Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Πώς δέχεται εκουσίως το σταυρό η επιθυμία, η οποία αρνείται να τον δεχθεί; Τι είναι αυτό που κάνει μια άτοπη επιθυμία, να αρνείται να πάψει να υπάρχει; Κατ’ αρχήν είναι η ταύτιση του εαυτού με την επιθυμία αυτή; Όταν υπάρχει τέτοια ολοκληρωτική ταύτιση, ο θάνατος της επιθυμίας ισοδυναμεί με θάνατο του κατόχου ή μάλλον του κατεχομένου από αυτήν. Αυτός που κατέχεται με τέτοια σφοδρότητα από κάποια άτοπη επιθυμία, πρέπει να αρνηθεί την ολοκληρωτική κατοχή του και να πει, «μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτήν». Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην σταύρωση της άτοπης επιθυμίας.
Το δεύτερο βήμα είναι η ταπείνωση. Αυτός που θέλει να ελευθερωθεί από μια άτοπη επιθυμία με την σταύρωσή της, πρέπει να βάλει τον εαυτό του κάτω από όλους. Πρέπει να μπορεί να πει, σαν τον ληστή επί του σταυρού, «άξια γαρ ων επράξαμεν απολαμβάνομεν» (Λουκ. κγ’,41).
Εννοείται ότι αυτά συμβαίνουν μέσα στην Εκκλησία, με τη χάρη του Χριστού, κατά την τήρηση των Εντολών του Χριστού και όχι ως ψυχοτεχνική μέθοδος αυτοτελείωσης και αυτοσωτηρίας. Η πρώτη προϋπόθεση είναι η Πίστη και η ελπίδα στο Χριστό. Ο ζυγός του Χριστού και το φορτίον των Εντολών Του είναι ελαφρύ, σ’ αυτούς που έχουν καλή προαίρεσι, «τοις προαιρουμένοις», λένε οι Άγιοι της Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου