Οι Σκοπιανοί θυμίζουν τον Ίβυκο και τους Γέρανους καθώς έχουν παντελή άγνοια της φοβερής δύναμης του ονόματος. Αντίθετα με τους Εβραίους που προσέχουν τα ονόματα (το όνομα του Θεού δεν το προφέρουν ποτέ) οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν με το σκοπό της οικειοποιήσεως το όνομα Μακεδονία! Ελπίζουν ότι ο αληθής κύριός του θα κουραστεί κάποτε η θα καμφθεί απ΄ τις διάφορες πιέσεις εις βάρος του και θα παραιτηθεί από αυτό υπογράφοντας συνθήκη με την οποία παραχωρεί το όνομα σ΄ αυτούς!!
"Να οι γέρανοι του Ιβύκου" είπε ένας απ΄ τους αρχαίους φονιάδες του, την ώρα που οι Γέρανοι πετούσαν στον ουρανό, για να καταδικαστεί αυτός και οι λοιποί συνένοχοί του για το έγκλημα του φόνου που διέπραξαν. Ένα απλό όνομα που ειπώθηκε σε ένα ανύποπτο χρόνο, την ώρα που το πλήθος παρακολουθούσε μια παράσταση στο θέατρο, οδήγησε στο θάνατο αυτών που είχαν την ατυχία να χρησιμοποιήσουν για μια στιγμή ένα ακατάλληλο γι΄ αυτούς όνομα!
Τη δύναμη του ονόματος περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο ο άγιος Διονύσιος ο Αρεoπαγίτης στο βιβλίο του "Περί Θείων Ονομάτων". "Όπως ο φυσικός ήλιος " γράφει στο τέταρτο κεφάλαιο " χωρίς σκέψη και προαίρεση αλλά με το ίδιο το είναι του φωτίζει όλα όσα μπορούν να κοινωνούν στο φως που τους αναλογεί, όμοια και το όνομα σκορπά σε όλα τα όντα τη θετική ( ή αρνητική γι' αυτούς που κακώς το χρησιμοποιούν) επιρροή του. Κι όπως η παρουσία του νοητού φωτός είναι δύναμη που συνάγει και ενώνει όσους φωτίζονται, όμοια και η άγνοια προκαλεί τη διαίρεση όσων βρίσκονται στην πλάνη ή χρησιμοποιούν το δόλο και το ψεύδος.
Δεν είναι ωραίο λοιπόν αυτό που κάνουν οι Σκοπιανοί, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Το ωραίο, συνεχίζει στο ίδιο βιβλίο ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έχει μέσα του κατά υπεροχή την ωραιότητα κάθε ωραίου και την προβάλλει. Χάρη στο ωραίο υπάρχουν οι συνάψεις όλων και οι φιλίες και οι σχέσεις. Το ωραίο ένωσε τα πάντα. Αυτό είναι το τελικό αίτιο, γιατί όλα γίνονται για χάρη του. "Όλοι αγαπούν το αγαθό" ( Διοτίμα). Εκτός απ΄ τους πονηρούς, επιτήδειους και αχαρίστους , όπως καλή ώρα οι Σκοπιανοί, οι οποίοι ενώ την δωρεάν χρηματική βοήθεια της Ελλάδος και τις άλλες διευκολύνσεις τις θέλουν και τις επιζητούν, την αλήθεια την προδίδουν και τολμούν να χρησιμοποιούν με το σκοπό της ιδιοποιήσεως το όνομα της Μακεδονίας!
Αλλά όπως φαίνεται δεν γνωρίζουν τους Έλληνες, ούτε τη Χριστιανική Ορθόδοξη Παράδοση και τον ομαδικό ενοχικό αρχέτυπο του Ιούδα! Διαφορετικά δεν θα τολμούσαν να το κάνουν. Θα γνώριζαν οπωσδήποτε τις φοβερές συνέπειες της προδοσίας που συνδέεται χωρίς άλλο με την ονομασία της Μακεδονίας είτε ως νόσφιση από μέρους τους είτε ως ακατανόητη, απίστευτη ,εγκληματική ( αν γινόταν ποτέ) παραχώρηση (!) από μέρους των Ελλήνων.
Όπως κανένας Έλληνας δε θα δεχόταν ποτέ να ονομαστεί ο γιος του Ιούδας, για να τον στιγματίζει σε όλη του τη ζωή το βάρος της ομαδικής ενοχής του Ιούδα , όμοια δεν θα δεχόταν κανένας Έλληνας πολιτικός να συνδεθεί το όνομά του με παρόμοια ενοχή υπογράφοντας τη συνθήκη της παραχώρησης, γιατί περί αυτής πρόκειται, της ονομασίας της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί, όπως είναι γνωστόν τοις πάσι, επιφυλάσσουν δικαίωμα εδαφικών διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος!
Τελικά ίσως το όνομα της αγαπημένης μας Μακεδονίας να συμβάλει στο να προσέξουν επί τέλους οι Έλληνες πολιτικοί την ανανέωση των ονομάτων, ώστε αρχίζοντας από το δικό τους όνομα οι πολιτικοί να είναι πολιτικοί!
Κάποιος Σέρβος αρχιεπίσκοπος αναρωτήθηκε σχετικά με το όνομα των Σκοπιανών: "Πως μπορούμε να είμαστε Μακεδόνες χωρίς να είμαστε Έλληνες;" Θέλοντας να συμπληρώσω την ορθή αυτή σκέψη του αρχιεπισκόπου παραθέτω την περικοπή από τη Γένεση, η οποία αναφέρεται στον Αδάμ που ονομάζει τα ζώα. "Και ωδήγησε ο Θεός ενώπιον του Αδάμ όλα τα θηρία του αγρού και όλα τα πτηνά του ουρανού για να δει ποιό όνομα να τους δώσει.Και το όνομα που θα έδινε ο Αδάμ στο καθένα από αυτά, αυτό το όνομα θα έμενε σ΄ αυτά. Και ο Αδάμ έδωσε ονόματα σε όλα τα κτήνη και σε όλα τα πτηνά του ουρανού και σε όλα τα θηρία της υπαίθρου" (Γέν. 2, 19-20)
Ο πρωτοπρεσβύτερος Αντώνιος Γ. Αλεβιζόπουλος, στο βιβλίο του "Εφόδιον Ορθοδοξίας", έκδοση Αποστολικής Διακονίας, σχολιάζοντας την περικοπή αυτή, γράφει:
"Η πράξη αυτή (του Αδάμ) δεν αποτελεί απλούν και ασήμαντον επεισόδιον. Το να δώση κανείς το όνομα εις κάποιο ζώον ή πράγμα, εσήμαινε δια τους Εβραίους τον προσδιορισμόν του σκοπού τον οποίον καλείται να εκπληρώση αυτό μέσα εις την αρμονίαν του κόσμου. Με την εντολήν , λοιπόν, αυτήν καλεί ο Θεός τον άνθρωπον να προσδιορίση τον ιδιαίτερον σκοπόν του κάθε ζώου, δίδοντάς του το κατάλληλον όνομα."
"Δια να δώση π.χ. ο άνθρωπος το κατάλληλον όνομα το οποίον θα ανταπεκρίνετο προς τα ιδιαίτερα γνωρίσματα εκάστου ζώου, έπρεπε προηγουμένως να αναπτύξη όλας εκείνας τας ικανότητας, τας οποίας έδωσεν εις αυτόν ο Θεός δια να αποκτήση την αληθή γνώσιν των ζώων."
"Η εξουσία αυτή του ανθρώπου και η κυριαρχική θέσις έναντι της λοιπής δημιουργίας, ετοποθετείτο εντός της όλης ωραιότητος και της αρμονίας του κόσμου (Γεν. 3,3), όχι εκτός αυτής. Έπρεπε δηλαδή να ασκήται όχι μόνον συμφώνως προς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εκάστου δημιουργήματος, αλλά και εν αρμονία προς το θέλημα του Θεού. Είναι δε φανερόν, ότι η εκπλήρωσις της εντολής αυτής του Θεού προϋποθέτει επιστημονικήν έρευναν και βαθείαν γνώσιν των δημιουργημάτων. Η γνώσις, λοιπόν, και η επισήμη ανταποκρίνεται πλήρως προς το δημιουργικόν σχέδιον του Θεού. Εκείνος είναι "ο διδάσκων άνθρωπον γνώσιν" (Ψαλμ. 93,10). "Και αυτός έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις Αυτού" (Σοφ. Σειρ. 38, 6)
Ορθώς αναρωτιέται ο Σέρβος αρχιεπίσκοπος, πώς μπορούν να είναι Μακεδόνες οι Σκοπιανοί, χωρίς να είναι Έλληνες;" Αναρωτιέμαστε κι εμείς δοξάζεται ο Θεός, όταν παραποιείται η γνώσις και κακοποιείται και διαστρεβλώνεται η επιστημονική αλήθεια;
"ΡΕθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου