Γιατί δεν ανατρέφουμε σωστά τα παιδιά μας; Φταίνε τα παιδιά που είναι ανεπίδεκτα καλής ανατροφής; ‘Η φταίνε οι γονείς που δεν τα δίνουν καλή ανατροφή;
Φταίει η σύγχρονη Διανόηση που αμφισβητεί τα πάντα, μαζί και την έννοια της καλής ανατροφής ή φταίει το σχολείο που δεν έχει καταλήξει σε ένα αληθινό πρότυπο καλής ανατροφής. Ξέρει κανείς σήμερα είτε πατέρας είναι είτε μητέρα , είτε δάσκαλος , ποιος είναι ο στόχος ως προς το είδος των ανθρώπων που θέλουμε να βγάλουμε στην κοινωνία;
Προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν την αληθινή γνώση, την ελευθερία, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και να γίνουν σωστοί και ευτυχισμένοι άνθρωποι ή τα φορτώνουμε απλώς με πληροφορίες και δεν μας νοιάζει αν μεγαλώνουν και γίνονται αλαζονικά, εγωιστικά, υπερφίαλα, ανυπάκουα, ματαιόδοξα , χωρίς να πιστεύουν σε τίποτα, που αμφισβητούν την αλήθεια, που σκέφτονται πως και η αλήθεια είναι σχετική, άλλη είναι η αλήθεια η δική σου και άλλη είναι η αλήθεια η δική μου;
Αυτούς τους τύπους ανθρώπων θέλουμε να βγάλουμε στην κοινωνία και μαζί θέλουμε να έχουμε ενότητα, κοινωνική συνοχή, αγαπημένες οικογένειες, έντιμους και υπεύθυνους επαγγελματίες και ειρήνη, δικαιοσύνη και χαρά στη ζωή μας; Αν θέλουμε αυτό να το πούμε ξεκάθαρα.
Ο Ομπάμα ήταν ξεκάθαρος στα λόγια του την ημέρα της νίκης του. Είναι άλλο θέμα , αν δεν τον αφήσουν να κάνει αυτά που πιστεύει. Ο Ομπάμα είπε σ’ αυτούς που δεν ξέρουν τι θέλουν και πειραματίζονται δήθεν γιατί έχουν στο μυαλό τους ιδέες, ανώτερες από αυτές που έδωσε στον κόσμο ο πολιτισμός, τους είπε ότι είναι άρρωστοι: « Εσάς», είπε «που προσπαθείτε να γκρεμίσετε τον κόσμο, θα σας νικήσουμε . Εσάς όμως που αγαπάτε την ειρήνη και την ασφάλεια θα σας στηρίξουμε.» Λόγια ενός ανώτερου, εκλεπτυσμένου ανθρώπου και φωτισμένου ηγέτη.
Τα λόγια αυτά του Ομπάμα ανακούφισαν τον φιλειρηνικό κόσμο και ανησύχησαν τους ανταγωνιστικούς τύπους, οι οποίοι αμφισβητούν και ευτελίζουν τις πνευματικές αξίες ,για να τις υποκαταστήσουν με το χρήμα και το υπερκέρδος, τις μόνες αξίες, τις οποίες δέχονται. Προς το σκοπό αυτό προσανατολίζεται και η Εκπαίδευση, γιατί κατευθύνεται από τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλλουν τις ιδέες τους με κάθε τρόπο, ακόμα και με επιθετικούς τρόπους, όπως ο πόλεμος και η καταστροφή του περιβάλλοντος. .
Αν αμφισβητείς τα πάντα στο τέλος θα αμφισβητήσεις και την αναζήτησή σου. Ρώτησα χθες το βράδυ ένα φίλο μου που διατηρεί ένα απ΄ τα πιο μεγάλα και παλιά κεντρικά βιβλιοπωλεία στη Λάρισα: « πόσοι εκπαιδευτικοί αγοράζουν βιβλία;» «Απ΄ τους τρεις με τέσσερις χιλιάδες που υπάρχουν στη Λάρισα ζήτημα να κάνουν μια βόλτα το χρόνο στα βιβλιοπωλεία δέκα πέντε!», είπε.«Οι άλλοι δε διαβάζουν, δεν αγαπούν το βιβλίο; Και πως θα μεταδώσουν στους μαθητές την αγάπη για τη μελέτη αν δε μελετούν και οι ίδιοι;»
Άρα δεν βοηθάει το σχολείο τη σωστή ανατροφή των παιδιών, για την οποία η πρωταρχική ευθύνη βαρύνει βέβαια τους γονείς. Τι κάνουν άραγε οι γονείς; Και οι γονείς εμπνέονται απ΄ την αμφισβήτηση των πάντων και νοιάζονται μόνο για τα χρήματα;Μαθαίνουν στα παιδιά τους την πειθαρχία και την υπακοή ή φέρονται σ΄ αυτά από μωρά σαν να είναι μεγάλοι και τα στερούν την απαραίτητη μάθηση της παιδικής ηλικίας;
Ποιες είναι οι αιτίες γι’ αυτό ; Η πιο σημαντική είναι η κούραση της γυναίκας, που μαζί με την ευθύνη της ανατροφής φορτώθηκε και την εργασία έξω απ΄ το σπίτι. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκεί που με δυσκολία ζούσε η φτωχή οικογένεια με την εργασία ενός, τώρα με δυσκολία ζει με την εργασία δύο ή και τριών. Πού να μείνει αντοχή και διάθεση να προσέξουν τα παιδιά τους ;
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Καλημέρα και χρόνια πολλά εν όψει των ημερών. Αν και ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι όσο μπορούμε, προτιμούμε το «καλή φώτιση».
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σας αναρτήσω ως σχόλιο, το τελευταίο θέμα που ανέβασα χθες στο δικό μου blog σκέψεων και στη συνέχεια τον σύνδεσμο (link) για να το επισκεφτείτε αν θελετε και να ρίχνετε μια ματιά.
Σας διαβάζω τακτικά αν όχι καθημερινά.
Κυριάκος.
Ο καπιταλισμός στην καρδιά μας
Η σημερινή καπιταλιστική κοινωνία έχει ως βάση της το χρήμα και την εξουσία. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, από προσωπικές μεταλλάχθηκαν σε ατομικές, απρόσωπες, κυρίως οικονομικές ή για να το πούμε καλλίτερα εμπορικές, με μεγάλο συντελεστή ιδιοτέλειας. Το δούναι και λαβείν του εμπορίου, έχει περάσει από το κατάστρωμα του χαρακτήρα στα αμπάρια της προσωπικότητας. Συνέπεια αυτής της διαπροσωπικής μεταλλαγμένης σχέσης μεταξύ των ανθρώπων (ατόμων) είναι η ταυτόχρονη μετάλλαξη της ίδιας της προσωπικότητάς τους.
Η προϊοντική νοοτροπία του πάρε δώσε, της εμπορίας των βιολογικών αναγκών, έχει περάσει στην ψυχολογία του ανθρώπου, ως μια πάγια συναισθηματική συμπεριφορική. Στις σημερινές καταναλωτικές κοινωνίες φαίνεται καθαρά, πόσο πολύ επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις αυτή η λογική του εμπορίου, του πάρε δώσε. Από την φιλία (τι μου δίνεις για να σου δώσω) μέχρι τον γονέα που προσπαθεί να δώσει κίνητρα στο παιδί του (διάβασε και θα σου αγοράσω ποδήλατο), μέχρι και τις βαθύτερες αγαπητικές σχέσεις, όπου η δοσοληψία έχει μεγαλύτερη διακριτικότητα, ωστόσο δεν πάυει να καθορίζει την ένταση, την διάρκεια και την ποιότητα των σχέσεων αυτών. Η προσμονή ή ακόμη και η ευκόλως εννοούμενη απαίτηση της αντάπόδωσης της αγάπης, αν δεν καλυφθεί, τότε η διάλυση της σχέσης είναι αναπόφευκτη.
Είναι κατανοητό έως ολοφάνερο πλέον, πως όσο βλέπουμε τις σχέσεις μας ως εμπορικές, ως μια αέναη υποχρέωση δοσοληψιών, αποκλείεται να βιώσουμε την ευτυχία, την χαρά της ύπαρξής μας, την πραγματική ελευθερία. Αυτό προσπαθεί εδώ και καιρό να μας πει και η εκκλησία, μέσα από τους βίους των αγίων της, όταν μας μιλάει για τα πάθη μας και τους πειρασμούς που πρέπει να ξεπεράσουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας ώστε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία (αστοχία).
Η ποιότητα και η αυθεντικότητα, των σχεσεων μεταξύ των ανθρώπων, καθορίζεται από την αγάπη μεταξύ τους, συνεπώς από την ένταση της πίστης μας στον Θεό. Η πίστη μας στον Θεό, εκτός από το να εντείνει την αγάπη μας προς τον συνάνθρωπο, μας διδάσκει ότι η σχέση μας μαζί του δεν είναι μια δοσοληψία, αλλά ένα μοίρασμα συναισθημάτων το οποίο γίνεται με το μυαλό, με την καρδιά και με την βούληση, δηλαδή με όλο μας το είναι.
Την αγάπη όταν την δίνεις στον άλλον, δεν την χάνεις, αλλά την μοιράζεσαι. Και όση περισσότερη δίνεις, τόσο περισσότερη η έντασή της, τόσο περισσότερο περιβάλλεσαι από αυτήν. Ακριβώς γιαυτό λέμε ότι η αγάπη είναι φωτιά. Όταν έχεις μια φλόγα μπορείς να ανάψεις άλλη μια, χωρίς να σβήσει η πρώτη, και όσες περισσότερες ανάψεις τόσο πειρσσότερες φλόγες υπάρχουν. Στο τέλος μπορείς να ανάψεις μια ολόκληρη πυρκαγιά. Αυτό είναι η πραγματική αγαπητική σχέση. Αυτή πρέπει να είναι. Μια μεγάλη, δυνατή και διαρκής πυρκαγιά. Αυτή την αγάπη θέλει ο Θεός να μοιραστεί μαζί μας και όχι τον εμπορικό συναισθηματισμό, όχι την μετριότητα μιας άψυχης, απρόσωπης και μίζερης δοσοληψίας.
http://antilaria.pblogs.gr/
http://agapi-pisti-elpida.pblogs.gr/
Αγαπητέ Κυριάκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήχάρηκα που έλαβα το μήνυμά σου και το βαθυστόχαστο δοκίμιό σου "Ο καπιταλισμός στην καρδιά μας". ΠΙστεύω ότι τέτοια δοκίμια θα γίνουν κοινή συνείδηση, θετική συνειδητοποίηση, που είναι το πιο δυνατό όπλο να σταματήσει το εμπόριο στα φυσικά του όρια.
Η δύναμη του λόγου είναι ακαταμάχητη, όταν ο λόγος αυτός δεν είναι μόνο του νου, αλλά βγαίνει απ΄ το ξεχείλισμα της καρδιάς. "Μόνο τα λόγια που λέγονται με αγάπη θα ακουστούν".
Χαίρομαι που γράφεις. Φαντάζομαι ότι κρατάς τα κείμενα αυτά, γιατί διαισθάνομαι ότι έχεις τη δύναμη να βάζεις τάξη και να είσαι μεθοδικός. Αντίθετα με εμείνα, που ύστερα από μια δεκαετία χρήσης του ΥΠολογιστή δεν τον έμαθα ακόμα. Αυτός είναι ο λόγος που γράφω εδώ και όχι στη δική σου ιστοσελίδα.
'Αφησε που εσύ αλλάζεις κάθ μήνα ιστοσελίδες.
Άραγε ασχολείσαι με τη ζωγραφική; Είσαι στη Θεσσαλονίκη; Αρραβωνιάστηκες; Παντρέυτηκες; Δεν μπορώ να βρω τα ίχνη σου.
Για πρώτη φορά θα χρησιμοποοιήσω τις διευθύνσεις που γράφεις κάτω απ΄ το δοκίμιό σου.
Για την ώρα η μόνη σίγουρη επικοινωνία μου μαζί σου ίναι με τα σχόλια στο μπλογκ αυτό, με την ελπίδα ότι θα διαβάσεις το σχόκιο αυτό.
"Να μην ξεχνάς να είσαι εύθυμος"
(Ντερσού ΟΥζαλά" του Ακίρα ΚΟυροσάβα. Αξίζει να το δεις!
Φίλος σου
Μόσχος
Ωραία η αναμονή της απάντησης. Όπως όταν περιμέναμε γράμμα από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο (εγώ από τον πατέρα μου, όταν ήμουν μικρός και εκείνος έλειπε μόνιμα στην Γερμανία).
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι, παλιότερα... πόσο έντονα και πόσο αυθεντικά θα πρέπει να ήταν τα συναισθήματα στους ανθρώπους. Όλη αυτή η αναμονή, η προσμονή, η επιμονή και η υπομονή... πόσο δυνάμωναν τον χαρακτήρα... πόσο τον ωρίμαζαν...
Στης 23 Αυγούστου που μας πέρασε παντρεύτηκαμε με την γυναίκα μου. Εϊχαμε σκοπό να κάνουμε μια στάση στην Λάρισα, ήθελα να σας δώσω προσωπικά μια μπομπονιέρα. Αλλά η ταχύτητα... ο ρυθμός των ημερών... ανεπίτρεπτο να σκεφτείς να κάνεις κάτι καλό... ανεπίτρεπτο να κάνεις κάτι τρελό... ανεπίτρεπτο να υπάρχεις...
Τώρα, θεού επιτρέποντος, περιμένουμε να γίνουμε περισσότεροι. Είναι πολύ νωρίς ακόμη, δεύτερος μήνας.
Τις προάλλες έσβησα έναν όγκο παλιών γραπτών. Τα είχα δείξει στον πνευματικό μου. Πολύ καλός ιερέας, θεολόγος αλλά και χαρακτήρας. Πολύτεκνος ο ίδιος, γλυκομίλητος αλλά και συντηριτικός (όπως εγώ κατά το «μέτρον άριστο» θέλω να πιστεύω). Μου συνέστησε να αποφεύγω την εμπάθεια.
Θα δείξει...
Θα τα λέμε εδώ...
Πρώτα ο Θεός!
Κυριάκο, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η αναμονή και η ανυπομονησία.
Μήπως η ποίηση δεν είναι παρά μια διαρκής ανυπομονησία;
Σε δέκα λεπτά πρέπει να φύγω για το πρακτορείο. Στις 9 φεύγω, αν προλάβω , για τη Θεσσαλονίκη να δω τα παιδιά μου, το Μανώλη και το Γρηγόρη και την άρρωστη μητέρα μου. Στις πέντε θα γυρίσω στη Λάρισα.
Σαν δώρο για το γάμο σου σα στελνω ένα στίχο του Ρομπέρτου απ' το "late notes":
read
ing
poet
ry
can
help
us
live
writ
ing
it
can
too
-
Και μια ισπανική ευχή
PAZ
Y
AMISTAD
- Μόσχος