Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα, η κορύφωση , το επιστέγασμα της δημιουργίας. Και το στοιχείο το οποίο τον τοποθετεί πάνω από όλη τη δημιουργία είναι το πνεύμα του. Χάρις στο πνεύμα του άνθρωπος μετατρέπει τον κόσμο και τον ίδιο τον εαυτό του σε αντικείμενο (εξαντικειμένιση) για να τον γνωρίσει στα ουσιαστικά του στοιχεία. Πράγμα που είναι αυτονόητο γιατί ο Θεός χάρισε την ικανότητα του ανθρώπου να στέκεται σε απόσταση από τον κόσμο, ακόμα κι από τον εαυτό του.
Και βέβαια η δυνατότητα να αποστασιοποιείται από τον κόσμο δεν θα είχε έννοια, αν δεν είχε σκοπό τη γνώση της ουσίας των πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που η εξαντικειμένιση είναι μαζί και εξιδανίκευση. Μετατρέποντας τον κόσμο σε αντικείμενα, αφαιρούμε μαζί και τα επουσιώδη στοιχεία του, τα πρόσκαιρα, τα επιφανειακά, για να γνωρίσουμε την ουσία των πραγμάτων.
Ο άνθρωπος, έλεγαν οι αρχαίοι, νιώθει την όρεξη να γνωρίζει τον κόσμο και τον εαυτό του. Ότι αυτή η όρεξη είναι στη φύση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ερευνητής. Εκ φύσεως ορέγεται την γνώση. Το πνεύμα του αναζητώντας διαρκώς την ουσία των πραγμάτων τον ανεβάζει ολοένα και πιο ψηλά στα αιώνια, τα μη βλεπόμενα, τα πνευματικά και τίποτε δεν τον ικανοποιεί σ’ αυτόν τον κόσμο, για να αναπαυτεί μόνο όταν ενωθεί με το Δημιουργό του.
Όταν έχουμε υπόψη μας την πορεία αυτή του ανθρώπου, κατανοούμε γιατί η Φιλοσοφία κι η Επιστήμη θεωρεί ότι η αρχή του κόσμου είναι ανθρωπική, ότι όλη η Δημιουργία έγινε για τον άνθρωπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου