Ο άνθρωπος και η υπόστασή του

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

'Οταν κάνουμε κάτι δυνατό, λέμε ότι το κάναμε με τη χάρη του Θεού. Αναγνωρίζουμε την θεία παρέμβαση και τη ζητάμε. Σήμερα που οι πιο πολλοί απομακρύνονται απ΄ το Θεό, ,δεν ζητούν τη θεία παρέμβαση. Κι όμως οι δυσκολίες της ζωής, αν έχουν κάποιο νόημα, είναι αυτό, ότι ζητάμε τη θεία παρέμβαση.

Ζητάμε τη χάρη του Θεού. Όχι τη χάρη του Νόμου. Ο Νόμος δεν έχει χάρη. Λένε μερικοί, ,"εγώ είμαι πιο καλός από αυτούς με τους μεγάλους σταυρούς. Εγώ τηρώ τις διατάξεις του Νόμου, δεν αδικώ κανέναν. Είμαι καλύτερος άνθρωπος και δικαιούμαι να περνώ καλύτερα από τους άλλους. Αλλά δεν είναι θέμα καλύτερου ή χειρότερου, όλοι έχουμε τα μαύρα χάλια. Είναι θέμα να είμαστε κοντά στο Χριστό. Να ζητάμε το έλεος, την ειρήνη και την αγάπη του Χριστού! Κι αυτός που τηρεί το Νόμο, δε ζητεί το έλεος, αλλά τη δικαίωση.

Το έλεος προϋποθέτει το πρόσωπο του ανθρώπου και το πρόσωπο του Θεού. Δεν ζητάμε το έλεος από το απρόσωπο. Δεν υπάρχει προσωπική επαφή με το απρόσωπο.

Το πρόσωπο λέγεται και υπόσταση. Κάθε άνθρωπος είναι άνθρωπος και υπόσταση. Έχει την ανθρώπινη ιδιότητα και έχει και τα προσωπικά του γνωρίσματα (ιδιώματα). Χωρίς την υπόσταση δε θα μπορούσαμε να έχουμε επαφή ο ένας με τον άλλον. Δεν μπορούμε να έχουμε επαφή με την ανθρωπότητα του ανθρώπου. Βέ΄βαια όταν αδικούμε έναν άνθρωπο, αδικούμε την ανθρώπότητα. Άρα κάθε άνθρωπος είναι η ανθρωπότητα ( η ουσία) και οι υποστάσεις, δηλαδή τα προσωπικά του γνωρίσματα.
Αμήν