Μόσχος Ε.Λαγκουβάρδος, Μια παράδοξη πρόταση

ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

«την ανομίαν μου εγώ γινώσκω
και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός»
Ψαλμ.50ός

Αναρωτιέμαι, αν συνειδητοποιούμε την ολέθρια επίδραση που ασκούν όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και στα ίδια τα μέλη , Πρωθυπουργό, Αρχηγούς Κομμάτων, Υπουργούς, Βουλευτές κ.α. οι συζητήσεις στη Βουλή και ο τρόπος που γίνονται. Η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει καθόλου να δείχνει τις συζητήσεις αυτές η τηλεόραση για να τις βλέπουν και να τις ακούνε οι πολίτες δήθεν προς ενημέρωσή τους, ούτε και ο Τύπος να ασχολείται με αυτές. Διαφορετικά το κοινό πρέπει να μην διαβάζει πια εφημερίδες και να μην βλέπει τηλεόραση.
Οι Γιατροί πρέπει να συμβουλεύουν τους ασθενείς να μην παρακολουθούν τις συζητήσεις στη Βουλή, γιατί είναι πηγή άγχους, πολύ περισσότερο δε τα παιδιά δεν πρέπει να τις βλέπουν , γι΄ αυτό πρέπει να χαρακτηριστούν ως ακατάλληλες.
Ας σημειωθεί ότι είναι τόσο μεγάλη η άγνοια για την επιρροή των συζητήσεων αυτών στους νέους, ώστε καλούνται και οι νέοι ενίοτε να συμμετάσχουν στις συζητήσεις αυτές, σαν να είναι υπόδειγμα συζητήσεων και διαλόγου!
Στη Γαλλία τελευταία έρευνα έδειξε ότι ένας στους τέσσερις Γάλλους δεν βλέπουν καθόλου τηλεόραση, άρα ούτε παρακολουθεί τις συζητήσεις στη Βουλή, γιατί τα παραδείγματα που παρουσιάζουν προς αποφυγήν γίνονται παραδείγματα προς μίμησιν.
Ο λόγος είναι ότι ο τρόπος και το είδος των συζητήσεων στη Βουλή αντί να είναι εποικοδομητικός, το αντίθετο διχάζει τους πολίτες και καταστρέφει την ποθητή ενότητα του λαού, στον κάθε πολίτη δε δημιουργεί την εικόνα ενός χαώδους κόσμου.
Οι συζητήσεις αυτές απομακρύνουν, δυστυχώς, ακόμα περισσότερο την απόμακρη ελπίδα για μια ζωή με ανώτερη ποιότητα, με ειρήνη και με φιλία.
Ως ένας από τους χιλιάδες Έλληνες πολίτες που ανησυχεί με όσα συμβαίνουν στον τόπο του, λόγω της ανευθυνότητας και της ανικανότητας αυτών που κατέχουν τα δημόσια αξιώματα, προτείνω να τροποποιήσει τον Κανονισμό της η Βουλή και να τον συμπληρώσει ως εξής: «Καμιά συζήτηση δεν διεξάγεται στη Βουλή, προτού ένα μέλος της διαβάσει εις επήκοον όλων και ιδιαιτέρως του πρωθυπουργού και των αρχηγών των κομμάτων , την περικοπή του Ευαγγελίου περί σκιάς , ότι πρέπει να την αφομοιώνουμε ως άτομα, ως κόμματα κλπ. αντί να την προβάλλουμε στους άλλους.
Η περικοπή αυτή αρχίζει με τα λόγια: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε» και τελειώνει με τα λόγια « Πάντα ουν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς.» (Ματθ. κεφ. 7, στ. 1-12) Αυτό σαν μια μικρή τελετή που θα ικανοποιεί τη σκιά και θα αναγνωρίζει τα δικαιώματά της , όπως πρέπει να κάνει κάθε υπεύθυνος πολίτης , ώστε η συζήτηση να διεξάγεται μέσα σε ατμόσφαιρα ενότητας, φιλίας και ειρήνης.
Τελευταία διάβασα σ΄ ένα ενδιαφέρον βιβλίο αυτά τα λόγια: « ‘Όταν οι άνθρωποι φορτώνουν στους άλλους τη δική τους σκιά , οι σελίδες της ιστορίας μας γράφονται με μελανά χρώματα.»
«Για άλλη μια φορά καταμαρτυρήσαμε την άνοδο της πρωτόγονης ψυχολογίας (εννοεί τον πόλεμο του Περσικού Κόλπου)- με τις δύο πλευρές να προβάλουν διαβόλους και τριβόλους στον αντίπαλό τους. Αυτού του είδους η συμπεριφορά, με υπομόχλιο ολόκληρο πυρηνικό οπλοστάσιο, είναι πέρα από τις ανοχές αυτού του κόσμου. Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να προλαμβάνουμνε αυτούς τους καταστροφικούς πολέμους , που στρέφουν τη μια σκιά εναντίον της άλλης; «
«Η Δυτική μας Παράδοση υπόσχεται ότι, αν έστω και κάποιοι από όλους βρουν την ολότητα, τότε το σύνολο του κόσμου θα σωθεί. Ο Θεός είχε υποσχεθεί ότι και ένας μόνο ενάρετος να βρισκόταν στα Σόδομα και στα Γόμορρα, οι πόλεις θα είχαν σωθεί. |Εάν αυτό το αποσπάσουμε απ΄ το ιστορικό του πλαίσιο , μπορούμε να το εφαρμόσουμε στη δική μας εσωτερική κατάσταση.»
«Το προσωπικό μας έργο με τη σκιά είναι κατά πάσα πιθανότητα ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε την έξω πόλη – και να δημιουργήσουμε έναν πιο ισόρροπο κόσμο.» ((Δρ. Ρόμπερτ Τζόνσον, «Από τη σκιά στο φως»,Εκδόσεις Αρχέτυπο, μετάφραση Στέλιος Μεταξάς, σελ.36-37).