ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

'Ηρθε και έπεσε στο
κάθισμα δίπλα μου.
"Ποιός είσαι; " με ρώτησε
αγγίζοντας με
το χέρι του το βιβλίο,

που ήταν στο τραπέζι.
"Πες μου, υπάρχει ζωή
μετά θάνατο;"
"Αυτό πιστεύουμε. " "Δεν
ξέρω κανέναν να πι-

στεύει. Εσύ πιστεύεις; "
"ΠΙστεύω,ότι
αυτή είναι η αλη-
θινή ζωή." "Ο Ιησούς
μ' αγαπάει", είπε, ύσ-

στερα από μια μικρή
παύση. "Μέθυσα
πάλι," είπε και τράβηξε
τα μαλλιά του, θυμωμέ-
νος με τον εαυτό του.

"Γιατί; Γιατί; Γιατί;" " Μην
λυπάσαι, σε πο-
λεμάει κι εσένα ο δαί-
μονας, όπως ό-
πως όλους μας, αλλά ο

δικός σου, το αλκοόλ,
είναι δυνατός
αντίπαλος. Αλλά να
μη λυπάσαι. Δεν
είσαι μόνος κι εγκατα-

λειμένος. Να σε κεράσω
έναν καφέ;"Δε
δέχθηκε. "Δεν κάνεις σε
κανέναν κακό.
Μόνο στον εαυτό σου! "

"Ο ΙΗσούς μ' αγαπάει.
είπε." " Πώς σε λένε;""
Σταύρο " Καλή Αντάστα-
ση ,ΣΤαύρο," " Ανά-
σταση πνευματική" , είπε.