Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ

Κάποιος δυτικός συγγραφέας γράφει πως όταν είναι με τους άλλους νιώθει περισσότερο μόνος.Άν οι δυτικοί νιώθουν μόνοι με τους άλλους, αυτό σημαίνει ότι δεν επικοινωνούν ο ένας με τον άλλον. Αυτός είναι ίσως ένας λόγος που χρησιμοποιούν τις ιδιαίτερες προσευχές από τις προσευχές που είναι για όλους. Εμείς επικοινωνούμε με τους άλλους ακόμα κι αν δεν είναι γνωστοί μας, ακόμα κι αν δεν είναι κοντά μας. Αν είναι δυο Έλληνες σ' ένα καφενείο, όσο μακριά κι αν κάθεται ο ένας από τον άλλον, νιώθουν την παρουσία ο ένας του άλλου κι αυτό τους κάνει να μην αισθάνονται μοναξιά. Ο Έλληνας δεν χάνεται κλεισμένος στον εαυτό του. Καταλαβαίνουμε γιατί δε χρειάζεται να λέμε στο Θεό τί να κάνει ή για ποιόν να το κάνει. Η προσευχή μας δεν γίνεται για να πληροφορήσουμε το Θεό για κάτι που δεν ξέρει. Η προσευχή για μας είναι συμμετοχή στο πνεύμα του Θεού. Η προσευχή μας ενώνει με το Θεό και με τους άλλους. Απόκτησε την εσωτερική σου ειρήνη, λέει ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ και χίλιοι άνθρωποι γύρω σου θα σωθούν. Οι Έλληνες γνωρίζουμε ότι παρόλο που είμαστε στην εξωτερική πραγματικότητα διηρημένοι, εσωτερικά είμαστε ένα. Αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά στους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία! Γράφω αυτές τις σκέψεις κυρίως για να πω έναν τρόπο που μπορούμε να νικήσουμε τον πειρασμό της μοναξιάς, εννοώ τον τρόπο της προσευχής του ονόματος του Ιησού. Αν νιώθουμε μόνοι ιδίως τη νύχτα, στο δωμάτιό μας, ας κάνουμε την Ευχή, με πίστη ότι η μοναξιά μας είναι μόνο ένα συννεφάκι που γρήγορα θα περάσει. Πράγματι με την νοερά προσευχή δεν είμαστε μόνοι. Το πνεύμα μας δεν περιπλανιέται χαμένο. Ενώνεται με το Θεό και με τους άλλους. Προσευχηθείτε για τους άλλους και θα ιαθείτε, γράφει ο Απόστολος Ιάκωβος στην επιστολή του. Στην νοερά προσευχή δεν προσευχόμαστε για τους άλλους, γιατί δεν είμαστε χωριστά από τους άλλους. Δεν είμαστε το εγώ και το εσύ αλλά είμαστε εμείς ενωμένοι με το Θεό. Μόσχος Λαγκουβάρδος moschoblog.blogspot.com