Το λυκόφως του αθεϊσμού

  

Το λυκόφως του αθεϊσμού

Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά της ολοκλήρωσης;

 Ο αθεϊσμός αρνείται το Θεό. Τι καυχιέται ο αθεϊστής ; Είναι  άφρων, δεν έχει νου, αυτός που αρνείται το Θεό. Ο αθεϊστής δεν πιστεύει στο Θεό. Γνωρίζει άραγε σε τι δεν πιστεύει; Μήπως δεν πιστεύει στην ιδέα που έχει ο ίδιος για το Θεό,, δηλαδή καμία ιδέα που να στέκει στη λογική; Ο αθεϊστής αρνείται αυτό που δεν γνωρίζει, δηλαδή την ίδια τη λογική.

 Είναι λογική η άρνηση αυτού που δεν γνωρίζει ποιος είναι και αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ή είναι άρνηση της ίδιας της λογικής και του νου; Αν π.χ. η πίστη στο Θεό είναι πίστη στην καθαρότητα, ο αθεϊστής αρνείται την καθαρότητα;  

Η σοφία του Θεού είναι αποθησαυρισμένη στην Ελληνική γλώσσα. Μελετώντας την Ελληνική γλώσσα, μαθαίνουμε σε ποιόν πιστεύουμε και σε τι πιστεύουμε.  Ο ορθόδοξος χριστιανός πιστεύει ότι ο Θεός είναι ο ουράνιος πατέρας μας. Αυτό σημαίνει ότι πιστεύουμε ότι και εμείς ως παιδιά του Θεού κληρονομούμε τις ιδιότητες του πατέρα μας. Σημαίνει ότι και εμείς είμαστε ουράνιοι και ζητάμε να γίνει σε μας το ουράνιο θέλημα του ουράνιου πατέρα μας. 

Παντού στο Ευαγγέλιο ο Κύριός μας και Θεός μας μιλάει για τον Ουράνιο Πατέρα μας. Οι πατέρες μας δίδουν τον άρτο, που τρώμε και πεινάμε πάλι. Ο Κύριος μας δίδει τον άρτο , που τρώμε και δεν πεινάμε, ξανά, δηλαδή τον άρτο της ολοκλήρωσης και όχι της έλλειψης. Δεν είμαστε λειψοί, όταν έχουμε μέσα μας το Χριστό.

"Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά της ολοκλήρωσης, από τη χαρά του αγίου Συμεών, που είδε το Μεσσία όπως του αποκάλυψε το Άγιο Πνεύμα; Για τον άγιο Συμεών, η Γραφή λέει, πως ήταν άνθρωπος δίκαιος και ευλαβής, και δεν θα πεθάνει πριν δει τον Μεσσία Ιησού Χριστό;

Ποιόν αρνείται ο αθεϊσμός; Στην πραγματικότητα δε γνωρίζει ποιόν αρνείται, πέρα από την ιδέα του που έχει για το Θεό και που δεν είναι ο Θεός. Αν γνώριζε ποιόν αρνείται, δεν θα τον αρνούνταν. Αν εγνώριζαν ποιόν εσταύρωναν λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν θα τον εσταύρωναν.

Την «άγνοια» στο χωριό μου, τη λένε «άννοια». Τους αδαείς, η γιαγιά μου, τους λυπούνταν. «Αχ, δεν τους κόβει, γιε μου, δεν τους κόβει», έλεγε αναστενάζοντας.  

Μόσχος Λαγκουβάρδος