Του Β.Δ.Μακρυπούλια
(απόσπασμα από το άρθρο του με τίτλο "Όταν η Ελληνική τηλεόραση
γίνεται Ιορδάνης ποταμός χάριν Ιερωνύμου")
"Ο Αρχιεπίσκοπος αποδύεται τον υπερβατικό του ρόλο, γίνεται ένας από εμάς, γίνεται ένας καθημερινός άνθρωπος υπόλογος σε μία κρίση για την οποία δεν μπορεί να κάνει τίποτε (...)οι Έλληνες χάνουν ένα ακόμα στήριγμα διότι αυτό το στήριγμα παραδέχεται ότι όλα πρέπει να πάνε όπως πάνε, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Μας βοηθά να υποταχτούμε στην θλιβερή μας μοίρα και τον υπολογίζουμε μέσα από την ανυπαρξία του. δεν είναι ενοχλητικός για το σύστημα. Δεν σαπίζει στη φυλακή, δεν διαφωνεί πουθενά δεν υβρίζει κανένα, ακολουθήστε τον είναι δικός μας".
Ο ιερός Χρυσόστομος πήρε το δρόμο της εξορίας επειδή ευθέως αντιστάθηκε φρονηματικά στην Ευδοξία. Σήμερα και αυτός ή θα παραιτείτο ή θα επέβαλε το Ελληνοχριστιανικό φρόνημα. Όπως ο Ιησούς με τον ίδιο τρόπο οι πνευματικοί του επίγονοι θα πρέπει να είναι οντολογικά και ηθικά απόλυτοι. Δεν μπορείς να συνυπάρξεις ούτε μία στιγμή με αυτή την κοινωνία της σήψης και της διαφθοράς. Της εγκληματικότητας και των εκτρώσεων. Της λαθρομετανάστευσης που διαλύει και σαπίζει τον εθνικό ιστό και των ναρκωτικών. Των αργυρωνήτων εκπροσώπων του Ιησού, της διηρημένης Εκκλησίας, του Πατριάρχη που επισκέπτεται εβραϊκή συναγωγή και κανείς δεν έχει πρόβλημα. Της αποβλάκωσης από το Δημοτικό ακόμη του Ελληνικού έθνους ,του ξεπουλήματος ενός ολοκλήρου κράτους μέσα από διεθνή οικονομικά παιχνίδια.
Ο άξιος εκπρόσωπος του Ιησού θα έβγαινε δακρύζων στο γυαλί της τηλεόρασης και δεν θα σταματούσε να επικρίνει το κακό χάριν των πολλών προτάσεων προς επικράτηση του καλού που θα είχε να προβάλει. Αλλά ερωτώ. Είναι η κατάλληλη εκπομπή του Θεοδωράκη –εκεί όπου όλοι οι κίναιδοι οι ανθέλληνες κ.λ.π. χωρούν-ώστε να εμφανισθεί ο Αρχιεπίσκοπος προκειμένου να προτάξει Ελληνοχριστιανικό Λόγο; Θεωρώ πώς όχι. Ο σκοπός όμως επιτυγχάνεται. Ο Αρχιεπίσκοπος αποδύεται τον υπερβατικό του ρόλο, γίνεται ένας από εμάς, γίνεται ένας καθημερινός άνθρωπος υπόλογος σε μία κρίση για την οποία δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Καθαγιάζεται μέσα από την απλότητά του, κανείς δεν πιστεύει ότι είναι κάτι άλλο άρα κανείς δεν τον κατακρίνει για ό,τι δεν κάνει γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να το κάνει. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος και ο Αρχιεπίσκοπος είναι μη έχων. Η τηλεόραση, η σύγχρονη κολυμβήθρα του Σιλωάμ ,τον ξεπλένει από κάθε τι το ανώτερο, τον κάνει φίλο μας αδύνατο και οι Έλληνες χάνουν ένα ακόμα στήριγμα διότι αυτό το στήριγμα παραδέχεται ότι όλα πρέπει να πάνε όπως πάνε, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Μας βοηθά να υποταχτούμε στην θλιβερή μας μοίρα, και τον υπολογίζουμε μέσα από την ανυπαρξία του. δεν είναι ενοχλητικός για το σύστημα. Δεν σαπίζει στη φυλακή, δεν διαφωνεί πουθενά δεν υβρίζει κανένα, ακολουθήστε τον είναι δικός μας.
Κρίμα. Διότι εμείς, όσοι θεωρούμε εαυτούς Έλληνες προσευχόμαστε για την πνευματική μετενσάρκωση των μεγάλων ιεραρχών που σαν τον Πλήθωνα θα επιζητήσουν την Εκκλησία των Ελλήνων.
Β.Δ.Μακρυπούλιας
Πηγή:Ζωϊφόρος
"Στον αόρατο πνευματικό πόλεμο, χάνει όποιος πάψει να πολεμάει, ενώ αντίθετα βγαίνει νικητής όποιος συνέχεια πολεμάει"
ΑπάντησηΔιαγραφή(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Δεν έπρεπε να είναι το σπουδαίο να καταλάβεις κάποιο δημόσιο αξίωμα.
Τώρα αυτό είναι το σπουδαίο γι' αυτό αυτοί που κατέχουν δημόσια αξιώματα επαναπαύονται σ΄ αυτά.
Γιατί ο στόχος τους ήταν τα αξιώματα και όχι να κάνουν κάτι άξιο με το αξίωμά τους.
"Δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα" λέει κάποιος Πατέρας της Εκκλησίας " να γεννηθεί κανείς βασιλιάς, όσο το να γίνεις άξιος της βασιλείας με τις γενναίες του πράξεις".
Οι αρχαίοι Έλληνες πρόσεχαν σε ποιους απένειμαν δημόσια αξιώματα.
Ο Φωκίων χάρισε 100 νίκες στους Αθηναίους. Κάθε φορά που κινδύνευαν αναλάμβανε ο Φωκίων την αρχηγία μέχρι που έγινε 80 χρονών.
Την εκατοστή πρώτη φορά η Αθήνα νικήθηκε όχι από λάθος του Φωκίωνα, αλλά γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Οι Αθηναίοι ξέχασαν τις εκατό νίκες και καταδίκασαν τον Φωκίωνα εις θάνατον. Ο Φωκίων ήπιε το κώνειο σε ηλικία 80 ετών και συμβούλεψε τα παιδιά του να μην κρατήσουν κακία στους Αθηναίους "μη μνησικακείν Αθηναίοις".
Τέτοιους ανδρείους ανθρώπους χρειάζεται τώρα η πατρίδα μας, αλλά πού να τους βρει.
Ο Φωκίων αγαπούσε τα παιδιά του. Ήξερε ότι ο μόνος σίγουρος τρόπος να αρρωστήσει κανείς είναι να κατακρίνει και να μνησικακεί.