Ο πωρωμένος άνθρωπος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Άρχισα να γράφω για τον πωρωμένο άνθρωπο, τον στερημένο από ηθικά κριτήρια και η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου είναι ο φόβος του ανθρώπου αυτού. Ο άνθρωπος που δε θαυμάζει τα έργα του Θεού και δεν αγαπάει το Θεό, είναι ένας φοβισμένος άνθρωπος. Από το φόβο του μένει αναίσθητος μπροστά στο καλό, στο ωραίο και στο αληθινό. Δεν αγαπάει το Θεό που το δημιούργησε.

Το Ευαγγέλιο περιγράφει την κατάσταση του πωρωμένου ανθρώπου. Όταν ο Κύριος ξεμάκρυνε και άφησε μόνους τους μαθητές του στην τρικυμισμένη θάλασσα, οι μαθητές Του φοβήθηκαν όταν τον είδαν να περπατάει επάνω στη θάλασσα. Ο Ευαγγελιστής αποδίδει το φόβο τους στην πωρωμένη καρδιά τους. «ου γαρ συνήκαν επί τοις αρτοις» γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος. Δεν κατάλαβαν το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων. Ή καρδιά τους ήταν πωρωμένη.

Η δικτατορία είναι ένα παράδειγμα πωρωμένης καρδιάς προς αποφυγήν. Ο δικτάτορας και τα όργανά του είναι ένας μεγάλος καθρέφτης στον οποίο μπορούμε να καθρεφτιστούμε. Κι αν είμαστε με πωρωμένη καρδιά όπως οι δικτάτορες , να αλλάξουμε γρήγορα. Ο καλύτερος τρόπος να μάθεις να πιστεύεις και να αγαπάς το ωραίο, το καλό, το αληθινό είναι να αγαπάς και να θαυμάζεις έναν πιστό άνθρωπο.

Διαβάζοντας τα δοκίμια του καινούριου βιβλίου μου , μ’ έκανε εντύπωση πώς δεν άλλαξε η σκέψη μου και η επιθυμία μου, αν και πέρασαν δυο τρεις δεκαετίες από τότε που τα έγραψα. Θα μπορούσα να τα γράψω και σήμερα χωρίς να αλλάξω ούτε μια φράση. Η επιθυμία μου για το Θεό παραμένει η ίδια και ακόμα μεγαλύτερη.

Αναζητώντας τον τίτλο του βιβλίου ανέτρεξα στους ψαλμούς του Δαβίδ, που εκφράζουν δύο πράγματα που εκφράζουν κι εμένα, μέχρι τα βάθη της ψυχής μου: το θαυμασμό για τα έργα του Κυρίου και την αναζήτηση του προσώπου του Θεού.

Έβαλα λοιπόν ως τίτλο τον στίχο του ΡΔ’ (104) ψαλμού του Δαβίδ «Εδίψησέ σε η ψυχή μου» και ως μόττο του βιβλίου τους στίχους του ιδίου ψαλμού : «Επαινείσθε εν τω ονόματι τω αγίω αυτού, ευφρανθήτω καρδία ζητούντων τον Κύριον/ Ζητήσατε τον Κύριον και κραταιώθητε, ζητήσατε το πρόσωπο αυτού διά παντός./ Μνήσθητι των θαυμασίων αυτού, ων εποίησε.»