Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Από συμπόνια προς την μητέρα, για να την ξεκουράζουμε -είμαστε 7-8 άτομα οικογένεια- τα τρία αδέρφια μου κι εγώ, την βοηθούσαμε στο νοικοκυριό. Το πρωί τινάζαμε τις κουβέρτες, τις απλώναμε στα κάγκελα της βεράντας να δροσιστούν . Κατόπιν , τις διπλώναμε και τις τοποθετούσαμε στην ντουλάπα ή φτιάχναμε με καλλιτεχνική φροντίδα το γιούκο *. Βάζαμε τάξη στα βιβλία μας και στα πράγματά μας, κι όλα αυτά με κέφι, συχνά και με τραγούδια. Οι χοροί και τα αστεία, ήταν μόνο το βράδυ.
Για λεφτά δεν μιλούσαμε ποτέ. Κι όμως δεν μας έλειπε τίποτε! Τώρα όλη η επικοινωνία γονέων και παιδιών στρέφεται γύρω από τα χρήματα.
Ποιά προπαγάνδα έστρεψε το ενδιαφέρον στα εντελώς κοσμικά πράγματα, χωρίς σταλιά ενδιαφέρον για τα αισθήματα; Πώς έγιναν τα πάντα "εμπόρευμα" και χάθηκε η εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια, ακόμα και στα μέλη της οικογένειας; Ποιά εμποροκρατία και ποια φτωχή αντίληψη για τη ζωή διέκοψε την παράδοση!
________________________________
* Ποιά να είναι άραγε η ετυμολογία της λέξης "γιούκος"; Νομίζω ότι είναι από το ρήμα "Ζυγίζω", γιατί το μυστικό όλο στο γιούκο ήταν να είναι τα κλινοσκεπάσματα ζυγισμένα, ώστε να χαίρεσαι να τα βλέπεις, σαν να βλέπεις τον Παρθενώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου