Η Ευχή είναι θεραπεία!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

 

                                 Ποτέ δεν είδα ένα άγριο πράγμα
                                 λυπημένο για τον εαυτό του.
                                 Ένα μικρό πουλί παγωμένο θα πέσει νεκρό από ένα κλωναράκι
                                 χωρίς ποτέ να νιώσει αυτολύπη."
                                                      Δ.Χ.Λώρενς


     Η Ευχή είναι θεραπεία. Να προσεύχεστε υπέρ των άλλων, για να θεραπευτείτε, λέει ο Απόστολος Ιάκωβος. Όπως  γίνεται με τη θεραπεία το ίδιο και με την Ευχή.  Στη θεραπεία του ποδιού π.χ. αν πονάει το πόδι σου γιατί είναι καταπονημένο κάνει καλό το συχνό ποδόλουτρο, το τρίψιμο  με λάδι και βάλσαμο, το να βάζεις το πόδι σου τη νύχτα επάνω σ΄ ένα μαξιλάρι για να το κρατάς ψηλά, το να το ξεκουράζεις και το σπουδαιότερο το να θέλεις να θεραπευτείς, γιατί χωρίς τη θέληση δεν θα τα κάνεις όλα αυτά τα απαραίτητα. Τη θέληση θα  πρεπε να τη βάλουμε πρώτη. Για να θεραπευθεί, λοιπόν, κανείς χρειάζεται πριν από όλα  να έχει θέληση να θεραπευτεί για να μην αμελεί τη θεραπευτική αγωγή.

      Το ίδιο και με την Ευχή, το πρώτο και σπουδαιότερο που χρειάζεται αυτός που προσεύχεται είναι η θέληση για τη θεραπεία όλου του ανθρώπου, γιατί η υγεία του ανθρώπου είναι  η καθαρότητα της καρδιάς και η απόκτηση της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος και συγκεκριμένα η απόκτηση των καρπών του , που είναι  δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά "εν πνεύματι αγίω".

       Η έλλειψη των καρπών του Αγίου Πνεύματος προκαλεί οδύνη, επειδή η ζωή δίχως τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος δεν έχει νόημα. Οι δαίμονες όμως χρησιμοποιούν τα πάθη της φιληδονίας, της φιλαργυρίας, της ματαιοδοξίας και βάζουν εμπόδια στον αγώνα με την Ευχή για την καθαρότητα της καρδιάς. Επειδή η Ευχή γίνεται με ταπείνωση κι οι δαίμονες δεν αντέχουν την ταπείνωση.

       Στον ψαλμό διαβάζουμε ότι οι δαίμονες, αν δεν μας φύλαγε ο Θεός από αυτούς θα είχαν κάνει μέσα σε λίγη ώρα σκόνη τον άνθρωπο. Ο Θεός μας φυλάει και μας σώζει  όπως σώζει κανείς ένα σπουργίτι μέσα από την παγίδα των θηρευτών, θραύοντας την παγίδα.

         Όταν είμαστε υπό την επίδραση των δαιμόνων απορούμε πώς είναι δυνατόν να γλιτώσουμε από αυτούς έστω και λίγη ώρα. Τόσο δεσμεύουν τη θέλησή μας και την ελευθερία μας. Η δέσμευση της ελευθερίας του ανθρώπου είναι το ουσιαστικό γνώρισμα της δαιμονικής επιρροής.

 
         Δαίμονες δεν υπάρχουν για την επιστήμη, επειδή δεν επαληθεύονται στο επιστημονικό πείραμα. Υπάρχουν μόνο πνευματικές και ψυχικές καταστάσεις,οι οποίες δρουν αυτόνομα και δεσμεύουν την ελευθερία μας. Αλλά είτε για καταστάσεις μιλάει κανείς είτε για πειρασμούς, πρόκειται για το ίδιο πράγμα.

        Η Ευχή είναι αγώνας. Πολεμάμε όταν μπορούμε με τις αντίθετες στην Ευχή δυνάμεις, κάθε φορά, που έχουν τη δύναμη να το κάνουμε. Το βράδυ π.χ. όταν έρχεται η επιθυμία για την Ευχή, να μην την αφήνουμε , επειδή κάποιος δαίμων μας έχει νικήσει. Να μην μας επηρεάζει το γεγονός ότι νικηθήκαμε. Εφτά φορές κάτω, οχτώ φορές επάνω, λέει μια παροιμία.

       Δεν παραιτούμαστε από τον αγώνα. Όταν μας νικάει το κακό, μας νικάει. Δεν είδα ποτέ ένα άγριο πράγμα (ένα αθώο πλάσμα του Θεού), να λυπάται τον εαυτό του, επειδή νικήθηκε, γράφει στο ποίημά του "Αυτολύπη" o διάσημος Άγγλος ποιητής Δ.Χ.Λώρενς.

      Ο σαρκικός πειρασμός λυσσομανάει επειδή δεν αγαπάμε.  Δεν αγαπάμε κανέναν όταν γινόμαστε δημόσια πρόκληση. Ούτε τον εαυτό μας. Σχεδόν κάθε γυναίκα είναι και μια πρόκληση. Δεν εννοούμε να μην είναι οι γυναίκες όμορφες. Για όνομα του Θεού! Αλλά η ομορφιά τους να έχει και κάτι από την ψυχή. Να μην είναι όλη η προσοχή στο κορμί. Στην ψυχή όλοι οι άνθρωποι είναι όμορφοι όταν είναι αθώοι, επειδή δεν υπάρχει κανένα αθώο πλάσμα του Θεού, που να νιώθει αυτολύπη επειδή νικήθηκε.1!