Γράμμα στο Ρεσάλτο

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Αγαπητοί φίλοι ,

Είναι φανερό ότι τα γραφόμενά σας εκφράζουν τον καλοπροαίρετο πολίτη. Γράφονται με αγάπη και ό,τι γράφεται με αγάπη θα ακουστεί. Γράφονται με ευθύνη γιατί πίσω από τα κείμενα αυτά ο αναγνώστης νιώθει την παρουσία ενός αληθινού ανθρώπου και όχι ενός προσωπείου, όπως νιώθει όταν διαβάζει τα ανώνυμα κείμενα.

Αυτά τα δυο ουσιαστικά στοιχεία προσέχω στα κείμενα, αν γράφονται με αγάπη κι αν ο γράφων είναι ένας άνθρωπος και όχι ένας κάποιος, που μπορεί να αλλάζει απ΄ τη μια στιγμή στην άλλη, κάποιος που δεν ξέρω τι θέλει.

Σας γράφω γιατί θέλω να σκεφθείτε και κάτι άλλο, όσον αφορά την πειθώ των κειμένων σας. Το πρώτο αίσθημα που νιώθει κανείς διαβάζοντας τα κείμενα αυτά, είναι ένα αίσθημα έγερσης, αφύπνισης και διάθεσης για αγώνα για την ελευθερία και το δίκαιο. Είναι κείμενα εγερτικά.

Όταν οι Σπαρτιάτες , σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιου φίλου μου ο οποίος κατέχει τα ιστορικά θέματα., ζήτησαν από τους Αθηναίους να τους στείλει έναν στρατηγό, οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν έναν ποιητή. (Δυσκολεύομαι να το πιστέψω ότι οι Σπαρτιάτες ζήτησαν από τους Αθηναίους στρατηγό! Η θητεία των Σπαρτιατών στο στρατό κρατούσε 65 χρόνια!). Γιατί τους έστειλαν ποιητή; Ίσως γιατί δεν χρειάζονταν πόλεμο, αλλά πειθώ. Δεν χρειάζονταν πολεμική δύναμη, αλλά ενότητα και αγάπη για την ελευθερία. Πώς να πονέσεις κάτι, αν δεν το γνωρίζεις κι αν δεν το αγαπάς;

Στις μέρες μας δεν χρειαζόμαστε στρατηγό, αλλά ποιητή. Το μόνο όπλο που διαθέτει ο λαός μας σήμερα είναι ο Λόγος. Ποιος λόγος όμως; Ο επιθετικός, που μοιάζει με στρατηγό; Έχει την πειθώ που πρέπει ένας στρατηγός στη δύσκολη αυτή περίοδο για την Ελλάδα; Με ποιους θα τους ετοιμάσει τους Έλληνες για πόλεμο ο στρατηγός, όταν οι ίδιοι Έλληνες επιλέγουν την αυτοκτονία τους;

Η Ελλάδα και όλος ο κόσμος έχουν ανάγκη από το λόγο, που θα τους αποκαλύψει την αλήθεια. Μήπως δουν ότι οδηγούνται από αρρώστους και τους πάνε στο γιατρό, αντί να τους ακολουθούν στην καταστροφή. Δεν χρειάζονται στρατηγούς γιατί όσο τους επιτίθεται κανείς τόσο τους δίνει μεγαλύτερη ισχύ. Τέτοιους ανθρώπους ή τους πηγαίνεις στο γιατρό ή τους αφήνεις να αυτοκαταστραφούν. Σε καμιά περίπτωση δεν τους βάζεις να σε οδηγήσουν.

Η κατάσταση στη χώρα μας αυτήν την εποχή είναι κωμικοτραγική. Οι κυβερνώντες είναι μια ελίτ, η οποία εκλέγεται από την πλειοψηφία της μειοψηφίας. Έτσι ορίζουν οι κανόνες της κοινοβουλευτικής κατ΄ όνομα δημοκρατίας, η οποία επινοήθηκε στη Δύση των φεουδαρχών για να τους προστατεύει από τους λαούς τους. Από την αληθινή δημοκρατία δεν έχει παρά μόνο το όνομα.

Τη δημοκρατία αυτή και τους άρχοντές της περιγράφει με την κωμική παραβολή του Λέων και Λύκος ο Αίσωπος. Ο Αίσωπος περιγράφει τη δικαιοσύνη όταν ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, όπως π.χ. όταν την εξουσία ασκεί μια μειοψηφία και αγνοείται η βούληση του λαού . Ένας λύκος άρπαξε ένα αρνί. Καθώς πήγαινε για το λημέρι του βρέθηκε στο δρόμο του ένα λιοντάρι και του άρπαξε το αρνί. Ο λύκος στάθηκε μακριά απ΄ το λιοντάρι και του είπε: Άδικα μου πήρες το αρνί. Το λιοντάρι γέλασε. Γιατί εσύ το πήρες δίκαια;

Ας διαβάσουμε το Ευαγγέλιο, για να δούμε τι λέει επάνω σ΄ αυτό: Παραθέτω εδώ τη σχετική περικοπή. Τα λόγια του είναι απλά και δεν χρειάζονται ερμηνεία. Αν στην αρχή φαίνονται δύσκολα, ας τα ξαναδιαβάσει ο ευγενικός αναγνώστης. Δεν είναι δυσκολονόητα. Απλώς δεν είμαστε συνηθισμένοι. Ακόμα και τον Όμηρο, αν τον διαβάζαμε συχνά, θα τον καταλαβαίναμε, γιατί θα μας ήταν οικείος. Δεν διαβάζουμε το Ευαγγέλιο και νομίζουμε ότι θέλει μετάφραση. Ποιος θα τολμήσει να μεταφράσει το Ευαγγέλιο παρεκτός από εκείνον που δεν το αγαπάει; Παραθέτω λοιπόν τη σχετική περικοπή την οποία αξίζει να τη διαβάσει κανείς με προσοχή:

Τω καιρώ εκείνω, προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού και είπον αυτώ. Οίδας ότι οι Φαρισαίοι εσκανδαλίσθησαν ακούσαντες τον λόγον; Ο δε αποκριθείς είπε. Πάσα φυτεία, ην ουκ εφύτευσεν ο Πατήρ μου ο ουράνιος, εκριζωθήσεται. Άφετε αυτούς. Οδηγοί εισί τυφλοί τυφλών. Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.



Με αγάπη
Μόσχος