14.10.12

Άνθρωπος και μηχανή (Ο θόρυβος άλλαξε τη ζωή μας)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου     
                                                             "Ποτέ δεν έχω δει ένα αθώο πλάσμα του Θεού
                                                              λυπημένο για τον εαυτό του"
                                                                                    D.H.Lawrens


       Πιστεύω ότι αυτό που άλλαξε τη ζωή μας είναι ο θόρυβος.  Βγάλε  το θόρυβο  κι η ζωή μας είναι όπως πριν όσον αφορά την ενότητα με τον εαυτό μας και με τους άλλους!

         Πολλοί αρχίζουμε να νιώθουμε ότι αυτό που στερούμαστε είναι η ενότητα μέσα μας και στο περιβάλλον μας. Δυο χιλιάδες περίπου χρόνια πριν ο άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης έγραψε πως την ενότητα τη δημιουργεί το ωραίο. Ο  θόρυβος αφαιρεί το ωραίο και διαλύει την ενότητα.

       Τί συμβαίνει στ΄ αλήθεια; Διαλέγουμε τη ζωή που κάνουμε ή μας επιβάλλεται παρά τη θέλησή μας; Πολλοί έχουν παραιτηθεί από ερωτήματα όπως "ποιοι είμαστε", "από πού ερχόμαστε", "πού πηγαίνουμε"! Ο Κύριος ζητεί από μας επαγρύπνηση και προσευχή.  Η ευλογία απομακρύνεται από εκείνους που δεν την θέλουν. Ο οίκος τους αφίεται έρημος!

      Ο φυσικός Βέρνερ Χάϊζενμπεργκ γράφει στο βιβλίο του Φυσική και φιλοσοφία: "Από τους ιστορικούς έχει συχνά συζητηθεί το ζήτημα, αν η εμφάνιση των φυσικών επιστημών μετά τον 16ον αιώνα ήταν κατά κάποιο τρόπο μια φυσική συνέπεια των προηγουμένων κινήσεων στην ευρωπαϊκή πνευματική ζωή. Μπορεί κανείς εδώ να υπενθυμίσει, πως ορισμένες τάσεις στη χριστιανική φιλοσοφία οδήγησαν σε μια πολύ αφηρημένη έννοια περί Θεού, πως μετατόπισαν το Θεό τόσο μακριά έξω από τον κόσμο στον ουρανό, ώστε άρχισε κανείς να παρατηρεί τον κόσμο χωρίς να βλέπει ταυτόχρονα και το Θεό μέσα στον κόσμο." 1

       Τα λόγια  αυτά του Χάϊζενμπεργκ θυμίζουν  τους στίχους της Αγίας Γραφής που μιλάνε για την παρουσία του Θεού παντού στον κόσμο. "Που πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω; " Παραθέτουμε μερικούς στίχους του γνωστού 136ου ψαλμού σε ερμηνευτική απόδοση:
                                       
                                        Που να πάω μακριά απ΄ το Πνεύμα σου
                                         και μακριά απ΄ την παρουσία σου πού να φύγω;
                                         Αν ανεβώ στους ουρανούς είσαι εκεί
                                         κι αν κατεβώ στον Άδη είσαι πάλι. (...)
                                   
                                        Κι αν πω: "Ας με σκεπάσει το σκοτάδι,
                                         κι ας γίνει νύχτα γύρω μου το φως",
                                        και το σκοτάδι ακόμα για σένα
                                        δε θά  ΄ναι σκοτεινό
                                         κι η νύχτα σαν τη μέρα θα φωτίζει-
                                        σκοτάδι ή φως για σένα
                                        είναι παρόμοια."


       Ένας σύγχρονος ποιητής, ο Δαβίδ Λώρενς εκφράζοντας τη λύπη από την αίσθηση της απουσίας του Θεού στη σύγχρονη ζωή,  δίνει με ποιητικό τρόπο μια εικόνα της διάλυσης του ανθρώπου, ο οποίος αυτοπαγιδεύτηκε  στον σύγχρονο  μηχανιστικό τρόπο ζωής. Παραθέτουμε το ποίημά του:

                                                  Αυτολύπη

                                  Ποτέ δεν είδα ένα άγριο πράγμα
                                  λυπημένο για τον εαυτό του.
                                 Ένα μικρό πουλί παγωμένο θα πέσει νεκρό από ένα κλωναράκι
                                 χωρίς ποτέ να νιώσει αυτολύπη."

       Ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει μόνο κι αβοήθητο τον άνθρωπο που νιώθει αυτολύπη, που πορεύεται σκυθρωπός, αν στραφεί προς Αυτόν και ζητήσει τη βοήθειά Του. Παραθέτουμε το στίχο του  42ου ψαλμού που μιλάει για τη λύπη που νιώθουμε όταν δεν αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού κοντά μας:

                               " Ίνατί περίλυπος εί , η ψυχή μου;
                                 και ινατί συνταράσσεις με;
                                 έλπισον επί τον Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτώ.
                                 σωτήριον του προσώπου μου
                                 ο Θεός μου."

                                (Ψυχή μου, γιατί λυπάσαι
                                και μ΄ αναστατώνεις;
                                Έλπιζε στο Θεό. Θα τον υμνήσω πάλι
                                της ύπαρξής μου το σωτήρα
                                και Θεό μου.)

Σημείωση:
1.Ο συγγραφέας  έχει υπόψη του τα δεδομένα που ισχύουν κυρίως στο δυτικό κόσμο.






 Μετάφραση στην Ισπανική (Translacion en Espanol)


                                          El hombre y la máquina (Noise cambiado nuestras vidas)
Moschos Emmanouel Lagouvardos

                                           "Nunca he visto a una criatura inocente de Dios
                                                               triste por sí mismo "
                                                                                     D.H.Lawrens  

         Creo que lo que ha cambiado nuestras vidas es el ruido. Saque el ruido y nuestra vida es como antes por la unidad con uno mismo y con los demás!

         Muchos están comenzando a sentir que lo que nos falta es la unidad dentro de nosotros mismos y de nuestro entorno. Dos mil años atrás, San Dionisio el Areopagita escribió que la sección crea belleza. El ruido agradable quita y disuelve la unidad.

       ¿Qué sucede en verdad? Elige la vida que debemos hacer o en contra de nuestra voluntad? Muchos han renunciado a preguntas como "quiénes somos", "de dónde venimos", "Where Do We Go"! El Señor nos pide vigilancia y la oración. La bendición lejos de los que no lo quieren. Moody dejó el desierto!

      El físico Werner Heisenberg escribió en su libro Física y Filosofía "por los historiadores a menudo han debatido la cuestión de si la aparición de las ciencias naturales desde el siglo 16 era de alguna manera una consecuencia natural de los movimientos precedentes en la vida intelectual europea. ¿Puede alguien aquí Para recordar, que algunas tendencias de la filosofía cristiana dio lugar a un concepto muy abstracto de Dios, que Dios tan alejado del mundo exterior en el cielo, que se empezó a observar el mundo sin que ello implique ver a Dios en el mundo ".

       Estas palabras nos recuerdan los versos de Heisenberg en la Biblia que hablan de la presencia de Dios en todas partes del mundo. "Ellos se llevan por el Espíritu, y donde la persona se va?" Aquí están algunos versos del famoso salmo 136a en el desempeño interpretativo:
                                     
                                        ¿A dónde ir lejos de tu mente
                                         y lejos de su presencia a dónde ir?
                                         Si usted va al cielo que hay
                                         si vas a Hades nuevo. (...)
                                 
                                       Y si digo: "Vamos a cubierto de tinieblas,
                                        y dejar que me convierta en la noche alrededor de la luz "
                                        y la oscuridad, incluso para ti
                                        sí que oscurecería
                                        y la noche como el día hará las delicias de-
                                        oscuridad o luz para ti
                                        son similares ".


       Un poeta moderno, David Lawrence lamentando la sensación de ausencia de Dios en la vida moderna, ofrece una visión poética de la disolución de un ser humano en el estilo de vida mecanicista aftopagideftike moderna. He aquí el poema:

                                                   Self pity

                                  Nunca vi una cosa salvaje
                                  triste para si mismo.
                                 Un pequeño pájaro caerá muerto congelado de una rama
                                 Nunca  se sentio dolor para si mismo ".

       Dios no lo dejará solo y desamparado hombre siente triste para si mismo que viaja sombrío si se volvió hacia él y buscar su ayuda. Aquí está el versículo del Salmo 42a que habla de la tristeza que sentimos cuando no se siente la presencia de Dios con nosotros:

                               "Porque al triste, alma mía?
                                Porque  convulsionan con?
                                Espero en Dios, que le confesión.
                                salvación de mi rostro
                                Dios mío. "

                                (Alma mía, ¿por qué estar triste
                                e interrumpiendo me?
                                Tenía la esperanza de Dios. Alabadle nuevo
                                de mi ser el salvador
                                y mi Dios.)


         

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου