Ευφραίνεσθε δίκαιοι εν Κυρίω

 

 Ο προφήτης και βασιλεύς Δαβίδ μιλάει για τους δικαίους, διότι ,πριν το Χριστό , η συμφιλίωση των ανθρώπων με το Θεό,  γίνεται με την δικαιοσύνη, δηλαδή με την τήρηση του Νόμου του Θεού.

Μετά την ενανθρώπιση του Θεού, ο Ιησούς εκπληρώνει το Νόμο ο Ίδιος και συμφιλιώνει τον άνθρωπο με το Θεό. Ο άνθρωπος  πλησιάζει και ενώνεται με το Θεό , με τη χάρη του Θεού , όχι με τα έργα του.  Ο άνθρωπος δεν ζητεί από το Θεό να του αποδώσει το δίκαιό του,  αλλά ζητεί  το έλεος του Θεού. Πώς είναι δυνατόν να  ζητήσουμε τη δικαίωση, όταν η ανομία μας είναι ενώπιόν μας δια παντός;

Η μετάνοια και η συγχώρηση σβήνει την ενοχή, δηλαδή λύνει το δεσμό με την αδικία που διαπράξαμε,  αλλά δεν εξαφανίζει την πράξη, για να μην πέσουμε στην υπερηφάνεια, ότι η ένωσή μας με το Θεό, είναι έργο δικό μας  και ότι  ο Θεός οφείλει να μας σώσει, ενώ είναι έργο της θείας χάρης.     

 Αν μπορούσα θα έκανα μια συλλογή από χαρές και θα διάλεγα τις «χαρές εν Κυρίω». Να δω ποιες είναι. Για να το κάνω αυτό πρέπει πρώτα να ξέρω ποιους η Γραφή ονομάζει «δίκαιους». Η Εκκλησία μας ονομάζει δίκαιους, τους Προφήτες και τους Πατέρες, πριν το Χριστό, όπως είναι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Μωϋσής και οι άλλοι Προφήτες. Οι δίκαιοι μετά Χριστόν , επειδή ο Χριστός με το αίμα του επλήρωσε πάσαν την δικαιοσύνην , δεν υπάρχουν δίκαιοι μετά Χριστόν  Ουδείς προφήτης (δίκαιος) μετά Χριστόν. Μετά Χριστόν δεν υπάρχουν «δίκαιοι» αλλά  άγιοι .  Ίσως διότι οι δίκαιοι προ Χριστού  δικαιώνονται με τα έργα του Νόμου του Θεού, ενώ οι Άγιοι δεν δικαιώνονται, αλλά αγιάζονται με τη χάρη του Θεού.

‘Αρα  τον στίχο αυτόν του Δαβίδ πρέπει να τον κατανοήσουμε με την έννοια της Εκκλησίας, και να τον μεταφράσουμε ως εξής:; «Να ευφραίνεσθε οι ελεηθέντες από τον Κύριον». Να χαιρόμαστε εμείς που δεχθήκαμε το έλεος του Κυρίου. Η χαρά του ελέους του Κυρίου, δεν μοιάζει με καμιά άλλη χαρά, επειδή είναι πρωτόγνωρη. Είναι η ίδια η χαρά, που νιώθουμε από το γεγονός ότι ο Κύριος μας γνωρίζει.

Δυο φορές στη Γραφή, μία στο Ευαγγέλιο και μία στον Απόστολο Παύλο, γίνεται μνεία της χαράς εν Κυρίω.

Στο Ευαγγέλιο γίνεται λόγος για τη χαρά, όταν γυρίζουν οι Μαθηταί του Ιησού και αναγγέλλουν, ότι και τα πνεύματα υπακούουν στο λόγο του Θεού. Ο Κύριος τους λέει, με χαίρεσθε που και τα πνεύματα υπακούουν. Να χαίρεσθε, που τα ονόματά σας έχουν γραφεί στον ουρανό.  Και τη δεύτερη φορά  υπονοείται η χαρά, για τον ίδιο λόγο, ότι ο Θεός μας γνωρίζει. Είναι μια ιδιαίτερη χαρά αυτή, όταν κάνουμε κάτι θεάρεστο, που χαιρόμαστε επειδή το ξέρει ο Θεός και δεν έχουμε ανάγκη, να το ξέρει άλλος κανείς.

Μόσχος Λαγκουβάρδος