"Εν τη οικία του πατρός μου πολλαί μοναί εισιν"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ψυχή μοιάζει με το σώμα. Είναι σωστό αυτό που λένε, πώς όπως είναι το σώμα (η μορφή) έτσι είναι (μοιάζει) κι η ψυχή. Αν υπήρχε φωτογραφική μηχανή να φωτογραφήσουμε την ψυχή, θα βλέπαμε πως έχει τη μορφή του σώματος. Έτσι εξηγείται πως όταν αφήσουμε το σώμα μας εδώ στη γη, για να πάμε στον πνευματικό κόσμο των ασωμάτων, θα γνωριζόμαστε μεταξύ μας και θα γνωρίζουμε επίσης τον εαυτό μας. Αν η ψυχή μας δεν είχε τη μορφή του σώματος, δεν θα γνωρίζαμε ούτε τον εαυτό μας.
Το βράδυ, συνήθως, όταν πέφτουμε να κοιμηθούμε, αν νιώθουμε κάποια σωματική ενόχληση, σκεφτόμαστε, τι έφταιξε άραγε; Τι μας πείραξε; Την ίδια αυτοεξέταση κάνουμε αν νιώθουμε ότι η συνείδησή μας διαμαρτύρεται σε κάτι. Στην αυτοεξέταση διαπιστώνουμε ότι υπάρχει αντιστοιχία ψυχής και σώματος. Διαπιστώνουμε επίσης ότι πρώτα πάσχει από κάτι η ψυχή και κατόπιν το πάθος της υποφέρει και το σώμα. Π.χ. αν κάναμε λάθος σκέψεις, μπορεί να νιώσουμε πονοκέφαλο κι αν κάναμε λάθος στον ηθικό τομέα, μπορεί να νιώθουμε ενοχλήσεις στην καρδιά. Στα σημεία που υποφέρει η ψυχή , στα αντίστοιχα στοιχεία υποφέρει και το σώμα. Άρα η ψυχή μοιάζει με το σώμα.
Αν δεν έμοιαζε η ψυχή με το σώμα, δεν θα υπήρχε παράδεισος. Πώς θα χαιρόμαστε στον ουρανό, αν δεν γνωρίζουμε τους αγαπημένους μας, κι αν δεν γνωρίζουμε ούτε τον εαυτό μας ;
Τα λόγια του Κυρίου "εν τη οικία του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν", πιθανόν σημαίνουν ότι στον ουρανό θα λάβουμε τα σώματά μας (μοναί), άλλης υφής, οπωσδήποτε όμως θα είναι "μοναι" (κατοικίες), όπως και στη γη το σώμα είναι κατοικία (ναός) του πνεύματος. Η πίστη μας στην Ανάσταση είναι πίστη στην ανάσταση των σωμάτων, αφού η ψυχή μας δεν θα πεθάνει με το θάνατο του σώματος.