Ο έρωτας δε βλέπει με τα μάτια αλλά με το μυαλό (Σαίξπηρ)

Του Μ. Λαγκουβάρδου

H Ντιάνα Άκερμαν στο βιβλίο της Όραση, περιγράφει την εντύπωση που του έκανε ο Ομάρ Σαρίφ όταν τον γνώρισε από κοντά. Διατηρούσε την εικόνα του γοητευτικού Δόκτορα Ζιβάγκο, αλλά όταν τον είδε στην πραγματικότητα της φάνηκε κάθε άλλο παρά γοητευτικός άντρας: Όταν τον άκουσα σε τηλεοπτική του συνέντευξη να δηλώνει ότι το μόνο ενδιαφέρον του στη ζωή ήταν να παίζει μπρίτζ, με το οποίο περνούσε κατά κύριο λόγο τον ελεύθερο χρόνο του, προς μεγάλη μου έκπληξη μεταμορφώθηκε σε κάθε άλλο παρά ελκυστικό άντρα. (…)

       Αυτή την αλχημεία την είδα να λειτουργεί και αντίστροφα, όταν ένας κάθε άλλο παρά γοητευτικός άγνωστος άνοιξε το στόμα να μιλήσει και,ξάφνου, μεταμορφώθηκε σε γόη. Ευτυχώς που υπάρχουν τα θέλγητρα της σπιρτάδας, της εξυπνάδας, του πάθους, του ταλέντου, της χάρης. Ευτυχώς που αν και η όμορφη εμφάνιση τραβάει την προσοχή, η σταθερή έννοια της ομορφιάς αποκαλύπτεται σταδιακά. Ευτυχώς που, όπως το θέτει ο Σαίξπηρ στο «Όνειρο θερινής νύχτας»: « Ο έρωτας δε βλέπει με τα μάτια, αλλά με το μυαλό.*»

      Ο έρωτας βλέπει με το μυαλό. Η καλλιτεχνία, δηλαδή η όραση και η δημιουργία του ωραίου,  κανονικά δεν είναι επάγγελμα είναι "ερασιτεχνία" , δηλαδή έρωτας για την τέχνη με την οποία βλέπουμε και δημιουργούμε το ωραίο. Κίνητρο του καλλιτέχνη είναι ο έρωτας. Δεν υπάρχει ανέραστος καλλιτέχνης, εκτός αν είναι "στυγνός επαγγελματίας". Οι όροι βέβαια αλλάζουν και ερασιτεχνία θεωρείται η προχειρότητα, ενώ ο επαγγελματισμός θεωρείται υπευθυνότητα.

     Η Τέχνη δεν είναι επάγγελμα γι΄ αυτό και λέγεται ερασιτεχνία, δηλαδή έρωτας της Τέχνης. Οι καλλιτέχνες είναι ερωτευμένοι με το ωραίο και παραμένουν ερωτευμένοι και νέοι (δημιουργικοί) σε όλη τους τη ζωή. Υπάρχουν μουσικοί που παίζουν σε όλη τους τη ζωή , επί ώρες πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο, πιο γρήγορα και απ΄ τους νέους. Η ενασχόλησή τους είναι η καλλιτεχνία, δηλαδή το να βλέπουν και να δημιουργούν το ωραίο.

     Η καλλιτεχνία ξεκινάει με την εφηβεία , όταν ξυπνάει η ερωτική επιθυμία και διαρκεί όλη τη ζωή. Η Τέχνη συμβαδίζει με τον έρωτα. Και δεν εννοούμε τον έρωτα για τη γυναίκα μόνο, αλλά για τα πάντα. Οι καλλιτέχνες όσο είναι δημιουργικοί είναι ερωτευμένοι κι όσο είναι ερωτευμένοι είναι δημιουργικοί. Και όχι μόνο οι καλλιτέχνες, αλλά και οι προφήτες, οι εφευρέτες οι ερευνητές επιστήμονες και κάθε δημιουργικός άνθρωπος. Πώς μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού ο έρωτας είναι η ίδια η δημιουργική δύναμη;