Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Χρόνια προσπαθώ να ελαττώσω την ποσότητα του φαγητού. Τα βράδια ιδίως δεν θέλω να τρώω καθόλου. Μια ρώσικη παροιμία λέει: <<Το πρωί φάγε για δύο. Το μεσημέρι για τον εαυτό σου. Το βράδυ δώσ’ το στον εχθρό σου>>.
Ο Τζωρτζ Μπέρναρ Σω ήταν μανιώδης καπνιστής. Σ’ αυτούς που του παραπονούνταν ότι δεν μπορούν να κόψουν το τσιγάρο , τους έλεγε: <<Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να κόψεις το τσιγάρο. Το έκοψα σαράντα φορές!>>
Το ίδιο συμβαίνει με αυτούς που δεν θέλουν να βλέπουν τηλεόραση ή να τρώνε τα βράδια. Αν τους πεις ότι έκοψες την τηλεόραση ή το βραδινό φαγητό θα συμφωνήσουν μαζί σου γιατί κι αυτοί το έκοψαν. Δεν υπάρχει θεατής ή γαστρίμαργος που να μην έκοψε την τηλεόραση και το βραδινό φαγητό όχι μία αλλά πάμπολλες φορές.
Ψες το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ γιατί έφαγα το απόγευμα. Η γαστριμαργία είναι θανάσιμη αμαρτία. Αν κοιμηθείς με γεμάτο στομάχι στην ηλικία μου δεν θα έχεις καμιά αμφιβολία ότι η γαστριμαργία είναι θανάσιμη αμαρτία. Όλη τη νύχτα θα βασανίζεσαι από τους δαίμονες στην Κόλαση.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι στις τέσσερις η ώρα και ευχαρίστησα το Χριστό και την Παναγιά που ζω. Έπειτα κάθισα να γράψω. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο με τους δαίμονες ιδίως με το δαίμονα της λύπης, για την αδυναμία μου να επιβληθώ στον εαυτό μου. Καμιά λύπη δε μένει, είπε κάποιος, αν γράψεις γι΄ αυτήν. Αυτό έκανα κι εγώ. Κάθισα και έγραψα με θέμα τη λύπη μου για την αδυναμία μου να επιβληθώ στον εαυτό μου και να μην τρώω τα βράδια.
Και να τι έγραψα: Ότι ο άνθρωπος είναι σώμα, ψυχή και πνεύμα. Ότι έχει ανάγκες σωματικές, ψυχικές και πνευματικές. Ότι οι σωματικές ανάγκες είναι λίγο πολύ γνωστές. Ακόμα πιο γνωστές είναι οι πνευματικές (το πνεύμα του Θεού) γιατί είναι οι ίδιες φως που φωτίζει και που ελέγχουν τις άλλες ανάγκες. Εκείνες που είναι σκοτεινές και γι΄ αυτό λέγονται <<άλογες δυνάμεις>> είναι οι ανάγκες της ψυχής. <<Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου>>. Το πνεύμα του ανθρώπου ερευνά τα βάθη του ανθρώπου, όταν ο νους είναι ο κυβερνήτης του ανθρώπου. Όταν η ψυχή δεν ελέγχεται από το νου, ο άνθρωπος δεν κάνει αυτό που θέλει , αλλά αυτό που μισεί. Παράδειγμα το δικό μου. Μισώ να τρώω το βράδυ γιατι υποφέρω όλη τη νύχτα κι αυτό που μισώ αυτό κάνω.
Ο Απόστολος Παύλος ονομάζει αυτόν «τον ξένο άνθρωπο» που τον κουβαλάμε μέσα μας και μας κάνει ότι θέλει, «πτώμα». «Ποιος θα με απαλλάξει από το βάρος αυτού του πτώματος, αυτού του νεκρού ανθρώπου» αναρωτιέται. Ονομάζει τις ανάγκες που τον εξουσιάζουν παρά τη θέλησή του «νεκρό άνθρωπο», γιατί είναι χωρισμένες από το Θεό. Θάνατος στην πνευματική γλώσσα είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από το Θεό.
Η γαστριμαργία είναι θανάσιμη αμαρτία γιατί μας χωρίζει απ΄ το Θεό.
Δείχνει ότι το πνεύμα μας είναι ανίσχυρο να ελέγξει τις άλογες δυνάμεις της ψυχής μας. Το Ευαγγέλιο γράφει γι΄ αυτούς που δεν έχουν ισχυρό πνεύμα. «Αυτοί θα χάσουν κι αυτό που έχουν».
Μέσα στην άβυσσο της ψυχής βρίσκονται οι πηγές της ουσίας του ανθρώπου. Δεν μπορεί κανείς να δει στα βάθη της ψυχής του με τις γνώσεις και με την κριτική σκέψη, παρά μόνο με την αγάπη και το αίσθημα μπορούμε να κατευθύνουμε τη συνείδησή μας μέχρι τις πηγές της ουσίας μας.
Θα μου πείτε, και γιατί πρέπει να δω στα βάθη της ψυχής μου. Ας δούμε τι λέει η Επιστήμη γι’ αυτό το θέμα. Η Επιστήμη επιβεβαιώνει αυτά που οι Άγιοι της Εκκλησίας με το Πνεύμα του Θεού γνώρισαν και όχι μόνο κατέγραψαν στα έργα τους, αλλά τα βίωσαν με τη ζωή τους και με το θάνατό τους.
Λέει λοιπόν η Επιστήμη ότι η άγνωστη συνείδηση (ασυνείδητο) που λέγεται κατώτερη συνείδηση, γιατί είναι σκοτεινή, αν δεν εξελιχθεί σε ανώτερη (φωτεινή) αυτo- εκριζώνεται. Με το ξερίζωμά του το ασυνείδητο παραμένει αδρανές, δεν ελέγχεται απ΄ τη συνείδηση και οδηγεί σε μια ιδιάζουσα ύπαρξη, η οποία είναι ενοχλητική για την συνειδητή κατεύθυνση της ζωής. Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος διασπάσεως της προσωπικότητας.
Στις μέρες μας ο άνθρωπος βιώνει τις αντιφάσεις της χαοτικής ζωή του γιατί κουβαλάει μέσα του την ενοχή του Ιούδα: Σαν τον Ιούδα που πρόδωσε τον Κύριό του και Θεό του πρόδωσε κι αυτός και προδίδει τον καλύτερο εαυτό του για τα αργύρια που τον μετέτρεψαν σε υπάκουο καταναλωτή.
Πολύ δυνατό. Τρομαχτική η σκέψη ενός αυτόνομου, αυθαίρετου ασυνείδητου, που πλέει ανεξέλεγκτο μέσα μας. Κι αυτή η διάσπαση της προσωπικότητάς μας, που ανοίγει εμφύλιο πόλεμο μέσα μας, με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ή πόλεμο ζωντανών-νεκρών αλλιώς. Πώς συμμαζεύεται λοιπόν αυτό το αυτονομημένο ασυνείδητο, ώστε να εξελιχθεί και να φωτιστεί; Χωρίς χρόνια ψυχανάλυσης, με ενδιαφέρει η πατερική τοποθέτηση, αν γνωρίζετε
ΑπάντησηΔιαγραφήEυχαριστώ Heart y soul!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δεις την ταινία του Ακίρα Κουροσάβα "Μεθυσμένος Άγγελος. Η κεντρική του ιδέα είναι ότι αυτός που έχει δυνατό πνεύμα (που είναι ένα πνεύμα με το πνεύμα του Θεού) δεν φοβάται τίποτε. Είναι ασάλευτος.
"Έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί. Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ός έστιν Ιησούς Χριστός" Απόστολος Παύλος.
"Πλεονάκις επολέμησάν με"
"Προς ήρα τους οφθαλμούς μου"
"Προς σε, Κύριε, ήρα την ψυχήν μου"
"Προς σε, Κύριε, κεκράξομαι ο Θεός μου"
"Προορώμην τον Κύριόν μου, ότι εκ δεξιών μου εστί ίνα μη σαλευθώ."
"Προορώμην" (Είχα την προαίρεση του οράν τον Κύριον ότι εκ δεξιών μου εστί).
(Ο Κύριος φυλάει το ασυνείδητό μου - αν το θέλω- για να μη σαλευθώ).
Heart y soul
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω δυστυχώς γνώσεις θεολογίας εκτός από την νοερά προσευχή, στην οποία είμαι ακόμα ένας αρχάριος.
Όλη μου τη ζωή διαβάζω στα βιβλία για την κοιλιά. έχω μείνει πολλές νύχτες άγρυπνος μουτζώνοντας τον εαυτό μου, λόγω της κορεσμένης κοιλιάς μου και έχω βασανιστεί από πάμπολλους εφιάλτες κι ακόμα δεν έμαθα να μην τρώω το απόγευμα και το βράδυ, να είναι η τελευταία μπουκιά που βάζω στο στόμα και το το τελευταίο νερό που πίνω, αυτό του μεσημεριανού γεύματος.
Η Αγία Γραφή λέει: Αυτός που επιβάλλεται στην κοιλιά του είναι πιο δυνατός από αυτόν που κυριεύει μια χώρα.
(Ο βασιλιάς Ιμπ Σαούντ, απόγονος της βασίλισσας του Σαβά, που γονάτισε την Αμερική με το εμπάργκο στο πετρέλαιο γιατί ο πρόεδρος Νίξον δεν τήρησε τα συμπεφωνημένα, ηττήθηκε στον πόλεμο με την κοιλιά του!)
Δεν θα μπορούσα να εκφράσω μια ολοκληρωμένη άποψη γι’ αυτό που ρωτάς. Εκτός από μέσες-άκρες.
Θα μπορούσα ίσως να γράψω κάτι επάνω στα λόγια του Κυρίου " τω έχοντι δοθήσεται..." τα οποία είναι σχετικά με το θέμα μας.
Πρέπει να επανέλθω για να μην γίνομαι κουραστικός με τη φλυαρία μου.
Οι αρχαίοι έλεγαν "Μέγα βιβλίον, μέγα κακόν".
Θα με βοηθούσε πολύ να μου έδινες πάλι το έναυσμα.
Χαίρε και αγάλλου!
Μόσχος
heart
χαίρετε:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με το πρώτο θέμα που θίγετε, τη δουλεία στην κοιλιά, στο φαγητό δηλαδή: είναι ίδια με τη δουλεία στο αλκοόλ, στη νικοτίνη, και στις άλλες εθιστικές ουσίες. Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι όταν τρώμε ενεργοποιούνται τα ίδια εγκεφαλικά κέντρα που ενεργοποιούνται πχ από την ηρωίνη, κέντρα που μεταδίδουν στο σώμα μήνυμα ευχαρίστησης, με την έκκριση ντοπαμίνης κλπ ενδορφινών. Υπάρχει δηλαδή και σωματική ανταπόκριση εκτός από την ψυχολογική, εξάλλου ψυχωσωματικά δεν είναι όλα; Όταν έχουμε ανακαλύψει το κουμπί της ευχαρίστησης, έστω κι αν αυτή είναι στιγμιαία, έστω κι αν ξέρουμε ότι μετά θα θρηνούμε τα αποτελέσματα, ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος, η επανάληψη γίνεται έξη, κι εμείς εκεί, το πατάμε (άλλος ανάβει τσιγάρο, άλλος αδειάζει το μπουκάλι, άλλος το ψυγείο, κλπ) και μετά μισούμε τον ευατό μας, ή αυτόν τον εαυτό που το κάνει αυτό παρά τη θέληση του άλλου. Εκεί έρχεται και το δεύτερο θέμα, του ανεξάρτητου ασυνείδητου, για το οποίο αναρωτιέμαι πώς προσεγγίζεται,κατά την εκκλησία, έξω από την επιλογή της ψυχανάλησης.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο είναι το κουμπί της ευχαρίστησης κι άλλος είναι αυτός που το πατάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη διδασκαλία των Πατέρων από όσο ξέρω η κάθοδος του νου στην καρδιά, γίνεται μόνο με τη Θεία Χάρη από αυτούς που θέλουν και όχι με διανοητική τους προσπάθεια.
Έχε το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι. Αν έχεις το νου σου στον Άδη δεν θα κατακρίνεις και δεν θα απωθείς .
Το ασυνείδητο είναι υλικό και εργαλείο . Είναι η νύχτα πιο φωτεινή από μέρα.
Ο Άγιος Αντώνιος είδε απλωμένες τις παγίδες και είπε, ποιος σώζεται; και μια φωνή του είπε, Αντώνιε, μάζεψε τις παγίδες και ουδείς σώζεται.
Όταν ήμουν νήπιο έπαιζα με τα παιχνίδια που τα εγκατέλειψα όταν μεγάλωσα γιατί βρήκα άλλες χαρές, ανώτερες από τα παιχνίδια.
Γιατί δεν βρίσκει κανείς ένα άλλο παιχνίδι από το κουμπί;
Νομίζω γιατί δεν το ζητάει.