Η θεραπευτική αξία της θρησκευτικής γιορτής

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Σύμφωνα με το βιβλίο της Σοφίας του Σολομώντος όταν οι Ισραηλίτες θανατώνονταν από τα τσιμπήματα των φιδιών (είχε επέλθει «δεινός των θηρίων θυμός») σημειώνει κατά λέξη ο ιερός συγγραφέας, ο Θεός τους έσωσε με την ενατένιση ενός συμβόλου, που ήταν ένα χάλκινο φίδι.

Μια θρησκευτική γιορτή είναι επίσης ένα σύμβολο με θεραπευτική αξία. Η θρησκευτική γιορτή είναι επίσημη ημέρα, δηλαδή ημέρα με σημασία και με νόημα. Είναι ημέρα ειρήνης και δικαιοσύνης και χαράς. Για χάρη της εξαγνίζουμε τον εαυτό μας, εξαγιάζουμε τη ζωή μας. Τη φαιδρύνουμε και τη λαμπρύνουμε. Την απελευθερώνουμε απ΄ το κοινό, το ανούσιο, το ρηχό, το καθημερινό και το χυδαίο. Είναι κρίμα που ο σημερινός κόσμος κυνηγώντας σε όλα την υλική ωφέλεια έχασε την ουσία της γιορτής.

Η Εκκλησία μας συνδέει τις γιορτές με τη λατρεία του Θεού. Η γιορτή είναι ο καιρός να υπερβούμε την καθημερινή προσκόλληση στα πράγματα και να λατρεύσουμε όχι τη δημιουργία, αλλά το Δημιουργό. Οι θρησκευτικές γιορτές έχουν βαθύτερο νόημα. Μας αποκαλύπτουν αφ΄ ενός μεν το πρότυπο του αληθινού ανθρώπου και της αληθινής ζωής και αφ΄ ετέρου λειτουργούν ως θεραπευτικά μέσα,, με τα οποία θεραπευόμαστε απ΄ τις εσωτερικές συγκρούσεις κι απ΄ τις συγκρούσεις μας με τους άλλους.

Στη γιορτή της επιστροφής του Ασώτου π.χ. μπορούμε να δούμε πως η γιορτή θεραπεύει τις αναμνήσεις του πατέρα και του γιου της παραβολής.. Ο πατέρας του ασώτου ξεχνάει και συγχωρεί. Αντίθετα με το μεγαλύτερο αδελφό του ασώτου που παραμένει δέσμιος των αναμνήσεών του. «Ωργίσθη» λέει η παραβολή « και ουκ ήθελε εισελθείν». Δεν ήθελε να συμμετάσχει στη γιορτή.

Πράγματι δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε σε μια γιορτή, αν δεν ανακαινίσουμε το νου κι αν δεν έχουμε καθαρή καρδιά. Με τις καθημερινές εμπάθειες και τις μικρότητες είμαστε ξένο σώμα στη γιορτή. Προσκολλημένοι στη μνησικακία μας γινόμαστε αντιληπτοί απ΄ τον οικοδεσπότη , που μας διώχνει γιατί ήρθαμε στη γιορτή χωρίς γιορτινό ένδυμα, που είναι το σύμβολο της καθαρής καρδιάς.

Οι «γιορτές» της Νέας Εποχής και της Παγκοσμιοποίησης , οι γνωστές ανούσιες γιορτές για το καθετί είναι αποκομμένες απ΄ τη σύνδεσή τους με το θείον. Οι γιορτές αυτές χρησιμοποιούνται για άλλους σκοπούς. Είναι ευνόητο ότι η αληθινή γιορτή δεν επιδέχεται ουδεμία εκμετάλλευση. Ή η γιορτή θα θεραπεύσει τους μετέχοντες απ΄ την κακία τους (προκαταλήψεις ,επιφυλάξεις, ψυχροί υπολογισμοί κ.α.) ή το πνεύμα της γιορτής θα εξαφανιστεί.