Ο ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ Ή Ο ΒΛΕΠΩΝ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

     Γράφοντας τώρα για τον πιο άγνωστο από όλους τους ανθρώπινους τύπους, για τον αισθητικό τύπο ή αλλιώς "βλέποντα", πρέπει να πούμε από την αρχή ότι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις έναν τέτοιο τύπο, είναι να τον αγαπήσεις.

     Γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος η αγάπη; Γιατί στον αισθητικό κόσμο δεν προσεγγίζεις με άλλο τρόπο π.χ. με την γνώση, αλλά με αυτό που λέμε "μέθεξη", δηλαδή μετέχεις στον κόσμο αυτόν άμεσα και πρέπει για να τον δεις, να έχεις αναπτύξει την ψυχική σου όραση (διόραση) Γι΄ αυτό ό τύπος αυτός λέγεται και "διορατικός": βλέπει με τα μάτια της ψυχής του. Δεν μπορείς να τον πλησιάσεις αλλιώς π.χ. με το πείραμα και με το εργαστήριο.

     Αλλά τί θέλουμε να δούμε με τα μάτια της ψυχής μας; Η ψυχή του ανθρώπου είναι εικόνα του Θεού κι όπως ο Θεός είναι απερίγραπτος, απρόσιτος, απεριόριστος έτσι και η ψυχή διψάει να δει αυτό που είναι απερίγραπτο. απρόσιτο, απεριόριστο, δηλαδή το Θεό.

     Αντιπροσωπευτικός τύπος του αισθητικού ανθρώπου είναι ο Μωϋσής, ένας ποιητής που διψούσε να δει το Θεό και τον είδε, με τον τρόπο που περιγράφει η Γραφή. Ο Μωϋσής είναι ο αισθητικός άνθρωπος ή ο βλέπων γι΄ αυτό και ονομάστηκε "θεόπτης". Η θεολογία της θεοψίας ή της όρασης του Ακτίστου φωτός, λέγεται μυστική ή συμβολική θεολογία και οι Πατέρες της Εκκλησίας που την ακολουθούν λέγονται "Μυστικοί" 'η "διορατικοί".

      Γιατί άραγε μόνο με την μέθεξη γνωρίζεις τον αισθητικό άνθρωπο, τον κόσμο του και την ζωή του σ' αυτόν; Διότι η "γνώση" του αισθητικού δεν είναι "ψιλή" γνώση, αλλά "μυστική"ή αλλιώς "βίωμα". Η "γνώση" αυτή είναι αποκάλυψη. Βεβαιότητα που δημιουργείται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Και είναι μυστική διότι είναι προσωπική εμπειρία ή αλλιώς "γνώση της καρδιάς" και όχι του εγκεφάλου.

        Για να γνωρίσει κάτι η καρδιά πρέπει να "ανοίξει" και για να ανοίξεις την καρδιά σου πρέπει να σου ανοίξει κι ο άλλος την καρδιά του και στο μικροσκόπιο και στο εργαστήριο δεν ανοίγει η καρδιά και δεν δημιουργείται μέσα σου η βεβαιότητα εκείνη, που λέγεται αποκάλυψη.

Αυτό συμβαίνει μόνο στο αισθητικό βίωμα και στο ιερό βίωμα, που είναι το ίδιο. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο η γνώση αυτή λέγεται "μυστική". Δεν είναι φανερή σε όλους. Στους πρακτικούς και στους "γνωσιολογικούς" τύπους, είναι άγνωστη δηλαδή ανύπαρκτη.