Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Συχνά νιώθουμε κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα και γνωρίζουμε την αιτία του. Άλλοτε όμως νιώθουμε θλίψη, πόνο, απελπισία και δεν ξέρουμε από πού προέρχεται.
Όταν ξέρουμε την αιτία μπορούμε ευκολότερα να θεραπευτούμε από τα συμπτώματα αυτά με την προσευχή Όταν δεν ξέρουμε όμως, άραγε πώς πρέπει να επικαλούμαστε τη βοήθεια του Θεού;
Σήμερα το πρωί ένιωθα μια ανεξήγητη κακοκεφιά, και δεν μπορούσα να την αποδώσω σε κάποια αιτία. Σκέφτηκα ότι δεν είναι ανάγκη να περιγράφουμε κάθε φορά αυτό που μας συμβαίνει. Άλλωστε σχεδόν ποτέ δεν πρέπει να λέμε τί πάθαμε. Καλύτερα να θυμούμαστε τις ευεργεσίες του Θεού προς εμάς.
Αντί να περιγράφω τον κάθε πειρασμό, να θεωρώ τον κάθε πειρασμό σαν μια κάθοδο στον Άδη. Ο Ιησούς κατήλθε στην Άδη και δίδαξε στους νεκρούς την Ανάσταση.Κάθε δοκιμασία, λοιπόν, κάθε εμπόδιο, είναι μια μικρή ή μεγάλη, κάθοδος στον Άδη.
Ο Αντώνιος,μητροπολίτης του Σουρώζ περιγράφει ως εξής την κάθοδο του Ιησού στην Άδη και μας παρακινεί να κατεβαίνουμε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο:
"Όταν κατεβαίνουμε σε μια κόλαση δεν είμαστε μόνοι.Ο Κύριος είναι εκεί έχοντας εισέλθει και μας καλεί εμάς τους χριστιανούς, να εισέλθουμε στα βάθη του Άδη θεληματικά, σαν άνθρωποι ζωντανοί, ανίκητοι και ακαταμάχητοι, όχι σαν νεκροί, αλλά σαν άνθρωποι, που ζουν με όλο το βάθος και τη δύναμη της αιώνιας ζωής."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου