Στην Τέχνη της Αλυπίας αυτό που επιδιώκουμε είναι να μπορούμε να θέτουμε τη λύπη υπό έλεγχο. Όχι να μη λυπούμαστε καθόλου. Να μη λυπούμαστε καθόλου δεν είναι καλό, γιατί η λύπη οδηγεί στη χαρά. Μήπως αν δεν λυπούμαστε καθόλου, ουτε θα χαιρόμαστε. Καλύτερα να θέτουμε τη λύπη υπό έλεγχο. Υπάρχουν στιγμές που νιωθουμε ευγνωμοσύνη για τη λύπη γιατί λυπημένοι επικοινωνούμε καλύτερα με το βαθύτερο εαυτό μας. Η επικοινωνία θέλει επαγρύπνηση κι η μετρημένη λύπη μας κρατάει σε επαγρύπνηση.
Για την Τέχνη της Αλυπίας έγραψε ένα βιβλίο ο αρχαίος σοφιστής Αντιφών. Η μεταφράστρια του βιβλίου γράφει στην εισαγωγή της, ότι έχει μελετήσει τόσο πολύ το θέμα της ψυχολογίας της λύπης, που ούτε οι σύγχρονοι επιστήμονες δεν είπαν τίποτε περισσότερο από αυτά που έγραψε ο Αντιφών για τη λύπη.
Προσωπικά, όπως ο περισσότερος κόσμος, δεν αγαπώ τη λύπη και τη μελαγχολία και προτιμώ τη χαρούμενη διάθεση. Μπορώ να πω ότι όλη μου η αναζήτηση προσανατολίζεται στην τέχνη της αλυπίας. Συγκέντρωσα ένα μπαούλο σημειώσεις σχετικά με τη λύπη. 'Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο με δοκίμια για την τέχνη της αλυπίας, αλλά στην πράξη ισχύει αυτό που λένε για τη φιλοσοφία, πώς ποτέ ,μιά φιλοσοφία δε θεράπευσε έναν πονόδοντο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου