Εικονική πραγματικότητα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«άρτι δι’ εσόπτρω εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον»- Κορινθ. ιζ,12

1.Τώρα βλέπουμε τα πράγματα σαν μέσα σε καθρέφτη. Μετά το θάνατο θα βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι.

2.« Ο καθρέφτης» είπε ο παπα-Νικόλας , την ώρα που πίναμε τον καφέ στα Δέντρα, στο καφενεδάκι δίπλα στην εκκλησία,«δημιουργεί το είδωλό σου. Αν δεν υπήρχε ο καθρέφτης θα βλέπαμε τους άλλους και θα ξεχνούσαμε τον εαυτό μας, αντί να είμαστε διαρκώς στραμμένοι γύρω απ΄ τον εαυτό μας. Στο Άγιον Όρος δεν υπάρχουν καθρέφτες. Στον Άγιον Όρος δεν θέλουν να κάνουν τον εαυτό τους είδωλο!»

3.«Όταν χάνουμε κάποιο δικό μας αφήνουμε τα γένια μας» πρόσθεσα εγώ « για να μην κοιτάζουμε στον καθρέφτη. Στα χωριά έχουν το έθιμο να καλύπτουν τους καθρέφτες, για να μην βλέπει κανείς το πρόσωπό του. Ίσως αυτό θέλει να πει ότι στον βαθύ πόνο είναι καλύτερα να είμαστε ενωμένοι όλοι και να μη χωρίζουμε σε πρόσωπα και σε είδωλα».

4.Λέει μια παροιμία, πως ο σοφός άνθρωπος διαβάζει και τα βιβλία και την ίδια τη ζωή. Όχι μόνο αυτό, ο σοφός άνθρωπος βλέπει ένα βαθύτερο νόημα εκεί όπου ο κοινός άνθρωπος ταυτίζεται με το φαινομενικό. Παράδειγμα, εκεί όπου ο κοινός άνθρωπος βλέπει μια νεαρή όμορφη γυναίκα ο σοφός βλέπει και μια ηλικιωμένη δίπλα της!

5.Πώς είναι να έχεις διπλή όραση και να εισχωρείς στο βαθύτερο νόημα των πραγμάτων , αντί να περιορίζεσαι στα φαινόμενα, το δείχνει η παρακάτω ιστορία απ τη ζωή του Αισώπου του συγγραφέα των χιουμοριστικών μύθων της αρχαιότητας : Ο αρχαίος φιλόσοφος Ξάνθος έστειλε μια μέρα τον δούλο του Αίσωπο στην Αγορά για ψώνια. Στο δρόμο ο Αίσωπος συνάντησε μια περίπολο δορυφόρων – οι δορυφόροι ήταν αστυνομικοί της εποχής εκείνης που ονομάζονταν έτσι γιατί έφεραν μαζί τους «δόρυ».

«Πού πηγαίνεις, Αίσωπε;» ρώτησε ο επικεφαλής των δορυφόρων.

«Δεν ξέρω», απάντησε ο Αίσωπος.

«Δεν ξέρεις; Κλείστε τον στη φυλακή» διέταξε ο επικεφαλής των δορυφόρων.

«Δεν σας είπα ότι δεν ξέρω που πηγαίνω;» συμπλήρωσε ο Αίσωπος « Για ψώνια μ’ έστειλε ο κύριός μου και στη φυλακή κλείνομαι».