"Ουκ έστιν χαίρειν τοις ασεβέσιν" (Ησαϊας 57,21)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ουκ έστιν χαίρειν τοις ασεβέσιν", δεν υπάρχει χαρά για τους ασεβείς , λέει ο Προφήτης Ησαϊας.

'Οταν πήγα στην Κάλυμνο ως γραμματέας του ειρηνοδικείου, οι μόνοι χαρούμενοι άνθρωποι που γνώρισα ήταν ένας ερημίτης, που είχε εγκαταλείψει την καριέρα του καθηγητή στη Νέα Υόρκη

και ήρθε να ζήσει φτωχά στο νησί των σφουγγαράδων και το Γιωργή, ένα ξυπόλητος ανέστιος, που έμενε σε μια βάρκα και ζούσε πουλώντας φραγκόσυκα, που τα καθάριζε με θαυμαστή επιδεξιότητα από τα αγκάθια και με τις προσευχές που έκανε για τους άλλους με αμοιβή μια μπύρα.

Όταν έκανε προσευχή για κάποιον , έβγαζε τους σταυρούς που είχε στο κεφάλι του κάτω από την τραγιάσκα του , γονάτιζε επάνω σ΄ ένα καθαρό μαντήλι, που το έστρωνε καταγής και απάγγελνε αποσπάσματα από προσευχές, ,από ύμνους κι από ψαλμούς, ενώ το μέτωπό του ίδρωνε και το πρόσωπό του φωτιζόταν από ένα χρυσό φως! Ύστερα με τον ίδιο τελετουργικό τρόπο έπινε τη μπύρα του, όπως πίνουν το κρασί οι Ισπανοί ναυτικοί, που το εκσφενδονίζουν από το δερμάτινο φλασκί κατ' ευθείαν στο λαρύγγι τους . Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έπινε το Γιωργή τη μπύρα της προσευχής.

Το Γιωργή ήταν πραγματικά χαρούμενο. Ήταν ο μόνος χαρούμενος άνθρωπος που γνώρισα. Ένας άνθρωπος που δεν ανησυχούσε για τίποτα, αν και δεν είχε κανένα περιουσιακό στοιχείο. Ήταν απόλυτα φτωχός. Είχε όμως διαρκώς την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου Ιησού. Δεν του έλειπε τίποτε, αν και δεν είχε ούτε παπούτσια να φορέσει, ούτε ένα δεύτερο ένδυμα, ούτε σπίτι και κοιμόταν σε μια βάρκα. Μια φορά προσφέρθηκα να του πάρω παπούτσια ,αλλά δεν δέχτηκε. Δε θέλω , θείε , είπε, αν και ήμουν μικρότερος στην ηλικία από αυτόν. Με έλεγε "θείε" από σεβασμό.

Το Γιωργή δε μιλούσε ποτέ, χωρίς να χαμογελάσει. Τα λόγια του ήταν λιγοστά και πάντα με χαμόγελο. Τα πάντα εξαρτιόταν από τον Κύριο. Η βάρκα όπου κοιμόταν, το φαγητό του, η μπύρα της προσευχής του, όλα ήταν δώρα του Θεού και το Γιωργή τα δεχόταν από το χέρι του Θεού. Ένα διαρκές πνεύμα ευχαριστίας πλημμύριζε την ψυχή του, γι΄ αυτό ήταν χαρούμενος. Δεν ένιωθε την παραμικρή ανησυχία για τίποτα. Ήταν ένα παιδί που ο Ουράνιος Πατέρας φρόντιζε γι΄ αυτόν. "Έχει ο Θεός" για το Γιωργή.

Το Γιωργή έβλεπε την ανησυχία μου και με παρηγορούσε με τον τρόπο που μπορούσε, με τα μάτια του, με το χαμόγελό του, με την ταπείνωσή του και με την ακλόνητη πίστη του στο Θεό Πατέρα. Μια μέρα μου έδωσε έναν ξύλινο σταυρό που τον έκαμε μόνος του και τον ζωγράφισε βάζοντας ένα κίτρινο χρώμα για φωτοστέφανο γύρω απ΄ το κεφάλι του Κυρίου.

Ένας ακόμα χαρούμενος άνθρωπος, με τον οποίο γίναμε επίσης φίλοι ήταν ένας φτωχός ανάπηρος που έβγαζε το ψωμί του με το κασελάκι του λούστρου. Αυτός μόλις με έβλεπε μου έλεγε πάντα τα ίδια λόγια, σαν χαιρετισμό: "Χαίρετε και αγαλλιάσθε, Μόσχο μου, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς".

Μια μέρα με πήγε σπίτι του για να γνωρίσω τη γριά μητέρα του. Ο πατέρας του, ναυτικός το επάγγελμα, κάηκε ζωντανός , όταν το πλοίο όπου δούλευε ως μηχανικός πήρε φωτιά. Η μητέρα του μια ευσεβής γερόντισσα μου είπε μιλώντας για το γιό της, ότι του αρέσει να βάζει στο τραπέζι τους καρπούς της γης, να γονατίζει μπροστά τους και να προσεύχεται ευχαριστώντας το Θεό, για την τροφή των ανθρώπων.

Έμεινα στην Κάλυμνο πάνω από τρία χρόνια. Αν και η ζωή μου ήταν δύσκολη , τη νοσταλγώ γιατί εκεί γνώρισα κάποιους ανθρώπους αληθινά χαρούμενους και ευσεβείς. Με άδολη αγάπη για το Θεό, ανθρώπους που ξεχώριζαν για την πραότητα και την ταπεινή καρδιά τους.

Ο ερημίτης, (πρόκειται για τον Αμερικανό ποιητή Ρόμπερτ Λαξ. με τον οποίο μας συνέδεε μακρά φιλία, που κράτησε μέχρι το θάνατό του), όταν του ζήτησα να μου πει, πώς νιώθει τέτοια ηρεμία όπου κι αν βρίσκεται, ενώ εγώ ανησυχώ με το παραμικρό, μου είπε αυτά τα λόγια, που τα κατέγραψα όπως ακριβώς μου τα υπαγόρεψε με τα σπασμένα ελληνικά του. Τα παραθέτω εδώ, για να χαρείς, ευγενικέ αναγνώστη:

"Για μένα η ζωή είναι κάθε στιγμή. Σε κάθε στιγμή που ζεις υπάρχουν δύο πράγματα, υπάρχει ο Μόσχος και υπάρχει ο Θεός και υπάρχει ό,τι σου φέρνει ο Θεός. Για μένα, ό,τι σου φέρνει ο Θεός είναι μυστικό. Και πρέπει να το δεις όσο μπορείς με αγάπη, με σεβασμό και με ευχαρίστηση (ευγνωμοσύνη). Αυτό είναι όλο. Δεν έχω άλλο πρόγραμμα.

Θα περιμένεις την κάθε στιγμή να ανοίγει σαν λουλούδι και θα το βλέπεις με αγάπη. Όταν βλέπεις έτσι τα πράγματα, δεν βλέπω πώς θα βρεις προβλήματα και αμφιβολίες για πράγματα. Δεν κυνηγάς πράγματα, άλλα ό,τι βρεις μπροστά σου θα το δεις με εκτίμηση και με ευγνωμοσύνη. Όταν κάνεις πολύ με τη ζωή, δεν κάνεις πολύ με την Τέχνη, λέει ο Ράϊνχαρτ*)

*Αμερικανός ζωγράφος.

Ετικέτες:

Η Κάλυμνος, ο ερημίτης Ρόμπερτ Λαξ, η χαρά του φτωχού, η ζωή κάθε στιγμή, η ζωή και η τέχνη, ο Ράϊνχαρτ.