Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Τη νύχτα έβλεπα στον ύπνο μου ότι βρέχει μια απαλή, χαρούμενη βροχή. Πάντοτε χαιρόμουν με την πρωινή, ανοιξιάτικη βροχή. Ένιωθα ότι μαζί μου χαίρονταν και ο κήπος, τα δέντρα,τα λουλούδια. Η χαρά μου με έκανε να νιώθω ένα με όλα αυτά τα όμορφα πράγματα του Θεού.
Έτσι όταν σήμερα το πρωί διάβασα στο Ευαγγέλιο τα λόγια του Κυρίου :"Μακάριος ος φάγεται άριστον εν τη βασιλεία του Θεού", ένιωσα την χαρά να ξυπνάς κάποιο ανοιξιάτικο πρωί με τον ήχο της σιγανής βροχής που πέφτει στα δένδρα και στη χλόη και να νιώθεις μια αγαπημένη παρουσία να σου ετοιμάζει το άριστόν σου!
Έκλεισα το Ευαγγέλιο, που το έχω και σαν φυλαχτό και το έσφιξα στην αγκαλιά μου προσέχοντας να μη χαθεί το υπέροχο αίσθημα που ένιωθα.
Θυμήθηκα τους στίχους της δεύτερης ωδή του Μωυσέως που αναφέρεται στο Λόγο του Θεού: "καταβήτω ως δρόσος τα ρήματά μου, ως όμβρος επ΄ άγρωστιν και ωσεί νιφετός επί χόρτον".
H δεύτερη ωδή του Μωυσές αρχίζει με αυτό το αίσθημα της χαράς της βροχής:
"Πρόσεχε,ουρανέ, και λαλήσω, και ακουέτω γη ρήματα εκ στόματός μου.
Προσδοκάσθω ως υετός το απόφθεγμά μου, και καταβήτω ως δρόσος τα ρήματά μου, ως όμβρος επ΄ άγρωστιν και ωσεί νιφετός επί χόρτον."
Ο Απόστολος Παύλος, γράφει στην επιστολή του προς τους Εφεσίους για το ήθος του λόγου:
"Πας λόγος σαπρός εκ του στόματός υμών μη εκπορευέσθω, αλλ’ ει τις αγαθός προς οικοδομήν της χρείας, ίνα δω χάριν τοις ακούουσιν. Και μη λυπήται το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, εν ω εσφραγίσθητε εν ημέρα απολυτρώσεως. Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κρκαυγή και βλασφημία αρθήτω αφ΄ υμών συν πάση κακία. γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν." (Εφεσ.Δ΄, 25-32)
Τη νύχτα έβλεπα στον ύπνο μου ότι βρέχει μια απαλή, χαρούμενη βροχή. Πάντοτε χαιρόμουν με την πρωινή, ανοιξιάτικη βροχή. Ένιωθα ότι μαζί μου χαίρονταν και ο κήπος, τα δέντρα,τα λουλούδια. Η χαρά μου με έκανε να νιώθω ένα με όλα αυτά τα όμορφα πράγματα του Θεού.
Έτσι όταν σήμερα το πρωί διάβασα στο Ευαγγέλιο τα λόγια του Κυρίου :"Μακάριος ος φάγεται άριστον εν τη βασιλεία του Θεού", ένιωσα την χαρά να ξυπνάς κάποιο ανοιξιάτικο πρωί με τον ήχο της σιγανής βροχής που πέφτει στα δένδρα και στη χλόη και να νιώθεις μια αγαπημένη παρουσία να σου ετοιμάζει το άριστόν σου!
Έκλεισα το Ευαγγέλιο, που το έχω και σαν φυλαχτό και το έσφιξα στην αγκαλιά μου προσέχοντας να μη χαθεί το υπέροχο αίσθημα που ένιωθα.
Θυμήθηκα τους στίχους της δεύτερης ωδή του Μωυσέως που αναφέρεται στο Λόγο του Θεού: "καταβήτω ως δρόσος τα ρήματά μου, ως όμβρος επ΄ άγρωστιν και ωσεί νιφετός επί χόρτον".
H δεύτερη ωδή του Μωυσές αρχίζει με αυτό το αίσθημα της χαράς της βροχής:
"Πρόσεχε,ουρανέ, και λαλήσω, και ακουέτω γη ρήματα εκ στόματός μου.
Προσδοκάσθω ως υετός το απόφθεγμά μου, και καταβήτω ως δρόσος τα ρήματά μου, ως όμβρος επ΄ άγρωστιν και ωσεί νιφετός επί χόρτον."
Ο Απόστολος Παύλος, γράφει στην επιστολή του προς τους Εφεσίους για το ήθος του λόγου:
"Πας λόγος σαπρός εκ του στόματός υμών μη εκπορευέσθω, αλλ’ ει τις αγαθός προς οικοδομήν της χρείας, ίνα δω χάριν τοις ακούουσιν. Και μη λυπήται το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, εν ω εσφραγίσθητε εν ημέρα απολυτρώσεως. Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κρκαυγή και βλασφημία αρθήτω αφ΄ υμών συν πάση κακία. γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν." (Εφεσ.Δ΄, 25-32)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου