"Δος αίμα, λάβε πνεύμα".Δεν είναι εσωτερικά ελεύθερος κανείς χωρίς αγώνα. Στην τραγωδία της ζωής συμβαίνει όπως στην τραγωδία στην Τέχνη. Η κάθαρση του θεατή από τα πάθη, κατά τον ορισμό του Αριστοτέλους, γίνεται με την μέθεξη του θεατή στα παθήματα των ηρώων. Όπως στην Τέχνη έτσι και στη ζωή, πονάμε για να ελευθερωθούμε από τα πάθη.
Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς αγώνα.. "Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή". Το σπαθί στον Εθνικό ύμνο συμβολίζει τον αγώνα για την ελευθερία."Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία" (Ματθ. 17:21) (Τούτο το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει παρά μόνον με προσευχή και νηστεία,. ) Οι δαίμονες δεν φεύγουν χωρίς προσευχή και νηστεία.
Πρέπει να πεις στο δαιμονικό πάθος "εγώ έχω πεθάνει για σένα κι εσύ έχεις πεθάνει για μένα". Πρέπει να γίνουν και τα δύο. Και εμείς πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να στερηθούμε την απόλαυση και το αντικείμενο της απόλαυσης πρέπει να το απομυθοποιήσουμε. Πρέπει να λέμε σε κάθε πειρασμό τα λόγια αυτά π.χ. στους πιο συνηθισμένους δαίμονες της φιλοχρηματίας, τη λαγνείας , της ματαιοδοξίας, πρέπει να λέμε, εγώ έχω πεθάνει για σένα κι εσύ έχεις πεθάνει για μένα.
Οι δαίμονες, επειδή δεν γνωρίζουν τον εσωτερικό άνθρωπο, πιστεύουν ό,τι φαίνεται εξωτερικά. Αν εξωτερικά φαινόμαστε θαρραλέοι, για τους δαίμονες είμαστε θαρραλέοι.
Ευτυχώς ο Θεός, δεν επέτρεψε στο δαιμονικό γένος , να ερευνά τον εσωτερικό άνθρωπο. Το ίδιο και οι άνθρωποι, οι οποίοι κατέχονται από τους δαίμονες και χρησιμοποιούν τις μεθόδους τους, δεν γνωρίζουν τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.
Αν και έχουν μεγάλη πονηρία, είναι πνευματικά "φελοί". Γι' αυτό η τηλεόραση, η οποία κατέχεται από τους δαίμονες, είναι τόσο επιφανειακή, ρηχή, ανούσια. «Δεν ξέρουν τί τους γίνεται»,θα ‘λεγε ο Ιωάννης Ρωμανίδης.
Μόσχος Λαγκουβάρδος
"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου