαρκεί. Ενώ η σοκολάτα είναι γλυκιά στην αρχή και μετά σου αφήνει την πίκρα της. Το ίδιο κι η πνευματική χαρά, στενή και τεθλιμένη η οδός, λέει το Ευαγγέλιο, αλλά μετά είναι διαρκής χαρά. Το αντίθετο η οδός των σωματικών απολαύσεων μας αφήνουν σαν πόλη κουρσεμένη. Μας γεμίζουν φαρμάκι από τις ενοχές.

Η Εκκλησία ευλογεί τις σωματικές ηδονές στο γάμο και τις μετατρέπει σε ευλογία του Θεού και έλεος, για να μη μας φθείρουν οι ενοχές. Όταν ο πειρασμός σου τάζει ένα κουταλάκι βύσσινο, πρέπει να λες "να λείιπει το βύσσινο" , αν βλέπεις πίσω του ένα καζάνι πίκρα.