Ασκούμαι άρα υπάρχω

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τα πάντα σου δίνουν τη χαρά τους με αντάλλαγμα. Μόνο η Φύση και το Άγιο ΠΝεύμα μοιράζουν τη χαρά δωρεάν. ΔΕν περιμένουν ανταπόδοση. Ασκούμαι άρα υπάρχω. Η άσκηση είναι με ανταλλάγματα ή χωρίς; Πιστεύω ότι είναι χωρίς ανταλλάγματα. Ασκούμαι από αγάπη για την άσκηση. Έτσι ειμαι ελεύθερος απ΄ το να περιμένω ανταπόδοση. Η άσκηση είναι στοιχείο της ελευθερίας και η ελευθερία είναι ανεξαγόραστη, πράγμα που σημαίνει ότι και η άσκηση είναι χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση.

Ασκούμαι, άρα υπάρχω.ΎΠαρξη δεν ειναι μόνο ζωή. Είναι ζωή με πληρότητα. Ζωή ολοκληρωμένη. Που σου δίνει το αίσθημα ότι εδώ, σ' αυτόν τον κόσμο ο άνθρωπος δεν είναι στην τύχη. Έχει μοναδική αποστολή για να την φέρει εις πέρας. Η άσκηση χαρίζει σ' αυτόν που ασκείται, το αίσθημα της εκπλήρωσης του προορισμού του. Κανείς δεν νιώθει όσο ασκείται ότι είναι βάρος της γης και κανείς δεν λυπάται τον εαυτό του, αλλά χαίρεται, γιατί υπάρχει και γιατί κανείς δεν μπορεί να εκπληρώσει για λογαριασμό του την αποστολή του.Η ζωή ως άσκηση αποστολής σε κάνει να νιώθεις ότι σε χρειάζονται, πράγμα που είναι αναγκαίο να το νιώθουμε.

Το αίσθημα αυτό είναι ε΄μφυτο για μας τους Έλληνες. Γεννιούμαστε για να είμαστε κοινωνία και χαιρόμαστε γιατί υπάρχουμε! Η κοινωνία μας δεν είναι συμβατική. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο τόπος μας παράγει ακόμα Αγίους. Το να υπάρχεις για την δική μας Παράδοση είναι να ασκείσαι. Η Παράδοσή μας είναι ασκητική ή αλλιώς Νηπτική.

Η ίδια ελληνική λέξη "ασκώ", "ασκούμαι" σημαίνει πως η άσκηση είναι κοινωνική, παρόλο που ο ασκητής διαλέξει συχνά την έρημο για την άσκησή του! Άσκηση κατά λέξη σημαίνει ότι δεν έχω "σκήτη", "σκήνος", "καταφύγιο" είμαι "άσκηνος" "εκτεθειμένος στον κίνδυνο", βγαίνω απ΄ την ασφάλεια της αδράνειας, ,γίνομαι δημιουργικός, έχω βγει απ΄ το "κουκούλι" μου. Η άσκηση είναι δημιουργία, έκθεση στον κίνδυνο.΄|Εξω απ΄ τη σκηνή. Ο Άγιος Ιωάννης ο Καυσοκαλυβίτης έκαιγε τα καλύβια του, για να είναι πάντα χωρίς κάλυμμα.

Δεν μπορούμε να είμαι εξασφαλισμένοι, να μην διακινδυνεύουμε τίποτε, μένουμε αδρανείς στο καταφύγιό μας και να έχουμε μέσα μας το πνεύμα της άσκησης. Η άσκηση είναι περιπέτεια. "Βαριά η καλογερική", λέει ο λαός μας.Αυτός που έχει ως σκοπό της ζωής του την άσκηση, λέγεται ασκητής. Ασκητής του πνεύματος ή ασκητής του σώματος, ανάλογα με αυτό στο οποίο κατά κύριο λόγο ασκείται. Αυτός που εξασκεί το σώμα του λέγεται αθλητής. Αυτός ασκεί κάποιο "άθλημα'. π.χ. το άθλημα του δρομέα, του αθλητού του άλματος, του παλαιστή κ.ά.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Καυσοκαλυβίτης, εφάρμοζε κατά γράμμα το πνεύμα της άσκησης. Γνώριζε ότι αυτός που ασκεί το πνεύμα του Θεού δεν μπορεί να κατοικεί στη νασφάλεια του σκήνους ή της σκήτης. Έφτιαχνε το καλύβι του και το έκαιγε, για να διατηρεί πάντοτε μέσα του του πνεύμα της Άσκησης.Αγαπούσε το Θεό πάνω από όλα. Ήταν γεμάτος από τον θείο Έρωτα και ήθελε να ζει ως ένας ερωτικός μετανάστης. Ερωτικό μετανάστη ονόμαζε κάποιος τον εαυτό του που δεν παντρεύτηκε στο χωριό του, αλλά πήγε σώγαμπρος σε άλλο χωριό. Το έμαθα απ΄ το γιο του, που με ρώτησε τί γράφω και του είπα , γράφω για τους ασκητές που ζουν στις ερήμους, γιατί αγαπούν το πνεύμα της Άσκησης. Ο πατέρας μου έκανε έτσι. Δεν θέλησε να παντρευτεί στο χωριό του και μπήκε σώγαμπρος σε άλλο χωριό. Ονόμαζε τον εαυτό του "ερωτικό μετανάστη". Έτσι είναι κι οι ασκητές "ερωτικοί μετανάστες' για την αγάπη του Θεού και της Άσκησης! Αυτά μου είπε ο φίλος μου σερβιτόρος στο καφέ που πηγαίνω με το σημειωματάριό μου και γράφω αυτά τα μικρά δοκίμια, σαν άσκηση!

Για να κάνουμε κάτι σαν άσκηση, πρέπει να αγαπάμε την άσκηση. Δεν θα κάνουμε τίποτε σαν άσκηση, αν δεν την αγαπάμε, αν δεν είμαστε ερωτευμένοι με την άσκηση. Άρα η κινητήρια δύναμη της άσκησης είναι ο ενθουσιασμός. Πρέπει να είμαστε ενθουσιασμένοι με το πνεύμα της άσκησης. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ελευθερία. Όπου θέλει πνέει, λέει ο Κύριός μας. Θα γνωρίσουμε πότε ένα πνεύμα δεν είναι του Θεού, γιατί δεσμεύει την εσωτερική ελευθερία μας.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης χρησιμοποίησε ως σύμβολο του πνεύματος της ελευθερίας τη βροχή. "Θα σταματήσει , είπε, ο κατήφορος, εννοώντας τη σκλαβιά των Ελλήνων στους Τούρκους, αν πέσει επάνω σε όλους σαν βροχή, η επιθυμία της Ελευθερίας."

Περιοδικό "ΑΦΥΠΝΙΣΗ"