ΔΙΧΩΣ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποιος περπατάει έξω στον κάμπο και βλέπει ξαφνικά μπροστά του ένα φίδι. Τρομάζει όπως είναι φυσικό. Κοιτάζοντας καλύτερα διαπιστώνει ότι είναι ενα σχοινί που μοιάζει με φίδι. Το φίδι δεν είναι αληθινό, αλλά ο τρόμος του είναι αληθινός. Ο άνθρωπος εξαπατήθηκε όχι από ένα φίδι, αλλά πό κάτι που έμοιαζε με φίδι, δηλαδή από μια εικόνα, ένα πράγμα του νου.
Πρέπει να εξετάζουμε τα πνεύματα αν είναι καλά ή είναι κακά και να φυλαγόμαστε από τα δεύτερα. ΌΛες οι αρετές είναι των καλών πνευμάτων κι όλες οι κακίες είναι των κακών πνευμάτων.
Ο διάβολος είναι ο πατέρας του ψεύδους. Έφτασε με τα ψέματα να πείσει πολλούς ότι δεν υπάρχει. ΚΙ όμως δεν πρέπει να αμφιβάλει κανείς ότι ο πόλεμος που μας κάνει είναι πνευματικός. Ως πνευματικό ον δεν μπορεί να μας θίξει παρά μόνο στο πνεύμα μας. Κι ο φόβος του θανάτου δικό του δημιούργημα είναι. Η ανιδιοτελής αγάπη (ου ζητεί τα εαυτής) διώχνει το φόβο. Να μπορούσαμε ν' αγαπάμε δίχως ιδιοτέλεια!

Μ.Λ.