Η αγάπη του εχθρού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πώς να αγαπάμε τους εχθρούς μας
Το να αγαπάμε τους εχθρούς μας είναι το πιο εύκολο πράγμα, αν το θέλουμε. Πώς γίνεται να αγαπάμε τους εχθρούς μας, ενώ εκείνοι μας μισούν;
Η μέθοδος είναι αυτή: με την προϋπόθεση ότι η προαίρεσή μας είναι καλή: Αρχίζουμε να ευγνωμονούμε τους εχθρούς μας, επειδή χάρις σ’ αυτούς, έχουμε διαρκή μνήμη Θεού και η επίκληση του ονόματος του Ιησού, δεν παύει ποτέ.
Ποιος από τους φίλους μας, μας έκανε ποτέ τόσο μεγάλο καλό; Ο Διάβολος εξάλλου, βλέποντας ότι όχι μόνον δεν μας βλάπτει, αυτό που είναι ο διακαής πόθος του, αλλά μας ωφελεί κιόλας, εξαφανίζεται στη στιγμή, καταντροπιασμένος.
Αρχίζουμε απ΄ τους μικρούς εχθρούς μας γύρω μας και ανάλογα με τη χάρη του Θεού, επειδή μόνο με τη χάρη του Θεού γίνεται να αγαπάμε τους εχθρούς μας, και ανάλογα με τις δυνάμεις μας προχωρούμε προς τους μεγαλύτερους εχθρούς μας.
Η Εντολή του Ιησού «αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς, και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς. είναι η μόνη πραγματικότητα. Το μίσος των εχθρών δεν εξαλείφεται με το μίσος, αλλά με την αγάπη. Κι όταν λέμε εχθρό εννοούμε τον προσωπικό εχθρό και την προσωπική εχθρότητα. Δεν εννοούμε την εχθρότητα λαών και την επιδρομή αλλοφύλων, από την οποία η Εκκλησία μας προσεύχεται να μας φυλάξει ο Θεός.
Και δεν θα ακούσουμε ξανά τη λέξη «μοναξιά». Ποια μοναξιά αν διεξάγουμε αυτόν τον αγώνα με ενθουσιασμό, σαν να είναι έργο που γίνεται για χάρη του αγαπημένου μας Κυρίου, μόνου βοηθού και Σωτήρος των ψυχών και των σωμάτων ημών; Κύριε των δυνάμεων μεθ’ ημών γενού. Άλλον γάρ εκτός σου βοηθόν εν θλίψαισιν ουκ έχομεν. Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς.
Επί πλέον όλων αυτών οι εχθροί μας βοηθούν να ταπεινώσουμε τον εγωισμό μας και την υπερηφάνειά μας, που δεν είναι τίποτε άλλο , από τον φόβο των εχθρών μας. Φοβούμαστε επειδή ακόμα και το παραμικρό προσβάλλει την υπερηφάνειά μας και μας προκαλεί πόνο και θλίψη.